Oorlog, onrust, activisme We zijn over de hele linie op de verkeerde weg.

Ondanks een verbod demonstreerden ‘Klimaatactivisten‘ maandag in Amsterdam, en hergroepeerden ze zich op dinsdag.

De blokkade van het verkeer op de Stadhouderskade die zij opwierpen ontregelde het verkeer. De politie, handelend onder verantwoordelijkheid van de ‘GroenLinks‘ burgemeester, pakte de actievoerders op nadat ze weigerden gehoor te geven aan de oproep om op het Museumplein verder te demonstreren. Op dinsdag zochten ze eerst het hoofdkantoor van ABNAMRO op, waar ze zich aan vast lijmden. En daarna zochten ze hun toevlucht in het hoofdkantoor van Vattenvall, waar ze met open armen als helden werden binnengehaald, als ik de persberichten mag geloven. Maar waar de ‘stroomopwekkers‘ zulke belangrijke sponsoren van de ‘Klimaatrage‘ zijn is dat niet zo vreemd. Overal in de wereld treedt de overheid op tegen spontane acties die het economische verkeer en de vrije doorgang voor burgers moedwillig ontregelen. In Moskou, Hong Kong, Kiev, Parijs en Londen niet anders dan in Amsterdam.

Of het vervolgens escaleert, is afhankelijk van de vraag of de activisten zich af laten voeren, of niet. En dat hangt ook weer samen met de vraag of er externe partijen zijn die geïnteresseerd zijn in escalatie. Zie mijn vorige bijdrage. Als er voldoende financiële middelen zijn om betogers naar een onrustige plek te lokken, kan het vuur gaande worden gehouden. Gratis musicale optredens, met ‘gastsprekers‘ die de boel ophitsen, zoals in Kiev waar Timmermans, Nuland en McCain optraden, en gratis broodjes, terwijl ‘radicale elementen‘ worden geïnstrueerd en vervolgens infiltreren, is het geijkte patroon. ‘Snipers‘ op de Stadhouderskade die zowel agenten als demonstranten afschieten na weken van protest, doet de vlam zeker in de pan slaan. Goede kans dat dat vuur in ons land dan nog wel gedoofd kan worden, omdat het politieke establishment vooralsnog wel zoveel krediet heeft dat ontkennen van kwade opzet aan de kant van de overheid, en de belofte van een gedegen onderzoek afdoende zou zijn. In een welvarende samenleving waar demonstreren een ‘uitje‘ is voor verveelde bejaarden en mensen die gemist kunnen worden op hun werk, onder aanvoering van mensen die uit de subsidiepot betaald worden om demonstraties te organiseren, is externe financiële hulp overbodig. Het is één grote, centraal georganiseerde show.

De ironie in Hong Kong, waar westerse landen zich actief mengen in de strijd, is dat de activisten nu protesteren tegen een verbod op het dragen van maskers. Dat verbod werd ingesteld met verwijzing naar wetten uit de tijd dat de Britten daar nog de dienst uitmaakten, terwijl de demonstranten openlijk te kennen geven terug te verlangen naar de Britse heerschappij, en westerse landen smeken om in te grijpen. De meeste activisten hebben die ‘British Rule‘ niet meegemaakt, omdat ze na 1997 werden geboren, of nog in de luiers lagen, toen Engeland Hong Kong teruggaf aan China na het gebied voor 99 jaar te hebben ‘geleased‘ van China.

Hong Kong was voor de Britten cruciaal in de negentiende eeuw, omdat via die haven vanuit Bengalen de opium werd aangevoerd waar de Britten schat-hemeltje-rijk van zijn geworden. Dat de communisten die ‘lease‘ respecteerden, die werd afgesloten met de Chinese keizer, waar de communisten nou niet direct bevriend mee waren, bleek voor Hong Kong én ‘Mainland China‘ een gouden greep vanaf het moment dat Nixon de banden met China aanhaalde, en China de ‘fabriek‘ werd van het westerse imperialisme. In de decennia daarvóór werd Hong Kong geplunderd, en verdienden westerse zakenlieden er al goudgeld, en wilde Margareth Thatcher, die de hele Britse industrie sloopte, en exporteerde, niet van het ‘Empire‘ af. Ze voorzag hel en verdoemenis voor Hong Kong, en toen dat niet kwam, moesten de Britten het organiseren. De Britten belastingbetaler bloedde dood op het onderhoud van die koloniale grootheidswaanzin zonder de lucratieve opiumhandel, maar stortte in toen de wingewesten hun eigen weg gingen. Toen ik als tiener met mijn ouders op vakantie ging in Engeland, was een Brits Pond tien gulden waard. Kijk even waar het nu staat.

Dat brengt mij terug bij de ‘Klimaatactivisten‘ die de Stadhouderskade blokkeerden. Een jonge vrouwelijke activiste verscheen blijmoedig in beeld om uit te leggen wat haar motiveerde. Ze vertelde dat als ze niet op haar werk verscheen, het geen schade toe zou brengen aan de wereld. Maar als we doorgingen met de roofbouw die voor de ‘Klimaatproblemen‘ zorgde, dan ging er wel iets onherstelbaar kapot. Eigenlijk hetzelfde als wat ik hier steeds beweer als het over deze problemen gaat. Die vrouw kan beter gewoon thuis blijven, en iets nuttigs gaan doen met haar leven, zodat we wat langer toe kunnen met de beperkte grondstoffen. Maar dan moet ze niet op de Stadhouderskade de mensen tegenhouden die écht werk hebben, en een verkeersinfarct teweeg brengen, waardoor onnodig veel extra ‘uitstoot‘ wordt geproduceerd, ook door de politiebusjes die hen wegbrengen naar de rand van de stad nadat ze zijn opgepakt, want dat is contraproductief aan de geformuleerde doelstelling.

Oorlog, onrust, activisme en bestuurlijke verkwisting zijn de belangrijkste boosdoeners waar het de ‘Klimaatproblematiek‘ betreft. Neem die chaos in Den Haag. Toen ‘Topvrouw‘ Krikke in beeld verscheen als uitverkoren kandidaat voor het burgemeesterschap wist iedereen die kennis droeg van haar loopbaan als ‘uitverkorene‘ dat het één groot drama zou worden. En nogmaals wil ik graag met klem benadrukken dat het mij er niet om gaat dat zij een vrouw is. Ze was niet geschikt. Maar ze moest het worden. Ik ken persoonlijk wel enkele vrouwen die dat varkentje wel even zouden wassen, maar die hebben geen begin van interesse. En hoe nadrukkelijker we adverteren met het gegeven dat kwaliteiten er niet toe doen voor dat soort functies, hoe meer geschikte mannen ook afhaken. Wie wil er nou een baan waarvoor je geen realistische capaciteiten nodig hebt? Wat trek je dan voor mensen aan?

We zijn over de hele linie op de verkeerde weg. ‘Goede Bedoelingen‘ zijn onze achilleshiel.