Nazi en Jodensterren bij coronademonstranten

Je weet dat je in een schrikbarend welvarend land leeft als mensen zich bij een beetje weerstand al in nazi-Duitsland wanen. Dat was mijn eerste gedachte bij het zien van de duizenden coronademonstranten in Amsterdam afgelopen weekeinde. Weldoorvoede Nederlanders die in alle vrijheid in het zonnetje roeptoeterden over een dictatuur.

Ik kan er niets aan doen, de demonstratie tegen het coronabeleid in Nederland was een afzichtelijk toonbeeld van door en door verwend zijn. Aangejaagd en opgejut door een verwarde populist, die er notabene ooit als de kippen bij was om een algehele lockdown voor te stellen, tot hij in de gaten kreeg dat hij van zijn chronisch ontevreden volgelingen een ander dansje moest dansen. Als een ware marionet van boos Nederland.

Thierry Baudet (FvD) oreerde in Amsterdam volkomen feitenvrij over een dictatuur en een ‘fake-vaccin’, waardoor we spoedig weer in een lockdown terecht zouden komen. Zijn slaafse gehoor brulde van genot, kennelijk onwetend van de enorme vrijheid en welvaart waarin ze opgroeien. Om hem heen stonden extreemrechtse malloten, met een Jodenster op hun kleding. De demonstratie werd met een onwaarschijnlijke ironie zelfs geflankeerd door dragers van de Prinsenvlag, bepaald niet van NSB-sentimenten vrij.

Ergens op de route protesteerden mentaal uitgedaagde Nederlanders tegen de sadopedo-elite. Een zelfbenoemde rapper uit Deventer poseerde vrolijk met de politicus die hij eerder nog met de dood had bedreigd. Het woord schertsvertoning dekt de lading niet eens om deze bonte verzameling verwarde wappies te omschrijven.

Coronamaatregelen

Dat sommige deelnemers zelf geknutselde Jodensterren aan hun kleding hadden bevestigd, daar zal ik het nu maar verder niet meer over hebben. Daar schreef ik eerder dit verhaal over. Laten we constateren dat het historisch besef van deze mensen is blijven steken bij het twee keer kijken van ‘Saving Private Ryan’ op SBS6, met een bak popcorn in de vettige en ondankbare klauwen.

Het doet ook geen recht aan de duizenden demonstranten die zich gelukkig niet lieten verleiden tot walgelijke nazi-retoriek. De algehele teneur van de demonstratie van zondag, op de dag af 77 jaar geleden dat Anne Frank aankwam in Auschwitz, was gericht tegen de coronamaatregelen in Nederland en dat deed de wenkbrauwen wel even fronzen.

Want welke coronamaatregelen? Er zijn nauwelijks meer maatregelen in Nederland. We genieten met zijn allen ondanks een nog steeds voortwoekerende pandemie (wereldwijd meer dan 4.5 miljoen doden en 222 miljoen besmettingen) van een ongekende vrijheid. Waren de demonstranten dan wellicht nog steeds boos over de ‘strenge regels’ die ooit golden in ons land?

Dan heb ik nieuws voor ze. Nederland nam binnen Europa een van de lichtste set aan maatregelen om corona te bestrijden. Thuiswerken? Slechts een advies. Mondkapjes? Slechts een advies (behalve in het openbaar vervoer).

Licht

Onze overheid grossierde in lichte maatregelen en softe regels en deed met name een beroep op de eigen verantwoordelijkheid van de burgers. Op de lockdown index scoorde Nederland 40 van de 100 punten. We waren en zijn qua beleid een van de meest losse landen in Europa.

Vergelijk dat eens met Frankrijk, waar inwoners alleen het eigen huis mochten verlaten met een geldige reden, in Spanje waar mensen in Madrid hun stad niet meer mochten verlaten en in Ierland waar inwoners een boete kregen als ze zich zonder reden verder dan 5 kilometer van hun huis bevonden. En wat te denken van Israël, waar een mondkapje ook op straat verplicht was en je een verdomd goede reden moest hebben om verder dan één kilometer van je huis te dwalen. En dan zwijg ik nog maar over Australië, waar mensen op eigen kosten 14 dagen in een quarantaine-hotel werden gestopt of Nieuw-Zeeland, waar hele steden in lockdown gingen na een paar besmettingen.

Gezondheidsbewijs

Aan de oude maatregelen kan het dus niet gelegen hebben. Wellicht waren de demonstranten boos op de nieuwe regels? Laten we die dan eens onder de loep nemen. De Nederlandse overheid wil graag dat mensen zich laten vaccineren. Niet zo gek gedacht, want sinds meer dan 80% van de Nederlanders gevaccineerd is, blijven de coronabesmettingen binnen de perken, worden er aanzienlijk minder mensen opgenomen in het ziekenhuis, hebben de ic’s weer ruimte en zijn verpleeghuizen geen sterfhuizen meer. Vaccineren werkt dus als een tierelier en toch is deze levensreddende maatregel slechts een advies.

Ligt het dan aan de voorgestelde maatregelen om bezoekers van evenementen (groot en kleiner, van festival tot concertzaal) te vragen om een negatieve test? Afgaande op wat verschillende demonstranten lieten weten, zit daar kennelijk een pijnpunt. En dat is op zijn best volkomen onbegrijpelijk.

Pijnloos

We zitten met een potentieel dodelijk virus, met een zeer besmettelijke Delta-variant. Nog steeds vechten mensen op hun buik voor hun leven, aangesloten op slangen. In theorie en praktijk kunnen niet geteste mensen een ander opzadelen met een ernstige ziekte. Met een mogelijke dood of een langzaam herstel van maanden. Wat is er dan precies zo dictatoriaal en vreselijk aan om mensen te vragen voor aanvang van een specifiek en niet essentieel evenement even een pijnloos testje te laten doen?

Ik kan er met alle begrip van de wereld niet bij dat dit voor mensen een probleem is. Je helpt jezelf en anderen om veilig deel te nemen aan het feestelijke leven en ondertussen steek je ook nog eens de evenementensector de helpende hand toe. Hoe kan een weldenkend mens daar in hemelsnaam tegen zijn? Hoe groot moet de weerzin zijn om je hiertegen te verzetten?

Het lijkt bijna wel alsof deze demonstranten geen enkele plicht accepteren en louter op aarde zijn om hun eigen rechten luidruchtig op te eisen. Na mij de zondvloed, kom niet aan mijn hedonistische wensen, ik bepaal zelf wel wat ik doe en niemand dient zich met mij te bemoeien.

Tatoeages

Op de demonstratie in Amsterdam zag ik mensen met dikke tatoeages die fel tegenstander waren van het met een naald inbrengen van stoffen. Kettingrokers die wezen op de onbewezen lange termijngevaren van een vaccin en moeders die al rood aanliepen bij de gedachte dat hun prinsjes en prinsessen met een mondkapje door het schoolgebouw moesten lopen. Christus te paard, een mondkapje dragen in de gangen. Dat moet welhaast een ondraaglijke gedachte zijn. Waar is Amnesty International om aandacht te vragen voor het vreselijke lot van deze kinderen?

Ik zag ook mensen die een einde wilden aan de dictatuur in Nederland. Pardon? Jawel, een heuse dictatuur. Voor die mensen even een kleine lezing over wat een dictatuur werkelijk is.

In een dictatuur zijn geen of geen eerlijke verkiezingen. Je loopt voortdurend de kans om gearresteerd en opgeborgen te worden omdat je anders denkt dan de machthebbers. Een oppositieleider als Baudet zou vergiftigd worden of naar de Goelag gestuurd. Het leger is de baas op straat, er is geen eerlijke rechtspraak en de pers is niet vrij om onafhankelijk verslag te doen. Het is theatermakers verboden om in vrijheid hun werk te doen en schrijvers moeten schrijven wat de overheid wil dat ze schrijven.

Adem

De Irakese theatermaker Mokhallad Rasem omschreef het ooit als volgt:

‘Je zou het kunnen zien als een gebrek aan adem. Je voelt dat het niet jouw land is. Ineens kan iemand jouw huis innemen, jouw straat kapot maken, jouw ouders vermoorden. Je voelt je er niet thuis, je hebt er geen rechten’

Zeg nog eens dat we in Nederland in een dictatuur leven, zou ik zeggen. Heerlijk in het zonnetje in de straten van Amsterdam, met na afloop een biertje op een terras en een vette hap uit de automaat. Niemand die je een strobreed in de weg legt. De totale vrijheid om je bewezen onzin luid door de straten te laten schallen en na afloop weer zonder problemen naar je deels door de overheid gefinancierde doorzonwoning, precies op tijd om de aardappelen op te zetten. En de volgende morgen weer fris en monter naar je werkgever, die door de diepe zakken van de overheid overeind is gebleven in deze coronatijd.

Verwendheid

Het verzet tegen coronamaatregelen in Nederland is van een ongekende verwendheid. Daar waar de evenementenbranche en de zorgsector alle redenen hebben om boos te zijn, zien we verwende en goed doorvoede Nederlanders demonstreren omdat ze in een paar unieke gevallen aan moeten kunnen tonen dat ze anderen niet opzadelen met een potentieel dodelijke ziekte.

Alsof je open TBC hebt en luidkeels protesteert dat je niet kuchend en al dronken mag worden in een overvolle kroeg. Mensen zullen er vast weer boos over worden, maar ik kan het niet anders omschrijven dan van een onbeschrijflijke domheid en leegte. Want het is nu eenmaal de ironie dat de dwarsliggers, de mensen die geen vaccins accepteren, nu juist een gezondheidsbewijs noodzakelijk maken.

Toen ik de demonstranten voorbijzag trekken kon ik mij niet aan de indruk onttrekken dat dit de mensen moeten zijn die op vakantie in alle vroegte fanatiek handdoeken leggen op de ligbedden rond het zwembad om hun plek in de gratis zon te reserveren. De vakantiegangers die drie borden opscheppen bij het gratis buffet omdat het nu eenmaal gratis is en in het buitenland stiekem een zelf meegebrachte tube mayo leegknijpen over hun eten. Mensen die er altijd als de kippen bij zijn om hun rechten op te eisen en van plichten nog nooit hebben gehoord. Het zijn de automobilisten die door een rood kruis rijden en over de vluchtstrook een file inhalen om vijf minuten eerder thuis te kunnen zijn.

Bevoorrecht

Dit is het gezicht van door en door verwende mensen die geen flauw benul hebben van hun bevoorrechte positie in een welvarend land. Mensen die bij de minste tegenwind woedend van hun fiets stappen om van de overheid te eisen dat de wind subiet gaat liggen.

We leven helaas in een tijdperk van veel grote woorden. Een regering is al snel corrupt, een rechtsstaat falende, een parlement nep en politici satanisch. Maar wie veel te gemakzuchtig veel te grote woorden gebruikt, devalueert alleen zichzelf en maakt een karikatuur van het debat.