Zodra ‘Wallstreet’ rood kleurt, liegt Trump dat een akkoord met de Chinezen binnen handbereik is.

Zodra ‘Wallstreet’ rood kleurt, liegt Trump dat een akkoord met de Chinezen binnen handbereik is.

Jim Cramer, ‘Beurs-Goeroe’ bij MSNBC, verklaarde in de uitzending dat het hem niet kon schelen of Trump loog: De ‘Futures’ gingen omhoog! Het is pure manipulatie van de beurskoersen, gebaseerd op het gegeven dat ‘algoritmes’ alleen de ‘Headlines’ tot zich nemen. ‘Lezen’ is teveel eer. Maar sinds de belangrijkste beleggers hun ‘handelaren’ aan de kant hebben geschoven, en elkaar aftroeven met de snelste ‘HFT’-verbindingen, gevoed door oogverblindend snelle ‘beslissers’, de ‘algoritmes’, met het gepeupel van menselijke beleggers als trouwe Pavlov-honden in hun kielzog, is er geen verband meer tussen de realiteit, en ‘Wallstreet’. En bijgevolg de beurzen elders.

Maar het was onzin. De Chinezen hadden niet gebeld. Mnucchin probeerde er nog een draai aan te geven, maar een dag later strooiden de Chinezen nog wat zout in de wonden. Dit stukje theater had Trump hard nodig, want een implosie van ‘Wallstreet‘ kan hij gebruiken als kiespijn. Maar op zijn aankondiging de tarieven nog verder te verhogen, omdat China reageerde op Amerikaanse tarieven, mét de oproep aan Amerikaanse bedrijven om China te verlaten, stortte ‘Wallstreet’ op een hoop. Dus hij moest wat.

Bij de aftrap van de handelsoorlog, door de Verenigde Staten, na eerdere schermutselingen en dreigende taal, dacht iedereen in het westen dat het een kwestie was van weken voor China met hangende pootjes kwam vragen om een ‘Deal’. Trump straalde ook volop vertrouwen uit dat hij dat varkentje wel even zou wassen. Handelsoorlogen winnen was een koud kunstje, verklaarde hij. Dat bleek in ieder opzicht een kardinale misrekening.

Mijn stelling? Het westen, met de Verenigde Staten voorop, heeft China harder nodig dan de Chinezen het westen nodig hebben. Ik weet ook niet hoe ver de Chinezen vooruit hebben gekeken, maar het zou mij niets verbazen als ze al vergevorderde ‘contingency plans’ in een la hadden liggen, voor het geval dat…….

Neem het fenomeen van de ‘Spooksteden’. In een eindeloze reeks artikelen afgedaan als het bewijs van de ‘oververhitting‘ van de Chinese markt, danwel het bewijs dat ‘centrale planning‘ het altijd aflegt tegen ‘marktwerking‘. Wat nou als die steden ineens functioneel blijken te zijn bij een omschakeling van ‘Dollarslaaf’, met een productie die gericht is op export naar de Verenigde Staten en Europa, naar een zelfbewust land met een groeiende binnenlandse consumptie, en nauwe banden met Rusland en Iran, inplaats van met de aan de ‘PetroDollar’ verslaafde westerse landen?

Macron ziet haarscherp dat de mondiale dominantie van het westen een gepasseerd station is. Kort voor de G-7 had hij een afspraak met Poetin, en tijdens de G-7 introduceerde hij de Iraanse minister van buitenlandse zaken. Bij ons in de pers struikelen commentatoren over de vraag of Rusland wel of niet terug mag komen in de G-7. Ze begrijpen niet dat als Macron voor die G-7 overleg heeft met Poetin, één-op-één, en zonder tijdrovende fotosessies en het gekissebis, dat van véél grotere betekenis is voor Poetin. Rusland wílniet eens terug in de G-7. Vorig jaar al liet Rusland beleefd weten de voorkeur te geven aan ‘other formats’. Dat Trump zo aandringt, en dit jaar opnieuw pleitte voor een terugkeer van Rusland in de G-7, en verschillende uitgesproken anti-Russische ‘Atlantische‘ commentatoren op het nieuws het hem nu nazeggen, heeft niks te maken met Trump’s liefde voor Rusland, of voor Poetin. Hij wil Rusland en China van elkaar scheiden. Maar dat gaat niet gebeuren.

Na de ‘schokkende’ mededeling van de directeur van de Bank of England in ‘Jackson Hole’, dat de wereld een nieuwe ‘reservemunt’ nodig heeft, is dat taboe in het westen ook doorbroken. Maar zoals Michael Every van de Rabobank opmerkt: ‘Not without a fight!’, en daar gaat dit allemaal over. Voor de lezers van dit blog geen nieuws, maar elders moet men nog even wennen.

Als het juist is dat China, en Rusland, deze chaos hebben zien aankomen, en al voorbereidingen hebben getroffen die niet in de sfeer liggen van ‘noodrantsoenen’, maar van het forceren van een doorbraak, terwijl wij druk zijn met ‘gender-issues’ en andere ‘Identity’-thema’s, dan gaat u een zware pijp roken! Laten we hopen dat von der Leyen tegen haar taak is opgewassen.