Indignatie redactie 
Het coronabeleid van de Nederlandse demissionaire regering is tot nu toe gebaseerd op een weddenschap die niet lijkt te werken: het uitbannen van corona door massale en voortdurende vaccinaties. Tijd om de standpunten te herzien.
Oostenrijk wil als eerste land in Europa de verplichte coronavaccinatie invoeren. Vanaf februari 2022 zou iedereen in het land zich moeten laten vaccineren, tenzij er gezondheidsredenen tegen zijn. Anders volgt er een bestuurlijke boete. Dit besluit van de regering in Wenen samen met de hoofden van de deelstaten werd vrijdagochtend bekend gemaakt in verband met een vierde lockdown voor de gehele bevolking. De sluitingen zouden vanaf aanstaande maandag moeten gelden.
Vaccinatieweigeraars die niet onder de te definiëren uitzonderingen vallen, dreigen met sancties te worden bedreigd: administratieve sancties zijn denkbaar, “bij meerdere overtredingen kan de zaak ook strafrechtelijk relevant worden”, zegt Maria Kletecka, lid van de bio-ethiek commissie, lezen we in de Vorarlberger Nachrichten. Ook voor constitutioneel deskundige Peter Bußjäger van de Universiteit van Innsbruck zouden boetes mogelijk zijn, die volgens de jurisprudentie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) proportioneel moeten zijn. “Dat kunnen misschien een paar honderd euro zijn.”
Het jachtseizoen is begonnen, de jacht op niet-corona-gevaccineerde mensen is in een stroomversnelling geraakt en is inmiddels in volle gang. Wie deze injecties tegen Covid-19 om goede redenen niet wil hebben wordt nog meer dan nu al het geval is door de dictatoriale mangel gehaald. Vrijheden die gevaccineerde en genezen mensen (2G) en degenen die negatief getest zijn (3G) terugkregen als een daad van genade en voor hun dapperheid als een daad van beloning, worden nu weer ingetrokken waarbij met de vinger gewezen wordt naar de “schuldigen”: de vaccinweigeraars. De autoriteiten weigerden hen de derde G. Met de negatieve sneltest hadden ze nog toegang tot binnenevenementen zoals restaurants, hotels, concerten, theaters, bioscopen, discotheken, conferenties en meer. Nu worden ze in Oostenrijk gemarginaliseerd.
Besmettingsgevaar voor gevaccineerde en genezen mensen? Hadden politici en artsen deze bevolkinsgroepen sinds het begin van de vaccinatie en het daaropvolgende herstel de burgers niet in slaap gesust (of in ieder geval de indruk gewekt) dat iedereen die was ingeënt of hersteld niets te vrezen had van het virus?
Ze waarschuwden in ieder geval niet voor een dergelijke besmettingskans. En ze hebben eerder ook niet ervoor gewaarschuwd hoe snel het vaccinatie-effect wegebt en verfrissende injecties (“boosters”) op de loer liggen. En hoe vaak kan van de gevaccineerde (en genezen?) burgers nog worden verwacht dat ze “boosteren”? We weten nu dat echt iedereen besmet kan zijn – in ieder geval degenen die zijn ingeënt, degenen die zijn genezen, degenen die negatief hebben getest of degenen die positief zijn getest. En dan ook nog de helemaal gezonde.
Want waarom zouden ze onderworpen moeten worden aan de totale vrijheidsberoving? Waarom zouden ze zich in ieder geval niet vrij kunnen bewegen als een medisch rapport of de dokter bevestigt dat ze gezond zijn? Omdat ze die gezondheid elke dag kunnen verliezen? Omdat ze elke dag besmet kunnen worden? Omdat je elke dag corona of wat dan ook kunt krijgen? Dus elke dag bevindingen verzamelen? Dus elke dag naar de dokter gaan? En waarom al die dictaten alleen bij corona, maar niet ook bij andere besmettelijke ziekten die vaker voorkomen en meer mensen treffen? Wat een onzin, wat een waanzin.
Ook het volgende valt op: eerder werd vooral de 3G-regel geroemd. Gevaccineerd, genezen of getest. Maar al te vaak was 3G eigenlijk “nul-G” omdat er onvoldoende werd gecontroleerd. Dat kan inderdaad zo zijn, maar welke zekerheid is er dat dit niet ook met 2G zal gebeuren? Of met 1G?
Daarom lijkt het voorstel van o.a. de Christenunie logischer: dan zou in de toekomst iedereen getest moeten worden, dat wil zeggen degenen die zijn ingeënt, degenen die zijn hersteld en degenen die niet zijn ingeënt. En gezonde nog meer. Er zijn dus steeds meer uitgebreide en ongebreidelde controles nodig om de voorschriften van het demissionair kabinet geen farce te laten worden. Daar heb je personeel voor nodig. Als je neemt wat al beschikbaar is mislukt het gedeeltelijk of volledig voor je voorheen andere taken. Als je het verhoogt, leidt het tot nog meer onproductieve banen en opgeblazen bureaucratie – trouwens waar haal je al die mensen vandaan?. Wat de demissionaire bewindslieden doen is onwerkelijk en avontuurlijk. Of ze streven andere belangen na die niet de onze zijn.
Weer anderen negeren de regels en nodigen expliciet “4G” uit, d.w.z. iedereen die hersteld, gevaccineerd, getest en gezond is. De vierde G zou ook kunnen staan voor “gezond verklaard door de huisarts”. Eerder schreven wij hier het volgende over:
“Je bent ziek of je bent gezond. In beide gevallen is een test zinloos. Als je ziek bent, ga je naar de huisarts. Een test hoeft niet te bevestigen dat je gezond bent. Volgens de fabrikant zijn de PCR-testen sowieso ongeschikt en is bewezen dat ze misleidend zijn. Dit elimineert ook de basis voor massale vaccinaties die mensen worden opgedrongen. Ondertussen komen ze neer op verplichte staatsvaccinaties, alsof de politieke leiding nooit bij hoog en bij laag had gezworen dat die er natuurlijk nooit zouden komen.
Engineered testing is engineered vaccinateren geworden. Als dit testen stopt, stopt het misleiden met zowel degenen die positief testten als geïnfecteerde, maar niet zieke mensen. Dan kunnen de artsen, de media en de statistici zich volledig concentreren op het extreem kleine aantal mensen dat echt symptomatisch is. Dit aantal ligt in het promillebereik van de totale bevolking. Ook deze (aanvankelijk besmettelijke) coronapatiënten komen meestal niet in het openbaar. Daardoor is (en was) het daadwerkelijke besmettingsgevaar zo laag dat er geen medisch verantwoorde reden is (en was) voor de grootschalige vaccinatiecampagne – tenzij er politieke en/of commerciële motieven achter zitten.”
Terug naar de jacht op de niet-gevaccineerde. Met steeds meer ideeën en middelen worden ze onder druk gezet. De politieke leiding in ons land ontwijkt de directe verplichte vaccinatie voor iedereen alleen op een puur formele manier, maar drijft mensen, samen met gehoorzame medische professionals, tot steeds agressiever vaccineren. Deze indirecte dwang wordt geleidelijk stap-voor-stap een directe dwang. De Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa heeft op 27 januari 2021 in resolutie 2361 besloten dat niemand gedwongen mag worden tot vaccineren.
In paragraaf 7.3.1 en 7.3.2 staat onder meer:
“Er moet voor worden gezorgd dat burgers worden geïnformeerd dat vaccinatie niet verplicht is en dat niemand onder politieke, sociale of andere druk wordt gezet om zich te laten vaccineren als ze dat niet willen. Er moet voor worden gezorgd dat niemand wordt gediscrimineerd omdat ze niet zijn ingeënt vanwege mogelijke gezondheidsrisico’s of omdat ze niet willen worden ingeënt.”
U vindt het volledige document hier.
Weliswaar hoeven de lidstaten zich niet aan deze resoluties te houden omdat ze er niet juridisch bindend voor zijn, maar ze hebben wel politieke betekenis. Dit ook voor zover ze gebaseerd zijn op het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens – en vooral omdat de EU op het internationale toneel op dit verdrag aandringt wanneer zij schendingen van de mensenrechten in andere landen aan de kaak stelt.
Het huidige debat in ons land over de vaccinatiestatus van individuen en de bevolking wordt, net als het hele discours over het coronabeleid, gekenmerkt door misverstanden, tegenstrijdigheden, (herroepen) besluiten en foutieve aannames. De verwarring heeft niet in de laatste plaats te maken met het feit dat de demissionaire regering tot op de dag van vandaag heeft geweigerd een langetermijnstrategie te ontwikkelen om Sars-CoV-2 aan te pakken.
Tot nu toe was het coronabeleid van de het demissionaire kabinet slechts gebaseerd op één gok die nu niet lijkt te werken: een oplossing door massale vaccinatie. Het ongedifferentieerde en asociale lockdown-beleid van afgelopen winter kon alleen of helemaal niet worden gerechtvaardigd als een “tijdwinst” totdat er vaccins beschikbaar waren – hoewel het aan het begin van het lockdown-beleid onduidelijk was of er überhaupt wel effectieve vaccins zouden komen.
Inmiddels is bijna 85 procent van alle 18-plussers in ons land ingeënt. Helaas blijkt echter – zoals we hierboven al schreven – dat de beschermende werking van de vaccinatie na verloop van tijd afneemt en gevaccineerde mensen het virus kunnen doorgeven en ernstig ziek kunnen worden, waardoor de vaccinatie geen steriele immuniteit biedt. Om een einde te maken aan de (ongrondwettelijke) indirecte verplichte vaccinatie en de misleidende discussie hierover, moeten nu vier punten worden overwogen.
1. We naderen het punt waarop degenen die nog niet zijn ingeënt naar alle waarschijnlijkheid ook niet meer worden gevaccineerd – tenzij er goedkeuringen komen voor “klassieke – echte – geïnactiveerde vaccins”.
2. Het 2G-model betekent – in aanmerking nemende dat burgerlijke vrijheden dienen te worden gerespecteerd – niets anders dan indirecte verplichte vaccinatie en hebben weinig epidemiologische zin. Dan zou er een gratis 1G-model moeten komen: getest (en geldig voor iedereen).
3. Vaccinatie moet een vrije keuze zijn en deze moet uiteindelijk (ook en vooral door politici en medici) worden geaccepteerd.
4. Het feit dat er in de winter waarschijnlijk een probleem zal zijn met de ziekenhuiscapaciteit heeft minder te maken met de niet-gevaccineerden en meer met het feit dat
a) de vaccinatie zich niet houdt aan wat werd beweerd;
b) een volledig misplaatst beleid alles op uitsluitend vaccinatie heeft ingezet;
c) er vele jaren door diverse kabinetten met de botte bijl is ingehakt op de gezondheidszorg en het medisch personeel;
d) vaccins geen permanente en (bijna) volledige bescherming bieden.
De laatste twee punten vormen het echte schandaal: na het uitbreken van wat naar verluidt de ergste pandemie in honderd jaar zou zijn, had het eerste doel van de regering moeten zijn om de ziekenhuiscapaciteiten uit te breiden in plaats van toe te kijken terwijl ze worden verminderd. Het is even onbegrijpelijk dat er tot op heden geen betrouwbare gegevens zijn over het aantal mensen dat al besmet is met Sars-Cov-2. In plaats van een volledig misplaatste en onverantwoorde discussie te voeren over vaccinaties voor kinderen en adolescenten, moet het eindelijk mogelijk zijn om in te schatten hoeveel mensen al besmet zijn en dus al een natuurlijke immuunbescherming hebben, die volgens alle bevindingen uitgebreider en meer permanent bescherming bieden dan vaccinaties.
Ten aanzien van het belangrijkste punt – de vrije beslissing om gevaccineerd te worden – zijn er nog een paar basisopmerkingen die leiden tot de kern van het probleem en onbegrip van het gevoerde coronabeleid. Voorstanders van de (indirecte) verplichte vaccinatie – oftewel de tegenstanders van een door de Grondwet beschermde vrije beslissing – halen heel vaak het “solidariteitsargument” of “externe beschermingsargument” aan. Blijkbaar wint dit argument paradoxaal genoeg pas terrein als blijkt dat de vaccins geen blijvende en (bijna) volledige bescherming bieden.
Maar zelfs als
a) de door de vaccins geboden bescherming lager is dan aanvankelijk door de farmaceutische bedrijven werd beweerd – of in de loop van de tijd afneemt – en het risico op ernstige ziekten bij de algemene bevolking weer toeneemt en een nog hogere vaccinatiegraad mogelijk zou kunnen bijdragen aan minder ziekenhuisopnames; en
b) het klopt dat gevaccineerde personen dezelfde viral load kunnen hebben als niet-gevaccineerde personen, maar minder vaak besmet raken en korter besmettelijk zijn, is dit niet voldoende is om de lichamelijke integriteit aan te tasten (de Grondwet). Dit zou alleen gerechtvaardigd kunnen zijn als a) kudde-immuniteit kan worden bereikt met de vaccinaties, b) er geen ernstige bijwerkingen zijn en c) de gevolgen op lange termijn duidelijk zijn. En zelfs dan is het nog maar de vraag of de staat kan ingrijpen in de integriteit van het lichaam.
We konstateren een totaal vervormde risicoperceptie bij de bewindslieden. We moeten ons herinneren wat ooit het doel van alle maatregelen was: het voorkómen van overbelasting van het gezondheidssysteem (“flatten the curve”). Dit doel is ongetwijfeld legitiem. Maar zoals nu blijkt, zijn de vaccinaties maar gedeeltelijk geschikt om dit te bereiken, omdat ze waarschijnlijk geen volledige en blijvende bescherming kunnen bieden. En daarom lijkt kudde-immuniteit (waar onze demissionaire premier Mark Rutte in eerste instantie naartoe wilde werken) gezien de huidige stand van kennis ook bij een nog hogere vaccinatiegraad niet mogelijk. Vaccinatie van de hele bevolking is ook niet nodig – niet alleen omdat het slechts gedeeltelijk geschikt is om het doel te bereiken, maar ook omdat een overbelasting van het gezondheidssysteem ook zou kunnen worden voorkómen door de ziekenhuiscapaciteit uit te breiden en andere middelen voor preventie en bescherming van risicogroepen aan te wenden.
De afgelopen anderhalf jaar hebben de politiek, medici en de mainstream media echter de suggestie gewekt dat het virus voor iedereen even gevaarlijk is, of dat het risico afhangt van de vaccinatiestatus. Deze volledig vertekende risicoperceptie maakt een rationele discussie over de risico’s van Sars-CoV-2 en een aangepast en passend beleid tot op de dag van vandaag bijna onmogelijk. Hoewel het een bekend feit is, is het bijna taboe geworden om het te zeggen: in feite vormt het virus vooral voor ouderen een ernstig gevaar. Punt.
In principe gaat het om het volgende: het legitieme doel van het inperken van grondrechten met betrekking tot corona kan alleen zijn om te voorkómen dat het zorgstelsel overbelast raakt, maar niet om infecties in het algemeen te voorkómen. Omdat dit laatste a) niet haalbaar is en b) alleen kan worden bereikt ten koste van menselijk contact en totale bewaking, dat wil zeggen ten koste van vrijheid en gezondheid. Het centrale, maar tot op de dag van vandaag onderdrukte uitgangspunt waarop alle overwegingen moeten worden gebaseerd, is daarom: het virus zal endemisch worden en de overgrote meerderheid – zo niet iedereen – zal vroeg of laat besmet raken met Sars-CoV-2.
“ZeroCovid” moet daarom eindelijk worden erkend en geaccepteerd als fictie: het virus zal blijven en we moeten ermee leren leven. En in plaats van alles te focussen op vaccinaties, zou de focus nu ook moeten liggen op bestaande therapieën, alternatieve medicijnen (bijvoorbeeld ivermectine) en nieuwe in ontwikkeling. Je zou van een regering verwachten dat die alles uit de kast haalt om haar burgers te beschermen tegen het virus, en alle mogelijkheden zou onderzoeken, maar helaas: niet die van ons.
Kortom: Iedereen die zichzelf wil beschermen, kan en moet zichzelf beschermen. Op korte termijn moeten er door het totale falen van de overheid inzake ziekenhuiscapaciteiten opnieuw restricties komen zoals een thuiswerken (en niet “zoveel mogelijk, alstublieft”). Maar geleidelijk moet de aanpak van Sars-CoV-2 een zelfbepaalde en individuele beslissing en risicobeoordeling worden. En op de lange termijn moeten we streven naar levensomstandigheden met minder angst, armoede, stress en betere lucht en gezonder voedsel, evenals het verbeteren van de ziekenhuiszorg – in plaats van de rode loper uit te rollen voor biopolitieke controleregimes in plaats van Big Tech en Big Pharma.
Met het oog op het falen van onze eigen regering en die die van landen als China of Singapore, maar ook Italië of Frankrijk, moet de vraag worden gesteld of die zich sinds het begin van de pandemie minder hebben bekommerd om de bescherming van de gezondheid dan om de uitbreiding van digitale controleregimes. Van de nieuwe “oude” regering met dezelfde nieuwe “oude” kneuzen moet dan ook worden geëist dat bij haar aantreden alle maatregelen meteen worden ingetrokken – met name de koppeling van grondrechten aan de (digitale) identificatie van de gezondheidstoestand van de burgers.
De terugkeer naar het “oude normaal” zou er als volgt uit moeten zien: Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen bescherming tegen corona, niet de staat. Zo is het ook met andere mogelijke ziekten. Vrijheid omvat persoonlijke verantwoordelijkheid.
Vrijheid ziet er als volgt uit: iedereen die verwacht zichzelf met vaccinatie te moeten beschermen, moet kunnen worden gevaccineerd. Degenen die de vaccinaties wantrouwen of vermijden omdat ze vertrouwen op hun natuurlijke immuunbescherming, of om andere redenen (bijvoorbeeld een heel herkenbare: geen vertrouwen in de regering) kunnen de vaccinatie weigeren zonder ervoor te worden vervolgd. Iedereen, gevaccineerd of niet-gevaccineerd, is vrij om andere mensen te mijden of afstand van hen te houden als ze bang zijn voor besmetting. Iedereen is ook vrij om het mondkapje te gebruiken om zichzelf te beschermen.
Een verplichte vaccinatie waar het demissionaire kabinet eigenlijk graag naartoe werkt, direct of indirect, is niet vereist, is disproportioneel en in strijd met de grondwet.
