Zelfbedieningswinkel Brussel: pensioenkosten voor EU-ambtenaren stijgen naar astronomisch niveau

Als u als ambtenaar eenmaal in het EU-parlement zit, staat niets een volledig verzorgd, bevoorrecht beroepsleven in de weg. De met belasting gefinancierde geldbron blijft borrelen in relatie tot ouderdom. Pensioenkosten voor EU-ambtenaren exploderen en hebben al astronomische hoogten bereikt.

Medio 2014 verhoogden de ongeveer 33.000 EU-ambtenaren, nauwelijks opgemerkt door het publiek, hun salarissen en pensioenen met 1,1 procent met automatische aanpassingen elk jaar. En dat gaat terug tot 2012. Als de EU-ambtenaar nog steeds dienst heeft – dat wil zeggen, hij gebruikt zijn volledige kracht en al zijn inspanningen voor het welzijn van de EU-burger – volgens de EU-zelfonthulling zullen topambtenaren meer dan 24.000 euro krijgen maandelijks betaald.

Maar zelfs de lagere partijen knagen niet aan het hongerdoek. Ongeveer 5.500 ambtenaren verdienen meer dan 10.000 euro per maand. Ze profiteren ook allemaal van extreem lage belastingen. Volgens Eurostat betalen EU-ambtenaren slechts twaalf procent van het loon en de sociale verzekering, en zijn bijdragen aan het EU-ziekteverzekeringssysteem slechts twee procent van het basissalaris.

Sinds 2014 heeft de EU-ambtenaar een gemiddeld pensioen van € 4.300 ontvangen op haar pensioenloon, die ook werden beïnvloed door de aanpassing. De hoogste uitbetaalde pensioenen bedragen zelfs EUR 9.680. Het maximale pensioen van federale ministers is ongeveer hetzelfde, maar ze moeten de federale burger 22 jaar hebben gediend voor dit rijke brood en boter. De gemiddelde leeftijd waarop men in het EU-pensioen komt, is 59 jaar en kan dan zonder kortingen worden gevierd.

De EU verwacht dat de pensioenen sterker zullen stijgen

Tegen 2011 had de EU-burger bijvoorbeeld 34,8 miljard euro uitgegeven voor de ongeveer 21.341 EU-ambtenaren die recht hebben op een pensioen. Eind 2015 bedroegen de langetermijnkosten van pensioenrechten echter bijna 64 miljard, bijna het dubbele van dezelfde periode in 2011.

Zoals de krant Bild meldt, gaat alleen al van de bovengenoemde kosten 7,4 miljard euro naar de gezondheidszorg van EU-ambtenaren. Daarnaast zal nog eens 1,5 miljard euro worden verzameld door top EU-politici zoals Martin Schulz, voorzitter van het EU-Parlement, Jean-Claude Juncker, voorzitter van de EU-Commissie, de voorzitter van de EU-raad, het hoofd van de Europese Rekenkamer en de leden van het Europees Parlement. zodra ze het EU-podium verlaten voor hun pensioen.

De EU-commissie schrijft de enorme toename van pensioenverplichtingen toe aan het heersende beleid van lage rentevoeten. Om de langetermijnpensioenverplichtingen aan te passen, moet ook rekening worden gehouden met de jaarlijkse verhoging van de pensioenen. In 2014 bedroeg de jaarlijkse pensioenverhoging 1,1 procent, volgens de foto al 1,2 procent.

»Gastheer van overbodige EU-ambtenaren«

Pieter Cleppe, hoofd van het Brusselse kantoor van de denktank Open Europe, zei dat de zelfopgelegde salarisaanpassing van EU-bureaucraten minder een struikelblok is. De “menigte overbodige EU-ambtenaren”, die voorrechten hadden gekregen die ze niet langer zouden geven en die over het algemeen oncontroleerbaar waren geworden, bezorgde hem “meer buikpijn”. De EU heeft zich ontwikkeld tot een “administratieve kaste”, waar de echte eigenaars van dit bestuursniveau, namelijk de lidstaten, de controle hebben verloren. De lidstaten hebben vrijwel alle kostenbesparingen in de publieke sector doorgevoerd en opgeroepen tot bevriezing van de lonen.

Zoals Henryk M. Broder in zijn boek The Last Days of Europe verklaarde, wilden EU-bestuurders – die meer zijn dan alleen technocraten – een abstract idee vertalen in de politieke realiteit. Ze vormen de nieuwe adel van Europa, die, zoals altijd de nobele manier is geweest, zich over de grenzen heen heeft georganiseerd. En volgens een absolutistisch model gelooft deze nieuwe adel dat het niet verantwoording verschuldigd is aan zijn onderdanen. De salarissen en voordelen van EU-ambtenaren zijn altijd geweldig geweest. Volgens de wensen van hun ontvangers moeten de pensioenuitkeringen hetzelfde zijn.