Indignatie redactie 
De schijnbaar ongebreidelde journalistieke verslaving van het bagatelliseren van gewelddaden door jonge mannen met een migratieachtergrond leidt tot nieuwe, ondraaglijke omstandigheden.
Een zekere Ronen Steinke schrijft onder de noemer “Augsburg kan niet gehaast worden” in het Zuid-Duits: “In dit land worden mensen elke avond in elkaar geslagen; Wat het incident op de Königsplatz in Augsburg op vrijdagavond zo tragisch maakt, is het onverwachte gevolg van de dood, die blijkbaar niet is bedoeld door de dader, na de eerste klap. “
Leest alsof de dader alleen wilde spelen, zoals gebruikelijk is in Duitsland, en de brandweerman de spoiler voor het spel was, want in tegenstelling tot de vermeende bedoelingen van de dader stierf hij dom “na de eerste klap”. Over het algemeen vindt de schrijver al snel de echte zorg: het is niet het feit dat jonge mensen die schreeuwend door de straten brullen en berispen dat ze reageren met extreme agressie ‘schokkend en walgelijk’ zijn, maar dat het geweld van jonge mannen er een van is De migratieachtergrond, die Steinke & Co graag onder het tapijt had willen vegen, komt aan bod. Steinke moet toegeven dat “jonge mannen van buitenlandse afkomst betrokken zijn bij misdaad‘Let op, je kunt er ook over praten, maar natuurlijk niet als je Alice Weidel heet. Hoe dan ook, beslis “of jongeren crimineel worden of niet, … niet de genetische, maar de sociale achtergrond”, zoals de “Augsburger Allgemeine” goedkeurend citeert.
De bal is terug in de meerderheid van de Duitse samenleving, waardoor migranten in moeilijke sociale omstandigheden kunnen leven. De voordelen voor migrantengezinnen overtreffen ondertussen het inkomen van veel Duitse gepensioneerden die een leven lang hebben gewerkt en gedwongen worden om onder of onder de armoedegrens te leven.
De Focus uitgebracht op 10 december de voorlopige dieptepunt van de schijnbaar geopend down-delinquenten Verharmlosungsskala. Al in de titel van het artikel staat dat de belangrijkste dader van Augsburg “wars van conflict” is. Dat zei een vriend van de dader tenminste in een interview met RTL . Deze vriend beschrijft de dode man Halid S. als een behulpzaam persoon, hij was er altijd voor anderen. “Halid is een aardige, warme persoon,” zei de vriend tegen de zender in Keulen.
Een persoon voor wie Halid S. daar was, is helaas door warmte ter dood gebracht. Blijkbaar vanwege zijn angst voor conflicten sloeg de aardige Halid iets te hard. De hele zaak was een ongeluk, de vriend is zeker. In Duitsland gebeuren immers elke avond ongelukken. Men kan alleen maar hopen dat de familie en vrienden van de doden deze harteloze en smakeloze producties niet lezen. Hoe fanatiek moet je zijn om het idee te krijgen om dergelijke hulde aan daders te publiceren?
Het is verbazingwekkend, zegt een jonge man die ik ken, hoe mensen de waarheid liever buigen dan hun ideologische overtuigingen krabben. Media die zich op deze manier gedragen, mogen niet verrast zijn door snel dalende quota of abonnementsnummers. De vraag is, hoe lang denk je dat je ons moet verkopen voor dom. Maar het gaat niet alleen om het publiek te dom maken. Aangemoedigd door journalisten en politici, direct of indirect, is Antifa steeds meer “aan het knutselen”.
Bij een herdenkingsevenement voor de brandweerman die doodgeslagen was, gebruikte Antifa de gebruikelijke manier om te bepalen wie wel en niet zou rouwen. In alle ernst was er een ’tegendemonstratie’ bij de begrafenisdienst. Staatsparlementariërs van de SPD, de Groenen en de Vrije kiezers waren ook aan boord, zoals de Augsburger Allgemeine meldde. Onder de ogen van deze politici werd AfD-parlementslid Bystron aangevallen en werd zijn krans gesloopt.
Dit zijn de nazi-methoden die de directeur van het Centre for Political Shame, Philipp Ruch, nuttig heeft verklaard in de strijd tegen “nazi’s”. Dit is nieuw bewijs dat erger dan de gewelddaden van jonge mannen met een migratieachtergrond de zelfbenoemde politieke en journalistieke elites zijn die hun ideologische waan op alle mogelijke manieren willen opdringen.
