Elon Musk is een anti-Harris desinformatiemachine, maar wel een lachwekkende
Indignatie redactie
6 min. lezen
Ja, Musk heeft meer dan een miljard views gekregen door zijn MAGA-propaganda te pushen. Maar het is onbekwaam en ineffectief.
Musk – Woensdag kwam het nieuws dat meerdere vijandige landen opnieuw proberen de Amerikaanse presidentsverkiezingen te beïnvloeden.
Het ministerie van Justitie klaagde twee werknemers van RT, de Russische staatsomroep, aan die ervan worden beschuldigd $ 10 miljoen te hebben betaald aan een netwerk van “heterodoxe” YouTube-influencers uit Tennessee om “pro-Russische propaganda en desinformatie via sociale media naar het Amerikaanse publiek te pompen”, aldus plaatsvervangend procureur-generaal Lisa Monaco. (Sommige journalisten hebben afgeleid dat het naamloze netwerk Tenet Media is, met rechtse opscheppers als Dave Rubin, Benny Johnson, Tim Pool en Lauren Southern.)
Ondertussen meldde The New York Times dat Iran verschillende neppe maar legitiem ogende nieuwswebsites heeft gecreëerd die erop gericht zijn de race in het voordeel van Kamala Harris te laten kantelen.
Maar Iran en Rusland zijn misschien niet de grootste bronnen van desinformatie in de verkiezingen van 2024. Een maand geleden meldde de non-profitorganisatie Center for Countering Digital Hate, of CCDH, dat valse verklaringen die Elon Musk op X had geplaatst of opnieuw had geplaatst, het socialemediaplatform dat hij langzaam aan het ruïneren was sinds hij het twee jaar geleden kocht, maar liefst 1,2 miljard keer zijn bekeken.
Musk is alleen maar brutaler geworden sinds dat rapport werd vrijgegeven. Afgelopen weekend plaatste hij een door AI gegenereerde afbeelding van Kamala Harris in een rood broekpak en een hoed met hamer en sikkel erop. “Kamala zweert vanaf dag één een communistische dictator te zijn. Kun je geloven dat ze die outfit draagt!?”, tweette hij. De post is meer dan 80 miljoen keer bekeken.
Het feit dat een van de rijkste mensen ter wereld een van de grootste sociale netwerken gebruikt om leugens te verspreiden om Trump te helpen, is duidelijk slecht. En toch is er een soort lichtpuntje. Ja, Musks flagrante propaganda is meer dan een miljard keer bekeken, maar het is ook grotendeels onbekwaam geweest – en er is geen bewijs dat iemand anders dan zijn MAGA-gepilde volgers het gelooft.
De dreiging is reëel. Musk is misschien teruggekomen op een belofte om $ 45 miljoen per maand aan Trump te doneren, maar hij heeft duidelijk gemaakt dat hij van plan is zijn invloed te gebruiken om Trump te laten kiezen, die hij om een groot aantal beleids- en culturele redenen prefereert.
Hij probeert dit grotendeels te doen via dubieus gefundeerde beweringen, regelrechte leugens en zielige pogingen tot humor op X, wat bewijst dat de angst dat hij het sociale netwerk zou veranderen in een koortsmoeras van reactionaire sociale en economische ideeën terecht is. “Wat Musk doet, is een soort Colosseum-achtig spektakel creëren door desinformatie aan te moedigen, te versterken en zelf te verspreiden,” vertelde Imran Ahmed, de CEO van CCDH, vorige maand aan NBC News.
Eind juli plaatste Musk bijvoorbeeld een door AI gegenereerde advertentie met een voice-over waarin een nep-Harris zei dat ze een ‘diversiteitsmedewerker’ was die ‘geen flauw benul had van hoe je het land moet besturen’. Zowel deze video als de afbeelding van Harris in ‘communistische’ kleding schond X’s beleid inzake gemanipuleerde content; geen van beide ontving een ‘community note’, waarin de gebruikers van het sociale netwerk valse berichten factcheckten.
Hoewel kwaadaardig en zeker reden tot bezorgdheid, weerspiegelen dergelijke pogingen de grotere worsteling van het pro-Trump-kamp om Harris te definiëren, specifieker, te bezoedelen, onder onbesliste kiezers. Begin juli, voordat Harris de vermoedelijke kandidaat van de Democraten werd, was haar ongunstige beoordeling door het dak gegaan: 17 procent meer kiezers keurden haar af dan goed. Dat aantal staat momenteel op 0,4 procent, een schokkende ommekeer.
Musks aanvallen op Harris hebben zich grotendeels gericht op drie gebieden: haar competentie (en, gerelateerd, het feit dat ze de Democratische kandidaat werd zonder mee te doen aan een voorverkiezing); haar vermeende radicalisme (zie hierboven); en haar immigratieplatform (dat eigenlijk niet bestaat). Zijn pogingen zijn theatraal, zielig en ineffectief geweest.
Een door AI gegenereerde afbeelding van Harris die communistische kleding draagt, is nauwelijks een brute aanval. Het is nauwelijks een advertentie voor Musks op maat gemaakte AI-tool “Grok”, die het genereerde. In plaats daarvan suggereert het een wanhopige poging om een kandidaat die een middelmatige campagne voert, te bestempelen als een soort dictator in wording – er is geen teken dat iemand het gelooft.
Harris’ vrolijke campagne, waarvan het thema ‘Vrijheid’ is, komt nauwelijks overeen met de karikatuur die Musk naar voren brengt. Voor zover er kritiek op is, is die dat Harris niet genoeg heeft gedaan om te breken met Bidens conservatieve immigratiebeleid en Israël te omarmen.
Musks kritiek op haar immigratiebeleid is in veel opzichten walgelijker. Beweren dat Harris en andere Democraten ongedocumenteerde immigranten verwelkomen om hun stemmen te winnen, wat zowel een wilde leugen als logisch absurd is, aangezien niet-burgers niet mogen stemmen, doet denken aan de racistische ‘grote vervangingstheorie’. Maar Musks aanvallen zijn zo bizar dat je alleen maar kunt verwachten dat ze weerklank vinden bij andere aanhangers van deze theorie.
Musks pogingen om Harris’ kwalificaties en competenties aan te vallen, sluiten beter aan bij de aanpak van de Trump-campagne. Trump is onlangs geobsedeerd geraakt door Harris’ bewering dat ze bij McDonald’s heeft gewerkt, en beweert dat het verzonnen is . (McDonald’s houdt geen gegevens bij van Harris’ tijd daar, die 40 jaar geleden was.) Het idee lijkt te zijn dat Harris een grote bedrieger is die liegt over haar werkervaring in een schaamteloze poging om normale kiezers aan te spreken.
Maar dit voelt ook overbepaald, een poging om een bewering te ondermijnen die politiek resoneert. Harris’ campagne portretteert haar en haar running mate, voormalig leraar en huidige gouverneur van Minnesota Tim Walz, als normale mensen die de problemen van normale mensen begrijpen – in tegenstelling tot de “vreemde” Trump en Vance. Het werkt – vandaar de wanhopige aanvallen.
Naarmate de verkiezingen naderen en Trumps (en Musks) wanhoop groeit, zullen deze aanvallen waarschijnlijk frequenter, vijandiger en walgelijker worden. De vraag is of ze enige aandacht zullen krijgen in de media en onder onbesliste kiezers.
In 2016 slaagde Trump erin de wateren te vertroebelen, maar alleen dankzij echte controverse: zijn pogingen om Clinton af te schilderen als sinister, geheimzinnig en corrupt werden geholpen door de heropleving van het onderzoek van de FBI naar haar gebruik van een privé-e-mailserver in de laatste dagen van de campagne. Vier jaar later lanceerde hij soortgelijke aanvallen op Joe Biden op basis van materiaal dat werd gevonden op een laptop van Bidens zoon, Hunter. Die pogingen mislukten grotendeels.
Waarom faalden ze? Eén argument is dat de media, die een buitenlandse invloedscampagne voelden, het materiaal op die laptop grotendeels niet hebben behandeld. Maar er is nog een andere overtuigende verklaring. Terwijl de aanvallen op Clinton inspeelden op een verhaal dat de rechtervleugel al meer dan 30 jaar propageerde, verzonnen ze met Biden ter plekke een nieuw verhaal. Het publiek was er niet op voorbereid het te geloven en het idee dat Biden betrokken was bij een enorme, corrupte samenzwering was ook niet overtuigend.
Maar wees gerust, Trump en Musk zullen het blijven proberen. Ze zijn onafscheidelijk en lijden evenzeer aan het hoofdpersonagesyndroom. Ze hebben allebei een bodemloze behoefte aan aandacht en overspoelen de zone standaard om hun rivalen aan te vallen. Voorlopig worstelen ze allebei met Harris.
is echter heel goed mogelijk of zelfs waarschijnlijk dat ze in de laatste weken van de verkiezingen te maken krijgt met een versie van het Hunter Biden-laptopverhaal: een rechts pseudo-schandaal dat erop gericht is de nieuwscyclus over te nemen en haar campagne te ondermijnen. Maar het falen van rechts om tot nu toe een schadelijk verhaal over haar te creëren, suggereert dat ook dit op zijn gezicht zal vallen. Een miljard views lijkt misschien veel, maar niet als het een verhaal is dat door een idioot wordt verteld .
