Een loopgraaf is al enige tijd gepland rond de Bondsdag. Dit bestaat nog niet en sommige mensen begrijpen de specifieke betekenis niet. Op 18 november 2020 werd echter duidelijk waarom zo’n ‘beschermingsmiddel’ wordt overwogen: juist zodat de gewone lakeien niet te dicht bij het gebouw van de Bondsdag komen als de vermeende vertegenwoordigers aldaar wetten aannemen die tegen de belangen van de bevolking zijn gericht.

Op 18 november zou de derde wet op de infectiebescherming via de rechtbank moeten worden opgejaagd in het uitdrukkelijke proces. Omdat er nog geen sloot is aangelegd, moest de Spree dienen om het regeringsdistrict van het noorden en het centraal station te scheiden. Talloze politieagenten sloten de bruggen af, waardoor het onmogelijk was om het regeringsdistrict te bereiken. Het opschrift “Dem Deutschen Volke” op de gevel van de Reichstag ontaardde in een farce, want op die dag werd dit volk gedegradeerd tot een hond die buiten moest blijven zoals bij de supermarkt.

Dus om bij de demo te komen, moesten vrijwel alle Democraten die van buiten kwamen eerst het omslachtige openbaar vervoer van het centraal station naar de Brandenburger Tor nemen en dan weer een blokje omlopen, aangezien dit gebied was afgesloten voor een antifascistische demonstratie. Een enorme omweg voor een afstand die anders binnen enkele minuten te voet kan worden afgelegd.

In de Ebertstrasse tussen de Brandenburger Tor en de Potsdamer Platz ontmoetten de burgers de “diverse” politievloot en konden ze alleen maar verbazen. Op de voorgrond stonden twee waterkanonnen, die sinds de G20-demonstraties in Hamburg berucht zijn geworden. Daarachter was een ander voertuig, een ietwat militaristische sneeuwploeg. Een grote verscheidenheid aan politiebussen stonden opgesteld tot aan het einde van de weg, van moderne sprinters tot oeroude Mercedes “kuipen”, magere roestige priëlen die dreigden in te storten als je er maar scheef naar keek. Een rol wc-papier op het dashboard van een van de kuipjes suggereerde op een onwillekeurig grappige manier wat de politie vandaag zou doen.

Tegen de burgers

De demonstratie verliep vreedzaam. Punt. De deelnemers dichter bij mensen brengen die duidelijk rechts zijn of bereid zijn geweld te gebruiken, is een complete ontkenning van de realiteit! De welbekende strategie werd natuurlijk gebruikt om provocateurs binnen te smokkelen die de menigte aan het roeren waren en zo de politie een excuus geven om met volle kracht in te grijpen.

Dat dit zonder dergelijke provocateurs kon gebeuren, werd aangetoond op de Straße des 17. Juni. Ongeveer een kwart van de lengte tussen de Brandenburger Tor en de Siegessäule, op de kruising van de Yitzhak-Rabin-Straße, vond nog een bijeenkomst plaats, die ook volkomen vredig was en ook zonder enige provocateurs. Niettemin kwamen twee van de waterkanonnen uit dezelfde Yitzhak Rabin Street naar het podium.

Dit werd gevolgd door drie politieaankondigingen dat het evenement niet was toegestaan ​​en niet onder de vrijheid van vergadering viel; de deelnemers zouden onmiddellijk moeten vertrekken. De mensen bleven vredig, zongen het volkslied, sommigen – hand in hand – vormden een cirkel en mediteerden. Na de derde aankondiging volgden ze het politieverzoek om te vertrekken. Maar in plaats van naar huis te gaan, renden mensen samen naar de Victory Column.

De politie probeerde dit te voorkomen. Hele teams in zware uitrusting renden achter mensen aan en hielden hen tegen op straat en op het trottoir. Ze waren hier niet bepaald preuts in en duwden mensen op een extreem brutale manier. In het begin was de politie enorm in de minderheid, maar een ‘compagnie’, bestaande uit talrijke personeelsvoertuigen, naderde vanuit het westen en verzette zich tegen de ‘vredesmeisjes’. Ook vanuit het oosten, vanaf de Brandenburger Tor, naderde een squadron met een kap te voet en in een snel tempo in rijen van twee. Zeer agressief geüniformeerde mannen stapten toen uit de teambus. Ze hadden ook een vechthond bij zich.

Denk maar eens terug aan de “Rebellion Week” van Extinction Rebellion , die precies op dit punt iets meer dan een jaar geleden plaatsvond. Daar blokkeerde de eco-beweging hele straten in Berlijn en ondervond bijna geen represailles van de politie. Integendeel: ze steunden zelfs indirect hun project. En nu in 2020? Burgers willen gewoon vreedzaam demonstreren tegen de wet en worden geconfronteerd met een politiemacht die echt militair is.

Aanbidding voor hard optreden

In tegenstelling tot de oorspronkelijke aankondiging om geen waterkanonnen te gebruiken tegen de demonstranten, gingen na de officiële ontbinding van de bijeenkomst bij de Brandenburger Tor rond 12.00 uur de “waterspelen” open. Om de vreedzame massa’s naar achteren te duwen, werkte de politie met alle middelen van een “democratische rechtsstaat”: pepperspray, traangas en wapenstokken. Op een later tijdstip werden de politiehonden zelfs op de demonstranten gezet, alles natuurlijk om onze democratie te behouden.

De politie hield geen rekening met slachtoffers tijdens hun missie. Dus moesten we een oude vrouw, die op de grond lag, zwaar bloedend, overeind helpen, die gelukkig onmiddellijk werd behandeld door een vrijwillige paramedicus. Overigens verbood de politie die paramedicus later, dankzij het gezondheidsregime, gewonde mensen te behandelen.

De demonstranten, onder wie we, in tegenstelling tot wat de politie beweert, geen kinderen konden vinden, waren zichtbaar geschokt door het repressieve optreden van de politie. Steeds weer kwamen we mensen tegen met rode bloeddoorlopen ogen. Meerdere keren werden we door de politie verhinderd om ons journalistieke werk te doen en herhaaldelijk weggeduwd – hoewel we duidelijk perskaarten bij ons hadden.

Het hele spektakel van de politie deed ons denken aan de rapporten die we momenteel uit Wit-Rusland zien. Geweld tegen vreedzame demonstranten, waterkanonnen, traangas, pepperspray en ook geweld tegen journalisten. Het geheel lijkt op een mengeling van Wit-Russische omstandigheden en Stuttgart 21, met het verschil dat de media alleen berichten over vermeend geweld door demonstranten en vreedzame demonstranten worden afgeschilderd als “vijanden van de democratie”.

Terwijl de media de laatste dagen steeds meer berichten over de “brute actie” in Wit-Rusland en het daar blijkbaar niet uitmaakt of de demonstranten maskers dragen en afstand houden, zeggen de media in dit land met geen woord over het brute optreden van de politie in Duitsland. maar prijs hen voor hun harde optreden. Het druist tenslotte in tegen “de slechteriken”, de “vijanden van de democratie” die met alle macht moeten worden ingezet, natuurlijk voor het welzijn van ons allemaal.

Zelfs vandaag, op 19 november 2020, kon men in de “leidende media” geen enkel artikel vinden dat kritiek had op het onevenredige optreden van de politie. Moeten “links-liberale” media zoals de TAZ , de Frankfurter Rundschau of de Süddeutsche niet bijzonder gevoelig zijn als het om politiegeweld gaat ? Stel je voor dat de politie dit had gedaan tegen demonstranten van “Black Lives Matter” of “Fridays for Future”. Er zou een media-shitstorm zijn uitgebroken en speciale uitzendingen over ongebreideld politiegeweld zouden de schermen hebben gevuld.

Maar dit wekt de indruk dat dankzij het moedige optreden tegen “gewelddadige Corona-ontkenners en Reichsburgers” een catastrofe werd voorkomen en deze mensen eindelijk de grenzen werden gewezen. Een media-realiteit die een George Orwell zich niet beter had kunnen voorstellen!

Van een afstand leek de hele scène op een surrealistisch plaatje uit een nachtmerrie. Fonteinen van metershoge water regenden op de mensen op de Pariser Platz en zelfs op de historisch eerbiedwaardige Brandenburger Tor. Hoekig gebogen, waterspuwende beesten, bestuurd door mensen die verborgen waren in de bestuurderscabine, baanden zich een weg door de menigte; op de achtergrond de Reichstag. De vermeende vertegenwoordigers van de mensen ontmoeten elkaar daar, terwijl hun burgers slechts een paar meter verderop worden geknuppeld en doorweekt.