Indignatie redactie 
Mannen hoeven niet te solliciteren’, staat binnenkort met grote chocoladeletters boven de advertenties waarin de TU-Eindhoven ‘onderzoekers’ gaat werven.
Pas als na zes maanden nergens ter wereld een vrouw die aan de minimaleeisen voor geschiktheid voldoet gevonden kan worden om die vacature in te vullen, mogen mannen hun vinger opsteken. Zou je daar als man, of vrouw, willen werken? Ik niet. En dat heeft niks te maken met een aversie tegen vrouwen, of mannen die zich in zo’n ‘omgeving’ juist thuis voelen, maar omdat discriminatie altijd kwalijk is, meer in het bijzonder als dat is gericht tegen getalenteerde mensen. En dat geldt zeker voor een universiteit of hogeschool.
Het is op zijn minst opvallend dat een gesubsidieerde onderwijsinstelling de vrijheid heeft om te discrimineren. Persoonlijk vind ik het acceptabel als een private onderneming dat doet, mits die keuze niet verborgen wordt gehouden, en ook wordt gemotiveerd. Als de consequentie daarvan is dat het product of de dienst eronder lijdt, zal de ‘markt’ die onderneming ‘disciplineren’. Dat ze bij ‘WNL’ uitsluitend vrouwelijke presentatoren hebben stoort mij niet. Het niveau wel. Maar dat heeft niets met hun ‘vrouw-zijn’ te maken. Het wemelt van de mannelijke presentatoren die minimaal net zo beroerd zijn. En als ik er niet naar wil kijken, zet ik de televisie uit. En dat heeft consequenties.
Maar een onderwijsinstelling die niet presteert krijgt gewoon geld van de belastingbetaler. Er zijn wel criteria die de ‘Inspectie’ hanteert, maar die hebben geen relatie tot het wetenschappelijke niveau, of het moet al het aantal ‘papers’ zijn dat deze of gene heeft ‘gepubliceerd’. Maar in veel gevallen is de tijd die daar in gaat zitten alleen maar verspilling van dure tijd en energie. Ambitie, inzicht en vaardigheid zijn in veel technische disciplines, waar het hier over gaat, ongrijpbaar. Maar ‘Einstein’ hoeft in Eindhoven dus niet te solliciteren, tenzij hij zich laat ‘ombouwen’. Niemand maakt mij wijs dat dit is bedacht door iemand die bekend staat als een gedreven wetenschapper. Iemand die lééft voor de wetenschap. Dit is bedacht door ‘Droogstoppel’ (m/v), de verzuurde bureaucraat die niemand ziet staan, en ‘gekke dingen‘ moet verzinnen om zich in de kijker te spelen.
De attitude van de basisschool heeft nu de universiteit en de hogeschool bereikt: ‘Bedankt voor het meedoen!’, en hier heb je een prijs. Internationaal is dat geen aanbeveling, en nationaal heb ik mijn twijfels. Maar het is het voorportaal van toestanden die we kennen uit Zimbabwe en soortgelijke landen. Zoals gezegd is dat niet slechts voor mannen een ‘stoplicht’, maar ook voor vrouwen die het zonder ‘kontje’ ook wel gered hadden. Dit is een klap in het gezicht van iedereen die emancipatie serieus neemt.
