Een dubieus officieel verhaal maskeert de ware motieven achter de moord op Soleimani

Achter de officiële maar toch dubieuze rechtvaardigingen voor de Amerikaanse luchtaanval die vrijdag een vooraanstaande Iraanse generaal doodde, ligt een samenloop van factoren – enkele decennia in de maak, andere meer recent – die de VS naar een nieuwe catastrofale oorlog in het Midden-Oosten duwen.

BAGHDAD – De recente moord op de populairste en bekendste generaal van Iran, Qassem Soleimani, heeft de vrees gewekt dat een nieuwe oorlog tegen de VS en zijn bondgenoten tegen Iran spoedig een verwoestende en dodelijke realiteit zou kunnen worden. De luchtaanval die Soleimani doodde, uitgevoerd door de VS in Bagdad, werd uitgevoerd zonder de toestemming of zelfs voorafgaande kennisgeving van het Amerikaanse Congres en zonder de goedkeuring van de regering of het leger van Irak, waardoor de aanval flagrant illegaal was op meerdere niveaus. De aanval doodde ook de Iraakse militie-commandant Abu Mahdi al-Muhandis, die adviseur was voor Soleimani.

“De moord op een Iraakse militaire commandant, die een officiële positie houdt wordt beschouwd als agressie tegen Irak … en de liquidatie van de meest vooraanstaande Iraakse figuren of die van een broederlijke land op Iraakse bodem is een massale schending van de soevereiniteit,” Iraakse minister-president Adel Abdul Mahdi zei van de aanval , eraan toevoegend dat de moord “een gevaarlijke escalatie was die de lont van een destructieve oorlog in Irak, de regio en de wereld zal aansteken.”

Met name de moord op Soleimani komt slechts een paar maanden nadat een vermeende Israëlische poging om de Iraanse generaal te vermoorden mislukte en te midden van een goed gedocumenteerde en decennia lange druk van Amerikaanse neoconservatieven en Israëlische functionarissen voor een door de VS geleide oorlog met Iran.

Hoewel de illegaliteit van de moord door velen is opgemerkt sinds het nieuws van de aanval zich voor het eerst verspreidde, is er minder aandacht besteed aan de eigenaardigheden van de officiële redenering en rechtvaardiging van de aanval door de Trump-regering die de spanning in het Midden-Oosten heeft vernieuwd. Per overheidsfunctionaris was de aanval gericht op het ” afschrikken van toekomstige Iraanse aanvalsplannen ” en op een reactie op een raketaanval op de K1 militaire basis in de buurt van Kirkuk, Irak op 27 december. Die aanval doodde een Amerikaanse militaire aannemer en verwondde licht verscheidene Amerikaanse soldaten en Iraaks militair personeel.

Toch zijn de details van die aanval – zelfs per reguliere Amerikaanse bronnen die het Amerikaanse militarisme vaak ondersteunen – ongelooflijk troebel, en de naam van de gedode Amerikaan en de identiteit van het bedrijf waarvoor hij of zij werkte, zijn niet vrijgegeven. Sommige berichten in de media hebben naar de aannemer verwezen als een “Pentagon-aannemer”, terwijl anderen de term “civiele aannemer” hebben gebruikt, waardoor sommigen speculeren dat de aannemer mogelijk een particuliere huurling is geweest in dienst van het Pentagon.

Bovendien heeft nog geen enkele groep de verantwoordelijkheid voor de aanval opgeëist en berichten in de media dat de aanval net zo gemakkelijk had kunnen worden uitgevoerd door overblijfselen van de Islamitische Staat als door de Iraakse sjiitische militie (Kataib Hezbollah) die officieel werd beschuldigd door Amerikaanse functionarissen . Een officieel onderzoek naar het incident, uitgevoerd door het Iraakse leger, moet nog worden afgerond. De VS beweerden eerder dat het overtuigend bewijs had om Iran de schuld te geven voor aanvallen op olietankers in de Golf van Oman afgelopen juni, maar alleen om Amerikaanse bondgenoten in de regio te laten beweren dat beweerd Amerikaans bewijs van Iraanse betrokkenheid onvoldoende was.

"There are about 5,000 American troops in Iraq. The number of civilian contractors is far more difficult to track." That's journalistic malpractice. Trump is going to war to avenge a contractor's death. We have a right to know who he or she is. https://t.co/x60ngAwtBe

— Tim Shorrock (@TimothyS) January 3, 2020

Bovendien hadden de VS al gereageerd op de dood van de aannemer door eind december vijf verschillende aanvallen uit te voeren in Irak en Syrië, naar schatting 25 doden en Iraakse demonstranten motiveren om de Amerikaanse ambassade in Bagdad te bestormen, omdat veel van degenen die door die luchtaanvallen waren gedood Irakezen. De daaropvolgende luchtaanval die Soleimani doodde, lijkt een overdaad voor de officiële rechtvaardiging van het wreken van de dood van een Amerikaan.

Gezien het bovenstaande wordt de vraag dan – baseert de Trump-regering haar moord op een Iraanse generaal op Iraaks soeverein grondgebied in duidelijke schending van het internationale recht op de dood van een enkel individu dat de regering niet eens zal noemen? Zelfs toen al vijf stakingen werden gelanceerd om naar verluidt diezelfde persoon te wreken? 

Het riskeren van een regionale oorlog om naar verluidt de dood te wreken van een persoon die al is gewroken roept vragen op, vooral voor een president die zich herkiesbaar stelt. De Verenigde Staten beweren dat de moord ook was bedoeld als een “afschrikmiddel” tegen potentiële, toekomstige Iraanse aanvallen, maar het is moeilijk om de moord op een buitenlandse topmacht op buitenlandse bodem te rechtvaardigen als een preventieve en preventieve maatregel als in tegenstelling tot een die escalatie zou uitnodigen. Dit is met name het geval omdat degenen die meestal een escalatie hebben gezocht in de spanningen tussen Iran en de VS en de Midden-Oosterse bondgenoten niet in Teheran en Bagdad wonen, maar in plaats daarvan in Washington DC en Tel Aviv.

Mislukte moordaanslagen en binnenlandse ellende

Er is veel geschreven door MintPress en andere verkooppunten over de langdurige inspanningen van prominente neoconservatieven in de VS, evenals de Israëlische lobby en de Israëlische regering om de VS in een grote oorlog met Iran te brengen. Neoconservatieve inspanningen voor regime-verandering in Iran zijn al tientallen jaren in de maak en het huidige presidentiële bestuur heeft verschillende opvallende Iraanse haviken in prominente posities . Bovendien zijn zowel President Trump en zijn belangrijkste bondgenoot in het Midden-Oosten, de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, worden geconfronteerd met de nationale inspanningen die gericht zijn op het verwijderen van hen uit hun ambt en worden geconfronteerd met nieuwe verkiezingen, waardoor beide leiders worden gestimuleerd spanningen in het buitenland op te voeren om af te leiden van hun eigen binnenlandse conflicten. 

Toch is de huidige druk waarmee zowel Trump als Netanyahu in hun respectieve beleid worden geconfronteerd, slechts de nieuwste factor die beide regeringen in een hernieuwde en steeds wanhopiger poging heeft geduwd om de decennia-oude inspanningen van de haviken van Iran in beide landen te bevredigen om oorlog te stoken en te hervormen ‘Het Midden-Oosten ten gunste van de VS-Israël-as.

Gezien de recente moord op Soleimani is het echter van essentieel belang erop te wijzen dat de Amerikaanse luchtaanval gericht op de leider van de Quds Force slechts enkele maanden kwam nadat Israël de generaal probeerde te vermoorden maar niet slaagde. Sterker nog, de meest recente van deze mislukte pogingen werd gepland om begin oktober vorig jaar optreden en, per The Times of Israel ,

De moordenaars waren van plan om onder een religieuze plek te graven die geassocieerd werd met de vader van Soleimani en een explosie te veroorzaken onder het gebouw toen hij binnen was, en probeer vervolgens de schuld af te weren zodat het een interferentieve [al] religieuze oorlog ontstak. De moordenaars maakten ongeveer 500 kilo klaar om te gebruiken voor de bom. ‘

De Israëlische regering gaf geen commentaar op de vermeende samenzwering, hoewel het opmerkelijk is dat het plan om onder een islamitische heilige plaats te graven en een bom te planten in het verleden is geprobeerd door Israëlische extremistische groepen, groepen die een belangrijke positie hebben in de huidige regering van Israël.

Deze vermeende poging van Israël om Soleimani te vermoorden kwam na claims dat de regering Trump Israël in 2018 een ‘groen licht’ had gegeven om de generaal te vermoorden. Het rapport beweerde dat “er een Amerikaans-Israëlische overeenkomst is” dat Soleimani een “bedreiging is voor de belangen van de twee landen in de regio” en werd gepubliceerd door de Koeweitse krant Al-Jarida, die algemeen wordt beschouwd als “een Israëlisch platform voor het overbrengen van berichten naar andere landen in het Midden-Oosten ”, aldus de Israëlische media .

Israël is misschien van plan geweest om de generaal te vermoorden als een middel om oorlog te veroorzaken met Iran, dat Netanyahu afgelopen februari actief promootte. Destijds meldde Newsweek dat “de Israëlische premier Benjamin Netanyahu zijn wens te kennen heeft gegeven om oorlog te voeren met Iran, en zei dat hij tientallen buitenlandse gezanten ontmoette, waaronder die uit de Arabische wereld, om het initiatief vooruit te helpen. “Maar omdat de naaste bondgenoot van Israël de daad heeft gedaan, heeft Israël relatief stil gehouden over het incident, hoewel Iraanse functionarissen hebben beweerd dat de moord op Soleimani gezamenlijk werd uitgevoerd door de VS en Israël.

Hoewel de officiële maar dubieuze rechtvaardigingen voor de staking zijn gegeven, is het meest waarschijnlijke gevolg van de dood van Soleimani dat het ” het lont van oorlog zal aansteken “, zoals onlangs verklaard door de premier van Irak. Of de dood van Soleimani alleen voldoende zal zijn om de VS, Iran en hun respectieve bondgenoten ten strijde te trekken, valt nog te bezien, maar het is zeker dat de regering Trump tevreden lijkt te zijn om de situatie te blijven escaleren bij het nastreven van beide langlopende ambities van loopbaanoorlog en een release voor het snel opbouwen van binnenlandse druk voorafgaand aan de verkiezingen in 2020. 

Functiefoto | Een foto toont de vermeende site van een Amerikaanse luchtaanval die de Iraanse generaal Qasem Soleimani doodde nabij de internationale luchthaven van Bagdad in Irak, 3 januari 2020. Foto | Iraqi Security Forces-handout

Whitney Webb is een journaliste van MintPress News in Chili. Ze heeft bijgedragen aan verschillende onafhankelijke media, waaronder Global Research, EcoWatch, het Ron Paul Institute en 21st Century Wire, onder anderen. Ze heeft verschillende optredens op radio en televisie gedaan en is de 2019-winnaar van de Serena Shim Award voor compromisloze integriteit in de journalistiek.