Extinction Rebellion: ’terreurdreiging’ is een wake-up call voor hoe de staat omgaat met milieuactivisme
Indignatie redactie
3 min. lezen
Extinction Rebellion werd eens bekritiseerd door andere activisten voor ” liefde die de politie bombardeert “, maar nu is het bestempeld als een terreurdreiging. In een gids die door de terrorismepolitie naar leraren werd gestuurd , werden het logo en de activiteiten van de niet-gewelddadige groep beschreven om hen te helpen studenten te vinden die mogelijk betrokken zijn.
De gids – die ook neonazistische en islamitische terreurgroepen omvat – is sindsdien ingetrokken en Extinction Rebellion mag nog een rechtszaak aanspannen , maar deze extreme reactie zou geen verrassing moeten zijn voor iedereen die aandacht heeft besteed aan hoe staten milieuprotest behandelen.
In 2015 heeft de federale Australische regering een soortgelijk boekje uitgegeven met als titel ” Preventie van gewelddadig extremisme en radicalisering in Australië “. Het deelde het verhaal van ‘Karen’, die ‘een milieuprotest bijwoont en zich verwart met een radicale groene groep’, die uiteindelijk de school verlaat om ‘zich te wijden aan bosprotesten’. Ook hier verschijnt de milieuactivist Karen naast neonazi’s.
Leraren waarschuwen voor milieuprotest is één ding, maar meer directe staatsconfrontatie heeft een veel langere lijn in het VK. In 1968, in reactie op anti-Vietnam oorlogsprotesten die gewelddadig werden op de Amerikaanse ambassade, kreeg de Metropolitan Police de opdracht van de regering om het Special Demonstration Squad op te richten , bijgenaamd ‘de Hairies’.
In zijn 40-jarige geschiedenis heeft de ploeg officieren ingezet in een reeks (meestal linkse) protestgroepen. Ik was eerst op de aarde! verzamelen in 2003 toen Mark Stone ( eigenlijk Mark Kennedy ) zijn eerste optreden maakte. In 2010, na betrokken te zijn geweest bij milieuprotesten in heel Europa, werd Stone eindelijk blootgesteld na een onderzoek door zijn vroegere kameraden.
Andere politieagenten die in het Klimaatkamp waren ingezet, werden ook ontdekt en er is nog steeds een openbaar onderzoek gaande. Verschillende vrouwen werden het doelwit van politiespionnen voor relaties. In één geval werd een activist geïmpregneerd en verlaten door een undercover politieagent. Maar dit soort spionage is niet alleen voorbehouden aan de nationale overheid. Onlangs werd bekend dat de Sheffield Council wilde dat de politie details van boomcampagnevoerders overhandigde .
In de VS heeft de FBI een lange geschiedenis van het bespioneren van milieuorganisaties en zelfs het aanmoedigen van geweld tegen hen. In 1990, Earth First! activiste Judi Bari raakte ernstig gewond nadat een spijkerbom in haar auto was ontploft. In 2002 werden vier FBI-agenten schuldig bevonden aan het proberen Bari te framen voor het bombardement.
Van slecht naar slechter
Sindsdien is de vervolging van milieuactivisten alleen maar erger geworden, met de spraakmakende moord op Berta Caceres in 2016 . Het werk van Peace Brigades International – een niet-gewelddadige organisatie voor vredeshandhaving – omvat nu de bescherming van campagnevoerders in het milieu. Ondertussen, terwijl de ecologische crisis dieper wordt en meer mensen zich verplicht voelen om iets te doen, worden veiligheidstroepen over de hele wereld meer betrokken bij de bewaking – en onderbreking – van vreedzame bewegingen voor milieubescherming.
Reputatievlekken en de dreiging van geweld zijn bedoeld om rekrutering en retentie moeilijker te maken voor protestgroepen, en dit kan zeer effectief zijn. Maar zal meer politieonderzoek de opstand van uitsterven belemmeren? Onderzoek naar sociale bewegingen suggereert dat betrokkenheid bij risicovolle acties meestal plaatsvindt via vriendschap of gemeenschapsnetwerken, maar een van de interessante kenmerken van Extinction Rebellion is hoeveel mensen, aanvankelijk weinig bekend bij elkaar, ‘op’ waren voor arresteerbaar actie.
Dit zou kunnen betekenen dat bestaande theorieën over sociale bewegingen onvoldoende zijn om Extinction Rebellion te begrijpen, maar het kan ook betekenen dat, zonder sterke interpersoonlijke banden om op te vertrouwen wanneer het moeilijk wordt, de groep als een raket omhoog en omlaag gaat als een stok.
De tijd zal het leren, maar er is hier een zekere naïviteit. Als je jezelf een ‘rebellie’ noemt en fundamentele verandering eist van krachtige krachten zoals de staat en bedrijven, zou je een reactie moeten verwachten. De volgende te verwachten arena is Glasgow, terwijl de wereld zich voorbereidt op COP26 .
Extinction Rebellion heeft zijn volgelingen verteld dat ” alle wegen naar COP26 leiden … We moeten er in onze drommen zijn”. Er staat veel op het spel, voor beweging en klimaatactie. Wees niet verbaasd als het optreden tegen Extinction Rebellion voortduurt.
