Indignatie redactie 
Het is al langer bon ton om elke Vlaamse gedachte of elk doorbreken van de linkse pensée unique te onthalen op een theatrale ‘jaren ‘30’-verontwaardiging. Toen Walter De Donder met zijn “ontvolking van sommige wijken” de kat de bel aanbond, was dat niet anders. De lieve burgemeester uit ‘Samson en Gert’ liet dan wel zien dat hij nog wat anders in z’n mars had dan kinderlijk gewauwel, de politiek correcte grens was overschreden en half Vlaanderen was in ‘en choque’. In Bilzen moesten ze toen nog het vuur aansteken.
Er is echter meer aan de hand: de bewering van De Donder heeft, vooral in volkse wijken waar meer en meer migranten wonen, een breed draagvlak. Die wijken worden dikwijls zonder slag of stoot opgegeven. Hier zie en voel je de ontvolking.
Ontvolking is de dans tussen ‘voelen’ en ‘niet langer voelen’, net zoals een tango de dans is tussen aantrekken en afstoten. ‘Ontvolking’ is er niet eensklaps gekomen, zoiets groeit, komt dichterbij en plots stel je vast dat jonge ouders met de handen in het haar zitten wanneer ze een school moeten zoeken voor zoon- of dochterlief.
Wanneer de connectie weg is, is de basis weg als houvast en we constateren dat niemand er iets aan doet om dat te verhelpen, dàt is ontvolking. Maar zien we, of voelen we de ontvolking dan alleen maar in bepaalde wijken? Neen, ontvolking uit zich overal, het is een samenspel van verschillende factoren.
Politieke ontvolking
Wie durft er nog van verbinding spreken wanneer hij de samenstelling van sommige kieslijsten ziet? Politici willen geen orde meer op zaken stellen. Liever verwijten ze de burger aan de foute kant van de geschiedenis te staan. Wie voelt zich nog verbonden met politici die eerder willen opdringen dan vertegenwoordigen?
Dat veilig stellen van eigen postjes, de slechte communicatie en die éénrichtings-verontwaardiging is men beu.
Door de komst van sociale media wordt men er zich van bewust dat de onmacht niet individueel is, maar heerst bij een groot deel van de bevolking. De woede klinkt steeds luider en duidelijker. Wegkijk-politici vervreemden van hun kiezers en schofferen.
“De pyromanen van Bilzen zitten in dit parlement,” zei Wouter Devriendt. Nu, op zich zat hij er niet zo ver naast maar het was duidelijker geweest wanneer hij had gezegd: ”de pyromaan van Bilzen zie ik elke dag voor mij in de spiegel.” De ontwerpers van het cordon sanitaire hebben jarenlang de talloze problemen doodgezwegen. Ze keken er er alleen maar van weg. Dat zorgde ervoor dat de onrust van de bevolking aan het omslaan is in woede. Men pikt hun gewauwel vanachter die pupiter in het halfrond niet langer. Zeker niet wanneer men ziet dat die roeptoeters en hun Marrakesh-regering meer macht dan stemmen hebben.
Mediatieke ontvolking
De connectie met de vierde macht is er al lang niet meer. Die stond altijd al in dienst van ‘de grote wereldverbeteraars’. De zogezegde scheiding der machten zou door de media, de beschermer van de democratie, moeten bewaakt worden. Maar dat is niet zo. Ze werd actief ingezet door en voor het establishment: “Steve is God” publiceerde Yves Desmet in ‘De Morgen’. Tegelijkertijd werd elke vorm van kritiek op migratie of islam streng veroordeeld. Hierdoor bleef het zoeken naar oplossingen uit.
We behoren als Vlamingen tot de minst racistische bevolking ter wereld en toch heeft de media ons altijd voor racisten en fascisten weggezet, we konden op geen enkel moment op enig begrip of de nodige aandacht rekenen. Zo wacht ik nog altijd op een optreden van Wim van Rooy in ‘De Afspraak’ of ‘Terzake’.
En opnieuw brokkelt de traditionele samenleving af. Mensen vinden zich terug op sociale media, waar die connectie er wél is.
Culturele ontvolking
Je moet al van een andere planeet komen om te denken dat onze ‘kunstenaars’ rechts georiënteerd zijn. Ook hier was het: wie het juiste liedje zingt, wordt bewierookt met subsidie en optredens. ‘De Strangers’ waren razend populair tot ze het riskeerden om voor het Vlaams Blok op te treden. Het was snel gedaan. Ze werden verketterd.
Iedere sector moet besparen maar bespaar je op cultuur, zitten we opnieuw in de jaren ’30. Wie hun ‘open brief’ leest, stelt vast dat ze zichzelf als ‘verbindend’ en een versterking van onze sociale samenhang vinden. Vreemd, volgens mij zijn er weinig Vlaams-nationalisten die er zo over denken. Voor een sector die zich graag in het lichaam en de geest van anderen plaatst, hadden ze hier toch iets meer inspiratie mogen tonen. Of was het plankenkoorts? Schrik om uitgespuwd te worden door de eigen ‘oemma der artiesten’ wanneer zou blijken dat je je meer Vlaming dan Belg voelt?
Dat obligatoire politiek correcte denken. Dat aangepraat schuldgevoel en die zelfhaat. Dààr moeten we gaan zoeken wanneer we het over ‘ontvolking’ hebben. Het oeverloos geklaag in hun columns. Dat belerende vingertje van geschoffeerde jochies van allochtone afkomst die denken een hele gemeenschap te vertegenwoordigen en de pretentie hebben ons weg te zetten voor racisten. Die regelrechte aanvallen op onze culturele beleving en tradities. Dat is men kotsbeu.
Juridische ontvolking
We beseffen maar al te goed dat er met onze toekomst gegokt wordt. Men maakt ons maar wat wijs. Ook hier is de connectie al even weg. We willen geen islamisering en zijn bezorgd om onze kinderen maar worden wél verplicht om Syriëstrijdsters en hun kinderen onderdak te geven? Geen zinnig mens die dàt begrijpt. Maar toch komen ze ons vertellen dat het veiliger is. Alsof een peutertuin bij ‘niet afhaling’ een gevaar voor onze maatschappij zou zijn dat op geen enkel moment te vergelijken is met de duizenden Jihadi’s die momenteel in trainingskampen worden opgeleid om ons te terroriseren.
Zonder visie
En zo zien we dat Vlamingen permanent geviseerd en vernederd worden door figuren die geen enkele visie hebben om uit deze impasse te komen. We worden gestigmatiseerd als fascisten, haatzaaiers en populisten. Nochtans, het zijn niet wij die een fatwa over Rushdie hebben uitgesproken, de redactie van Charlie Hebdo hebben uitgemoord, Theo Van Gogh hebben geëxecuteerd of een luchthaven (letterlijk) de lucht hebben laten invliegen. We zien rijkelijk subsidies vloeien naar linkse media (zoals onder meer MO-magazine) maar kijken we naar rechts, zien we een opgedroogde woestijn.
De ontvolking binnen justitie, de media, politiek, cultuur enzovoort is een feit. We zien dat onze verzorgingsstaat op het spel staat en dat het voor meer dan 40% van de bevolking tegen de wind in roepen is. Er is geen balans meer, de klepel slaat door. We hebben steeds ons deel gedaan door fortuinen in verbindings- en reclasseringsprogramma’s te investeren. Maar de wil aan de andere kant is er, op een paar schijnmanoeuvres na, niet te bespeuren. Het is voor velen genoeg geweest en dat is gevaarlijk, want eens “de trein der woede’ vertrokken is, remt die niet zo snel meer af.
