Indignatie redactie 
EU-migratiebeleid wordt dodelijk. Mensen die Europa willen bereiken, verdrinken voor de deur of raken gevangen in het kruisvuur van de burgeroorlog in Libië.
IN LIBIË ONDERSTEUNT DE EU TERUGKERENDE MIGRANTEN NAAR EEN OORLOGSGEBIED
Een maand van chaos en dood heeft de risico’s blootgelegd van een migratiebeleid van de Europese Unie (EU) dat Libische milities betaalt om migranten te onderscheppen – en humanitaire reddingsschepen verbiedt hun leven in de Middellandse Zee te redden.
Leden van rivaliserende milities begonnen op 26 augustus te vechten in de straten van de hoofdstad van Libië, Tripoli. Raketten en zware artillerie raken buurten waar migranten worden vastgehouden. Artsen Zonder Grenzen (AZG), dat migranten en vluchtelingen in Libië behandelt, roept sinds 7 september op tot noodevacuaties.
“Verschillende detentiecentra in Tripoli staan in de frontlinie en duizenden wanhopige mensen zitten nog steeds vast. Er is een reëel risico op massale slachtoffers als gevolg van willekeurige beschietingen en artillerievuur, ”waarschuwde Ibrahim Younis, het missiehoofd van AZG in Libië.
Het Amerikaanse Comité voor vluchtelingen en immigranten zegt dat ze ‘zouden kunnen verhongeren, sterven aan ziekte, worden doodgeschoten of verslaafd raken aan milities of mensenhandelaren’.
Veel van de mensen die in gevangenschap zaten, hadden geprobeerd Europa te bereiken, maar werden onderschept door de Libische kustwacht. Tienduizenden mensen komen elk jaar Libië binnen in de hoop de korte maar gevaarlijke zeereis over de Middellandse Zee te maken. De EU betaalt de Libische kustwacht, berucht om banden met gewapende milities en mensenhandelaren, om in Europa gebonden migranten te onderscheppen – naar schatting 13.000 in de eerste acht maanden van dit jaar – en ze terug te sturen om opgesloten te worden in en rond het Libisch gebied hoofdstad.
Tot nu toe zijn in 2018 meer dan 1.700 mensen gestorven of vermist terwijl ze Europa probeerden te bereiken via de Middellandse Zee, meestal tussen Libië en Italië.
In de tussentijd hebben Italië en Malta een intense campagne gevoerd tegen humanitaire organisaties (NGO’s) die naar zee gaan om migranten te redden. Als gevolg hiervan zijn er geen NGO-boten meer actief in het centrale Middellandse Zeegebied.
De nieuwe strategie van de EU is meedogenloos effectief geweest om ongewenste aankomsten te verminderen. In augustus vertrokken slechts 1.300 mensen uit Libië in een poging om Europa over zee te bereiken – het laagste zomercijfer sinds 2012. Sinds januari is de illegale immigratie met 87 procent gedaald .
Maar het komt tot een vreselijke menselijke prijs. In september, tijdens de gevechten in Tripoli, zijn migranten en vluchtelingen die vanuit Libië naar Europa vertrokken verdronken of vermist met de hoogste snelheid ooit.
(⛔🚢BREAKING) WHATEVER IT TAKES. This September, #migrants departing from #Libya died or went missing at the highest rate EVER recorded.
1 in 10 made it to Europe.
7 in 10 were caught and brought back.1 in 5 died or went missing. 📈👇 pic.twitter.com/0gG19Z2I1u
— Matteo Villa (@emmevilla) October 1, 2018
Sommige leden van de Libische kustwacht worden verdacht van links naar netwerken van mensenhandel en ISIS. De EU betaalt voor hun opleiding en claimt ze te controleren. Maar een woordvoerder geeft toe dat de weigeraars weer aan het werk gaan voor $ 150 per maand. Toen de VN-Veiligheidsraad eind vorig jaar zijn allereerste sancties oplegde aan mensenhandelaren, was een van hen een commandant van de Libische kustwacht.
De strijd om Tripoli die eind augustus begon, pits milities die beweerden de door de VN gesteunde regering van nationaal akkoord (GNA) in het westen van Libië (een andere regering controleert Oost-Libië) te steunen tegen de Zevende Brigade, een militie buiten Tripoli. Een wapenstilstand op 4 september duurde slechts enkele dagen. Sinds 25 september is er een tweede door de VN bemiddeld staakt-het-vuren.
Er is geen enkele NGO-zoek- en reddingsboot tussen Noord-Afrika en Italië.
De botsingen hebben meer dan honderd mensen gedood, voornamelijk burgers. Ongeveer 25.000 Libiërs zijn hun huizen ontvlucht. Aan ISIS gekoppelde terroristische groeperingen maken gebruik van de chaos om aanvallen op staatsinstellingen uit te voeren, waardoor het olieterugwinning van Libië in gevaar komt. De VS neemt wraak met luchtaanvallen.
Het gevecht is waarover gewapende groepen staatsfondsen en de enorme olie- en gasreserves van het land beheren. Sommige milities zijn al extreem krachtige, controlerende sectoren van de overheid, zelfs hele ministeries.
Sommige van de botsingen kunnen ook betrekking hebben op mensensmokkelende milities die vechten voor een deel van de snelgroeiende, door de EU gefinancierde, anti-smokkelhandel . Een recent onderzoek door het VN-panel van deskundigen over Libië onthult dat een van de dingen waar milities om vechten een deel is van internationale betalingen om migranten te onderscheppen: “… legitimiteit verkrijgen door schijnbaar steun te geven aan inspanningen om irreguliere migratie te bestrijden en daardoor technisch en materieel te ontvangen hulp van buitenlandse actoren. ”De betreffende“ buitenlandse actoren ”zijn vermoedelijk Italië en de EU.
Libische neerwaartse spiraal
.
Libië is een “shit show” geweest (de woorden zijn die van Barack Obama ) sinds de NAVO-interventie en de dood van zijn dictator Muammar Gaddafi in 2011. De VS en zijn Europese NAVO-bondgenoten zijn er nooit in geslaagd een Libische staat met één kapitaal en regering te doen herleven . Honderden ontvoerde bendes en milities hebben van mensenhandel een industrie gemaakt en enorme fortuinen verdiend.
Italië heeft met steun van de EU miljoenen belastingbetaler-euro’s in de kustwacht, detentiecentra en zogenaamde veiligheidstroepen gestort, ‘waarvan grote delen [worden beheerd] door milities, sommige diep betrokken bij de smokkeleconomie, ‘Volgens een recent rapport over mensenhandel. Als gevolg hiervan kan “een bende die berucht is om kidnapping en afpersing van migranten plotseling een internationaal gefinancierd detentiecentrum voor migranten runnen.”
Het blokkeren van migranten om te vluchten voor oorlog en armoede in het Midden-Oosten en Afrika is een van de topprioriteiten van de EU geworden. De EU- migratieagenda 2016 betreurt het dat “de boodschap dat migratieproblemen nu bovenaan de prioriteiten van de EU staan op het gebied van externe betrekkingen nog niet volledig is gecommuniceerd en gewaardeerd door partners.” De EU kan niet “een muur bouwen in de Sahara, ‘Zoals Trump onlangs suggereerde , maar het besteedt enorme bedragen aan grensbewakingsovereenkomsten met de regeringen van Nigeria, Niger, Ethiopië, Senegal en Mali.
In plaats van gezinnen te dwingen te luisteren op een mobiele telefoon terwijl hun dierbaren worden gemarteld, sturen sommige ontvoerders nu videoclips.
In een breuk met het verleden is het hulpgeld niet afhankelijk van de eerbiediging van de mensenrechten en de rechtsstaat: de EU heeft een $ 200 miljoen pact getekend met Sudan Al-Bashir – een oorlogsmisdadiger die internationaal wordt gezocht voor de genocide in Darfur – om Eritrean te stoppen en Ethiopische asielzoekers die de noordgrens van het land met Libië oversteken.
Rechtse politici in Europa noemen alle niet-geautoriseerde migranten ‘economische migranten’ – zelfs als het vluchtelingen zijn die een veilige haven zoeken tegen oorlog en vervolging – en eisen dat ze worden gedeporteerd. En wetteloos Libië vervaagt ook het onderscheid. Mensen die vanuit West-Afrika op pad gaan om in Europa te werken of te studeren, riskeren niet alleen hun leven door de Sahara, maar worden ook gekidnapt, gemarteld en verkocht aan prostitutie of slavernij. Als ze overleven en in Europa aankomen, hebben ze mogelijk een vreselijkere beproeving ondergaan dan een vluchteling uit een door oorlog verscheurd land.
De reis naar Europa is ‘Deadlier Than Ever’
Het centrale Middellandse Zeegebied is ’s werelds dodelijkste migratieroute . Het werd gevaarlijker nadat de EU eind 2014 stopte met het toewijzen van maritieme middelen aan het redden van migranten en vluchtelingen. Humanitaire ngo’s probeerden de leegte met enig succes te vullen totdat hun activiteiten strafbaar werden gesteld en grotendeels werden opgeschort.
Tot nu toe zijn in 2018 meer dan 1.700 mensen gestorven of vermist terwijl ze Europa probeerden te bereiken via de Middellandse Zee, meestal tussen Libië en Italië. Migranten zullen nu drie keer meer verdrinken dan degenen die in 2015 dezelfde reis tussen Libië en Europa hebben gemaakt.
Wanneer migranten worden gered, kunnen ze dagen op hun reddingsschepen gestrand blijven, terwijl EU-regeringen ruzie maken over wie ze moeten opnemen.
Op het moment van dit schrijven is er geen enkele NGO-zoek- en reddingsboot tussen Noord-Afrika en Italië. De MV Aquarius, geëxploiteerd door Artsen Zonder Grenzen (MSF) en SOS Mediterranee , verliet het gebied op 22 september omdat Italië naar verluidt Panama onder druk had gezet om de maritieme vlag en registratie van het schip in te trekken.
” Deze aankondiging veroordeelt honderden mannen, vrouwen en kinderen die wanhopig de veiligheid van een watergraf willen bereiken “, waarschuwden AZG en SOS Mediterranee in een verklaring .
“Het voelt een beetje eenzaam,” zei Benoît Micolon, een Fransman die zijn spaargeld dit voorjaar samen met een andere piloot bundelde om een vliegtuig met twee zitplaatsen te kopen en humanitaire missies tussen Italië, Libië en Malta te vliegen.
Wanneer hij en een van zijn mede-vrijwilligerspiloten ( Pilotes Volontaires ) een overvolle boot in nood zien, meestal een dun rubberbootje vol mensen zonder reddingsvesten, waarschuwen ze het Maritime Rescue Coordination Center (MRCC) in Rome. Maar ze krijgen vaak te horen dat ze contact moeten opnemen met het MRCC in Libië. “Ze spreken geen Engels en meestal pakken ze de telefoon niet op.”
Guantánamo voor migranten
Zodra de Libische kustwacht schipbreukmigranten van boord gaat , worden ze voor onbepaalde tijd gevangengezet in detentiecentra die worden gerund door het Libische ministerie voor de bestrijding van illegale migratie (DCIM). De mensen worden tegen hun wil vastgehouden zonder tijdslimiet, tenzij ze kunnen worden geëvacueerd naar een derde land – hetzij door repatriëring, hetzij, als zij worden erkend als vluchteling, hervestiging. In beide gevallen verloopt het proces langzaam en zijn de aantallen erg klein.
In werkelijkheid zijn de centra ‘niet meer dan gedwongen werkkampen en geïmproviseerde gevangenissen’, aldus UNICEF . Zeid Ra’ad Al Hussein, voormalig hoofd van de VN-mensenrechten, zei dat zijn staf vond dat de centra ‘duizenden uitgehongerde en getraumatiseerde mannen, vrouwen en kinderen op elkaar gestapeld bevatten, opgesloten in hangars zonder toegang tot de meest elementaire benodigdheden en ontdaan van hun menselijke waardigheid. ”Corrupte bewakers bewaken gedetineerden soms aan een van de ontvoeringsbendes die migranten martelen voor geld en / of ze verkopen als slaven.
Er zijn mensen van enkele tientallen nationaliteiten in de detentiecentra, volgens de VN. Velen zijn gevlucht uit het Noord-Afrikaanse land Eritrea. Het land wordt bijna universeel erkend als een van de meest repressieve regimes ter wereld (het ‘Noord-Korea’ van Afrika). Negentig procent van de Eritreeërs die erin slagen Europa te bereiken, voornamelijk via Libië, krijgen asiel.
Het America Team voor ontheemde Eritreeërs zegt dat er 8.000 Eritreeërs ineengesloten zitten tussen oorlogvoerende milities. Er zijn berichten dat sommigen zijn omgekomen van de honger, terwijl anderen zijn ontsnapt en zich verstoppen of in de straten van Tripoli leven.
Meron Estefanos , een Eritrese vluchtelingenadvocaat in Zweden, onderhandelt over de vrijlating van slachtoffers van ontvoeringen. “Ik krijg nu meer telefoontjes vanwege wat er gebeurt in Libië,” vertelde ze WhoWhatWhy .
Estefanos beschrijft het helpen van gezinnen die “zes of zeven keer losgeld” hebben betaald – omdat hun geliefden werden onderschept, teruggestuurd naar Libië en opnieuw verhandeld. “Het is een vangst 22. Vroeger, toen mensen werden verkocht, kon je ze uitkopen en konden ze veilig ergens aankomen.”
Ze zegt dat Eritreeërs meer tijd in detentie doorbrengen terwijl gewapende milities zich ontwikkelen van mensensmokkel naar mensenhandel en afpersing. Ontvoerders wenden zich tot sociale media om contact op te nemen met de families van slachtoffers om losgeld te verkrijgen. In plaats van gezinnen te dwingen te luisteren op een mobiele telefoon terwijl hun dierbaren worden gemarteld, sturen sommige ontvoerders nu videoclips.
Estefanos heeft onlangs een groep niet-begeleide minderjarigen ontmoet die asiel hebben gekregen in Zweden. De jongste is 14. Een aantal van hen, nadat ze ‘drie of vier keer zijn verkocht’, belandde aan de frontlinie in Tripoli, droeg wapens en deed boodschappen voor milities in het heetst van de strijd. “Iedereen is in oorlog met elkaar … ondertussen worden de mensen die worden vastgehouden, zelfs de kinderen, gebruikt in de oorlog,” zei ze.
Een jaar geleden leek de EU daadwerkelijk wakker te worden van de gruwelen die vluchtelingen en migranten in Libië hebben. Frankrijk beloofde afgelopen november een “concreet militair en politie-initiatief ter plaatse” (in een “gezamenlijke task force” met de Afrikaanse Unie) om de in Libië gevangen migranten te evacueren. De belofte kwam nadat CNN beelden had getoond van Afrikaanse migranten die als slaven werden geveild voor $ 400 per persoon. Maar de “noodsituatie” anti-slavernij-missie is nooit gebeurd.
Sindsdien is er veel veranderd. De reguliere oppositie tegen hardline anti-immigrant politici is aan het afbrokkelen. Sinds juni regeren populisten en extreemrechtse radicalen Italië, het op twee na grootste land van de eurozone. Duitsland staat voor interne politieke uitdagingen van de opkomende extreem-rechtse Alternative for Germany (AfD) -partij.
“Wat ik vandaag zeg, werd drie jaar geleden binnen de EU gezien als juist of radicaal-recht”, zei de Oostenrijkse kanselier Sebastian Kurz tegen een tv-verslaggever voorafgaand aan een EU-top (19-20 september) in de Oostenrijkse Alpen. Kurz heeft een oproep gedaan voor een Rome-Berlijn-Wenen “Axis of the Willing” om illegale immigratie te stoppen.
De leiders van Europa brachten tijdens de top meer tijd door met ruzie over migratie – welke landen meer asielzoekers zouden moeten accepteren en wie ervoor zou moeten betalen – dan over Brexit, de existentiële dreiging van het dreigende vertrek van het VK uit de Europese Unie.
Echt niet
De regeringen van de Europese Unie lijken zich onverbiddelijk te bewegen in de richting van een grotere afstemming met de Verenigde Staten en Australië in wat Filippo Grandi, Hoge Commissaris van de VN voor vluchtelingen, noemt “een groeiend klimaat van vijandigheid, vreemdelingenhaat en afwijzing.”
Vóór de anti-migrantenstrategie van de EU in Libië was het Australië dat aantoonbaar het strengste anti-immigratiebeleid ter wereld had. Een ‘ oefening in wreedheid ‘, houdt in dat asielzoekers voor onbepaalde tijd worden vastgehouden in particuliere detentiecentra op zee op de eilanden in de Stille Oceaan, Nauru en Manus.
Mensenrechtengroepen hebben geprobeerd de EU te ontmoedigen naar Australië te kijken voor inspiratie, erop wijzend dat het “asielmodel” van Australië – absoluut niet – in strijd is met het internationale recht en astronomisch duur is.
Maar de machtigste politicus van Italië, vice-premier Matteo Salvini, zegt dat hij No Way in de Middellandse Zee wil implementeren .
Net als de Australische regering gaat de regering-Trump ervan uit dat het voor onbepaalde tijd vasthouden van illegale immigranten anderen effectief zal afschrikken om te komen. Het onderzoekt ook manieren om te voorkomen dat vluchtelingen ooit de Amerikaanse grenzen bereiken. Een idee is om Mexico te betalen om potentiële asielzoekers uit Midden-Amerika te blokkeren en te deporteren.
“Om mensensmokkelaars tegen te houden,” verklaarde voormalig Australische premier Malcolm Turnbull, in een van Trump’s eerste telefoontjes met een buitenlandse leider, “moesten we hen het product ontnemen. Dus we zeiden dat als je per boot naar Australië probeert te komen, zelfs als we denken dat je de beste persoon ter wereld bent, zelfs als je een nobel [sic] prijswinnend genie bent, we je niet binnenlaten. ‘
“Dat is een goed idee. Dat moeten we ook doen. Je bent slechter dan ik, ‘ zei Trump.
Tijdens de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties op 24 september waren de Verenigde Staten en Hongarije, EU-lid, de enige landen die weigerden een nieuw mondiaal pact over vluchtelingen te ondertekenen.
US Jan 20 ’39: Should the US government permit 10,000 mostly Jewish refugee children to come in from Germany? pic.twitter.com/5cFs5RabQn
— Historical Opinion (@HistOpinion) November 17, 2015
Het is niet duidelijk dat de compact veel zal doen om ’s werelds record 68 miljoen vluchtelingen te helpen.
Tegen volgend jaar zullen bijna anderhalf miljoen vluchtelingen op een officiële wachtlijst staan voor hervestiging in een ander land. Het aantal hervestigde in 2017 was 75.000.
Europese diplomaten en politici sloten zich aan bij wereldleiders om Trump uit te lachen tijdens zijn VN-speech. Ze bekritiseerden hem omdat hij een muur langs de grens met Mexico wilde bouwen; een reisverbod opleggen aan zeven moslimlanden met een meerderheid van stemmen; snijden van middelen voor vijf miljoen Palestijnse vluchtelingen; en de Amerikaanse toelating van vluchtelingen die uit oorlogen en vervolging vluchten tot een dieptepunt teruggebracht.
Waar ze niet over spraken was Libië, waar de EU morele hoge redenen heeft verlaten om Trump te veroordelen.
