De revolutie in Nederland en de wereld zal niet stoppen in 2022

Er is niets moeilijker dan je eigen tijd te herkennen, duiding te geven aan wat zich op dit moment afspeelt. Dat is iets voor later, als de historici de zaken los van de actuele emoties, de feiten op een rij gaan zetten en voorzien van context en duiding. Misschien kunnen we toch alvast een begin maken door te stellen dat we getuige en onderdeel zijn van een revolutie. Wie de kenmerken kent van zo’n radicale omwenteling kan niet anders dan tot de conclusie komen: dit is de Covid Revolutie.

Dit is een revolutionaire tijd. De contouren ervan beginnen zo langzamerhand wel duidelijk te worden. De huidige tijd heeft veel kenmerken die niet anders dan tot deze conclusie kunnen leiden. Als je midden in zo’n tijd leeft zijn de grote lijnen, de verbindende schakels, alleen met grote moeite waar te nemen. Welke patronen zijn momenteel te herkennen en is deze Covidtijd met andere revolutionaire tijden te vergelijken?

Vrijwel iedereen die nu in westerse landen leeft heeft geen herinneringen aan grote omwentelingen. Na de Tweede Wereldoorlog brak voor grote delen van de wereld een langdurige vrede uit. Voor talrijke andere delen gold deze luxe echter niet. De onrustige wereld buiten ons leverden louter journaalbeelden en koppen in de kranten op, maar verder kon je je er voor afsluiten.

Na 1945 brak in ons deel van de wereld een tijd aan die oneindig leek, een tijd van relatieve welvaart en sociale vrede. Er heerste vrijheid en een werkende staatsinrichting. Vrijheid van godsdienst, van meningsuiting, van vergadering, van demonstratie, het waren vanzelfsprekendheden, want in wetten vastgelegd en indien nodig door rechters bevestigd. Een roes van vanzelfsprekendheid over de ervaren maatschappelijke stabiliteit nam bezit van onze denkwereld. De boze wereld was elders, hier hielden we het gewoon rustig.

Dat gevoel in een democratisch paradijs te leven werd nog versterkt door de opheffing van de tweedeling in Europa. De Berlijnse Muur en niet te vergeten het IJzeren Gordijn vielen. De wonden van de afgrijselijke Tweede Wereldoorlog waren geheeld. Na 70 jaar van communistische dictatuur verbrokkelde de Sovjet Unie. De val van de Berlijnse Muur werd ingeleid door het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. De Russen kregen te maken met de invoering van een brute vorm van kapitalisme die armoede en verval veroorzaakte.
Het was een tijd dat docent internationale economie Francis Fukuyama in zijn gelijknamige boek het einde van de geschiedenis verkondigde. De tijden van de ideologieën waren volgens Fukuyama voorbij, er zou nu in alle landen van de wereld alleen nog het vrije marktkapitalisme heersen. Fukuyama was overigens docent aan de Amerikaanse Johns Hopkins University, dat een centrale rol zou spelen in de (voorbereiding) van de Covid-crisis.

Ook al hebben we geen ‘actieve herinnering’ (vrij naar de minster-president) aan revoluties, onbewust kennen we er wel een paar.
De Russische Revolutie van 1917 bijvoorbeeld, waarbij de Russische tsaar werd verjaagd (en later vermoord), en de Russen een vreselijke 70-jaar durende dictatuur moesten ondergaan, waarbij aan de naam Jozef Stalin miljoenen doden kleven. Als burgeropstand de geschiedenis ingegaan, was het toch vooral een kleine kliek die door een staatsgreep de revolutie ontketende.

De Franse Revolutie in 1789 is een schoolvoorbeeld van een revolutie. Een ontevreden wat we nu middenklasse noemen, verjoeg bij de bestorming van de Bastille de rijke aristocratie. In haar aard, gevolgen en omvang is deze revolutie van een geheel andere soort dan de Russische Revolutie. En toch zijn het beide revoluties.

Vanaf 1966 vond in China de Culturele Revolutie plaats, Een gewelddadige machtsovername en zuivering van de Chinese maatschappij dat zich onder leiding van Mao Zedong via terreur ontdeed van de bourgeoisie (de burger maatschappij) en alle vormen van kapitalisme. Een totalitaire staat van eenvormigheid en collectivisme zou het land tot zijn dood in 1976 overheersen. Nu China zich al enkele decennia tot een vorm van staatskapitalisme heeft ontwikkeld, is de totalitaire aanpak alleszins verdwenen. De macht van de staat en haar greep op economie en samenleving is ongebroken.

Nederland is zelf ook niet vrij van revoluties gebleven. De meest recente en tamelijk vreedzame was die van de 1960-er jaren waarbij jongeren en studenten hun onvrede uitten over de verstarde regenteske en verzuilde maatschappij die met de Tweede Wereldoorlog nog niet haar invloed had verloren. En wat te denken van de brute moord op de gebroeders De Witt in 1672 door aanhangers van Willem van Oranje. De lichamen werden volledig toegetakeld en voor het woedende publiek tentoongesteld.

De lijst van revoluties in alle soorten en maten is lang. Gemiddeld gezien gaat er in de wereld geen jaar voorbij zonder een opstand, staatsgreep of revolutie.

Inmiddels beleven wij er ook een, al zullen velen nog in de veronderstelling verkeren in een pandemie te leven.
Hoe kunnen we herkennen dat we in enigerlei vorm van revolutie of omwenteling zijn beland?

Is Covid een echte revolutie?

De Amerikaanse onderzoeker Richard Dolan schrijft: ‘Dat het woord “revolutie” niet in de mond genomen wordt, wil niet zeggen dat het niet overal om ons heen is. We leven nu midden in een wereldwijde revolutie die een waarachtig en angstaanjagend totalitarisme teweegbrengt. De 9/11 Revolutie was Fase Eén; welkom in Fase Twee die de verworvenheden verdiept en ontworpen is om de menselijke samenleving en beschaving permanent te transformeren. Het goede nieuws is dat we nog steeds de vrije wil en de soevereiniteit van ons geweten behouden.’

Dolan duidt de huidige Covidperiode als een mondiale revolutie en doet dat door haar kenmerken te vergelijken met die van andere revoluties.

Een massale uitbreiding van overheidsmacht.
Bij een revolutie of staatsgreep zie je dat de staten de macht sterk naar zich toetrekken en haar invloed zich tot alle aspecten van de samenleving uitstrekt. Reisverboden moeten het volk op de plaats houden. Het recht op bijeenkomsten zoals demonstraties wordt sterk beperkt of gewoonweg verboden. Ook in de huiselijke kring gelden beperkingen in het ontvangen van bezoek.
Via ‘stillen’ in de oude tijd, nu via digitale volgsystemen, worden de burgers 24/7 gevolgd, tot achter de voordeur.
De politie krijgt meer volmachten en mogen of moeten gewelddadig optreden tegen tegenstanders van het nieuwe regiem. Er ontstaat geleidelijk een politiestaat. Wetten, waaronder de grondwet, worden in hoog tempo aangepast om de machtsverschuivingen permanent te maken. Het dwingen tot het ondergaan van (medische) behandeling kan ook alleen ingeval een overheid wettelijke en morele grenzen overschrijdt en haar macht hiertoe aanwendt.

Het beheersen van informatie
Overheid en media worden een geheel. De zelfstandige positie van de journalist is voorbij en is nu woordvoerder van het regiem. Om het volk aan de machtsgreep te binden wordt een overtuigende of overtuigend geachte verhaallijn opgezet, ook wel narratief genoemd, en met alle middelen van propaganda in een niet aflatende frequentie herhaald. Daarbij kan het narratief steunen op een klein fragment van feitelijkheid, maar wordt verder naar eigen belang ingekleurd. Censuur in alle vormen moet voorkomen dat dissidente geluiden tot de massa doordringen, ook al zijn dat geluiden van voorheen gelouterde wetenschappers of Nobelprijsdragers. Ze worden ‘ge-debunkt’, ‘ge-deplatformt’, Hun reputatie wordt gesloopt, hun banen opgezegd en soms worden zij met de dood bedreigd.

Inzet psychologische oorlogsvoering
Het individu wordt ondergeschikt gemaakt aan de groep, het collectief. Vrijheden moeten wijken voor (vermeende) veiligheid. Voorgaande kan niet lukken als niet eerst massaal angst is gezaaid die mensen in verwarring en in een staat van gepercipieerde onveiligheid brengt. Tegenstanders van de nieuwe of gewenste orde worden gedehumaniseerd, voor gek verklaard, met bij de tijd passende woorden zoals ‘wappie’ of ‘complotdenker’ beschimpt. Mensen worden door de voortdurende verspreiding van tegenstrijdige berichten in combinatie met machtsvertoon van de staat, tot toeschouwers omgevormd: ‘wat kan ik er nog aan doen?’ Ze zappen mentaal weg en grijpen elke strohalm naar de oude normaliteit aan, ook al moeten zij zich daarvoor meermaals laten ‘prikken’. Een avondje theater of een etentje met vrienden is belangrijker dan echte wettelijke vrijheid en het inzien dat die zonder strijd niet meer terugkomt.

Symbolen
Symbolen zijn belangrijk om te zien wie meedoet en wie niet. De geheven rechterhand symboliseerde onderwerping aan het NAZI-regiem, het mondkapje aan het Coronaregiem. Slogans moeten het officiële narratief ondersteunen: ‘we doen het voor de zorg’, ‘we doen het voor de ouderen’, ‘flatten the curve’, ‘vertrouw de (onze) wetenschappers’. Mantra’s die door het feitelijke gedrag van het regiem volkomen ongeloofwaardig zijn, maar ondanks dat de meeste mensen toch nog aan boord houdt.
Een klassieker bij vijandige revoluties, zoals de eerder genoemden in Rusland en China en de ‘revolutie’ van de NAZI’s, is het creëren van een gemeenschappelijk vijand, een groep die de (twijfelende) meerderheid als zondebok van haar ellende moet zien. Het regiem blijft zo buiten schot. We kennen tijdens de Covid Revolutie de huidige ‘volksvijand’: de niet-gevaccineerden.

Vernietiging van individuele wil en eigenheid
We kennen nog de beelden van de massale NAZI-bijeenkomsten waar honderdduizenden mensen in strakke rijen, omringd door spektakel in licht en geluid, opgingen in het collectief. De individuele wil had in die massa geen schijn van kans.
Dit soort spektakels kennen we nu niet. We hebben nu televisie en internet. Maar het doel is dezelfde: breek de individuele wil tot kritiek en verzet. Houd mensen uit elkaar, maak ontmoeten moeilijk, laat mensen afstand van elkaar houden. Geen lichamelijk contact, zo belangrijk voor vriendschappen, affectieve relaties en levensvreugde. Bedek de gelaatsuitdrukking zodat spontaan contact wordt ontmoedigd. In Australië, de kraamkamer van de Nieuwe Wereld Orde, mochten of mogen buren niet eens meer met elkaar spreken.
Haal het plezier uit het leven, sluit cafés, theaters, restaurants en andere ruimtes voor ontspannen ontmoetingen.
Er is sprake van atomisering van een samenleving, vrije atomen die elkaar niet raken. Mensen die onzeker zijn, eenzaam, bang en mentaal beschadigd door alle niet verklaarbare en aantoonbaar niet werkzame maatregelen, zijn makkelijke prooi voor staatspropaganda.

De uiteindelijke realisatie van de revolutie
Deze Covidrevolutie heeft de vorm van een mondiale staatsontmanteling aangenomen. Er is overduidelijk een mondiale sturing. Deels vooraf doordat veel van de huidige regeringsleiders in het ‘klasje van Klaus’ (Schwab) hebben gezeten en de achterliggende ideologie kennen. Veel mensen zijn de voorafgaande jaren op de juiste posten geplaatst. Om een paar te noemen, de (voormalig) minister van gezondheidszorg van Duitsland Jens Spahn, kwam uit de farma-industrie. De partner van EU-voorzitter Von der Leyen is directielid van een Duitse farmaceut. De broer van de Nederlandse minister van gezondheidszorg De Jonge werkte in een hoge positie bij AstraZeneca. De tot 2020 hoogste baas van een van de grootste persbureau’s ter wereld Reuters Thomson, Jim Smith, is nu directielid bij Pfizer. En zo zijn op vele honderden cruciale posities in de wereld de juiste personen geplaatst.

Wat TTIP niet lukte
Het doel van deze machtsgreep lijkt te zijn om ten behoeve van de grote corporates de wereldmarkt te uniformeren en daarmee naar hun hand te zetten. Dit om via een soort ‘wereldregering’ (bedoeld wordt een netwerk van bevriende en betaalde NGO’s, zoals de WHO en de VN) bestuurlijke macht te verkrijgen en de natiestaten te verzwakken: de New World Order. Wat met het ‘vrijhandelsverdrag’ TTIP niet lukte, wordt nu langs deze weg geforceerd.

De wereldbevolking moet beter onder controle worden gebracht en dat kan alleen met meer toezichthoudende macht en minder burgerlijke vrijheden. Daarvoor moet de burger zijn bezit inruilen voor gebruik, immers bezit is een vorm van macht. Lenen en gebruiken van zaken van een ander, een grote corporate, kan altijd naar believe worden stopgezet, bijvoorbeeld met een social creditsysteem. Ook is bekend dat in de elitaire kringen de opvatting bestaat dat de wereldbevolking te groot is en zou moeten worden verkleind.

De steeds wisselende vooruitzichten over de maatregen maken het zaken doen vrijwel onmogelijk. Het midden- en kleinbedrijf wordt momenteel gesloopt. Veel revoluties zijn er op uit kleinschalig zelfstandig ondernemerschap uit te schakelen. Denk naast het MKB en aan de boeren, die in komende jaren in grote getallen onteigend dreigen te worden. Zelfstandig ondernemers vormen een macht die voor de centrale machten niet goed stuurbaar is. Na faillissement kunnen de grote investeerders, denk aan Blackrock, het vastgoed voor een appel en een ei kopen. De grote ketens of outlets, zoals Amazon, zullen straks de winkelstraten vullen.
De burgermaatschappij zoals wij dat kenden en waardeerden wordt afgebroken en gefragmenteerd. De Covidrevolutie is daarmee naast een sociaal-culturele revolutie ook een politieke én financieel-economische.

De staten steken zich in hoge mate in de schulden voor de grotendeels overbodige ‘vaccins’, de reddingsgelden voor de ondernemers, en de hierna komende ‘klimaatdoelen’ van de globale elite. Daarmee zijn de staten failliet, haar burgers gedemoraliseerd en als was in de handen van de globale kapitalisten.

Het gebrekkige narratief

Er is een klein probleem: de bevolking krijgt geen aanlokkelijk perspectief voorgeschoteld. De toekomst is louter technocratisch en transhumanistisch. Verder is het een bleek verhaal. Alleen angst drijft de massa’s. Maar angst slijt, het motiveert niet. Daar gaat het project op stuklopen.
Onlangs kwamen in Dubai onder leiding van WEF-voorman Klaus Schwab een aantal leden van het World Economic Forum bij elkaar om te sleutelen aan The Great Narrative.
Er is weinig bekend van wat dat Grote Verhaal nu moet inhouden. Duidelijk is dat men inziet, en veel te laat, dat deze Covid-revolutie inhoudelijk bloedeloos is, niemand enthousiast maakt en geen aansprekende leiders kent. Diegenen die het gezicht tonen, zoals Bill Gates of Klaus Schwab worden door velen veracht.
Het kan dan ook niet anders dan dat deze revolutie aan interne verdeeldheid over wat het Grote Verhaal zou moeten zijn, roemloos ten onder gaat. Maar niet zonder eerst mondiaal de grootste schade aan mensen, hun welzijn, welvaart, gezondheid en de samenleving als geheel te hebben toegebracht.