Urk, de kerk en vaccinatie

Stijn Fens, columnist bij Trouw, schreef op 7 november een column waarin hij beschrijft dat hij zich niet veilig voelt in het restaurant of in de kerk als er niet gecontroleerd wordt op het coronatoegangsbewijs. Hij ziet zijn ongevaccineerde medemens als een groot gevaar voor zijn gezondheid en zelfs als bedreiging voor zijn leven. In tegenstelling tot de volstrekt onverantwoordelijke medemens zonder coronapas, ziet hij zijn medestanders met een coronapas als “verstandige en weldenkende zielsverwanten die op elkaar kunnen rekenen”. Zelfs in de kerk zou er volgens Fens gecontroleerd moeten worden op het hebben van een vinkje in de corona-app.

Hij gaat naar de kerk, maar vertrouwt niet op God.
Hij laat zich vaccineren, maar vertrouwt niet op het vaccin.

Stef Fens is blijkbaar niet op de hoogte van de huidige wetenschappelijke stand van zaken. Hij weet niet dat gevaccineerden elkaar evengoed kunnen besmetten omdat de effectiviteit van de verschillende vaccins tegen besmetting na zes maanden vrijwel volledig verdwenen is. En de bescherming tegen ernstige ziekte en overlijden voor mensen met onderliggende aandoeningen, ouderen boven de 80 en mannen na zeven tot acht maanden eveneens nagenoeg verdampt is. Het past in het beeld van iemand die alle informatie buitensluit die zijn illusie van veiligheid bedreigt.

Hij eindigt zijn column als volgt:

Vanuit Utrecht is het twee uur rijden naar het tweelingdorp, maar ik zou het ervoor over hebben. Op internet keek ik al naar een foto van het interieur van de Dorpskerk ‘met de nieuwe stoelen in volledige bezetting’, zoals het fotobijschrift luidde. Ik zag mezelf al zitten op zondag. Zonder aarzelen zou ik met stemverheffing meezingen met de psalmen. Onbevreesd en veilig onder de bescherming van de coronapas . ‘Groot is onze Heer en veelzijdig is zijn kracht, zijn inzicht kent geen grenzen. De HEER is een steun voor de armen, maar de hoogmoedigen laat Hij in het zand buigen.’

“Onbevreesd en veilig onder de bescherming van de coronapas”

Samen met zijn al even onbevreesde medemens, die zich al evenzeer veilig waant onder de hoede van de coronapas, tussen de verstandige en weldenkende zielsverwanten die op elkaar kunnen rekenen.

Ik herinnerde me een tekst uit de Bijbel zoals ik die in mijn jeugd gelezen heb. Het is een van de tien geboden, waarvan ik vrees dat Fens niet zou willen dat deze in de preek – veilig onder de hoede van de verstandige en weldenkende medemens, onder de veilige paraplu van de coronapas – wordt besproken.

“Maak geen godenbeelden, geen enkele afbeelding van iets dat in de hemel hier boven is of van iets beneden op de aarde of in het water onder de aarde. Kniel voor zulke beelden niet neer, vereer ze niet, want ik, de HEER, uw God, duld geen andere goden naast mij.”

God, heb medelijden met deze armen van geest, zij weten niet wat ze zeggen en wat ze veroorzaken, deze aanbidders van het Gouden Kalf, de coronapas.

Tot nu toe was ik zelf atheïst. Tenminste, dat hoopte ik te zijn, en ik dacht dat ook te zijn.  Maar in de afgelopen jaren ben ik steeds meer gaan twijfelen. En niet omdat ik bang ben voor de dood, of omdat ik denk dat er iets in het hiernamaals is. De bekkenkam nog maar nauwelijks gepasseerd, ziet men in de verte de lijkwagen al aankomen. Stof was ik en as word ik. Bovendien heb ik niets met begraafplaatsen en hou ik van opruimen. Men kan op die paar vierkante meter die ik in beslag zou nemen beter wat aardbeienplantjes planten of een paar kropjes sla. Als men mijn as uitstrooit doe ik ook na mijn dood nog één keer iets nuttigs. Alleen de wormen zullen hun maagjes niet met mijn stoffelijke resten kunnen vullen, maar als dokter had ik altijd al een hekel aan parasitaire infecties.

Ik heb altijd met een mengeling van verbazing en onbegrip gekeken naar het rotsvaste vertrouwen van gelovigen in God. Ik vond hen naïef, kortzichtig zelfs. Ik begreep niets van hun motieven en keek eigenlijk eigenlijk op ze neer. Waarom de wereld beschouwen door een gekleurde religieuze bril, in plaats van die bril af te zetten en zelf ongekleurd naar de wereld te kijken, die wereld zelf te onderzoeken en zelf proberen te begrijpen. Als men maar genoeg boeken leest, zo heb ik lange tijd gedacht, komt het begrip van de wereld vanzelf. Ik had geen God nodig, mijn God, de God van de Wetenschap sprak tot mij via wetenschappelijke artikelen en dikke tekstboeken.

Ik heb de afgelopen jaren vele slokken uit de beker van de wetenschap gedronken. Maar de smaak van de wetenschap werd steeds viezer en de nasmaak werd steeds bitterder. Ik heb meer dan eens gezien hoe Big-Pharma met listige praatjes ons vele geneesmiddelen verkocht als zijnde de redding voor de patiënten die wij behandelden. Wie de boeken van Peter Gôtsche en Dick Bijl leest gaan de koude rillingen over de rug, zelfs al zou er maar tien procent waar zijn van de inhoud. De medische wetenschap is business, very big business. En waar het grote geld de macht grijpt, verdwijnt de medemenselijkheid.

Ik heb gezien hoe de wetenschap aan universiteiten – ik heb in drie academische ziekenhuizen gewerkt – verworden is tot een ordinaire koehandel waar het alleen nog maar gaat om het produceren van ‘papers’, ongeacht of er iets van essentiële waarde in staat. Ik heb meegemaakt dat er een statisticus bij een collega binnenkwam en vroeg welke uitkomsten en conclusies hij uit zijn onderzoek wilde laten komen. Torturing the data untill they speak. De vuilnisbelt van vermeende wetenschappelijke artikelen is groter dan de inmiddels immense afvalberg van persoonlijke beschermingsmaterialen en mondkapjes, iets waarvan de komende generaties nog honderden jaren de wrange vruchten zullen plukken.

Ik kan me geen periode in mijn leven herinneren waarin ik meer over mensen heb geleerd dan in de afgelopen twee jaren.  Nee, niet zozeer door de wetenschap, al hebben mensen als Mattias Desmet enorm bijgedragen aan mijn begrip van het gedrag van de massa, en hoe een totalitaire staat tot stand komt. Nee, ik heb vooral over menselijk gedrag geleerd door te kijken en te luisteren naar wat onze overheid, politici en vermeende wetenschappers ons wijs proberen te maken. Ik heb gezien en gehoord wat fanatische volgers van het beleid ongevaccineerde mensen aan willen doen. Zodra men het stof van de beschaving van mensen afspoelt, ziet men het gevaarlijke beest dat er onder schuilt. Het heeft mij doen besluiten om nooit meer als arts te werken.

Ik heb niet van veel vrienden afscheid hoeven te nemen. Ik heb geen volgzame fanatici van het overheidsbeleid onder mijn vrienden. Wel heb ik oudere vrienden die zich weloverwogen hebben laten vaccineren omdat ze het risico op COVID19 hoger inschatten dan het risico op nog onbekende maar potentieel ernstige bijwerkingen. En dat is de afweging die een ieder voor zichzelf moet maken. Het is het hopen op het winnen van de staatsloterij – het voorkomen van ernstige ziekte en sterfte – maar nog niet weten wat het lot gaat kosten. En die afweging is voor iedereen anders, en voor iedereen een autonome keus. Tenminste, dat zou het moeten zijn.

Ik heb ook enkele vrienden die zich lieten vaccineren om weer naar festivals te kunnen of op vakantie te kunnen gaan. Vrienden die nu wel inzien wat zich voor onze ogen afspeelt, en zich bekocht voelen door Hugo de Jonge. En los van de vaccinatie niet meewerken aan de dwang van het coronatoegangsbewijs. Helaas had ik ook enkele vrienden die nu onbeschaamd de QR-code gebruiken en er geen bezwaar tegen blijken te hebben dat zij privileges hebben die ongevaccineerden niet hebben. Die worden erg ongemakkelijk van mijn commentaar, en voor mij hebben ze als mens afgedaan. Hoewel mijn vrouw ze graag wil blijven zien, laat ik ze het liefst links liggen. Wie geen karakter toont in barre tijden, hoeft mij ook niet te bezoeken als de zon schijnt.

Maar ik heb gelukkig ook vele nieuwe mensen leren kennen. Het type mensen waarmee ik me de rest van mijn leven wil omgeven. Mensen die wel het hart op de goede plek hebben zitten en over een feilloos moreel kompas blijken te beschikken. Als ik Mattias Desmet mag geloven gaat het om twintig tot dertig procent van de bevolking en dat geeft hoop. Het zijn mensen die kritisch durven zijn, die zich uit durven te spreken en zich niet het zwijgen op laten leggen, ongeacht de gevolgen.

Ik heb ook mensen ontmoet die zich om uiteenlopende redenen niet openlijk durven of kunnen uitspreken. Ik kan het ze niet kwalijk nemen, ook al werken ze op deze manier stilzwijgend mee aan de gevaarlijke ontwikkelingen van de afgelopen tijd. Maar ook zijn er velen die zich wel uitspreken, maar dan bijvoorbeeld alleen tussen de vier muren van de spreekkamer of binnen de kleine kring van vrienden en familie.

Ik liep restaurants en cafés binnen die niet op Twitter aankondigden dat ze niet op de QR-code zouden controleren, maar in werkelijkheid alleen vragen naar of iemand een appje heeft en ongeacht het antwoord mensen toch toelaten. Ik ken eigenaren van horeca-gelegenheden die alleen onbekenden om een groen vinkje vragen, maar bekende gasten vragen om hun telefoon uit de zak te halen en de eigenaar te tonen. Dit vanwege het risico op ‘mystery guests’, een praktijk ingevoerd door het hoofd van de Nieuwe Stasi onder leiding van de Ferd Grapperhaus. Nota bene een CDA’er die horeca-ondernemers het mes op de keel zet om ze te dwingen aan zijn verachtelijke praktijken mee te werken. Als zij dat niet doen wordt hun zaak gesloten. Voor Grapperhaus bestaat er geen God meer, zijn lichtend voorbeeld is Eric Mielke. Een schoftiger beleid werd sinds de Tweede Wereld niet meer in Nederland uitgevoerd, en zal het vertrouwen in de overheid tot in lengte der dagen ernstig beschadigen. Maar zoals vele despoten voor hen hebben geleerd, zullen ook zij ze op termijn leren dat sabotage over het algemeen het meest effectief is wanneer het in stilte gepleegd wordt. Zoals nu al op vele plaatsen en op vele manieren gebeurt.

Humanity will find it’s way, even in very dark times.

Maar zoals er altijd oases te vinden zijn waaraan de idiotie, corruptie en despotisme in de wereld grotendeels voorbij gaat – zoals Zweden in Europa en Florida in de VS – heeft ook Nederland zijn eigen oase:

Urk.

Op Urk is het niet Hugo de Jonge – als zelfverkozen Gouden Vaccinatiekalf –  die bepaalt wie wel en wie niet mag deelnemen aan de Urkse gemeenschap. De Urkers lieten de handelswaar van het OMT – de vaccinatie- en angstpropaganda, de mondkapjes en het ‘testen, testen, testen’ – links liggen. Op Urk was er geen plaats voor de financiële veelvraten van Big-Pharma, en het overgrote deel van Urk hoeft haar nieuwe Gouden Kalveren niet. Urkers verkiezen familie en vrienden boven BigTech, en bepalen zelf wat ze willen zeggen en niet willen zeggen, wat ze wel willen schrijven en wat ze niet willen schrijven, zonder dat BigTech ze het zwijgen op kan leggen. En zelfs de mainstream media loopt vast op de zandbanken voor de vroegere kustlijn van Urk. Urk hoeft hun gekleurde, discriminerende en haatzaaiende schrijfseltjes niet. Journalisten worden – zoals nu gebleken is terecht – met het grootst mogelijke wantrouwen bekeken en hun vragen worden niet beantwoord. Niet omdat de Urkers niets te vertellen zouden hebben, maar dat alleen doen ten overstaan van mensen die te vertrouwen zijn.

Urk wordt geleidt door God. En niemand anders.

Dat zet kwaad bloed bij de farizeeërs. En dus zetten ze een tandje bij. Hugo de Jonge wees met de beschuldigende vinger naar Urk, als zijnde Sodom en Gomorra van de vaccinatieweigeraars. Hij stuurde de zendelingen van de GGD, maar hun vooruitgeschoven zendingspost ging in vlammen op. BigTech bijt haar tanden stuk op Urk, want zo lang men de computer uitlaat en de mobiel terzijde legt, is men immuun voor haar giftige invloeden.  En hoewel de medicijnmannen van BigPharma luidruchtig nog eens een bezwerende dans uitvoerden, regende het geen vaccinaties op Urk.

Maar het had allemaal geen invloed op de Urkers. Ze bleven trouw aan hun eigen God. En zo bleef Urk de oase in de coronagekte die het nog steeds is. Ze is nog steeds in staat Hugo de Jonge, het OMT, BigTech en BigPharma buiten de poort te houden. En hoe hard ze er ook op slaan, vooralsnog houdt de poort het. En gaat het leven erachter rustig door. De horeca is open, vrijwel niemand draagt een mondkapje, er wordt niet gecontroleerd op QR-codes, en er wordt nauwelijks getest.

In de rest van het land zijn het de farizeeërs van BigPharma die in het Heiligste der Heiligen van de Wetenschapskerk hun koopwaar nog eens zorgvuldig schikken in de glinsterende vitrines, en ze door middel van list en bedrog veel effectiever voorstellen dan dat ze in werkelijkheid zijn. Om daarna vergenoegd het geld in grote bulkwagens de wetenschapstempel uit te rijden. Net zoals BigTech zijn inhumane Zoom en Teamssoftware als gelijkwaardige menselijke omgangsvorm wisten te verkopen aan werkgevers en scholen. Gepromoot door een op en top farizeeër en voormalig KPMG’er Wobke Hoekstra. En ook zij reden hoog op de bok van de geldwagens de tempel uit, om hier en daar een filantropisch briefje van vijf euro te gooien aan de arme sloebers op de stoep. Farizeeërs zoals Kluytmans en Van Lienden die hun koopwaar – PCR-testen en mondkapjes – in grote getale in het heiligste der heiligen succesvol aan de man brachten, en met zakken geld op de bakfiets naar buiten reden. De virologische en epidemiologische farizeeërs die steeds opnieuw  grote brokken angst en paniek aan de man wisten te brengen en beloond werden met geld en de wierook van de publieke aandacht. Elke dag zitten ze kirrend en kakelend bij het Gilde der Praatjesmakers op de publieke zenders. Zelfs Ab Osterhaus profiteerde, al was het maar vanwege de gratis wijn die hij avond na avond ingeschonken kreeg bij Op1.

Vanzelfsprekend zijn er ook op Urk mensen overleden aan COVID19, al blijft het altijd de vraag of ze overleden zijn ààn COVID19 of overleden mèt COVID19. Er is niets meer onbetrouwbaar dan het door artsen vaststellen van de doodsoorzaak. Als ik het coronadashboard mag geloven, overleden er op Urk sinds het begin van de registratie 19 mensen aan COVID19, op een inwonersaantal van ruim 21.000, een percentage van 0,09%. Het zijn ontnuchterende cijfers. Waarschijnlijk had een aantal van deze mensen – voorlopig – gered kunnen worden door vaccinatie. Maar voor hoe lang? Dit omdat nu blijkt dat de bescherming van de vaccins tegen ernstige ziekte of overlijden voor ouderen en kwetsbare mensen na iets meer dan zeven maanden tot nul daalt. En dat komt BigPharma heel goed uit, want zo kan zij grijnzend nog eens miljarden euro’s verdienen door de vaccinatiegelovigen opnieuw angst aan te jagen. Onder het toeziend oog van de Man met de Zeis, die vervolgens enkele maanden later alsnog de uitnodiging voor het feest van de Eeuwigheid door de bus gooit.

Vele Urkers kozen ervoor om dat niet te doen, omdat hun geloof sterker was dan het vertrouwen in Big-Pharma, BigTech en de Medische Wetenschapsideologie, met hun smoezelige vertegenwoordigers en hun slaafse politici. Wie zal de Urkers dat recht ontzeggen, als hun God hen dit recht toestaat?

Natuurlijk staan de vele verschillende farizeeërs onmiddellijk klaar om de Urkers te beschuldigen van onverantwoordelijk, nee, asociaal gedrag als er ook maar één ongevaccineerde uit hun gemeente in het ziekenhuis wordt opgenomen. Die verdomde gelovigen, die zich niet willen schikken naar de grillen van deze van God losgeslagen overheid, luidkeels aangemoedigd door het OMT met wetenschapspriesters zoals Ernst Kuipers, Diederik Gommers, Marc Bonten en Marion Koopmans. En natuurlijk bieden de farizeeërs van de mainstream media hen daarvoor graag een podium, dag in dag uit, net zo lang totdat zelfs de kritiekloze meelopers ze niet meer kunnen zien. Hijgerig en op sensatie belust reizen ze onmiddellijk af als de besmettingscijfers op Urk oplopen of er ook maar één Urker overlijdt. Maar zodra de besmettingscijfers dalen en het aantal opnames al wekenlang nul is, doen de farizeeërs er het zwijgen toe. De camera’s gaan uit en de toetsenborden vallen stil. Ze moeten op zoek naar de volgende streng gereformeerde gemeente om daar hun giftige stemmingmakerij onder de mensen te verspreiden.

De Urkers laten zich niet testen. De Urkers hebben er helemaal geen behoefte aan om te weten hoe het virus zich onder hen verspreidt. Ze laten het aan God over wie van hen besmet wordt en wie niet. Ze laten het aan God over wie ziek wordt en wie niet. De farizeeërs van de media worden zonder pardon hun gemeente uitgeschopt, en ik denk dat hen die opdracht door God zelf gegeven werd, zoals ook Jezus de farizeeërs de tempel uitjoeg.

De Urkers zelf lieten zich niet uit hun kerken jagen. Ze lieten zich niet verbieden te zingen en samen te komen. Hun God verkoopt geen boosters in de Tempel van de Wetenschap. Dat doet BigPharma in de rest van de wereld wel, en er is niemand beschikbaar om hen uit het Heiligste der Heiligen van de wetenschap te jagen. De Urkers laten zich niet dehumaniseren door BigTech, maar zoeken de menselijkheid bij elkaar. Voor hen is de nieuwe medische vaccinatie-ideologie een gouden kalf, dat ze niet willen aanbidden, hoeveel ‘verstandige en weldenkende zielsverwanten’ van de Godvrezende ongelovige Stijn Fens er ook zijn.

De Urkers lieten zien hoe een rotsvast vertrouwen in hun God hen beschermt tegen de farizeeērs geheten overheid, ‘wetenschap’,  BigTech en BigPharma. Zij vertrouwen niet op farizeeërs die hen koste wat het kost van hun geloof af willen helpen. Mijn respect voor hen was nog nooit zo groot.

De Urkers raakten niet van God los. Zij niet.