Indignatie redactie 
Ze hebben het voor elkaar hoor, die (twee!) anonieme klagers die zich bij Kamervoorzitter Vera Bergkamp (D66) meldden met gezeur over de leiderschapsstijl (‘schrikbewind’) van haar voorganger Khadija Arib. Kennelijk had Arib ooit wat luie Kamerambtenaren de oren gewassen en daar kunnen zulke slappelingen slecht tegen. Zeker als een vrouw met Marokkaanse roots dat doet. Arib is klaar met het gezeur dat hierover is ontstaan. Zij neemt met onmiddellijke ingang ontslag als Kamerlid. De anonieme kneuzen kunnen opgelucht ademhalen. Mission accomplished.
Bergkamp had die drammers natuurlijk meteen haar voorzitterskamer uit moeten gooien. Wie anderhalf jaar na het vertrek van Arib als voorzitter komt zeuren en dan ook nog anoniem verdient niet anders dan een schop onder het achterste. ‘Mietjes, donder op’ had Bergkamp moeten schreeuwen. Dan was Khadija Arib nu nog Kamerlid geweest en had Vera Bergkamp broodnodig gezag gewonnen.
Maar Bergkamp, die van leidinggeven geen grammetje kaas heeft gegeten, deed dat niet. Ze liet de anonieme klachten toe. En dus is de Tweede Kamer een van de meest ervaren leden kwijt. Met dank aan de incompetente voorzitter Vera Bergkamp.
Pels Rijcken, bekend van megafraude
Die belde de landsadvocaat Pels Rijcken, bekend van de megafrauderende en laffe zelfmoordenaar bestuursvoorzitter mr. Frank Oranje, om advies te vragen over wat een zaakje ‘grensoverschrijdend gedrag’ van Arib zou betreffen. Daar moet je inderdaad Pels Rijcken voor bellen. Want van grensoverschrijdend gedrag weten ze daar veel. Niet alleen omdat hun eigen voorman jarenlang de boel kon tillen zonder dat de gisse collega’s -tarief zo’n 500 euro per uur- ook maar iets in de gaten hadden. Maar ook omdat uitgerekend het kantoor Pels Rijcken in de zomer van 2021 onder verscherpt toezicht werd geplaatst van de Haagse deken van de orde van advocaten. De reden? Grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer.
Racisme en geschreeuw bij landsadvocaat Pels Rijcken kopte de NRC op 3 november 2021 bij een uitgebreide reportage over de sociale onveiligheid op het roemruchte kantoor. In detail werd beschreven hoe leidinggevende functionarissen -‘partners’ in het advocatenjargon- zich te buiten gingen aan racistische en anderszins denigrerende uitingen. Chinezen heetten spleetogen. Surinamers waren lui. Negers dom. En homo’s flikkers. Zo werd daar over klanten en medewerkers gesproken. Dat is inderdaad een uitgelezen bureau om advies in te winnen over vermeend wangedrag van oud-Kamervoorzitter Khadija Arib.
Pels Rijcken is ook het bureau dat in strijd met de beroepscode zowel de regering bijstaat als het controlerende orgaan, de Tweede Kamer. En dat bij herhaling. Vera Bergkamp belde immers al eens eerder met dat kantoor om te vragen hoe ze een miljoen euro kon ritselen voor haar COC-hartsvriendin Liane den Haan, het achterbakse Kamerlid dat de politieke partij 50PLUS belazerde door er de lijsttrekker voor te worden en na het verwerven van een zetel de banden door te snijden.
Enorme zelfdiskwalificatie
Voor zo’n evidente belangenverstrengeling draait Pels Rijcken zijn hand niet om. Wie een homoseksuele kantoorgenoot aanduidt als ‘die flikker’, jonge stagairs ‘lulletjes’ noemt en een van de schaarse advocaat-stagairs met een migratieachtergrond dermate racistisch bejegent dat die de benen neemt, maakt van een beetje belangenverstrengeling natuurlijk geen punt.
Vera Bergkamp maakte er ook geen punt van. Zo kon het gebeuren dat Pels Rijcken een stiekeme notitie uitbracht met het dringende advies om de handel en wandel van Khadija Arib met terugwerkende kracht aan een grondig onderzoek te onderwerpen. De notitie lekte uit, waardoor Arib via de NRC vernam wat Bergkamp achter haar rug om had bekokstoofd. “Dat is balen”, sprak Bergkamp tegen de pers. Dat ‘balen’ sloeg niet op haar achterbakse gedrag, maar op het feit dat het was uitgelekt. Ik denk dat de onnozele Kamervoorzitter niet eens in de gaten had welke enorme zelfdiskwalificatie ze ten beste gaf.
Aribs via Twitter verspreide afscheidsbrief leest als een immense trap met een lange naaldhak in de flamoes van Vera Bergkamp:
“Het presidium heeft met zijn optreden grote schade toegebracht aan mij als persoon, aan mijn functioneren als Kamerlid en als voorzitter van de Tijdelijke Commissie Corona. Maar ook aan de Tweede Kamer en aan het democratisch proces. Het presidium heeft geen staatsrechtelijke bevoegdheid tot het instellen van onderzoeken naar collega-Kamerleden. Door dit wel te doen en de manier waarop heeft het presidium zich schuldig gemaakt aan machtsmisbruik en het middel van onderzoek gepolitiseerd.”
Judas Bergkamp
Terecht richt Arib zich tot het gehele presidium, waarvan haar fractiegenoot Henk Nijboer deel uitmaakt. Maar het is natuurlijk vooral een verpletterende dreun in het gezicht van de incapabele Bergkamp, wier positie al niet sterk was, maar nu volstrekt onhoudbaar is geworden.
Bij het vertrek van een Kamerlid is het gewoonte dat de voorzitter de ontslagbrief voorleest en daarna nog wat lovende woorden spreekt tot de afzwaaiende collega. Wat kan ik mij verheugen op het moment dat Judas Bergkamp Aribs epistel moet oplepelen en haar moet loven en prijzen. Stond ik in haar schoenen, zou ik het zover niet laten komen. Wegwezen is nu niet alleen voor volk en vaderland, maar ook voor Vera Bergkamp het allerbeste.
Het is wel mooi geweest. Het lijden heeft te lang geduurd. Bergkamps opvolger vindt vast nog wel wat lovende woorden om de lamentabele voorzitter mee uit te zwaaien.
