Duitse media promoten fascistische oligarch Musk en extreemrechtse Alternative für Deutschland

Musk Duitse politici en de media hebben gereageerd op de verkiezingsoverwinning van Donald Trump in de VS door fascisme agressief te normaliseren. Rond de jaarwisseling publiceerde de invloedrijke  krant Welt am Sonntag  een gastartikel van de Amerikaanse oligarch en Trump-aanhanger Elon Musk, die honderden miljarden euro’s beheert, getiteld “Waarom Elon Musk de AfD steunt” (Alternative for Germany).

In het artikel, dat openlijk verkiezingspropaganda voor de fascisten uithaalt, schrijft Musk: “Duitsland bevindt zich op een kritiek punt: de toekomst balanceert op de rand van economische en culturele ineenstorting.” Alleen de AfD kan Duitsland redden van “het worden van een schim van zichzelf. Het kan het land leiden naar een toekomst waarin economische welvaart, culturele integriteit en technologische innovatie niet alleen luchtkastelen zijn, maar realiteit.”

De kern van Musks commentaar is de oproep tot ongebreidelde economische deregulering, die hij associeert met het programma van de AfD, maar die in feite door alle regeringspartijen wordt gedeeld. Musk schrijft dat de AfD “had begrepen dat economische vrijheid niet alleen wenselijk maar noodzakelijk is.” Hij schrijft dat de aanpak van de AfD om overheidsoverregulering te verminderen, belastingen te verlagen en de markt te dereguleren, de principes weerspiegelde die zijn eigen bedrijven, zoals Tesla en SpaceX, succesvol hebben gemaakt.

Terwijl Musk de afgelopen jaren een fortuin van bijna 500 miljard dollar heeft vergaard, betekent dit ‘succes’ voor de Tesla-werknemers letterlijk dat  ze zichzelf doodwerken  onder omstandigheden van brute uitbuiting.

De  World Socialist Web Site  heeft Trumps presidentschap gedefinieerd als de “gewelddadige herschikking van de Amerikaanse politieke bovenbouw om deze te laten overeenkomen met de werkelijke sociale verhoudingen die in de Verenigde Staten bestaan.” De Amerikaanse heersende klasse rekent erop dat de fascist Trump haar programma van sociale contrarevolutie, massadeportaties, dictatuur en wereldoorlog zal bevorderen in het belang van de oligarchie.

Een overeenkomstige ontwikkeling vindt ook plaats in Duitsland. Het doel van de vervroegde federale verkiezingen in februari, uitgeschreven door de heersende klasse, is om de weg vrij te maken voor een extreemrechtse regering die de belangen van het Duitse kapitaal in binnen- en buitenland bruut zal afdwingen. De publicatie van Musks verkiezingsadvertentie voor de AfD door een van de vlaggenschipkranten van de rechtse Springer-pers en de reacties daarop in de politiek en de media maken dit duidelijk.

Talrijke mediacommentaren prezen Musk openlijk en verdedigden de beslissing van  Welt  en daarmee ook de verkiezingsreclame voor de AfD. Een commentaar in de  Frankfurter Allgemeine Zeitung  omschreef de kritiek op Elon Musks “’inmenging’ in de Duitse politiek” als “onzin over Musk.” Afgezien van “zijn lompe opmerkingen over X,” “vatte hij in een notendop samen wat er in de Duitse verkiezingscampagne gezegd moet worden.”

In een begeleidend commentaar op Musks stuk in  Welt am Sonntag prees de nieuwe hoofdredacteur van de krant, Jan Philipp Burgard, Musk als “het grootste ondernemende genie van onze tijd.” Musks “diagnose” was “correct, maar zijn voorgestelde therapie dat alleen de AfD Duitsland kan redden, is fataal fout.” Burgard noemt niet het fascistische programma van de AfD, waar hij het in principe mee eens is, als reden, maar eerder het gebrek aan agressie jegens Rusland en China.

“Eisen als het verminderen van bureaucratie, deregulering en belastingverlagingen zijn niet verkeerd, alleen omdat ze van de AfD komen,” schrijft Burgard. Maar Musk leek “het geopolitieke kader waarin de AfD Duitsland wil positioneren, over het hoofd te zien.” De partij zocht “toenadering tot Rusland” en “vindt vriendelijker woorden voor China dan voor de VS.”

Als Duitse politici kritiek leveren op Musks aanvallen op regeringsvertegenwoordigers — hij noemde bijvoorbeeld de Duitse president Frank-Walter Steinmeier (sociaaldemocraat, SPD) een “antidemocratische tiran” — doen ze dat vanuit een soortgelijk standpunt. Na Trumps inauguratie riep de leider van de SPD-fractie, Rolf Mützenich, de Duitse regering bijvoorbeeld op om te verduidelijken “of de herhaalde minachting, smaad en inmenging in de verkiezingscampagne ook namens de nieuwe Amerikaanse regering werden geuit.” Hij zei dat er behoefte was aan “duidelijkheid” hierover, aangezien “internationale uitdagingen alleen kunnen worden aangepakt in een onbelemmerde relatie tussen ons en de VS.”

De betekenis hiervan is onmiskenbaar. Ondanks de groeiende transatlantische spanningen en Trumps dreigementen van handelsoorlogsmaatregelen tegen Duitsland en Europa, probeert de Duitse heersende klasse zich — althans voor het moment — te verenigen met de Amerikaanse fascisten om het pro-oorlogsbeleid tegen Rusland en wereldwijd te escaleren en de belangen van het Duitse imperialisme door te drukken. Het is precies dit beleid dat uiteindelijk de vestiging van een autoritair regime en de rehabilitatie van het fascisme in Duitsland zelf vereist.

In het huidige hoofdredactioneel artikel van het toonaangevende weekblad  Der Spiegel klaagt hoofdredacteur Dirk Kurbjuweit dat Duitsland vorig jaar is “gekrompen”. Het kon zichzelf nauwelijks nog een middelgrote mogendheid noemen en was op weg om een ​​dwerg te worden in de wereldpolitiek. In “deze bevinding” lag “de essentiële taak voor de nieuwe federale regering, die in het voorjaar aantreedt. Een ommekeer richting groei is nodig, zowel economisch als politiek.”

Kurbjuweit identificeerde “een ruwe mix van obsessie met geschiedenis en historisch geheugenverlies” als een van de “belangrijkste redenen” voor de “dwerggroei” van Duitsland. In dit land “dicteert de geschiedenis de politiek sterker dan elders, wat vaak leidt tot zelfbeheersing.”

Bijvoorbeeld, “de ontoereikende levering van Oekraïne met langeafstandswapens … wordt ook gerechtvaardigd door het feit dat Nazi-Duitsland de Sovjet-Unie binnenviel en verwoestte. Daarom zouden Duitse raketten Moskou niet mogen raken.”

Analoog aan de slogan “durf meer Musk” die door Christian Lindner, leider van de Liberal Democratic Party (FDP), werd uitgegeven en gretig door de media werd overgenomen, zou Kurbjuweits commentaar “durf meer Hitler” kunnen heten. Wat Duitsland miste, schrijft hij, waren “koele, goed doordachte strategieën, grootse strategieën, voor de essentiële beleidsterreinen.” De volgende federale regering “zou, naast de binnenlandse veiligheid, zich moeten concentreren op aanhoudende groei en de positie van Duitsland in de wereld.”

Dat de oproep aan Duitsland om een ​​grotere rol te spelen in de wereld en de daarmee gepaard gaande Zeitenwende (“ nieuwe tijd ”) in binnenlands en sociaal beleid juist van Kurbjuweit moet komen, onderstreept het feit dat de wending van de heersende klasse naar wereldoorlog en fascisme  al enige tijd doelbewust is voorbereid  . Het was Kurbjuweit die, kort nadat vertegenwoordigers van de toenmalige grote coalitie van de christendemocraten (CDU) en SPD op de Veiligheidsconferentie van München in 2014 het einde van de militaire terughoudendheid hadden uitgeroepen, het beruchte essay “ Culpability Question Divides Historians Today ” in  Der Spiegel publiceerde .

Daarin viel Kurbjuweit de historicus Fritz Fischer aan, die in zijn werk Griff nach der Weltmacht ( Duitslands doelstellingen in de Eerste Wereldoorlog ) nauwgezet had aangetoond  dat het Duitse Rijk een van de hoofdschuldigen was van de Eerste Wereldoorlog. Kurbjuweit citeerde de inmiddels emeritus hoogleraar aan de Humboldt-universiteit Herfried Münkler, die zei dat Fischers argumenten “in principe schandalig” waren.

Met betrekking tot Duitse misdaden tijdens de Tweede Wereldoorlog introduceerde Kurbjuweit de nazi-apologeet Ernst Nolte, die in 2016 overleed, in de discussie. Tijdens de  Historikerstreit  (Geschil tussen historici) in de jaren 80 had Nolte al verklaard dat de Holocaust een gerechtvaardigde reactie was op de Sovjet-Unie. Kurbjuweit citeerde de Berlijnse “historicus” en Nolte-aanhanger Jörg Baberowski als volgt: “Hitler was geen psychopaat en hij was niet gemeen. Hij wilde niet dat mensen aan zijn tafel over de uitroeiing van de Joden praatten.”

Ongeveer 11 jaar na deze weerzinwekkende trivialisering van Hitler en het nazisme zijn de waarschuwingen die destijds door de Sozialistische Gleichheitspartei (Socialistische Gelijkheidspartij, SGP) en haar jongerenorganisatie IYSSE werden afgegeven, volledig bevestigd. De trivialisering van de historische misdaden van het Duitse imperialisme dient de terugkeer naar een imperialistische wereldoorlogpolitiek en de vestiging van een fascistisch regime om de privileges van de kapitalistische oligarchie te verdedigen tegen de groeiende oppositie in de arbeidersklasse.

Deze ontwikkeling plaatst enorme klassenstrijd op de agenda. De  massaontslagen  van 35.000 werknemers en  loonsverlagingen  van bijna 20 procent bij Volkswagen, kort voor Kerstmis overeengekomen tussen politici, management en de vakbondsbureaucratie, zijn slechts het voorspel van een totale oorlog tegen de arbeidersklasse, gericht op het vernietigen van alle resterende sociale verworvenheden.

“De beslissende vraag” is hoe de massale oppositie die zich ontwikkelt “met een revolutionair leiderschap en een socialistisch perspectief” te bewapenen, benadrukt de  verkiezingsaantrekkingskracht van de SGP . “Alleen als de massa’s onafhankelijk ingrijpen in het politieke proces, de grote banken en bedrijven onteigenen en onder democratische controle plaatsen, kunnen oorlog en sociale catastrofe worden gestopt.”