Het perceel opnieuw verliezen … De anti-EU-tirade van Trump heeft gevaarlijke gevolgen voor China
Indignatie redactie
4 min. lezen
Het was zelfs een barnstorming-toespraak, zelfs volgens de twijfelachtige standaard van president Donald Trump, toen hij deze week een persconferentie hield vanuit de White House Rose Garden.
https://youtu.be/dBQZu-lAoyo
In typische zelfpromotionele stijl haalde hij naar iedereen en alles onder de zon uit, zo leek het, van zijn democraat presidentiële rivaal Joe Biden tot China, van coronavirus tot illegale immigranten en nog veel meer. Hier is het transcript .
Het zou liefdadig zijn om de verkiezingsuitbarsting van Trump ‘vermakelijk’ te noemen, dus vol met vitriool en demagogische vervormingen.
Een van de uitgelezen voorbeelden viel op toen de Amerikaanse president beweerde dat de Europese Unie ‘was gevormd om te profiteren van de Verenigde Staten’, en voegde eraan toe dat het Europese blok ‘ons nooit goed heeft behandeld’.
De bewering van Trump illustreert het cringemaking van historisch analfabetisme van deze tv-realityshow-presentator die president werd.
Laten we een historische en geopolitieke realiteit samenvatten voordat we de meer serieuze implicaties van Trumps bizarre wereldbeeld trekken.
De aanzet tot het verenigen van West-Europa had vanaf het begin altijd de zegen en financiële steun van de Verenigde Staten via het Marshall Fonds voor wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog.
De vroegste iteratie was de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, opgericht in 1950 tussen België, Frankrijk, Italië, Luxemburg, Nederland en West-Duitsland. In 1958 ontwikkelde die entiteit zich tot de Europese Economische Gemeenschap. De EEG breidde zich in de jaren zeventig en tachtig uit met het extra lidmaatschap van Groot-Brittannië, Denemarken, Ierland, Portugal en Spanje. Pas in 1993 werd de “Europese Unie” opgericht na het Verdrag van Maastricht. Tegenwoordig bestaat het uit 27 lidstaten nadat Groot-Brittannië in 2016 heeft besloten het blok te verlaten.
Unifying Europe is niet gedaan uit onafhankelijkheid van of in concurrentie met de Verenigde Staten. Het project maakte deel uit van de door de VS gedomineerde transatlantische politieke orde, analoog aan de militaire alliantie van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO). Het is geen toeval dat de meeste EU-leden ook NAVO-lid zijn.
Het doel van beide blokken was om te dienen als een versterker van Amerikaanse kracht. Tijdens de Koude Oorlog was de belangrijkste door de VS aangewezen tegenstander de Sovjet-Unie. Natuurlijk waren gelijkgestemde anticommunistische Europeanen enthousiast over deze Amerikaanse visie.
De politieke en militaire eenwording van Europa onder toezicht van de VS was gericht op het voorkomen van normalisering van de betrekkingen tussen Europa en Rusland. Na de Koude Oorlog blijven de EU en de NAVO functioneren als een door Amerika geïnspireerd bolwerk tegen Rusland. En daar kunnen we China aan toevoegen, dat een nog urgenter doelwit is geworden voor Washington’s niet-aflatende kijk op de wereld in de Koude Oorlog.
Tijdens de regering van Trump is er een nieuwe ontwikkeling geweest van Europese leiders die opriepen tot meer onafhankelijkheid van de EU. Maar die oproepen laten alleen impliciet zien dat Europa stevig onder de duim van Washington staat. Misschien als Europa daadwerkelijk een echt onafhankelijke positie heeft ontwikkeld vanuit Washington, dan zouden de internationale betrekkingen misschien evenwichtiger zijn. Als de EU met de VS zou afwijken over zaken als sancties tegen Rusland, Iran, Venezuela en anderen, dan zou de wereld een betere plek zijn. Als de EU de VS uitdaagt vanwege haar irrationele vijandigheid jegens China, zou dat ook welkom zijn. Maar de EU is het daar niet mee oneens. Het is een betrouwbaar en kneedbaar instrument voor het twijfelachtige buitenlandse gedrag van Washington, zelfs als dat gedrag verwerpelijk is, zoals in talloze buitenlandse oorlogen en agressie.
De bewering van Trump dat de Europese Unie is gevormd om te profiteren van de Verenigde Staten, kan niet minder waar zijn. Geopolitiek gezien is de EU in werkelijkheid een aanhangsel van de VS. Sommige critici zouden kunnen zeggen dat ze afhankelijk zijn of, nog erger, een stel vazallen die Washington een stempel op het oor geven voor zijn destructieve beleid. Kijk maar naar de manier waarop de Trump-regering de Europeanen slaat met dreigementen van sancties over hun Nord Stream 2-project met Rusland voor aardgasvoorziening.
Toegegeven, misschien kunnen Europese landen bekritiseerd worden over sommige handelspraktijken zoals tarieven en regelgeving met betrekking tot de VS Maar dit zijn kleine onenigheden in het grote plan van de transatlantische relatie. Trump lijkt geobsedeerd te zijn door die kleine details vanwege zijn kleine winstbejag mentaliteit als een voormalige makelaar in onroerend goed. Op dezelfde manier dat hij de NAVO berispt omdat hij “profiteert” van de VS boven de veronderstelde “bescherming” van de VS. Trump verliest de plot – opnieuw. Hij begrijpt gewoon niet dat de NAVO meer opereert als een beschermingsracket dat Europese ‘bondgenoten’ van zich afschudt om de schatkist van het Amerikaanse militair-industriële complex en het Amerikaanse imperialisme te voorzien.
De historische onwetendheid van Trump is hilarisch. Maar het houdt niet meer op als we ons realiseren dat zijn voortdurende vervolgingscomplex Amerika’s kijk op de wereld omlijst.
In de realiteit-omkerende grootheidswaan van Trump ’trekt de hele wereld de Verenigde Staten af’ of ‘plundert’. Hoe verwrongen en misleid de mening van Trump is, blijkt uit zijn tirade tegen de Europese Unie – ook al is het het meest pathetisch dienstbaar aan de geopolitieke behoeften van Washington.
Als Trump de Europeanen kan zien als bedrog en ontevredenheid, dan kan men zich voorstellen hoe bitter en roekeloos zijn kijk op China is.
Dat is wat zo verontrustend is aan het onverzadigbare en onwetende cynisme van deze president. Het veroordelen van volgzame Europese lakeien is één ding. China belachelijk maken met zo’n oorlogszuchtige baldadigheid is een veel gevaarlijker iets.
