Het Nederlandse koningshuis heeft liever niet dat u dit leest…

Als mensen onderstaande informatie goed lezen en begrijpen wat voor spelletjes er met ze gespeeld wordt dan is het Nederlandse koningshuis hier allerminst blij mee… Ze zouden daar zelfs diep ongelukkig van worden omdat grootschalige bekendheid van deze informatie een directe bedreiging vormt voor het voortbestaan van het Nederlandse koningshuis.

De goeden financieren de kwaden

Zelfs als iemand nooit persoonlijk slachtoffer van “rechtshandhaving” is geweest, nog nooit met de politie in aanraking is geweest, en weinig of geen directe impact van de “regering” op zijn dagelijks leven ziet, heeft de mythe van “gezag” nog steeds een dramatische impact, niet alleen op zijn eigen leven, maar ook op de manier waarop “gezag” de wereld om hem heen beïnvloedt.

Bijvoorbeeld, de miljoenen volgzame onderdanen die een verplichting voelen om een deel van wat ze hebben verdiend aan de staat af te geven, om hun “eerlijke aandeel” in de “belasting” te betalen, financieren continue allerlei instanties en verrichtingen die ze anders niet zouden steunen – die bijna niemand anders steunt, en die anders dus niet zouden bestaan. (Een praktisch voorbeeld hiervan is het Nederlandse koningshuis. Hoeveel mensen zouden op vrijwillige basis donaties doen om het koningshuis van de vele honderden miljoenen op jaarbasis te voorzien?)

Door middel van “belasting”,  confisqueren zij die beweren “regering” te zijn, een bijna onbevattelijke hoeveelheid tijd en inspanning van miljoenen slachtoffers en zetten dat om in brandstof voor de agenda van de heersende klasse. Zo worden miljoenen mensen die tegen de oorlog zijn, gedwongen om het te financieren via “belastingheffing”. Het product van hun tijd en moeite wordt gebruikt om iets wat ze moreel tegenstaat, mogelijk te maken.

Hetzelfde geldt voor door de staat geregelde rijkdom herverdeling programma’s (b.v. “welzijn”), piramide programma’s (b.v. “sociale zekerheid”), de zogenaamde “oorlog tegen drugs” en ga zo maar door. Het merendeel van de programma’s van de “regering” zouden niet bestaan als de algemene bevolking niet geloofde in een morele verplichting om “belasting” te betalen. Zelfs “regerings” programma’s voor beweerde nobele doelen – zoals bescherming van het publiek en helpen van de armen – worden opgeblazen, inefficiënte en corrupte gedrochten, die bijna niemand vrijwillig zou steunen als er geen “wet” is die hen voorschrijft dit te doen.

Bovenop de verspilling, corruptie, en destructieve dingen die de “regering” doet met het geld dat het in beslag neemt, is er ook de minder voor de hand liggende vraag, wat de mensen anders met hun geld zouden hebben gedaan. Als “regering” geld van producenten afneemt voor hun eigen doeleinden, ontneemt het producenten ook van de mogelijkheid om hun eigen doelen te dienen. Iemand die een bepaald bedrag via “belasting” afstaat aan de heersende klasse financiert niet alleen een oorlog die hij moreel afkeurt, maar hij wordt ook beroofd van de mogelijkheid om dat bedrag op een spaarrekening te zetten, of om het te doneren aan een goed doel dat hij de moeite waard acht, of om iemand te betalen om hovenierswerk te doen. Dus de schade door de mythe van “gezag” is tweeledig: het  dwingt mensen om dingen te financieren waarvan ze niet geloven dat die goed voor zichzelf of de samenleving zijn, terwijl het ze tegelijkertijd verhindert dingen te financieren die ze als de moeite waard zien. Met andere woorden, onderwerping aan “gezag” zorgt ervoor dat mensen zich op een manier gedragen die in meer of mindere mate, direct tegen hun eigen prioriteiten en waarden ingaan.

Zelfs de mensen die denken dat hun “belasting” geld goed wordt besteed door het bouwen van wegen, het helpen van de armen, het betalen voor de politie, en ga zo maar door, zouden vrijwel zeker niet de “regerings” versie van deze diensten financieren, althans niet in dezelfde mate, als ze niet zich gedwongen voelden – door moreel plichtsgevoel en de dreiging van straf – om dit te doen. Elk particulier goed doel dat de inefficiëntie, corruptie, en achtergrond van misbruik heeft, dat jeugdzorg, woningstichtingen, ziekenfondsen, en andere “regerings” programma’s hebben, zou al snel al haar donateurs verliezen. Elk particulier bedrijf dat zo duur, corrupt en inefficiënt is als “regerings” infrastructuur programma’s zou al zijn klanten verliezen. Iedere particuliere beveiligingsdienst die zo vaak werd betrapt op misbruik, mishandelen en zelfs vermoorden van ongewapende, onschuldige mensen zou geen klanten hebben. Elke privé-onderneming die beweerde bescherming te verlenen, maar haar klanten vertelde dat het een miljard per week nodig had om een langdurige oorlog aan de andere kant van de wereld te voeren, zou weinig of geen donateurs hebben, inclusief de mensen die nu dergelijke militaire operaties verbaal ondersteunen.

Het gevoel van verplichting om “belasting” te betalen lijkt weinig hinder te ondervinden van het feit dat de “regering” berucht is om zijn verkwisting en inefficiëntie. Terwijl miljoenen “belastingbetalers” worstelen om rond te komen, onder het betalen van hun “eerlijk aandeel” in de “belasting”, verspillen politici miljoenen aan belachelijk domme  projecten – alles van het bestuderen van koeienscheten, tot het bouwen van bruggen naar nergens, tot het betalen van boeren om bepaalde gewassen niet te verbouwen, en zo verder, ad infinitum – en miljarden meer zijn gewoon “kwijtgeraakt” zonder boekhouding van waar het heen ging. Maar veel van wat mensen mogelijk maken door “belasting” te betalen wordt niet alleen verspild, maar is heel destructief voor de samenleving. De “oorlog tegen drugs” is een duidelijk voorbeeld. Hoeveel mensen zouden vrijwillig doneren aan een privé-organisatie die tot doel had miljoenen niet gewelddadige mensen bij hun familie en vrienden weg te slepen, om in hokken te worden gezet? Zelfs de vele mensen die nu de “oorlog tegen drugs” erkennen als een complete mislukking, blijven via “belasting” de financiering bieden die het mogelijk maakt door te gaan met het vernietigen van miljoenen levens.

Zelfs de meest uitgesproken critici van het vele misbruik dat door de steeds toenemende politiestaat wordt gepleegd, vallen meestal onder degenen die dat misbruik mogelijk maken, door de financiering ervan te bieden. Of het nu gaat om regelrechte onderdrukking, corruptie, of louter bureaucratisch inefficiënt geklungel, iedereen kan op zijn minst een paar dingen aanwijzen van de “regering” waar hij het niet mee eens is. En toch, getraind in het gehoorzamen van “gezag”, zal men zich verplicht blijven voelen om de financiering te verstrekken die datzelfde corrupte, onderdrukkende “regerings” geklungel mogelijk maakt, dat men bekritiseert en waar men zich tegen verzet. Zelden ontdekt iemand de voor de hand liggende niet te ontkennen tegenstelling tussen het zich verplicht voelen om dingen te financieren terwijl men denkt dat het slecht is.

Natuurlijk kunnen mensen die werken voor niet-autoritaire organisaties ook inefficiënt en corrupt zijn, maar als wat ze doen het aan het licht komt, kunnen hun klanten gewoon stoppen ze te financieren. Dat is het natuurlijke correctiemechanisme in menselijke interactie, maar dat is volledig verslagen door het geloof in “autoriteit”. Hoeveel mensen zijn er momenteel, die niet worden gedwongen om een “regerings” programma of activiteit te financieren waar zij moreel tegen zijn? Zeer weinig of geen. Dus waarom blijven die mensen dan dingen financieren waarvan ze voelen dat die destructief zijn voor de samenleving? Omdat “gezag” het hen vertelt, en omdat ze geloven dat het goed is om “gezag” te gehoorzamen. Als gevolg daarvan blijven ze de opbrengst van hun arbeid afgeven als brandstof aan de machine van onderdrukking – een machine die anders niet bestond en niet kon bestaan.

Dit is een fragment vanaf pagina 74 uit het boek van Larken Rose: Het meest gevaarlijke bijgeloof. “Regeringen” produceren geen rijkdom; wat ze besteden moeten ze eerst van iemand anders afnemen. Elke “regering”, met inbegrip van de meestonderdrukkende regimes in de geschiedenis, is gefinancierd door betaling van “belasting” door loyale, productieve onderdanen.  Dankzij het geloof in “gezag”, zal de rijkdom die door miljarden mensen is gecreëerd, gebruikt blijven worden, niet om de waarden en prioriteiten van de mensen die er voor werkten te dienen, maar om de agenda’s te dienen van degenen die, boven alles hun medemens willen domineren. Het Derde Rijk werd mogelijk gemaakt door miljoenen Duitse “belastingbetalers” die zich verplicht voelden om te betalen. Het Sovjetimperium werd mogelijk gemaakt door miljoenen mensen die zich verplicht voelden om aan de staat te geven wat het eiste. Elk binnenvallend leger, elk veroverend imperium, is opgebouwd uit rijkdom dat werd afgenomen van productieve mensen. De vernietigers zijn altijd gefinancierd door de creërders; de dieven zijn altijd gefinancierd door de producenten; door het geloof in “gezag”, zijn de agenda’s van de kwaden altijd gefinancierd door de inspanningen van de goeden. En dat zal zo blijven, tenzij en totdat het meest gevaarlijke bijgeloof wordt ontmanteld. Wanneer de producenten niet langer een morele verplichting voelen om de parasieten en overweldigers, de vernietigers en controleurs te financieren, zal tirannie wegkwijnen, en uitgehongerd uit het bestaan verdwijnen. Tot dan zullen de goede mensen de middelen blijven leveren die de slechte mensen nodig hebben om hun destructieve programma’s uit te voeren.

Oplossingen van harte welkom in de reacties (hou het netjes) 😀