Indignatie redactie 
Steeds meer wordt duidelijk dat de veelgeroemde ‘democratie’ op dit moment ernstig wordt misbruikt door een politieke kaste die zich middels een ‘mars door de instituties’ stevig heeft genesteld in de wetgevende, controlerende en uitvoerende macht, evenals op het terrein van de rechtspraak.
De voorbeelden zijn talrijk. Vanmorgen nog, verscheen in de Volkskrant het bericht dat Minister De Jonge (CDA) in zijn hoedanigheid van Minister van VWS, actief betrokken was bij het gunnen van de inmiddels beruchte ‘mondkapjes-deal’. De aanbieder van dat spul, Sywert van Lienden, was een prominent CDA-lid die beweerde dat hij de levering “om niet” zou verzorgen, dus tegen kostprijs. In werkelijkheid verdienden hij en zijn kompanen er echter miljoenen mee. Toen de deal niet snel genoeg van de grond kwam, zette de Minister van VWS druk op de SG van een ander Ministerie om zijn partijgenoot te matsen en rap te bestellen.
Dat was in maart 2021, toen de strijd om het leiderschap van het CDA net was losgebarsten. Die competitie ging tussen (toen Minister van VWS) De Jonge en CDA-Kamerlid Omtzigt. Vanwege de coronamaatregelen (uitgevaardigd door Minister De Jonge) kon geen congres worden georganiseerd, maar werd er online gestemd op één van de kandidaten. Echter: veel stemmers op Omtzigt kregen als boodschap retour; “Bedankt voor uw stem op Hugo de Jonge!” Die stemming verliep dus niet zoals een stemming oorspronkelijk was bedoeld. Integendeel: de stemming verliep zoals de partijtop vooraf wilde dat die zou verlopen, in het bijzonder om Omtzigt van het partijleiderschap af te houden en democratie was ook hier ver te zoeken.
In een echte en eerlijke stemming zou schoenfetisjist De Jonge tegenover Omtzigt geen schijn van kans hebben gemaakt. De Jonge bleek politiek gezien ook inderdaad een brekebeen: veel geschreeuw en weinig wol. Een matig acteur die slechts wat poses aan kan nemen voor een foto. Hij bakte weinig van de corona-aanpak en zijn populariteit daalde pijlsnel, evenals die van het CDA. Na de lijsttrekkerverkiezing begon dan ook al snel een fluistercampagne – door onder meer grotere sponsoren van de partij – tegen De Jonge. Een evaluatiecommissie na de Tweede Kamerverkiezingen van 2021 onder leiding van Liesbeth Spies schreef over deze periode dat ‘[De Jonge] door sommigen niet geaccepteerd werd, de peilingen tegenvielen en de fondsenwerving achterbleef’. Het duurde niet lang of De Jonge moest verklaren het leiderschap van het CDA neer te leggen, “omdat het ministerschap verantwoordelijk voor coronabestrijding niet te combineren bleek met het lijsttrekkerschap”. Tja: hij kon ook moeilijk zeggen “ik kan werkelijk helemaal niets, nog geen ei bakken, dus laat staan dat ik hier moet gaan staan leideren. Weet iemand trouwens hoe dat moet?”
Wat we van alleen deze kwestie al leren, is dat het gesloten politieke kartel geen open en eerlijke verkiezingen wil in de partij, laat staan in de maatschappij. De reden van die onevenredige macht is geld; alleen op die manier kunnen miljoenen aan belastinggeld worden verdeeld onder de vrienden van het kartel en de kartellianen zelf. Ook onze Nederlandse democratie is een schijnvertoning geworden, een dictatuur van zelfbenoemde ‘democraten’.
Fortuyn werd neergeschoten en soms heb ik eigenlijk wel zin om namens hem terug te schieten. Met scherp welteverstaan, niet met Pechtold-pinda’s.
