Indignatie redactie 
Acht jaar geleden beloofde Donald Trump ongekende welvaart. Vier jaar geleden waarschuwde hij Amerikanen dat de Amerikaanse economie zonder hem uit elkaar zou vallen. Aangezien geen van beide dingen is gebeurd, zijn zijn doemvoorspellingen deze cyclus veel minder effectief.
In een van zijn eerlijkste momenten vatte Donald Trump donderdag zijn campagnestrategie als volgt samen: “Het enige wat we hoeven te doen is onze tegenstander te definiëren als een communist of een socialist of iemand die ons land gaat vernietigen.”
Het is zeker waar dat Trump en andere GOP-kandidaten, bij gebrek aan daadwerkelijke beleidsinitiatieven die zouden kunnen werken of aantrekkelijk zouden kunnen zijn voor Amerikaanse kiezers, voornamelijk campagne hebben gevoerd met een platform van angstzaaierij en gaslighting.
Of, met andere woorden, ze hebben de prestaties van de voormalige president overdreven en de gevolgen van een eventuele overwinning van de Democraten overdreven.
Het eerste deel is klassiek Trump.
Hij heeft het er vaak over dat hij verantwoordelijk is geweest voor ‘de grootste economie in de geschiedenis’, wat een belachelijke bewering is, en hij herinnert mensen eraan dat ze het vier jaar geleden beter hadden.
Het is waar dat Trump een Amerikaanse economie in de lift kreeg en dat hij het niet verpestte. Nadat hij uit de Grote Recessie was gekomen, liet Barack Obama het bruto binnenlands product van het land met gemiddeld 2,3 procent per jaar groeien tijdens zijn termijn van acht jaar.
Hierdoor kon Trump een goede start maken.
“De economie zit nu op 3 procent,” zei hij in 2017. “Niemand had gedacht dat het ook maar in de buurt zou komen. Ik denk dat het uiteindelijk wel eens 4, 5 en misschien zelfs 6 procent zou kunnen worden.”
Maar die groeicijfers kwamen nooit uit (en eerlijk gezegd had niemand dat verwacht, want dat was gewoon Trump die dingen verzon). Zijn economie, hoewel die het net zo goed deed als die van Obama (en die van president Joe Biden), bleef elk jaar achter bij deze doelen … zelfs zonder rekening te houden met de door de pandemie veroorzaakte recessie van 2020.
Over die pandemie gesproken… weet je wel, die onzin van “vier jaar geleden was het beter af”? Nou, vier jaar geleden zaten Amerikanen (en de wereld) thuis opgesloten, miljoenen van hen waren hun baan kwijtgeraakt en het land lag in puin.
Natuurlijk kan Trump niet de schuld krijgen van de pandemie, maar dat is echt het geval als het gaat om het vergelijken van “economieën”. Er zijn externe factoren die een grote rol spelen in macro-economische ontwikkelingen. Een goed voorbeeld is de hoge inflatie die centraal staat in de GOP-aanvallen op Biden (en nu vicepresident Kamala Harris).
Ja, de inflatie was ongetwijfeld hoog in het begin van Bidens presidentschap. Ook dit werd veroorzaakt door de pandemie, en het was een wereldwijd probleem en niet beperkt tot de Verenigde Staten. Maar het is ook waar dat het nu afneemt.
Omgekeerd is een groot deel van de ongekende banengroei onder Biden niet per se zijn prestatie, maar eerder een weerspiegeling van het feit dat Amerikanen na de ontslagen tijdens de pandemie weer aan het werk gaan.
Hoe zit het met de aandelenmarkt?
De dag voor de verkiezingen van 2020 sloot de Dow Jones Industrial Average op 26.925,05. Naarmate het steeds duidelijker werd dat Biden zou winnen, steeg de Dow de hele week en eindigde op 28.390,18 op de vrijdag na de verkiezingen.
Dat is een mooie groei ten opzichte van 8 november 2016, toen Trump het presidentschap won. De Dow sloot toen op 18.332,74.
Met andere woorden: vanaf de dag dat duidelijk werd dat Trump president zou worden tot de dag dat duidelijk werd dat hij verslagen was, steeg de Dow met ruim 8.500 punten, een groeipercentage van bijna 50 procent.
De Dow Jones-index heeft nu echter voor het eerst de grens van 40.000 punten overschreden. Dat betekent dat de index sinds Biden de presidentsverkiezingen won, met meer dan 50 procent is gegroeid.
Dat staat in schril contrast met Trumps sombere voorspellingen voorafgaand aan de verkiezingen.
“Je moet op mij stemmen, want als je dat niet doet, krijg je radicale linkse mensen, krijg je een depressie, zijn je aandelen waardeloos, zijn je pensioenfondsen verdwenen en is er overal criminaliteit in je straten”, voorspelde Trump vier jaar geleden deze maand .
Dat is natuurlijk allemaal niet gebeurd… en dat is een deel van Trumps dilemma.
Als je steeds maar weer ‘wolf’ roept en er verschijnt geen wolf, maar een aardige, oudere man die je pensioenfonds met 50 procent verhoogt, word je moeilijk nog serieus genomen.
Dat heeft Trump er niet van weerhouden het te proberen.
Hier gebruikt hij dezelfde retoriek en angsttactieken als vorige week.
“Ik denk dat ons land zich op dit moment in de gevaarlijkste positie bevindt die het ooit heeft gehad, vanuit economisch oogpunt en vanuit veiligheidsoogpunt. Zowel bendes op straat als, eerlijk gezegd, bendes buiten ons land in de vorm van andere landen die, eerlijk gezegd, erg machtig zijn,” zei Trump tijdens een persconferentie in Mar-a-Lago. “Er komen nog veel slechte dingen aan. Je zou in een depressie van het type van 1929 kunnen belanden, wat verwoestend zou zijn. Het duurde vele jaren, decennia om daarvan te herstellen. En we zijn daar heel dichtbij, en we zijn heel dichtbij een wereldoorlog. Naar mijn mening zijn we heel dichtbij een wereldoorlog.”
Oké dan.
Wat klinkt Trump toch gestoord als hij zegt dat dit soort dingen donderdag op hilarische wijze werden geïllustreerd.
Terwijl hij sprak over de verwoesting die Harris ongetwijfeld te wachten staat als hij in november wordt gekozen, liet Fox News onderaan het scherm een ticker zien waarop te zien was dat de Dow Jones boven de 40.000 stond en donderdag 500 punten steeg (zoals het campagneteam van de Democratische kandidaat vrolijk opmerkte, is dit het moment waarop het rechtse propagandanetwerk die chyron verwijdert terwijl Trump maar doorgaat met tieren).
Hoe dwaas deze paniekzaaierij lijkt, werd eerder deze maand ook duidelijk toen een zwakker dan verwacht banenrapport kortstondig de vrees voor een recessie aanwakkerde.
De aandelenkoersen in Japan daalden met 12 procent, wat voor onrust zorgde op de wereldwijde aandelenmarkten.
Vrolijke Republikeinen, die zich graag tegen de Verenigde Staten en Amerikaanse investeerders keren, noemden dit de “Kamala Crash.”
Dat klinkt zeker serieus. Maar uiteindelijk was de “crash” helemaal niets van dien aard. De Dow daalde 2,6 procent tot onder de 39.000 punten (en zoals u kunt zien op die behulpzame Fox News chyron, zijn al deze verliezen alweer goedgemaakt).
Het gekke is dat Trump, met minder overdrijving, een zaak tegen Harris zou kunnen aanspannen die draait om inflatie. Hoewel het intellectueel oneerlijk zou zijn om Biden de schuld te geven van hogere prijzen, zijn ze nog steeds een reëel probleem. Het valt niet te ontkennen dat de dingen in ons dagelijks leven nu duurder zijn.
Maar Trump mist de discipline om een afgemeten aanval te lanceren… hij moet alles op alles zetten en klinkt uiteindelijk als een krankzinnige doemprofeet.
Aangezien noch zijn eerdere succesverhalen, noch zijn sombere voorspellingen zijn uitgekomen, zal er heel wat gaslighting nodig zijn om onafhankelijken bang te maken en hen zo te bewegen op hem te stemmen.
Dat is geen winnende strategie… en het noemen van Democraten als ‘socialisten’ en ‘communisten’ is dat ook niet.
Want net zoals Amerikanen weten dat melk nu duurder is, weten ze ook dat hun 401(k)-pensioenfonds het goed doet.
