Een ‘onderzoek’ met verkeerde informatie doet de censuurmachine weer aanwakkeren
Indignatie redactie
3 min. lezen
Een Times-verhaal op YouTube ‘incasseren’ op anti-vaxxers is een uitnodiging voor censuur
Het is weer voedertijd.
Zo regelmatig als de seizoenen, komt The Purge langs.
Door Erich brink
De zuivering is een oorlogsactiviteit in de kerncultuur. Het is het regelmatig snoeien van het Overton Window door het media-tech complex.
De laatste aflevering is een ‘onderzoek’ van de Times deze week, met de kop : “YouTube verdient geld met advertenties op video’s met verkeerde informatie over Covid”.
“YouTube gebruikt een algoritme om advertenties van organisaties weer te geven”, leren we in het stuk, “waaronder Amnesty, Vodafone, Disney en HelloFresh, de leverancier van maaltijdpakketten, naast verontrustende inhoud.”
The Times gaat verder met de Britse vlogger Alex Bellfield, die wordt beschuldigd van het aannemen van een telefoontje van een 5G-samenzweerder in een van zijn live inbelshows, “waaronder advertenties voor organisaties zoals Vodafone en Trainline.”
In een perfect samenzwerings eerbetoon voegt journalist Ben Ellery willekeurige stippen toe tussen de menigte die Keir Starmer, een anti-vax-rapper, K Koke, en een kanaal genaamd Rotten Politics omringde, “naar schatting de eigenaar tot £ 9.000 per jaar zal verdienen.”
Onder Bellfield’s misinformatie misdaden, zegt Ellery, is dat het kanaal van Bellfied “de parlementaire beelden toont van Boris Johnson die Starmer beschuldigt van het niet vervolgen van Jimmy Savile met het onderschrift “BREAKING WOW Boris geeft Keir de schuld voor het loslaten van kwaadaardige BBC Saville (sic) (klappende handen emoji ) ENORME STARMER FAIL”.
Waarop de enige zinnige reactie is: ‘huilen van het lachen emoji’.
Het nieuws dat algoritmen worden gebruikt om internetadvertenties weer te geven, is geen nieuws. Maar een zuivering is niet afhankelijk van nieuws – het hangt af van de nieuwscyclus. Over het kunnen koppelen aan andere evenementen: of het nu Joe Rogan of PewdiePie is, die een opmerkelijk voorbeeld werd van een Purge in 2018 toen de enorm beroemde YouTuber een video plaatste waarin hij een paar Indiërs betaalde die adverteerden dat ze ‘elk bericht zouden lezen ‘ voor geld, om borden op te houden met weerzinwekkende leuzen om ze in de maling te nemen. Het slechtste teken luidde “Dood aan alle Joden”.
The Purge is niet zoals annulering, want wat er daarna gebeurde ging niet echt over PewDiePie. In plaats daarvan werd het een theaterstuk in George Floyd-stijl in een poging om de inkomstenstromen van duizenden middelgrote YouTube-accounts te verwijderen die als buiten de politieke marge werden beschouwd.
De volgende fase hield in dat journalisten naar adverteerders gingen en zeiden: “Weet je niet waar je product naast wordt geadverteerd?”, en hen een knappe emmer van het laagste niveau van vuiligheid te presenteren, moeilijk gewonnen door een middagje googlen.
YouTube reageerde door veel middelgrote accounts te verbieden en de advertentie-inkomstenrechten van vele anderen te beëindigen. Hetzelfde patroon speelt zich nu al meerdere keren af, bij andere opruiende incidenten. Terwijl de poging om podcastkoning Joe Rogan te defenestreren de vierde week in raast, en zelfs het Witte Huis tegen hem weegt, stijgt het bloed in die sectoren van de journalistiek die zich regelmatig bezighouden met Purge-activiteiten. Wacht maar af wat er gebeurt na dit Times- onderzoek.
Dus, net als bij de Romeinse politiek, is er hier een soort elite-double-act aan de gang. De journalisten smeken YouTube, de verlichte despoot die, handenwringend, parels vastgrijpend, zakdoek deppend, spijtig ingaat op de eisen van de menigte. En de cyclus gaat maar door totdat er heel weinig te bespreken valt.
