Indignatie redactie 
Zullen we het nu over echte problemen hebben in plaats van over de ingebeelde onderdrukking van Sigrid Kaag en Liliane Ploumen? Laten we verder niet te veel woorden vuil maken aan de luxeproblemen van deze dames, laten we liever eens kijken welke knelpunten meer aandacht verdienen in deze verkiezingscampagne.
Een lijstje:
- Democratie
- Coronabeleid
- Bescherming burgers tegen de staat
- Immigratie
- Klimaatbeleid
- EU-beleid
Natuurlijk zijn er andere belangrijke zaken – zoals zorg, onderwijs en economie – maar bovenstaande onderwerpen vallen op doordat ze te weinig of te eenzijdig aandacht krijgen.
Democratie
Democratische hervormingen zouden een belangrijk verkiezingsthema moeten zijn. Hoe is het mogelijk dat al jaren rapporten verschijnen over de ondervertegenwoordiging van grote groepen kiezers in onze politiek, en dat vrijwel alle aanbevelingen steeds weer in bureaulades verdwijnen?
Het antwoord is simpel: de huidige politieke elite bestaat grotendeels uit mensen die de belangen van hun eigen groep voorop stellen, en zij profiteren van deze ongelijkheid. Onze media zouden het lef moeten hebben om dit veel meer aan de orde te stellen. Helaas zijn veel media zo vervlochten met de macht dat kritische journalisten de uitzondering zijn, en niet de regel.
Nederlandse burgers stemmen eens in de vier jaar op een onoverzichtelijk totaalpakket waar ze vanzelfsprekend zelden helemaal achter staan. Dan volgt de kabinetsformatie. De partijen die in de coalitie komen, passen hun standpunten aan zodat hun kiezers nog minder van hun wensen terugzien. Degenen die op de ‘verliezers’ gestemd hebben, zijn nog slechter af. Aangezien de coalitie altijd als blok stemt, heeft de rest van de Kamer nauwelijks meer invloed als het regeerakkoord eenmaal gesloten is.
Dit betekent in feite dat burgers geen invloed hebben op het beleid. Kiezers hebben geluk als hun wensen toevallig overeen komen met de wensen van het establishment of als invloedrijke groepen in de samenleving ervoor in actie komen. Voor meningen die minder in de smaak vallen bij de bovenklasse hadden we korte tijd het referendum, maar dat is haastig weer afgeschaft.
In theorie controleert de Tweede Kamer de regering, maar deze taak wordt wel heel moeilijk als de regering de informatievoorziening van de Kamer saboteert. Onder Rutte is dit de praktijk geworden, en daarmee ligt het laatste restje volksvertegenwoordiging zwaar onder vuur. Het beleid krijgt te weinig tegengas en blunders worden veel te laat ontdekt. Dit gebrek aan democratie wreekt zich bij alle volgende onderwerpen.
Coronabeleid
Het coronabeleid van onze regering werd en wordt gekenmerkt door wegkijken, te laat handelen, incompetentie, zich verschuilen achter het RIVM en het gezag van dit instituut misbruiken om draconische maatregelen door te voeren als dat politiek voordelig lijkt te zijn.
Voorbeelden?
- Wegkijken en te laat handelen: van januari tot halverwege maart 2020 was de regering niet in beweging te krijgen.
- Incompetentie: denk aan het drama met beschermend materiaal voor met name de thuiszorg en de verpleeghuizen.
- Zich verschuilen achter het RIVM: lees wat de leden van het OMT aan de Volkskrant vertelden over de druk die op hen werd uitgeoefend waarna Rutte deed alsof hij ‘alleen maar de wetenschap volgde’.
- Het gezag van dit instituut misbruiken om draconische maatregelen door te voeren als dat politiek voordelig lijkt te zijn: zie het hele drama rondom de avondklok.
Bij een werkelijk kritische bespreking van het coronabeleid blijft er geen spaan heel van het ‘geweldige’ management van Mark Rutte en Hugo de Jonge. Het zou mooi zijn als de VVD-leider eens grondig ondervraagd zou worden zonder de kans te krijgen om van onderwerp te veranderen.
- Vind Mark Rutte de jarenlange bezuinigingen op de zorg nog verdedigbaar? Moet de zorg niet ook flexibel zijn zodat men een tijdelijke extra belasting aankan?
- Hoe kijken de bewindslieden terug op het chaotische beleid waardoor tijdens de eerste golf talloze verpleeghuisbewoners zijn besmet door hun verzorgers die noodgedwongen zonder beschermend materiaal moesten werken?
- Staan de bewindslieden nog steeds achter de langdurige sluiting van winkels en bedrijven? Beseffen zij hoe veel MKB’ers in het nauw zitten door ontoereikende steunregelingen?
- Wie neemt verantwoordelijkheid voor de trage start van de vaccinatiecampagne?
- Waarom blijven de maatregelen zo streng terwijl het risico zo veel lager is dan een jaar geleden?
Maar met deze onderwerpen zijn we er nog lang niet.
Bescherming burgers tegen de staat
Nederlandse burgers zijn niet goed beschermd tegen willekeur van de staat. Dit is gebleken bij de toeslagenaffaire en bij de slachtoffers van de aardbevingsschade in Groningen. Wat veel Nederlanders nog niet lijken te beseffen is hoe structureel deze misstand is. Mensen wanen zich veilig omdat ze zelf toevallig niet in Groningen wonen of geen gebruik maken van toeslagen.
Denken deze burgers nu werkelijk dat zij wel rechten hebben als ze per ongeluk in het vizier van de staat komen?
Onder Mark Rutte is bezuinigd op rechtsbijstand voor gewone burgers, en de slachtoffers van de toeslagenaffaire kregen zelfs helemaal geen vergoeding voor een advocaat. Ga dan maar eens procederen tegen een overheid met diepe zakken die ook nog eens de macht heeft om dossiers achter te houden en dat ook deed. De rechters die vervolgens over deze verwrongen toestand moesten oordelen, bleken ervan uit te gaan dat de belastingdienst per definitie integer was.
De wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht zijn onvoldoende gescheiden in Nederland. In de bovengenoemde gevallen controleerden ze elkaar niet, maar ondersteunden elkaar en vormden een front tegen de burgers. Wat dat betreft is het ook belangrijk dat werkelijk boven tafel komt wat achter de schermen gebeurd is met betrekking tot het proces Wilders.
Het gebrek aan transparantie in al deze zaken is zorgwekkend. De eerste stap om onze trias politica weer gezond te krijgen is openheid. Geen geheimhouding waar dat niet strikt noodzakelijk is: geen achterhouden van dossiers, geen zwart/witlakken van eindelijk vrijgegeven stukken en geen verschuilen achter persoonlijke beleidsopvattingen.
Mark Rutte moet zich verantwoorden voor de rechteloosheid van veel burgers en voor zijn doelbewuste doofpotbeleid.
Immigratie
Gelukkig is er nu een grondig rapport uitgekomen over de kosten van immigratie voor Nederland. De Universiteit van Amsterdam heeft al paniekerig geprobeerd om elke relatie met dit rapport te ontkennen, want angst voor de meute gaat blijkbaar boven wetenschap. Mensen die buigen voor de woke activisten zouden eens een oude wijsheid ter harte moeten nemen. ‘Gij zult de meerderheid in het kwade niet volgen.’
Er zou meer en grondiger onderzoek moeten komen naar de impact van immigratie. Wat betekent overbevolking voor Nederland met betrekking tot woningnood, het stikstofprobleem en simpelweg de ruimte die we hier nog hebben? Is de verzorgingsstaat nog betaalbaar als immigratie zo’n gat slaat in de begroting? En last but not least: wat doet de botsing van culturen met Nederland? Pas als de feiten bekend zijn, kunnen er eerlijke keuzes worden gemaakt.
Over de integratieproblemen zijn al heel wat boeken en artikelen verschenen, en toch is de behoefte aan bagatelliseren en ontkennen nog zo groot dat een meisje als Lale Gül in ons land kon opgroeien onder een islamitisch regime. Hoe groter het getalsmatige overwicht van moslims in wijken – en zelfs steden – zal zijn, hoe makkelijker deze segregatie in stand kan worden gehouden. Daarom moet niet alleen veel harder gewerkt worden aan integratie, maar ook moet immigratie uit islamitische landen gestopt worden. Uit die landen zouden alleen nog vervolgde minderheden – christenen, Jezidi’s, homoseksuelen e.d. – moeten worden toegelaten. Voor oorlogsvluchtelingen kan tijdelijke opvang in de regio geregeld worden wat trouwens ook menslievender is dan een ratrace naar Europa aan te moedigen.
Partijen als de VVD die al jaren stoere uitspraken doen over het immigratiebeleid zouden verantwoording af moeten leggen over hun laksheid bij het werkelijk maken van beleid.
Klimaatbeleid
Het klimaatbeleid is nauw verbonden met de overbevolking. Menselijke bewoning legt nu eenmaal druk op de natuur: hoe meer mensen, hoe minder ongerepte natuur. De stikstofnormen voor onze natura 2000-gebieden hebben dan ook weinig met de realiteit te maken. Zowel deze normen als de aanwijzing van de gebieden zelf zijn doorgedrukt door activistische ambtenaren die geen rekening hielden met haalbaarheid. Nu wordt er gezwaaid met wetten en verplichtingen en moeten boeren, bouwers en andere burgers de gevolgen dragen. Dit is de omgekeerde wereld.
Wie de Nederlandse natuur wil beschermen zou iets aan de overbevolking moeten doen en uitgaande van de behoeftes van de bevolking moeten zoeken welke ruimte er kan zijn voor de natuur. Dit houdt ook in dat ruimtevreters als windparken en velden met zonnepanelen in Nederland niet grootschalig kunnen worden ingezet. Biomassa verbranden is zo vervuilend en natuurvernietigend dat het nooit een optie had mogen zijn. Van het gas af is een onbegrijpelijke doelstelling zolang er geen betere alternatieven zijn.
Kortom: het klimaatakkoord van het ‘groenste kabinet ooit’ moet op de helling. Dit zou één van de allerbelangrijkste verkiezingsthema’s moeten zijn en Mark Rutte – en elke politicus die dit akkoord steunt – zou bij elk interview en in elk debat hierover doorgezaagd moeten worden.
- Waarom was kernenergie onbespreekbaar?
- Waarom gaan de subsidies aan biomassa door terwijl al lang bewezen is hoe slecht dit is?
- Waarom moeten we van het gas af terwijl de kosten de pan uit rijzen en de baten niet waarneembaar zijn?
Verder moeten ook vragen gesteld worden over de economische gevolgen van het klimaatakkoord. De ‘grootste verbouwing van Nederland’ zal de nekslag zijn voor wat na de coronacrisis nog over blijft van onze economie.
De Ever Closer Union
Tot slot het EU-beleid dat altijd in het totaalpakket meegesmokkeld wordt waarna we zogenaamd democratisch gekozen hebben voor weer meer soevereiniteitsoverdracht. Nederland is al heel lang nettobetaler aan de EU terwijl we niet of nauwelijks invloed hebben op het beleid. De euro wordt koste wat kost in stand gehouden en de ECB trekt steeds meer macht naar zich toe.
We zijn eraan gewend dat de EU corrupt is en geld over de balk smijt. We zijn eraan gewend dat de EU-elites bepalen wat er gebeurt en de volkeren van Europa geen inspraak hebben. We zijn er zo aan gewend dat we ons niet eens meer verbazen over bijvoorbeeld de miljardenverspilling van het jaarlijkse verhuiscircus tussen Brussel en Straatsburg. Dit gaat al decennia zo en er is geen enkele reden voor, behalve misplaatst chauvinisme van de Fransen op kosten van de rest van de EU.
We verbazen ons ook niet meer over de zucht naar macht bij de Brusselse elite, over de onverantwoorde uitbreiding van de EU waar we nooit over hebben mogen stemmen, en over de megalomane toespraken van EU-bobo’s door de jaren heen. Wie Guy Verhofstadt, Jean-Claude Juncker, Martin Schulz en Frans Timmermans hoort oreren, kan hun machtswellust onmogelijk negeren. Blijkbaar hebben we dit als ‘normaal’ geaccepteerd.
De EU wordt ons al heel lang verkocht als de enige route naar een mooie toekomst. In schoolboeken van alle mogelijke vakken is EU-propaganda verwerkt terwijl kritiek nauwelijks te vinden is. De EU moet de heilstaat zijn, een Nexit is volgens deze doctrine een doemscenario. De Britten kozen voor vertrek en ze zullen vast nog heel wat obstakels tegenkomen. Maar na alle onheilsprofetieën over de gevolgen van de Brexit was het gênant om te zien hoe efficiënt daar de vaccinatiecampagne verliep terwijl de EU weer eens meer in de weg liep dan de lidstaten hielp.
Laat onze politici maar eens verantwoording afleggen over de soevereiniteitsoverdracht aan de EU, over de oncontroleerbaarheid van het EU-beleid, over de geldstromen die nu al van Nederland naar de EU gaan en over de toekomstige plannen. Laat hen eens niet wegkomen met dooddoeners, met luchtkastelen of met gespeelde machteloosheid.
Waar blijft de pers?
Gisteren zagen we in Nieuwsuur dat het wel degelijk mogelijk is om een politicus van het partijkartel het vuur aan de schenen te leggen. Jesse Klaver werd zowaar een keer werkelijk ondervraagd over de dubieuze banden van Kauthar Bouchallikht met de moslimbroederschap en over de waanzin van biomassacentrales. Hij zakte spectaculair door het ijs.
Laten we niet te enthousiast zijn over deze kritische benadering, waarschijnlijk ziet de redactie van Nieuwsuur liever winst voor Kaag en werd concurrent Klaver daarom aangepakt. Toch: het zou goed zijn als Nieuwsuur nu ook Kaag, Hoekstra en Rutte door de mangel zou halen. De lijsttrekkers van D66, CDA en VVD mogen na de afgelopen kabinetsperiode wel eens verantwoording afleggen.
Zou het niet mooi zijn als onze journalisten zo vaderlandslievend zouden zijn dat ze in verkiezingstijd onze politici zouden confronteren met hun eigen (wan)beleid en met de echte problemen van Nederland?
Laten we hopen dat deze laatste dagen voor de verkiezingen de lijsttrekkers niet weer de kans krijgen om de aandacht af te leiden door zich achter bijzaken te verschuilen.
