Klaus Schwab De duistere oorsprong van de grote reset van Davos

Belangrijk om te begrijpen is dat er geen enkel nieuw of origineel idee is in Klaus Schwab’s zogenaamde Great Reset-agenda voor de wereld. Evenmin is zijn agenda voor de Vierde Industriële Revolutie zijn of zijn bewering dat hij het idee van het stakeholderkapitalisme heeft uitgevonden als een product van Schwab. 

Klaus Schwab is weinig meer dan een gelikte PR-agent voor een wereldwijde technocratische agenda, een corporatistische eenheid van de macht van het bedrijfsleven met de regering, inclusief de VN, een agenda waarvan de oorsprong teruggaat tot het begin van de jaren zeventig, en zelfs eerder. 

De grote reset van Davos is slechts een bijgewerkte blauwdruk voor een wereldwijde dystopische dictatuur onder VN-controle die al tientallen jaren in ontwikkeling is. De hoofdrolspelers waren David Rockefeller en zijn beschermeling, Maurice Strong.

In het begin van de jaren zeventig was er aantoonbaar niemand met meer invloed in de wereldpolitiek dan wijlen David Rockefeller, toen grotendeels bekend als voorzitter van Chase Manhattan Bank.

Het creëren van het nieuwe paradigma

Aan het einde van de jaren zestig en het begin van de jaren zeventig lanceerden de internationale kringen die direct verbonden waren met David Rockefeller een duizelingwekkende reeks eliteorganisaties en denktanks. Deze omvatten de Club van Rome; de 1001: A Nature Trust, gekoppeld aan het Wereld Natuur Fonds (WWF); de Stockholm United Nations Earth Day-conferentie; de door het MIT geschreven studie Limits to Growth; en de Trilaterale Commissie van David Rockefeller.

Club van Rome

In 1968 richtte David Rockefeller samen met Aurelio Peccei en Alexander King een neo-Malthusiaanse denktank op, The Club of Rome . Aurelio Peccei, was een senior manager van het autobedrijf Fiat, eigendom van de machtige Italiaanse familie Agnelli. Gianni Agnelli van Fiat was een intieme vriend van David Rockefeller en lid van het internationale adviescomité van Rockefeller’s Chase Manhattan Bank. Agnelli en David Rockefeller waren goede vrienden sinds 1957. Agnelli werd in 1973 een van de oprichters van de Trilaterale Commissie van David Rockefeller. Alexander King, hoofd van het Wetenschapsprogramma van de OESO, was ook adviseur van de NAVO. Dat was het begin van wat de neo-Malthusiaanse ‘mensen vervuilen’-beweging zou worden.

In 1971 publiceerde de Club van Rome een zeer gebrekkig rapport, Grenzen aan de groei, die een einde voorspelde aan de beschaving zoals we die kenden vanwege de snelle bevolkingsgroei, gecombineerd met vaste hulpbronnen zoals olie. Het rapport concludeerde dat zonder substantiële veranderingen in het verbruik van hulpbronnen “het meest waarschijnlijke resultaat een vrij plotselinge en oncontroleerbare achteruitgang van zowel de bevolking als de industriële capaciteit zal zijn”. 

Het was gebaseerd op valse computersimulaties door een groep computerwetenschappers van het MIT. Het verklaarde de gedurfde voorspelling: “Als de huidige groeitrends in wereldbevolking, industrialisatie, vervuiling, voedselproductie en uitputting van hulpbronnen ongewijzigd blijven, zullen de grenzen van de groei op deze planeet ergens in de komende honderd jaar worden bereikt.” Dat was 1971.

In 1974 verklaarde de Club van Rome stoutmoedig : “De aarde heeft kanker en de kanker is de mens.” Vervolgens: “de wereld wordt geconfronteerd met een ongekende reeks in elkaar grijpende mondiale problemen, zoals overbevolking, voedseltekorten, uitputting van niet-hernieuwbare hulpbronnen [olie-we], aantasting van het milieu en slecht bestuur.” Ze voerden aan dat,

‘horizontale’ herstructurering van het wereldsysteem is nodig…drastische veranderingen in de normlaag – dat wil zeggen, in het waardesysteem en de doelen van de mens – zijn nodig om energie-, voedsel- en andere crises op te lossen, dwz sociale veranderingen en er zijn veranderingen in de individuele houding nodig om de overgang naar organische groei te laten plaatsvinden.

In hun rapport Mankind at the Turning Point uit 1974 betoogde de Club van Rome verder:

Toenemende onderlinge afhankelijkheid tussen naties en regio’s moet zich dan vertalen in een afname van de onafhankelijkheid. Naties kunnen niet onderling afhankelijk zijn zonder dat elk van hen een deel van zijn eigen onafhankelijkheid opgeeft of op zijn minst de grenzen ervan erkent. Dit is het moment om een ​​masterplan op te stellen voor organische duurzame groei en wereldontwikkeling op basis van wereldwijde toewijzing van alle eindige hulpbronnen en een nieuw mondiaal economisch systeem.

Dat was de vroege formulering van de VN-Agenda 21, Agenda2030 en de Grote Reset van Davos in 2020.

David Rockefeller en Maurice Strong

Verreweg de meest invloedrijke organisator van Rockefellers ‘nulgroei’-agenda in de vroege jaren zeventig was de oude vriend van David Rockefeller, een miljardair en olieman genaamd Maurice Strong. De Canadees Maurice Strong was een van de belangrijkste vroege verspreiders van de wetenschappelijk frauduleuze theorie dat door de mens veroorzaakte CO2-emissies van transportvoertuigen, kolencentrales en landbouw een dramatische en versnellende wereldwijde temperatuurstijging veroorzaakten die “de planeet” bedreigt, de zogenaamde opwarming van de aarde.

Als voorzitter van de Werelddag van Stockholm in 1972, promootte Strong een agenda van bevolkingsvermindering en verlaging van de levensstandaard over de hele wereld om “het milieu te redden”. Strong verklaarde zijn radicale ecoloog-agenda: “Is niet de enige hoop voor de planeet dat de geïndustrialiseerde beschavingen instorten? Is het niet onze verantwoordelijkheid om dat tot stand te brengen?” Dit is wat er nu gebeurt onder dekking van een gehypte wereldwijde pandemie.

Strong was een merkwaardige keuze om leiding te geven aan een groot VN-initiatief om actie op het milieu te mobiliseren, aangezien zijn carrière en zijn aanzienlijke fortuin waren gebouwd op de exploitatie van olie, zoals een ongebruikelijk aantal van de nieuwe pleitbezorgers van ‘ecologische zuiverheid’, zoals David Rockefeller of Robert O. Anderson van het Aspen Institute of John Loudon van Shell.

Strong had David Rockefeller in 1947 ontmoet als een jonge Canadese middelbare schoolverlater van achttien en vanaf dat moment raakte zijn carrière verbonden met het netwerk van de familie Rockefeller. Door zijn nieuwe vriendschap met David Rockefeller kreeg Strong op 18-jarige leeftijd een belangrijke VN-positie onder VN-penningmeester Noah Monod. De fondsen van de VN werden gemakshalve beheerd door Rockefeller’s Chase Bank. Dit was typerend voor het model van “publiek-private samenwerking” dat Strong toepast: privaat gewin van de overheid.

In de jaren zestig was Strong president geworden van het enorme energieconglomeraat en oliemaatschappij Power Corporation in Montreal, toen eigendom van de invloedrijke Paul Desmarais. Power Corporation werd naar verluidt ook gebruikt als een politiek slushfonds om campagnes te financieren van geselecteerde Canadese politici zoals Pierre Trudeau, vader van Davos beschermeling Justin Trudeau, volgens de Canadese onderzoeksonderzoeker Elaine Dewar (Elaine Dewar, op cit. p. 269-271 . )

Earth Summit I en Rio Earth Summit

In 1971 werd Strong benoemd tot ondersecretaris van de Verenigde Naties in New York en secretaris-generaal van de komende Earth Day-conferentie, United Nations Conference on the Human Environment (Earth Summit I) in Stockholm, Zweden. Hij werd dat jaar ook benoemd tot trustee van de Rockefeller Foundation – die zijn lancering van het Stockholm Earth Day-project financierde (Elaine Dewar, op cit. p.277). In Stockholm werd het Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) opgericht met Strong als hoofd.

In 1989 werd Strong door de secretaris-generaal van de VN benoemd tot hoofd van de VN-conferentie over milieu en ontwikkeling in 1992 of UNCED (“Rio Earth Summit II”). Hij hield toezicht op het opstellen van de VN-doelstellingen voor “duurzaam milieu” daar, de Agenda 21 voor duurzame ontwikkeling die de basis vormt van Klaus Schwab’s Great Reset, evenals de oprichting van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) van de VN. Strong, die ook bestuurslid was van Davos WEF, had ervoor gezorgd dat Schwab zou dienen als een belangrijke adviseur voor de Rio Earth Summit.

Als secretaris-generaal van de VN-conferentie in Rio gaf Strong ook opdracht voor een rapport van de Club van Rome, The First Global Revolution, geschreven door Alexander King, waarin werd toegegeven dat de claim van de CO2-opwarming van de aarde slechts een verzonnen list was om verandering af te dwingen :

“De gemeenschappelijke vijand van de mensheid is de mens. Op zoek naar een nieuwe vijand om ons te verenigen, kwamen we op het idee dat vervuiling, de dreiging van de opwarming van de aarde, watertekorten, hongersnood en dergelijke zouden passen. Al deze gevaren worden veroorzaakt door menselijk ingrijpen, en alleen door een veranderde houding en gedrag kunnen ze worden overwonnen. De echte vijand is dan de mensheid zelf.”

De afgevaardigde van president Clinton in Rio, Tim Wirth, gaf hetzelfde toe en verklaarde: “We moeten het probleem van de opwarming van de aarde aanpakken. Zelfs als de theorie van de opwarming van de aarde verkeerd is, zullen we het juiste doen in termen van economisch beleid en milieubeleid.” (Elaine Dewar, Cloak of Green: The Links between key environment groupes, government and big business, Toronto, James Lorimer & Co., 1995, blz. 259-265.)

In Rio introduceerde Strong voor het eerst het manipulatieve idee van “duurzame samenleving”, gedefinieerd in relatie tot dit willekeurige doel om CO2 en andere zogenaamde broeikasgassen te elimineren. Agenda 21 werd in september 2015 in Rome Agenda 2030, met de zegen van de paus, met 17 “duurzame” doelen. Het verklaarde onder andere,

“Grond, vanwege zijn unieke karakter en de cruciale rol die het speelt in menselijke vestiging, kan niet worden behandeld als een gewoon bezit, gecontroleerd door individuen en onderworpen aan de druk en inefficiënties van de markt. Particulier grondbezit is ook een belangrijk instrument voor accumulatie en concentratie van rijkdom en draagt ​​daarom bij aan sociale onrechtvaardigheid…Sociale rechtvaardigheid, stadsvernieuwing en ontwikkeling, het verschaffen van fatsoenlijke woningen en gezonde omstandigheden voor de mensen kunnen alleen worden bereikt als land wordt gebruikt in het belang van de samenleving als geheel.”

Kortom, particulier grondbezit moet worden gesocialiseerd voor ‘de samenleving als geheel’, een idee dat bekend was in de tijd van de Sovjet-Unie en een belangrijk onderdeel van de Grote Reset van Davos.

In Rio in 1992, waar hij voorzitter en secretaris-generaal was, verklaarde Strong:

“Het is duidelijk dat de huidige levensstijl en consumptiepatronen van de welvarende middenklasse – met een hoge vleesinname , consumptie van grote hoeveelheden diepvries- en kant-en-klaarmaaltijden, gebruik van fossiele brandstoffen , apparaten, airconditioning thuis en op het werk en woningen in de voorsteden – zijn niet duurzaam.” (nadruk toegevoegd)

Strong gaf geen gehoor aan zijn eigen oproep. Wat Strong zijn milieuactivisten in Rio niet vertelde, was dat hij ook een enorme aankoop had gedaan van de Colorado Land and Cattle Company, van de Saoedische wapenhandelaar en CIA-bezitter, Adnan Khashoggi.

Tegen die tijd stond Strong in het middelpunt van de transformatie van de VN tot het voertuig voor het opleggen van een nieuw mondiaal technocratisch fascisme door middel van stealth, met behulp van ernstige waarschuwingen voor het uitsterven van de planeet en de opwarming van de aarde, het samenvoegen van overheidsinstanties met de macht van het bedrijfsleven in een niet-gekozen controle van mooie vrijwel alles, onder de frauduleuze dekmantel van ‘duurzaamheid’. 

In 1997 hield Strong toezicht op de totstandkoming van het actieplan na de Earth Summit, The Global Diversity Assessment , een blauwdruk voor het uitrollen van een vierde industriële revolutie, een inventarisatie van elke hulpbron op de planeet, hoe deze zou worden gecontroleerd en hoe deze revolutie zou worden bereikt.

Op dat moment was Strong co-voorzitter van het Davos World Economic Forum van Klaus Schwab. In 2015, na de dood van Strong, schreef Davos-oprichter Klaus Schwab : “Hij was mijn mentor sinds de oprichting van het Forum: een goede vriend; een onmisbare adviseur; en jarenlang lid van ons Stichtingsbestuur.”

Voordat hij gedwongen werd de VN te verlaten in ongenade vanwege een Irak Food-for-Oil-corruptieschandaal, was Strong lid van de Club van Rome, trustee van het Aspen Institute, trustee van de Rockefeller Foundation en de Rothschild Foundation. Strong was ook een directeur van de occulte Temple of Understanding van de Lucifer Trust (ook bekend als Lucis Trust), gehuisvest in de kathedraal van St. John the Divine in New York City, “waar heidense rituelen bestaan ​​uit het begeleiden van schapen en runderen naar het altaar voor zegening. 

Hier hield vice-president Al Gore een preek, terwijl gelovigen naar het altaar marcheerden met kommen compost en wormen…” xvi

Dit is de duistere oorsprong van Schwabs Great Reset-agenda, waar we wormen zouden moeten eten en geen privébezit zouden hebben om “de planeet te redden”. De agenda is duister, dystopisch en bedoeld om miljarden van ons “gewone mensen” te elimineren.