Indignatie redactie 
De Amerikaanse politieke en mediacultuur heeft twee van de meest incompetente figuren voortgebracht die denkbaar zijn en die strijden om de rol die het land naar de afgrond leidt.
De Verenigde Staten van Amerika staan op de rand van de Derde Wereldoorlog in drie verschillende theaters. De sociale economie en infrastructuur liggen in puin. Het land is actief betrokken bij genocidale etnische zuiveringen — het doden van tienduizenden, zo niet honderdduizenden, voornamelijk kinderen en vrouwen, en het spugen op elk voorschrift van humanitair en internationaal recht — namens een atavistisch koloniaal project.
Het wordt meer dan ooit veracht en minder dan ooit gevreesd in een wereld die aan zijn controle ontsnapt. En in deze catastrofale conjunctuur werpt de Amerikaanse politieke en mediacultuur twee van de meest incompetente figuren op die denkbaar zijn om te strijden om de rol van ons naar de afgrond te leiden.
Het Amerikaanse kiesstelsel is beledigend antidemocratisch. Gebouwd rond donorcontrole, een mengelmoes van ondoorzichtige stem- en tabelsystemen, inclusief black-box-eigen elektronische machines die onopspoorbare fraude mogelijk zouden kunnen maken, en, om het helemaal af te maken, het kiescollege.
Donald Trump en Kamala Harris zijn de twee meest clowneske figuren die dit verkiezingscircus leiden, dat hoe dan ook onvermijdelijk eindigt in een gevecht over de uitslag.
Het juiste antwoord hierop zou een georganiseerde, publieke, politieke boycot moeten zijn.
De heersende klasse maakt het niet zoveel uit welke duopolie-clown de circusdirecteur is. Zij vrezen vooral dat de meerderheid van de mensen niet gaat stemmen, waardoor de legitimiteit van het systeem wordt ondermijnd.
Take note of which Trump comments provoke controversy, and which don't. Trump said this week that he "gave" the Golan Heights to Sheldon and Miriam Adelson, his top funders, who came to the White House "almost more than anybody." Not a peep about this brazen admission of graft pic.twitter.com/MaJLFnH7oi
— Michael Tracey (@mtracey) September 22, 2024
Trump zei onlangs:
“Zoals ik beloofd had, erkende ik de eeuwige hoofdstad van Israël en opende ik de Amerikaanse ambassade in Jeruzalem. Jeruzalem werd de hoofdstad. Ik erkende ook de Israëlische soevereiniteit over de Golanhoogten. Weet je, Miriam en Sheldon kwamen naar het Witte Huis, waarschijnlijk bijna meer dan wie dan ook buiten de mensen die daar werken, en ze waren altijd op zoek naar…
En zodra ik ze iets gaf, altijd voor Israël, zodra ik ze iets gaf, wilden ze weer iets anders. Ik zei, geef me een paar weken, alsjeblieft?
Maar ik gaf ze de Golanhoogten, en ze hebben er nooit om gevraagd. Weet je, al 72 jaar proberen ze de Golanhoogten te doen, toch? En zelfs Sheldon had het lef niet. Maar ik zei: Weet je wat? Ik zei tegen David Friedman, geef me een korte les, vijf minuten of minder. over de Golanhoogten. En dat deed hij. En ik zei: Laten we het doen. We hebben het in ongeveer 15 minuten gedaan, toch?”
Dit was nog erger dan zijn beruchte antwoord als kandidaat tijdens het Republikeinse debat in 2015:
“V: Je hebt ook een heleboel andere liberale beleidsmaatregelen gesteund, je hebt ook gedoneerd aan verschillende Democratische kandidaten, waaronder Hillary Clinton, Nancy Pelosi. Je hebt die donaties weggewuifd door te zeggen dat je dat deed om zakelijke gunsten te krijgen. En je zei onlangs, citaat, als je geeft, doen ze wat je maar wilt dat ze doen.
TRUMP: Geloof het maar… Ik zal je vertellen dat ons systeem kapot is. Ik heb aan veel mensen gegeven. Hiervoor, voor twee maanden geleden, was ik een zakenman. Ik geef aan iedereen. Als ze bellen, geef ik. En weet je wat? Als ik iets van ze nodig heb, bel ik ze twee jaar later, drie jaar later. Ze zijn er voor me. En dat is een kapot systeem.
V: Wat heb je geleerd van Hillary Clinton en Nancy Pelosi?
TRUMP: Ik zal je wat vertellen. Met Hillary Clinton, zei ik, wees op mijn bruiloft en ze kwam naar mijn bruiloft. Weet je waarom? Ze had geen keus! Omdat ik het zei.”
Trump – de vermeende anti-Swamp-kandidaat – vertelt ons dat hij als president zijn grootste donoren in het Witte Huis had, “bijna meer dan wie dan ook buiten de mensen die daar werken”, altijd op zoek naar iets, “altijd voor Israël”, en dat hij hen graag alles wilde geven wat ze wilden, waarmee hij decennia van fundamenteel Amerikaans buitenlands beleid en internationaal recht schond.
In feite was hij zo gretig om te behagen, dat hij ze een overtreding gaf van het al lang bestaande nationale beleid en het internationale recht “waar ze nooit om hebben gevraagd” — erkenning van de Israëlische soevereiniteit over de Golanhoogten. Dat was een kwestie van nationaal beleid en internationaal recht waarover hij, zo vertelt hij ons, volkomen onwetend was en die hij na een les van “vijf minuten of minder” van een uber-zionist radicaal wilde omverwerpen.
Donald Trump vertelt ons dat de president van de Verenigde Staten, en hij als POTUS was, een boegbeeld is die, in ruil voor hun geld, bevelen aanneemt van zijn donoren als een dienaar, en het apparaat van de Amerikaanse regering en zijn positie als toezichthouder op een wereldwijd rijk gebruikt om die donoren letterlijk delen van andere landen te ‘geven’.
Want “als ze geven, doe je wat ze maar willen dat je doet.” Hij vertelt ons dat hij als politicus en president precies het soort moeraswezen is geworden waarvoor hij zijn tegenstanders in 2015 bekritiseerde. Donald Trump 2024 bevestigt het voor ons en schept op over hoe goed hij dat belichaamt: “dat is een kapot systeem.” Je kunt het maar beter geloven.
Kun je zeggen “dictatuur van de bourgeoisie”?
Ik daag elke MAGA-discipel uit om te ontkennen dat hij/zij afstand zou doen van de rol van verraderlijk moeraswezen als hij/zij een Democraat zou horen opscheppen over hoe ze “George en Alex” Soros (in plaats van “Miriam en Sheldon” Adelson), als zijn/haar meest frequente gasten, het Witte Huis lieten runnen, veranderingen doorvoerden die het langdurige nationale beleid en het internationale recht omverwierpen – en dan proberen te ontkennen dat Trump precies hetzelfde soort wezen is.
Honored to host Governor @Tim_Walz at my home in New York City! pic.twitter.com/gRtjQrnu7N
— Alex Soros (@AlexanderSoros) September 24, 2024
Ik weet zeker dat elke MAGA-discipel zal zeggen: “Maar Biden/Kamala/de Democraten doen hetzelfde! Ze zijn er alleen niet zo openlijk over.” En ze hebben gelijk. En dat is het punt, het hele punt, van de duopolie-keuze. En het is de reden, de voornaamste reden, voor de antipathie van de dominante factie van de heersende klasse jegens Trump.
De Democraten verdoezelen en verdoezelen hun onderdanige trouw aan de heersers met zachtere, vriendelijkere, “progressieve” retoriek en aanhoudende beweringen dat ze de “middenklasse” (“arbeidersklasse” is zo 20e-eeuws) verdedigen. Trump, die de Republikeinse Partij heeft veroverd, blijft hardop zeggen wat eigenlijk het stille deel zou moeten zijn.
Hij vindt het prettig om op te scheppen over zijn megadonoren die rondrennen in het Witte Huis, omdat hij zichzelf als een van hen beschouwt, geboren in hun club, dus wat is daar mis mee? De Democraten nemen een stillere, nederigere houding aan wanneer ze worden uitgenodigd om het domein van hun meester te beheren.
Er zijn veel mensen, waaronder langdurige Democraten, die zo terecht boos zijn over de incompetentie, het falen en het verraad van Biden-Harris en de Democraten, dat ze overwegen om op Trump te stemmen, gewoon om de boel op te schudden. Een van mijn lezers vatte de reden voor Trumps aantrekkingskracht buiten zijn MAGA-basis bondig samen: “Het feit blijft dat er iets in Trump zit waarvan de deep state denkt dat het het niet kan beheersen.” Die aantrekkingskracht werd alleen maar versterkt door de twee moordpogingen.
Het valt niet te ontkennen dat de Deep State hem wantrouwt, en wel om een goede reden: niemand, inclusief Trump, weet wat hij hierna gaat doen of zeggen.
Hij heeft geen vaste politieke ideologie, alleen wat losse ideeën, waarvan er een paar niet slecht zijn. Maar hij heeft niet de intellectuele capaciteit of politieke vaardigheid om ze uit te voeren. En hij heeft een hoop slechte ideeën.
Soms beide tegelijk — zoals het bevelen van een aanval op Iran en deze op het laatste moment afblazen. Narcisme en verwarring maskeren onzekerheid. Precies in tegenstelling tot hoe hij gezien wil worden, is Trump eigenlijk een zwakke, onzekere politieke acteur, die vatbaar is voor opdringerigheid — vooral door degenen die hij ziet als rijke vrienden of stoere jongens, en die weten hoe ze met zijn narcisme en behoeftes om moeten gaan.
En ze komen meestal van de Deep State-wezens (kapitalistische moguls, militaire/inlichtingen-agenten en neocon-oorlogsstokers) waarmee hij zich omringt. Zij, en de donoren, zullen hem laten doen wat ze maar willen.
Oké, misschien negen van de tien keer. Zoals de schrijver Keaton Weiss zei, is wedden op Trump als Russisch roulette spelen met vijf kogels in het geweer. Maar het idee dat Trump deze keer anders zal zijn, in welke programmatische zin dan ook — dat hij het programma van vrije meningsuiting of Making America Healthy Again van iemand anders zal omarmen en ervoor zal vechten in plaats van zijn uitgesproken programma om Amerika en Israël weer “machtig” te maken — is wensdenken, net zo zinloos als het idee dat iemand Kamala naar links zal duwen.
Bent u vergeten dat hij al vier jaar president is? Is er iets fundamenteels veranderd? Denkt u dat hij niet dezelfde man is die Julian Assange vervolgde en de Iraanse generaal Qasem Soleimani vermoordde?
Trump is een onwetende, arrogante, narcistische telg uit de heersende klasse, die opschept over al die eigenschappen op een manier die vaak gênant is en de steun voor de kapitalistische dictatuur en het Amerikaanse imperium kan ondermijnen.
Hij vertelt ons dat hij “Israël weer groot gaat maken” (omdat hij ook denkt dat dat de taak is van de Amerikaanse president), Iran aan flarden gaat schieten, Rusland en China gaat intimideren tot onderwerping, Amerikaanse vrouwen ervan weerhoudt na te denken over abortusrechten en, ja, “het internet gaat sluiten.”
Hij vindt dat hij president moet zijn omdat hij is wie hij is, en hij zal zich er wel uit praten als hij zijn arrogantie te duidelijk laat blijken.
Natuurlijk zijn de Democraten, nu geleid door Harris, hooghartige, hypocriete verdedigers van de heersende klasse, het Amerikaanse imperialisme en het zionisme, die elke retorische strategie hanteren die ontevreden kiezers kan misleiden door ze te laten denken dat ze iets anders zijn. Maar veel mensen zijn hun spelletje zat en geloven niets van wat ze zeggen.
Kamala is de lieveling van de Democratische donor-elite sinds ze werd gezalfd tijdens een bijeenkomst in 2017 in de Hamptons “met Hillary Clintons grootste geldschieters”, waar ze, “al bekend als de grootste fondsenwerver van de Democraten”, “haar invloed en ambities uitbreidde” en “werd besproken als een presidentskandidaat voor 2020.”
Helaas kreeg ze geen stemmen van echte mensen en na haar vernietigende aanval op Joe Biden — Don’t worry, “It was a debate!” — stapte ze uit de race voor de voorverkiezingen in Iowa. Maak je geen zorgen, de donorcabal kreeg haar in 2020 op het ticket en kreeg haar dit jaar als presidentskandidaat — geen stemmen nodig.
Kamala vertelt ons niet veel over wat ze gaat doen, omdat ze geen idee heeft wat ze gaat doen. Haar leegheid en opportunisme komen tot uiting in haar woordsalade-antwoorden op specifieke vragen die zelfs Oprah met grote ogen achterlaten en haar bizarre poging om te doen alsof ze een nieuwkomer is die de afgelopen drieënhalf jaar geen deel heeft uitgemaakt van de regering-Biden.
Kamala denkt dat ze president zou moeten zijn omdat ze niet Trump is en heeft bewezen een meegaande dienaar van de donoren te zijn. Ze zou zichzelf in het presidentschap kunnen krijgen door zo min mogelijk te praten en wensdenkers toe te staan om wat ze zoeken op haar te projecteren.
Advies aan beide kandidaten: “Het is beter om je mond te houden en dom over te komen, dan je mond te openen en alle twijfel weg te nemen.”
Americans: hurricane relief please
Washington: Sorry did you say send thousands more troops to the middle east to support the Israeli invasion of Lebanon?
Americans: no, hurricane relief
Washington: Okay you drive a hard bargain but troops are on their way to the middle east now— Caitlin Johnstone (@caitoz) September 30, 2024
Huizen, kisten en mensen zweven rond in North Carolina en Tennessee, Israël blijft honderden mensen per week doden en verminken in Gaza en bombardeert en valt Libanon binnen, Iran heeft zojuist honderden ballistische raketten op Israël afgevuurd, de VS heeft 40.000 troepen naar een niet-verklaarde oorlog gestuurd en we wachten af hoe de rampen zich vanaf hier zullen ontwikkelen.
Deze twee onwetende, imperialistische en rabiate zionistische kandidaten proberen het groeiende aantal Amerikanen, die terecht boos zijn omdat ze niets krijgen van het Amerikaanse kapitalisme en imperialisme, veilig op te sluiten in het duopolie, waar ze in de Derde Wereldoorlog aan flarden kunnen worden geschoten of vermalen kunnen worden terwijl hun infrastructuur en sociale economie worden weggezogen door winstbejagde vampiers.
Blackstone koopt nu mobiele huizenparken op, om nog meer geld-bloed uit de worstelende mensen te zuigen die in het allerlaatste bastion van betaalbare huisvesting wonen. Maar maak je geen zorgen, Israël en Oekraïne kregen elk $ 8 miljard.
Te midden van al deze consequente chaos hebben we geen idee wie het land nu eigenlijk bestuurt. Het feit dat de president een boegbeeld is voor de heersende klasse en het deep state-apparaat is nog nooit zo duidelijk geweest, noch zo vrolijk geaccepteerd. Woodrow Wilson en Ronald Reagan moesten hun verzwakking verbergen. Nu weet de hele wereld dat Joe is uitgecheckt, en dat is een grote gaap. De president is een nul.
Toch zijn er presidenten geweest die slim waren. Of op zijn minst competent. Of op zijn minst welbespraakt. Of op zijn minst overtuigend. Roosevelt, Kennedy, Obama, zelfs de vroege Reagan tot op zekere hoogte. Deze twee zijn niets van dat alles. In een context waarin intelligent staatsmanschap nog nooit zo noodzakelijk is geweest, zal het erger zijn dan nul.
Een van deze twee wordt president van de Verenigde Staten. Als je denkt dat een van hen een anti-establishment, anti-oorlog, vrijheid van meningsuiting kandidaat is die de democratie zal redden, of het moeras zal droogleggen, of de rampen zal afwenden die ons te wachten staan, dan word je getroffen door het Trump Derangement Syndrome of zijn spiegelbeeld, de MAGA Personality Cult.
Geloof wat de presidenten van de Verenigde Staten u over zichzelf en dit land hebben verteld. Met een van hen, zoals Biden zei: “Er zou fundamenteel niets veranderen.” Dit land zal nog steeds, zoals de andere man zei, een “oligarchie met onbeperkte politieke omkoping” zijn. En, zoals de andere man onlangs en bondig zei, zullen ze allebei “alles doen wat hun donoren maar willen dat ze doen.”
We zijn genaaid. De ondergang van Amerika lijkt onomkeerbaar. Wie er ook president wordt, het zal een catastrofe zijn — voor ons en voor de wereld.
Jim Kavanagh gaf les in literatuur- en cultuurstudies aan de universiteiten Princeton, Carnegie Mellon en Wesleyan en schrijft politieke analyses voor onafhankelijke media. Hij is een veelgevraagde gast bij The Critical Hour en Political Misfits op Radio Sputnik en op PressTV. Zijn werk is te vinden op zijn Substack en zijn YouTube- en Rumble -kanalen. Hij was medeoprichter van NYC Free Assange.
