Geen naald in je arm durven laten zetten en roepen dat degenen die dat wel doen bang zijn

De deskundigheid is in die uitermate luidruchtige kringen de oorlog verklaard. Er is geen houden meer aan en hetzelfde geldt voor onverantwoordelijke uitlatingen over de ouderdom van veel coronapatiënten, of over de ‘experimentele fase’ waarin de vaccins zich nog zouden bevinden.

Zojuist, tijdens het bekijken van mijn dagelijkse therapeutische Dodo-video, grijnsde ik tegen mijn vrouw: “Dat zal ik dan wel wezen.” Er werd een doodsbange, sterk vermagerde straathond in getoond, type labrador, die zich onder een donker viaduct verscholen hield en elke reddingspoging bevend tot in al zijn ledematen trachtte te voorkomen.

Eerst even dit: ik neem zo’n drieminutenfilmpje van The Dodo, waarin straat- en zwerfhonden waar ook ter wereld door barmhartige dogrescueteams worden gered, iedere dag tot mij omdat dat beter werkt dan welk kalmeringstablet ook. De mens kan wel degelijk goed zijn, blijkt er namelijk uit.

Duidelijk?

Bon.

Laat ik dan benadrukken dat ik, als hond, een goedaardige lobbes en allemansvriend zou zijn, kwispelend op alles en iedereen afsjokkend en voor niets en niemand bang. Ik heb de vraag diverse malen in mijn omgeving gesteld en deze typering overheerste. Maar er was mij de laatste dagen ook zo vaak ingepeperd dat ik een angstige oude man was, dat het commentaar zoals in de beginzin vervat toch in mij opborrelde.

Enkele antivaxxers hadden mij aangesproken, moet u weten.

Nou ja, maak daar maar vele honderden van.

Tsunamigewijs en in veel gevallen krankzinnig onbeschoft reageerden zij op een Twitteriaanse opmerking van mij, nauw verwant aan een uitspraak van viroloog Ab Osterhaus, toen men er nog vanuit ging dat Oranje-speler Matthijs de Ligt zich niet tegen Covid-19 zou laten vaccineren.

“Je doet het niet alleen voor jezelf”, zei Osterhaus. Omdat ik ervan overtuigd ben dat vaccineren in dit geval de enige uitweg biedt – dat wordt nu ook bewezen – beaamde ik dat in mijn eigen bewoordingen. Daarmee trok ik de putdeksel naar het riool van de sociale media open.

Megatags in al dat digitale gescheld en getier: angst, oud, griepje, experimenteel. Ooit stelde iemand dat mensen die zich committeerden aan de lockdown die ons was opgelegd zich door hun angsten lieten leiden. Hoeveel onweerlegbare logica je daar ook tegenin bracht, de stelling werd door velen blijvend overgenomen, opvallend genoeg vooral types die meer belang hechten aan YouTube- en Facebook-bakerpraatjes dan aan serieuze media. Dat lulde elkaar maar na.

De deskundigheid is in die uitermate luidruchtige kringen de oorlog verklaard. Er is geen houden meer aan en hetzelfde geldt voor onverantwoordelijke uitlatingen over de ouderdom van veel coronapatiënten, over ‘het feit’ dat het hier slechts een griepje betreft en over de ‘experimentele fase’ waarin de vaccins zich nog zouden bevinden.

Totale onzin, ook dat laatste. Factchecks laten dat keurig zien, maar aangespoord door politici als Thierry Baudet en Wybren van Haga – over onverantwoordelijk gesproken – klampen de antivaxxers zich nu eenmaal vast aan iedere bewering, hoe zot ook, die hun vooroordelen bevestigt.

Ik heb dan telkens weer even een Dodo-filmpje nodig.

Geen naald in je arm durven laten zetten en dan glashard roepen dat mensen die dat wel doen bang zijn.

Als ik een hond was ging ik nu heel hard blaffen.