Indignatie redactie 
Wat hebben Abu Bakr al-Baghdadi, Osama bin Laden en Ayman al-Zawahiri – dat wil zeggen de late leider van ISIS en de late en huidige leiders van al-Qaeda – gemeen? Dat ze tot de meest beruchte islamitische terroristen ter wereld behoren? Ja, maar er is iets anders, iets subtielers, dat hen bindt: ze begonnen allemaal hun carrière als leden van de Moslimbroederschap, de oudste en meest verspreide politieke islamitische organisatie ter wereld.
In een video- interview uit 2014 beweerde Sheikh Yusuf al-Qaradawi – een spirituele leider van de Broederschap wiens Al Jazeera-programma over shari’a wordt bekeken door tientallen miljoenen moslims – dat “deze jeugd [al-Baghdadi] vanaf het begin onder de bovenste gelederen van de Broederschap, maar hij was geneigd tot [posities van] leiderschap, enzovoort … Toen hij jaren in de gevangenis doorbracht [voor activiteiten van de Broederschap] kwam hij naar buiten en voegde zich bij hen [de ontluikende Islamitische Staat], ”uiteindelijk eerste “kalief” te worden. (Ik heb deze Qaradawi-video voor het eerst besproken kort nadat deze in 2014 verscheen; voorspelbaar is dat YouTube het sindsdien heeft verwijderd , hoewel Arabische websites het nog steeds hebben.)
In reactie daarop zei Dr. Muhammad Mukhtar Gom’a , de Egyptische minister van Religieuze Schenkingen ( awqaf ), dat “de bekentenis van Qaradawi [betreffende al-Baghdadi] bevestigt dat de Broederschap de geestelijke vader is van elke extremistische groep.”
Het lijkt er dus op: in een video uit 2012 zei Ayman al-Zawahiri, de huidige leider van Al-Qaida, van zijn vriend en voorganger dat “Sheikh Osama bin Laden lid was van de Moslimbroederschap op het Arabische schiereiland,” tijdens zijn jeugd en in de jaren tachtig.
Wat al-Zawahiri zelf betreft, is zijn betrokkenheid bij de Broederschap in Egypte, waar deze in 1928 werd opgericht, bijzonder goed bekend. Inderdaad, hij schreef er een heel boek over, The Bitter Harvest: The [Muslim] Brotherhood in Sixty Years (dat voor het eerst opkwam rond 1991; vertaalde delen verschijnen in The Al Qaeda Reader ). Het boek is gewijd aan het demonstreren hoe en waarom de Broederschap de weg had verloren door te kiezen voor deelname aan verkiezingen in plaats van jihad te voeren tegen de ‘afvallige’ regering van Egypte.
Wat hier opmerkelijk is, is dat al-Baghdadi, bin Laden en al-Zawahiri het allemaal eens waren met de algemene visie van de Moslimbroederschap – niet verwonderlijk dus, gezien het motto van deze laatste is: “Allah is ons doel.” De profeet is onze leider. De koran is onze wet. Jihad is onze manier. Sterven op de weg van Allah is onze grootste hoop. ‘
Waar de drie jihadistische leiders gefrustreerd over waren, is de geduldige en geweldloze benadering van de Broederschap – de bereidheid om de islam (inclusief de jihad) in gevaar te brengen om als het ware ‘het spel te spelen’. Overweeg wat al-Zawahiri, die pas veertien jaar oud was geworden bij de Broederschap, voordat hij het voor meer militante groepen verliet, in Bitter Harvest schreef :
[N] Niet alleen zijn de broeders inactief geweest bij het vervullen van hun plicht om [jihad] te voeren, maar ze zijn zover gegaan om de ongelovige regeringen als legitiem te beschrijven en hebben zich bij hen aangesloten in de jahiliyya [ongelovige stijl van] regeren, dat wil zeggen democratieën, verkiezingen en parlementen. Bovendien profiteren ze van de ijver van de moslimjongeren door ze alleen in hun schoot te brengen om ze in de koelkast te bewaren. Vervolgens sturen ze hun ooit gepassioneerde islamitische ijver voor de jihad tegen tirannie naar conferenties en verkiezingen.
Interessant is dat, als alles gezegd en gedaan is, de geduldige en incrementele methodologie van de Broederschap veel effectiever is gebleken dan de regelrechte jihad van haar terroristische uitlopers. Ondanks het gemopper van Zawahiri uit het begin van de jaren negentig en na tientallen jaren van inspanningen van de basis, won de eerder verboden broederschap de verkiezingen van Egypte in 2012 met een van zijn leden, wijlen Muhammad Morsi, die de eerste democratisch gekozen president van het land werd.
Natuurlijk kwam Egypte een jaar later in opstand tegen de Broederschap, die zich opnieuw een terroristische organisatie noemde. Toch blijft de Broederschap levend en wel, vooral in de Verenigde Staten van Amerika. Volgens een islamitisch document uit 1991 , geschreven in het Arabisch en gepresenteerd als bewijs in de Holy Land Terror Financiering Trial 2008, is het doel van de Broederschap in Amerika om een zachte en subversieve jihad van uitputting te voeren; in de eigen woorden van de Broederschap:
Het vestigingsproces is een ‘beschaving-jihadistisch proces’ met alle woordmiddelen. De Ikhwan [leden van de Moslimbroederschap] moeten begrijpen dat hun werk in Amerika een soort grote jihad is in het elimineren en vernietigen van de westerse beschaving van binnenuit en het “saboteren” van hun ellendige huis door hun handen en de handen van de gelovigen.
Tegen het einde van het document verschijnt “Een lijst van onze organisaties en de organisaties van onze vrienden”, inclusief de Council on American-Islamic Relations (CAIR), de Islamic Society of North America (ISNA) en de Islamic Circle of North Amerika (ICNA).
Al deze frontgroepen van de Brotherhood blijven in leven, wel en zeer invloedrijk in Amerika – en vormen daarom een grotere en subversieve bedreiging voor de veiligheid van de Verenigde Staten op langere termijn dan ISIS, Al Qaida of enige andere jihadistische organisatie.
