Welkom in de Europese Unie, de Duitse Europese Unie welteverstaan, voorportaal van het Vierde Rijk

De Duitse Ursula von der Leyen is Füherin van de EU-commissie. Een slechte grap, we weten het, maar (vooral) Merkel en Macron hebben opnieuw de overhand gekregen. De leden van het Europees nepparlement blijken uiteindelijk gewoon clowns te zijn die buigen voor wat de staatshoofden hun voorleggen. Von der Leyen op haar beurt wil genderpariteit voor haar commissieteam. Meer noodzakelijk zou een quotum zijn voor niet-veroordeelde criminelen en miljonairs zonder belangenconflicten. De EU: voorportaal van het Vierde Rijk.

Grote instellingen instanties zijn gek op mensen met een smet op hun blazoen. Of het nu Mario Draghi was (topman ECB en ex-Goldman Sachs bankier die Griekenland frauduleus de Eurozone binnensjoemelde), Christina Lagarde (veroordeeld crimineel) van het IMF en nu opvolgster van Draghi, of Jean Claude Juncker (voorganger van Von der Leyen), het schijnt moeilijk te zijn mensen te vinden met goede capaciteiten en een smetteloze reputatie.

Hoe kan iemand promotie krijgen die in zijn werk heeft gefaald? Er is een naam voor: het Peter-principe. Dat is duidelijk ook van toepassing op de nieuwe voorzitter van de Europese Commissie. Ter toelichting: onder Von der Leyen heeft het Duitse ministerie van Defensie contracten ter waarde van 200 miljoen euro toegekend aan externe consultants, en dat binnen een periode van twee jaar – vele zonder rechtvaardiging, aanbesteding en onderzoek. In sommige gevallen hebben zelfs consultants besloten om adviescontracten toe te wijzen. Ondanks al deze adviseursaffaires of gewoon omdat het kan is Ursula von der Leyen nu weggepromoveerd naar Brussel.

Al onze angsten zijn bevestigd. De Europese Unie is een obscuur bureaucratisch monster met walgelijke achterkamerpolitiek en een enorm democratisch tekort. Brusselse ambtenaren zijn nog steeds haveloze deals in achterkamers aan het sluiten en nepotisme is overal schering en inslag.

Met de benoeming van Von der Leyen werd de Europese burger op brute wijze getoond hoe de EU ècht werkt en hoe onze politieke elites denken over de stem van de burger. Een schandaal. Niemand zou in de toekomst verrast moeten zijn, omdat steeds meer mensen de EU de rug toekeren en politieke partijen marginaliseren.
De verliezers van dit schaakspel zijn de democratie, Europa en wij burgers. De Europese Unie in haar huidige vorm is niet wat ons burgers is beloofd. Enerzijds worden de huidige regels door de hoogste autoriteiten overtreden en anderzijds wordt door de burgers onvoorwaardelijk gezagsgetrouw gehandeld.

Volgens de criteria van het Verdrag Maastricht mag de schuld van één EU-lidstaat niet meer dan 60% van het bbp bedragen. Griekenland ligt duidelijk op kop met 181%, Italië op 132%, Cyprus op 102%, België op 102%, Frankrijk op 100% en Spanje op 98%. Het kan niemand iets schelen. Het valutaproject Euro ligt al jaren op de intensive care en het is slechts een kwestie van tijd voordat die het leven laat.

Was net vóór de invoering van de euro in de alternatieve media er al niet voor gewaarschuwd dat vooral ook ons land moet betalen voor de schulden van andere (zuidelijke) landen? En werden de kiezers niet voor de gek gehouden dat de andere landen hun schuldenpositie op de lange termijn zonder problemen zèlf zouden kunnen betalen?
Tegenwoordig weet iedereen dat dit ongelooflijk dure leugens zijn voor ons land en voor Duitsland. Griekenland is vrijwel failliet en zelfs Italië zou zich nauwelijks van vers geld kunnen voorzien, zelfs op de markten zonder het krankzinnige beleid van de Europese Centrale Bank (ECB).

De euro werkt niet goed en zal in de toekomst niet werken. Hij is te sterk voor Zuid-Europa en te zwak voor de noordelijke landen. Het feit is: onder de euro zullen de landen van Zuid-Europa nooit economisch levensvatbaar zijn. In de komende crisis zullen de verplichtingen van Target2 tegenover de o.a. Nederlandsche Bank eindelijk door het dak gaan. In plaats van Europa tot één geheel te smeden, verdeelt de euro het.

Desalniettemin blijven politici dogmatisch vasthouden aan het experiment met de euro. Het is tijd dat de euro op een gecontroleerde manier wordt afgeschaft en dat de landen van de eurozone terugkeren naar hun eigen valuta, die ze vervolgens kunnen waarderen en afschrijven. Dit is best mogelijk. Net als de Nederlandse gulden, de Duitse mark, werden de Franse franc, enz. vervangen door de euro, dus kan de euro óók weer vervangen worden. Het einde van de euro voor alle europese landen, inclusief ons land, zal ongetwijfeld keiharde en vooral dure gevolgen hebben. De EU zal zeer moeilijke jaren doormaken, maar dan zal het weer omhoog gaan. Als de euro echter dogmatisch wordt nageleefd en de politiek weigert te opereren, zal de euro op een ongecontroleerde manier uiteenvallen, met absoluut fatale gevolgen voor Europa. Er is nog tijd (alhoewel: eigenlijk te laat, maar een Nexit zou voor ons land nog god kunnen uitpakken) om de fout toe te geven dat de euro misschien een goed idee was, maar dat het in de prakijk een enorme mislukking is gebleken. In de geneeskunde wordt een medicijn dat niet werkt van de markt gehaald – in Europa blijft het pappen en nathouden.

Dit zal het echter nooit vrijwillig gebeuren, omdat dan blijkt dat het een massale politieke mislukking en een misleiding van burgers is geweest. Politici zullen dat nooit willen en durven erkennen. Dat is de reden waarom tot het bittere einde aan de reeds mislukte euro wordt vastgehouden. De enige vraag die opkomt is: wanneer realiseert de burger zich eindelijk dat deze keizer naakt is?

Meer en meer wordt de EU in haar huidige vorm duidelijk een vloek en geen zegen, zoals politici ons blijven voorhouden. In ieder geval sinds de benoeming van Ursula von der Leyen tot voorzitter van de Europese Commissie zou dit toch duidelijk moeten zijn.

De kiezers werden door de kaste van de politici volledig bedrogen. De stem van de burgers telde niet meer. Waarom gingen de zogenaamde Spitzenkandidaten, de conservatieve Manfred Weber, de sociaal-democratische Frans Timmermans en de liberale Margarethe Vestager op verkiezingstournee door Europa, en werden ze op het beslissende terzijde geschoven?
Terugkijkend kan dit alles alleen worden beschouwd als een Punch and Judy-show. Waarom keken gewone burgers naar de televisieduels van de kandidaten en waarom werden miljoenen uitgegeven aan belastinggeld voor billboards en andere reclamecampagnes? Om maar niet te spreken van die belachelijke CO2-uitstoot.
Totaal niet door ons gekozen, omdat Von der Leyen nooit in de verkiezingscampagne was verschenen, er dus ook geen enkele stem op werd uitbracht en niemand wist wat de elite van plan is met de EU te doen. Naar onze mening heeft het hele theater niets te maken met democratie en verkiezingen. Het weerspiegelt alleen de diepe minachting van een volledig afstandelijke en onrealistische politieke kaste voor de kiezers. Alle EU-tegenstanders en Brexit-aanhangers in Groot-Brittannië zullen zich volledig bevestigd weten. Waarom zouden honderden miljoenen mensen in de EU gaan stemmen wanneer de politieke aristocratie de posten in de achterkamertjes van Brussel op schandelijke verdeelt?

Velen hebben zich verraden gevoeld door de benoeming van Von der Leyen.  Met de beslissing voor haar benoeming zou je kunnen spreken van verkiezingsfraude en velen hebben zich sindsdien van de EU afgekeerd, omdat de politieke kaste toch doet wat ze wil. Terwijl de politiek Von der Leyen bejubelt, realiseert ze zich niet dat ze steeds meer van de bevolking vervreemdt. Het is slechts een kwestie van tijd voordat de EU in haar huidige vorm zal falen. Dit is echter niet de schuld van het volk, maar van een politieke elite die elke binding met de realiteit verloren heeft.

Dat de politiek drastisch zal veranderen kunnen we wel vergeten. Politici willen meestal koste wat het kost worden herkozen. Welke politicus of welke partij wordt gekozen die belooft: we zullen allemaal 30-40% moeten inleveren, terwijl de concurrentie verkondigt: alles komt goed.

Het feit is: met het Von der Leyen-theaterstuk heeft men de democratie ondermijnd en de burger bedrogen. Meer dan ooit moet het ons duidelijk zijn dat we getuige zijn van een keerpunt in de geschiedenis en dat we worden geconfronteerd met grote omwentelingen in de economie, de politiek en de samenleving!

De door de elite aangewezen commissievoorzitter Ursula von der Leyen heeft verklaard dat zij haar commissie met ongeveer evenveel mannen als vrouwen heeft verstrekt. Het zou belangrijker zijn om een gelijkwaardige vertegenwoordiging te hebben waarvan ten minste de helft van de commissarissen voldoende morele integriteit heeft, onbevooroordeeld is, geen antwoord hoeft te geven aan een onderzoekscommissie en geen activa met een waarde van miljoenen heeft die kunnen leiden tot belangenconflicten.

Er is een verontrustend gebrek aan berichtgeving tussen de officiële verklaringen van de EU-Commissie en wat er te vinden is in de mainstream media van de lidstaten (vooral van de aangewezen commissarissen). Het ontbrekende pan-Europese publiek krijgt vooral geen gefundeerde kritiek te zien, te horen of te lezen.

De commissie die traditioneel de financiële achtergrond van alle kandidaten onderzoekt, heeft geconcludeerd dat negen commissarissen “onvolledige, verdachte of regelrecht schokkende verklaringen” hadden afgegeven voor de vereiste “verklaring van financiële belangen”, vier hadden er een blanco briefje over afgegeven, nog eens vier bezitten aandelen in bedrijven die het EU-beleid als lobbyisten willen beïnvloeden (Bayer, ENI). Twee verklaringen waren in directe tegenspraak met eerdere verklaringen.

Op de dag dat Von der Leyen naar de pers ging om een toespraak over Macron’s voorgestelde nieuwe commissaris Sylvie Goulard te houden, werd laatstgenoemde ondervraagd op een politiebureau in Nanterre. Het ging om de onwettige betaling van fictieve medewerkers uit EU-fondsen. Toen de affaire in 2017 openbaar werd, moest Goulard, de nieuw benoemde Franse minister van Defensie, al na vier weken aftreden. We kunnen dus de conclusie trekken dat Sylvie niet “clean” genoeg was voor de Franse politiek, maar wel  voor de EU!
Of niet, omdat het Europees nepparlement haar voorgenoemen benoeming heeft verworpen.

Of neem het geval van de voormalige Hongaarse minister van Justitie László Trócsányi, een benoeming die niet werd geslikt door de nep-parlementsleden, of Rovana Plumb (Roemenië), die onder andere opviel doordat ze als minister van Milieu haar luxe SUV in Bulgarije registreerde om een milieubelasting te vermijden – die ze zelf had ingevoerd.

De Poolse kandidaat voor het ministerie van Landbouw daarentegen werd goed bevonden, hoewel hij werd getroffen door briljante onwetendheid: glyfosaat? Wat dat was? Een interessante vraag, hij zou zich er wel in gaan verdiepen…….

Marija Gabriel (Bulgarije) heeft “digitale commissaris” Günther Oettinger in 2017 vervangen en is nauwelijks in staat om met deze onwetendheid om te gaan. Ze vermeldde in haar curriculum vitae op haar persoonlijke website dat haar computervaardigheden zijn: “Microsoft Office-tools (Word, Excel, Powerpoint)” en “Internet (Explorer, Firefox, Netscape)”, wat niet bijzonder indrukwekkend is voor een bijna 40 jaar oud persoon. Inmiddels verwijderd, trouwens, maar het internet vergeet niets. (Netscape Navigator, zoals Explorer en Firefox, is een webbrowser die populair was in de jaren negentig, maar tien jaar geleden werd stopgezet.) Daarnaast ontwikkelde ze ook een aantal vreemde opvattingen over encryptie (“achterdeur voor beveiligingsinstanties”) en de digitale toekomst van Europa (“we hebben geen Europese Google nodig”).

De kandidate Dubravka Suica, wiens partij in Kroatië na corruptie zes ministers door aftreden of omwisseling verloren – het voormalige regeringshoofd is nu in hechtenis – kan de herkomst van haar bezittingen nog steeds niet uitleggen. Ongeveer 20 jaar geleden was zij lerares met een gammele Renault en een appartement van 60 m² in een hoogbouwproject, en nadat ze de politiek inging heeft zij een geschat fortuin van meer dan vijf miljoen euro; een villa, twee huizen, twee appartementen, een landhuis, een jacht van twaalf meter en drie auto’s.
Misschien dat zij haar patent hierop wil delen met andere europeanen?

De Hongaar Laszlo Trocsanyi en de Roemeense Rovana Plumb moesten eerder al het veld ruimen. Trocsanyi moest vragen van het Europees nepparlement over zijn advocatenkantoor beantwoorden. Die gaf kritiek op personele verwikkelingen, nadat Trocsanyi in 2013 minister van Justitie werd onder premier Viktor Orban. Plumb moet zichzelf rechtvaardigen vanwege een campagneschenking. ze erkende dat ze een bedrag van bijna 170.000 euro niet had opgegeven aan de regerende sociaal-democratische partij in Roemenië. Exit Plumb.

De Pool Janusz Wojciechowski had gesjoemeld met reiskosten, maar werd wel benoemd. En dan zouden we bijna de nieuwe commissaris Johannes Hahn vergeten. De Oostenrijker moest afscheid nemen van een aandelenpakket voordat hij naar de functie van commissaris voor begroting kon solliciteren.

Met Paolo Gentiloni brengt Italië een voormalige premier naar Brussel – een echte zwaargewicht. Volgens eerdere berichten in de mainstream media wil hij de controle nemen over de nationale begrotingsplannen (!). Hij zal dan worden belast met het toezicht op de Italiaanse begroting. En de Franse. En de Nederlandse, en de Duitse, waar blijkbaar een schaduwbegroting voor klimaatbescherming is gepland……

Helaas zette voormalig parlementsvoorzitter Antonio Tajani de hoorzitting, waarin hij onlangs publiekelijk had aangekondigd dat Mussolini goede snelwegen had aangelegd, voortijdigt de microfoon uit; anders zouden we hierover nu meer weten.

De oude Spanjaard Josep Borrell (72, naar verluidt sociaal-democraat) werd in Spanje veroordeeld voor handel met voorkennis; als voorzitter van het Europees Universitair Instituut moest hij ontslag nemen omdat hij was vergeten een jaarlijks inkomen van 300.000 euro bij een energieleverancier op te geven. Daarnaast is hij in verband gebracht met de vervolging van Carles Puigdemont en was hij verantwoordelijk voor de bewaking door de inlichtingendiensten van parlementsleden, journalisten en gewone burgers in Duitsland, Groot-Brittannië en Zwitserland. Als hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie voor buitenlandse zaken zal hij in de toekomst de Europese waarden in de wereld vertegenwoordigen. Gezien zijn CV een waardig EU-commissaris…..

We slaan enkele kandidaten over en komen meteen bij Thierry Breton, Macron’s vervanger voor Sylvie Goulard. Breton, wiens rijkdom wordt geschat op ongeveer 200 miljoen euro. Hij toonde in zijn carrière in het bedrijfsleven en de politiek geen buitensporige neiging om de belangen van de meerderheid van de bevolking te beschermen. In de loop van de privatisering van de telecommunicatie-gigant France Telecom bedacht hij het beruchte “Plan NEXT”. Het basisidee was: kostenreductie door grof banenverlies – geflankeerd door zo’n drastische psychologische oorlog tegen zijn eigen werknemers dat een tot nu toe ongekende golf van zelfmoord begon: er vonden onder het personeel  74 zelfmoorden plaats in een periode van vier jaar.

In zijn sollicitatiegesprek met het Europees nepparlement heeft Breton gezworen dat hij weg zal blijven van alles wat iets te maken heeft met Atos, een wereldleider in IT, waar hij tot enkele dagen daarvóór als voorzitter en CEO diende. Als hij dat werkelijk gedaan heeft, hoeft de man slechts twee dagen per week, zaterdag en zondag te werken.  Er is vrijwel niets te doen in het opgeblazen ministerie – interne markt, digitalisering, industriebeleid en defensie – dat niets te maken heeft met het bedrijf.

Bijna alle gebieden waar hij al meer dan tien jaar actief is (marktleider of monopolistisch) zullen nu door Breton worden gereguleerd als EU-commissaris: inclusief het toekennen van EU-fondsen en grote orders. Op de dag van zijn nominatie kwam de aandelenkoers van het bedrijf op het laagste punt in maanden, en bereikte het vervolgens in de periode erna een indrukwekkend hoogtepunt. Zoals gezegd: interne markt, digitalisering, industriebeleid en defensie – dat past perfect bij het oude bedrijf van Breton. In de toekomst moet de Fransman precies deze dossiers moeten besturen – namens de EU, ongeacht zijn oude baan. Dit is een ingebouwd belangenconflict. Met Thierry Breton, zoals gezegd oud topman van IT-bedrijf Atos, heeft Macron misschien nog wel een steviger verdediger van de belangen van de Franse industrie neergezet. In Brussel hoor je bovendien dat het geen toeval is dat Frankrijk vlak na het Goulard-debacle nog een toppositie binnenhaalde. Brexit-onderhandelaar Michel Barnier werd benoemd tot leider van de nieuwe ‘Taskforce UK’ die over de toekomstige handelsrelatie met het Verenigd Koninkrijk gaat onderhandelen, een cruciaal dossier voor de komende jaren.

Een vraag over heel wat anders: wat heeft migratie te maken met de “bevorderen van de Europese manier van leven”? De ontluikende commissievoorzitter Von der Leyen kon het niet verklaren. Nu kiest ze betere woorden voor de nieuwe migratiecommissaris. Dit onderwerp (eerst nog gemeld als “bescherming va de Europese manier van leven”) ligt op het bordje van de Griekse vice-voorzitter Margaritis Schinas. Zij houdt zich dus niet langer bezig met “bescherming” maar met “het bevorderen van onze Europese manier van leven”. Deze wending komt doordat er leden in het EP waren die kritiek hadden op de eerste omschrijving. Ze beschuldigden de Duitse CDU-politicus Von der Leyen ervan zichzelf in het vluchtelingenbeleid van extreemrechts te bewegen. Sociaal-democraten, liberalen, groenen en links hadden opgeroepen tot naamsverandering – wat dus gebeurde. Blijft natuurlijk de vraag: wat moet Schinas – een conservatieve Griekse – doen om te onze manier van leven te bevorderen…. Minder migranten binnenlaten? De kampen op de Griekse Egeïsche eilanden beter isoleren? Of meer doen voor de integratie van binnenstromende gelukszoekers buitenlanders?

De adviseurs van mevrouw Von der Leyen hebben ook de manier veranderd waarop de Europese Commissie werkt: wetenschap, onderzoek, onderwijs en cultuur zijn verminderd en er is een nieuw directoraat-generaal voor bewapening ingesteld – hoewel het Verdrag van Lissabon EU-investeringen in militaire projecten verbiedt. Maar Brussel heeft zich nooit iets aangetrokken van wetsregels.
De militarisering van de EU gaat wat dat betreft gewoon door. Die Derde Wereldoorlog móet er komen.

Wat gaat die nieuwe Europese Commissie nu voor beleid voeren?

Helemaal bovenaan de agenda van de nieuwe EU-commissie staat de “European Green Deal”. Von der Leyen presenteerde die in haar toespraak in het Europees nepparlement als een strategie tegen de vermeende klimaatcrisis, maar ook als een commercieel georiënteerd industriebeleid.

“Klimaatverandering raakt ons allemaal. We hebben de plicht om te handelen en om de macht te hebben,” zei ze. Het was niet specifieker, de details zullen worden aangeleverd door (niet lachen) de nieuwe “klimaatcommissaris”, ons Frenske: Frans Timmermans.

Die toespraak liet trouwens ook de vraag open hoe de wederopbouw, waarmee Europa tegen 2050 “klimaatneutraal” moet zijn, moet worden gefinancierd. Onlangs had de “Frankfurter Allgemeine Zeitung“ extreem hoge kosten voorspeld: 300 miljard euro, per jaar, dat is dus opgeteld zo’n drie duizend miljard euro tegen 2030! Von der Leyen distantieerde zich van dit bedrag, want naar verluidt zou duizend miljard euro genoeg moeten zijn om de doelstelling te bereiken. Klimaatwaanzin heeft zijn prijs.

Een ander aandachtspunt van de nieuwe Commissie zal het digitale beleid zijn. Von der Leyen prees de voormalige mededingingscommissaris Margrethe Vestager, die Europa in de toekomst ook “geschikt voor het digitale tijdperk” moet maken. Volgens de nieuwe EC-voorzitter gaat het erom kunstmatige intelligentie te bevorderen en beter gebruik te maken van gegevens die in Europa zijn verzameld. De “gegevensschat” wordt een speerpunt – maar wij zijn bang dat het ten koste zal gaan van gegevensbescherming. Daar hebben ze in Brussel niet zo veel mee op.

Ook het buitenlands beleid moet meer gewicht krijgen. Von der Leyen kondigde een “geopolitieke commissie” aan, die China of Rusland weerstand zou moeten bieden. Europa zou nu zelfs “de taal van de macht” moeten leren.

Tegelijkertijd aanbad ze de “transatlantische vriendschap” met de VS en de “onafscheidelijke band” met Groot-Brittannië. Ondanks de voor januari geplande Brexit zou het land altijd “remainer” blijven, bekende ze. Het sterkt ons in onze overtuiging dat de Britten voor altijd zijn veroordeeld tot de EU, het politieke “Hotel California”, waar je wel kunt uitchecken maar het niet kunt verlaten.

De commissie-Von der Leyen is nu dus bijna voltallig, maar er blijft een netelig juridisch probleem. De commissie telt 27 leden en geen 28, hoewel het Verenigd Koninkrijk nog zeker tot 31 januari 2020 lid van de Europese Unie is. De Europese verdragen bepalen dat elke lidstaat een commissaris voordraagt. Een commissie met 27 leden kan later dus als illegaal aangevochten worden en haar beslissingen geannuleerd. Vermoedelijk zal er toch nog een Brit worden toegevoegd aan deze bonte verzameling machtswellustelingen cq. opvreters.

Over het algemeen onthult de uitkomst van het personeelspoker van de EC ernstige tekortkomingen voor de EU. Democratie speelt nog steeds een ondergeschikte rol, ondanks alle beloften vóór de Europese verkiezingen. Het personeelsbeleid is een ramp. Het is onvoorspelbaar en volgt de logica van “deals” en coups. Uiteindelijk hebben degenen die het hardst hebben geschreeuwd en Merkel hebben benaderd, de overhand.

Welkom in de Europese Unie, de Duitse Europese Unie welteverstaan, voorportaal van het Vierde Rijk. Maar dit keer wel met een vrouwelijk gezicht.