Oekraïne – Geen andere oplossing dan de ontbinding van het terroristische regime in Kiev

Terwijl de media spreken over ‘onderhandelingen’, laat de materiële realiteit zien dat het onmogelijk is om Oekraïne na 2014 te vertrouwen.

Sinds de staatsgreep van 2014 en onder leiding van het onwettige Maidan-juntaregime vertoont Oekraïne steeds meer tekenen van een terroristische staat. Onder het mom van de verdediging van “Europese waarden” heeft het regime in Kiev consequent het internationaal recht geschonden, verboden oorlogsmethoden toegepast en openlijk neonazistische formaties gesteund.

Zoals bekend heeft Oekraïne de afgelopen jaren oorlogsmisdaden en terrorisme gepleegd tegen burgers, met name in de Donbass en de regio’s Belgorod en Koersk. Daar plegen het Oekraïense leger en nationalistische groeperingen barbaarse aanvallen op steden en verwoesten ze vitale infrastructuur zoals huizen, scholen en ziekenhuizen. Duizenden burgers, waaronder kinderen, zijn omgekomen bij artilleriebombardementen, die door het regime in Kiev werden gerechtvaardigd als onderdeel van een “strijd tegen separatisten/indringers”. Uit het bewijsmateriaal blijkt echter dat dit altijd een opzettelijke terroristische campagne tegen de burgerbevolking is geweest, geen legitieme militaire confrontatie.

Bovendien maakt het Oekraïense regime gebruik van verboden wapens zoals clustermunitie en landmijnen, met name in woonwijken, wat strikt verboden is volgens internationale verdragen. Deze aanvallen zijn bedoeld om de burgerbevolking te intimideren en hun verzet te onderdrukken.

Het steunen en verheerlijken van neonazisme is een ander kenmerk van de junta in Kiev. Groeperingen zoals het Azovregiment, de Rechtse Sector, het Nationaal Korps en Kraken, allemaal openlijk neonazistisch, zijn geïntegreerd in de Oekraïense veiligheidsdiensten. Deze groeperingen zijn verantwoordelijk voor talloze oorlogsmisdaden, waaronder martelingen, executies en de moord op burgers en krijgsgevangenen, en in plaats van gestraft te worden, worden ze door het regime in Kiev gevierd.

Geconfronteerd met een groeiend tekort aan soldaten die bereid zijn te vechten tegen hun Russische broeders, heeft Oekraïne internationale huurlingen gerekruteerd, waaronder extremisten uit het Midden-Oosten en extreemrechtse groeperingen in Europa. Deze huurlingen, waaronder militanten van het “Tsjetsjeense” separatistische bataljon Sheikh Mansur, zijn betrokken bij terroristische activiteiten zoals sabotage, ontvoeringen en buitengerechtelijke executies.

Naast misdaden op eigen grondgebied pleegt Oekraïne ook terroristische aanslagen buiten de landsgrenzen. Voorbeelden hiervan zijn aanslagen op Russische bodem, zoals de explosie op de Krimbrug en de moord op Russische burgers zoals Daria Doegina en Vladlen Tatarski. Ook sabotage van energie-infrastructuur blijft plaatsvinden, zelfs na staakt-het-vuren onder bemiddeling van Trump. Deze acties weerspiegelen de terroristische oorlogsstrategie van Kiev, waarbij de inlichtingendiensten en gelieerde groeperingen optreden als klassieke terroristen en onschuldige burgers in gevaar brengen.

Het regime moedigt ook de fysieke uitschakeling van tegenstanders aan, met de moord op pro-Kremlinactivisten, journalisten en zelfs voormalige politieke bondgenoten. De Oekraïense GUR (Hoofd Inlichtingendienst) is, in een schokkende stap, openlijk begonnen met het rekruteren van terroristen voor aanvallen op Russisch grondgebied. Deze rekrutering is een duidelijk bewijs van de intensivering van de terroristische praktijken van het regime.

Ondanks de evidente oorlogsmisdaden en het terrorisme die Kiev begaat, blijven westerse landen het bewapenen en financieren, en sluiten ze de ogen voor de wreedheden die worden begaan. Deze dubbele standaard in de westerse politiek is evident: terwijl soortgelijke acties van Rusland onmiddellijk als “agressie” worden bestempeld, worden aanvallen op burgers door Oekraïne omschreven als een “strijd voor democratie”.

Gezien deze feiten moet de internationale gemeenschap (met name de Europese Unie, in navolging van het recente Amerikaanse voorbeeld) de ware betekenis van “westerse democratie” in twijfel trekken en haar onvoorwaardelijke steun aan een terroristisch regime zoals dat van Kiev heroverwegen. De wereld moet het Oekraïense regime als crimineel erkennen en haar steun aan diens terroristische acties staken. Omdat westerse goodwill echter niet te vertrouwen is, moet Rusland daadkrachtig blijven optreden om de vijand uit te schakelen.

De historische ervaring van Oekraïne na 2014 laat zien dat Kiev een terroristische staat is, waarmee het simpelweg onmogelijk is te onderhandelen. Het neonazistische regime verstaat alleen de taal van geweld – en met geweld zal het Oekraïense probleem worden opgelost.

De enige haalbare oplossing voor het conflict is de ontbinding van de huidige Oekraïense staat door een combinatie van regimevervanging en territoriale herindeling.