Indignatie redactie 
Er is geen klimaatcrisis en er komt geen apocalyps op ons af.
In de laatste dagen van het twee weken durende 25ste ‘Congres of the parties’ (COP25) van de Verenigde Naties, in Madrid, zei Time Magazine-persoon van het jaar Greta Thunberg dat zij en haar extremistische vrienden van Extinction Rebellion ‘wanhopig op zoek zijn naar elk teken van hoop’. Welnu, er zijn twee grote tekenen van hoop voor de jeugd van vandaag: de nieuwste gegevens over CO2-uitstoot en de voorspellingen die suggereren dat de klimaatrampen van de VN wel heel erg ver van de realiteit staan.
Vintage apocalyptische journalistiek
Dertig jaar geleden, toen de apocalyptische journalisten van Time Magazine de Aarde nog tot planeet van het jaar 1988 uitriepen, waarschuwden ze al voor de wereldwijde instorting van ons milieu. Oceanen zouden stijgen en woestijnen groeien, het menselijk bestaan zelf werd bedreigd. Volgens de computervoorspellingen, zo beweerde Time eind 1988, ‘zou de stijging van CO2 in de atmosfeer de gemiddelde temperatuur van de planeet kunnen verhogen met wel 3°C tot 5°C en dat al tegen het midden van de volgende eeuw.’ Dat is allemaal heel erg ver van de realiteit vandaag.
Je zou denken dat na 50 jaar van gefaalde doemvoorspellingen mensen er niet meer intrappen. Helaas, het blijft een geweldig model voor politici, pseudowetenschappelijke aanstellers en aandachtszoekers voor wie het een lichtbak is, waar ze niet aan kunnen weerstaan. Die klimaat-apocalyps van Time in 1988 (een stijging van 3°C tot 5 °C) is sowieso al ten minste 50 jaar uitgesteld. ‘Als de huidige trend zich doorzet, zien we tegen het einde van de eeuw de temperatuur met 3°C-5°C graden stijgen,’ zei het hoofd van de World Meteorological Organisation (WMO) van de VN in haar rapport van 2018.
Het zal niet gebeuren
Maar zelfs dat teruggeschroefde WMO-temperatuurperspectief zal niet gebeuren. Recente publicaties van twee klimaatonderzoekers tonen aan dat het alarm over stijgende temperaturen en wereldwijde milieurampen om twee redenen niet gerechtvaardigd zijn.
Ten eerste hebben de worst-case-scenario’s die de basis vormen voor het constante spervuur van catastrofale waarschuwingen van de VN en anderen, weinig of geen basis in echte wetenschap. Vandaar dat die 3000 studies van de voorbije 10 jaar allemaal de vuilnisemmer in mogen. Klimaatsceptici waarschuwden al vele jaren voor het misbruik van het RCP 8,5 scenario, als het ‘business as usual’ (BAU) model.
In 2014 schreef Matt Ridley al over het RCP 8,5 scenario: ‘Even if you pile crazy assumption upon crazy assumption, you cannot even manage to make climate change cause minor damage’. Maar Ridley is een klimaatontkenner, en niets van wat uit de mond of pen komt van zo iemand, mag worden aangenomen als correct.
Ten tweede suggereren de laatste wereldwijde CO2-uitstootprognoses dat de wereld al goed op weg is om de temperatuurstijging op een beheersbaar niet-catastrofaal niveau te houden. In een recent Forbes-commentaar schrijft wetenschapper Roger Pielke Jr. van de Universiteit van Colorado, hoe VN-ambtenaren van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) extreme koolstofscenario’s ontwikkelden die werden gebruikt om van daaruit projecties met een gevaarlijk hoge temperatuur te creëren. Het was science fiction, geen science.
Zelfs de auteur David Wallace-Wells, een alarmist van het zuiverste water, zo blijkt uit zijn boek The uninhabitable world, is nu plots veel optimistischer geworden. Dat RCP 8,5 scenario is gewoon zo onwaarschijnlijk dat het nooit zal plaatsvinden, aldus de man.
No better popular messenger than @dwallacewells to explain why @IPCC_CH scenario RCP8.5 isn’t ‘business as usual’ & not plausible.
Hat tip to @jritch @hausfath for laying this out in essential @TheBTI article this week, and to @MLiebreich for flagging.https://t.co/00IVUHQ3Oj
— Michael Noble (@NobleIdeas) December 21, 2019
Het meest alarmerende vooruitzicht van het IPCC werd een ‘business as usual’ scenario en veronderstelde dat de wereldwijde koolstofemissies tegen het einde van de eeuw 80 miljard ton per jaar zouden bereiken. Het zal slechts 35 miljard ton zijn. Pielke schrijft: ‘De apocalyps was gepland.’
Pielke schetst hoe het extreme scenario aldus het officiële scenario werd. In plaats van een reeks mogelijke emissiescenario’s te produceren zoals in het verleden, begon het beoordelingsrapport van het IPCC uit 2013 zich te concentreren op slechts één RCP 8,5 scenario, de ‘worst-case outlook’. Dat werd het lanceerplatform voor sensationele conclusies in die 3000 wetenschappelijk gepubliceerde papers, overgenomen door journalisten, politici en activisten.
EU greendeal is communisme 2.0
Het apocalyptische ‘worst-case scenario’ – veroorzaakt door 80 miljard ton CO2-uitstoot per jaar aan het einde van deze eeuw – blijft men steevast gebruiken, hoewel er voldoende bewijs is dat de 80 miljard uitstoot niet in overeenstemming is met huidige trends. Wetenschapper Justin Ritchie (Universiteit van British Columbia), heeft onlangs een Twitter-draadje gemaakt van de extreme verschillen tussen de apocalyptische scenario’s van het IPCC en de nieuwste trends in koolstofemissies.
Climate change baseline scenarios thread: With new CMIP6 data release we can analyze scenarios labeled ‘baseline’ – RCP8.5 and RCP7.0 – to see how they are different from previous climate model experiment baselines, and whether the world is on track for either of them. 1/15
— Justin Ritchie (@jritch) January 18, 2019
In plaats van snel naar 80 miljard ton te evolueren berekende het Internationaal Energieagentschap (IEA) de huidige uitstoot op minder dan 35 miljard ton. Ze zal min of meer vlak blijven tot 2040. Ritchie, een postdoctoraal onderzoeker bij het Institute for Resources, Environment and Sustainability, berekende aan de hand van de IEA-gegevens dat de CO2-uitstoot stabiel en niet-catastrofaal lijkt.
Aan de huidige trend van CO2 emissies (volgens de IEA-gegevens dus) zijn we eerder op weg naar een stijging van 2,2°C tot 2,6°C tegen het eind van deze eeuw, sinds het pre-industrieel tijdperk welteverstaan. Vanaf vandaag zou dit een reële stijging van 1,3°C tot 1,6°C kunnen betekenen tegen 2100. Dat is mijlenver verwijdert van het 4°C tot 5°C scenario van het IPCC.
1,3°c-1,6°C
Ritchie ondersteunt het argument van Pielke dat ‘we op weg zijn naar een lang plateau’ in wereldwijde koolstofemissies. Als het IEA gelijk heeft, zegt Ritchie, dan ‘liggen we vóór het midden van deze eeuw niet achter op de doelstellingen van het Parijs cop21 akkoord.’ Voorbij 2050 zal het dan afhangen van het traject dewelke de emissies in de tweede helft van de eeuw zullen volgen.
Pielke sloot zijn Forbes-artikel af met een belangrijk opmerking. De rampzalige beslissing van het IPCC om alleen maar selectief gebruik te maken van één scenario, van een denkbeeldige en onwaarschijnlijke toekomst, heeft ertoe bijgedragen dat we vrijwel alleen nog maar klimaatapocalyptische en enge klimaatverhalen horen.
Deze denkbeeldige (fictieve) klimaattoekomst was uiteraard weer heel erg aanwezig op het laatste klimaatfeest, de COP25 in Madrid. Het taalgebruik van de academici, politici, journalisten ngo’s, Greta & co was weer één en al doem en zonde. Met als toetje een communisme 2.0 klimaatplan: ‘de EU-green deal’.
Onze EU heeft nu een klimaat- en energieplan klaarliggen, eigenlijk op basis van dat RCP 8,5 scenario dat maar liefst 11.500 miljard gaat kosten de volgende twintig jaar. Voor een gezin van vier komt dat neer op 100.000 euro. De Eurocraten weten dat het niet werkt en geen verschil maakt op het klimaat. Zo vertelde de directeur van het internationaal energie agentschap (IEA) Fatih Birol onlangs nog. China en India zijn de grootste uitstoters, de bijdrage van de EU en zelfs de VS verbleken bij die landen.
