Zolang een groep volwassenen zich niet laat vaccineren, mogen we kinderen niet gebruiken om een hogere vaccinatiegraad te bereiken

De coronapiek waar we weer in terecht zijn gekomen noopt ons na te denken over aanvullende maatregelen om het aantal besmettingen te reduceren en daarmee de scholen open en de zorg overeind te houden. Een van de aanvullende maatregelen die meer en meer in maatschappelijke discussies de boventoon voert, is het vaccineren van kinderen van 5-11 jaar. Door het vaccineren van ook deze leeftijdsgroep is de hoop dat sneller groepsimmuniteit wordt bereikt waardoor de kans op de overdracht van Covid-19 van persoon tot persoon kleiner is. Door een afname van het aantal besmettingen kunnen scholen open blijven en kan de zorg weer op adem komen.

Alhoewel deze redenatie alleszins plausibel is, is de keuze om kinderen van 5-11 jaar al dan niet te vaccineren toch wat ingewikkelder. De keuze vereist naast wetenschappelijke onderbouwing of het vaccin veilig en werkzaam is, namelijk ook ethische overwegingen. En juist deze overwegingen maken duidelijk dat vooralsnog moet worden afgezien van het vaccineren van gezonde kinderen van 5-11 jaar tegen Covid-19.

Het primaire doel van vaccineren is het beschermen van het individu tegen ziekte. Op dat principe is het hele systeem van het Rijksvaccinatieprogramma gestoeld. Covid-19 verloopt bij vrijwel alle kinderen van 5-11 jaar mild en leidt bij hen nauwelijks tot ziekenhuisopnames.

Geen meerwaarde om hen te beschermen tegen Covid-19

Het zijn vooral ongevaccineerde 60-plussers die de ic’s bezetten en er dus voor zorgen dat ziekenhuizen het druk hebben. Kinderen in het geheel niet. Voor gezonde kinderen van 5-11 jaar is er dan ook geen meerwaarde hen te beschermen tegen Covid-19 door vaccinatie.

Een doel van vaccineren kan ook zijn het bereiken van groepsimmuniteit en daarmee het uitbannen van Covid-19 zodat de maatschappij weer kan functioneren als vanouds. Daarnaast kan het voorkómen van sluiting van scholen en het waarborgen van onderwijs een doel van vaccineren zijn. Het spreekt vanzelf dat het zeer in het belang van kinderen is dat de maatschappij weer terug de normaliteit in kan en dat scholen open blijven.

Vaccineren van jonge kinderen zou hiervoor een uiterste redmiddel kunnen zijn, bijvoorbeeld als er geen enkele andere interventie meer voorhanden of werkzaam is. Dat is niet het geval. Er zijn zowel andere invasieve (vaccineren van oudere kinderen en volwassenen) als niet-invasieve (afstand houden, dragen van neusmondmaskers en thuiswerken) interventies beschikbaar. Er is helaas nog steeds een grote groep Nederlanders die zich niet laat vaccineren en de maatregelen en adviezen onvoldoende naleeft. Deze onwil en nalatigheid bij volwassenen rechtvaardigt het vaccineren van deze jonge groep kinderen niet.

Wilsonbekwame individuen

Gezonde kinderen van 5-11 jaar hebben zelf geen persoonlijk voordeel bij een vaccinatie tegen Covid-19. Het betreft wilsonbekwame individuen, waarbij wij als volwassenen de verantwoordelijkheid hebben om hen een invasieve en enigszins belastende interventie te besparen. Kinderen kunnen en mogen niet ingezet worden om doelen van volwassenen te realiseren; kinderen zijn geen bezit van volwassenen maar hebben hun eigen rechten.

Bij het nadenken over het vaccineren van 5-12-jarigen dient een zorgvuldige afweging plaats te vinden waarbij alle belangen van kinderen en de rechten uit het Verdrag inzake de Rechten van het Kind worden meegewogen, inclusief het recht dat je niet zonder goede reden aan iemands lichaam mag komen.

Tot slot willen wij nogmaals benadrukken dat alleen volwassenen het tij kunnen keren: laat je vaccineren en houd je aan de maatregelen. Op geen enkele manier valt uit te leggen dat wij de jongsten van onze maatschappij laten opdraaien voor de puinhoop die wij er als volwassenen van hebben gemaakt.