Indignatie redactie 
Frankrijk verbiedt het dragen van de abaya – een soort van lange jurk – op de openbare scholen. Volgens de Franse minister van Onderwijs, Gabriel Attal, schendt het dragen van de abaya de seculiere regels. Religieuze uitingen zoals hoofddoeken en keppeltjes zijn op de Franse openbare scholen verboden vanwege de laïcité. Sinds de invoering van deze maatregelen werden al tientallen kinderen met een abaya naar huis gestuurd.
Volgens de tegenstanders van deze maatregel behoort de abaya tot het cultureel erfgoed van de Arabische historische kleding en zou de oorsprong van dit kledingstuk teruggaan tot Mesopotamië, zowat vierduizend jaar geleden. Dit kledingstuk moest de drager ervan aanvankelijk tegen de hitte en het opwaaiend zand van de woestijn beschermen. Zowat een eeuw geleden kwam het kledingstuk via Irak en Iran in Saoedi-Arabië terecht en kreeg het een sterke islamitische connotatie. Het kledingstuk wordt heel vaak gebruikt door vrouwen om zich uit religieuze overwegingen heel bescheiden te kleden.
Lastercampagne
De controverse die de maatregel oproept in islamitische kringen, spreekt immers boekdelen. Sinds de invoering van het verbod door Gabriel Attal is Frankrijk het middelpunt geworden van een lastercampagne. Volgens een regeringsmemo – die Le Parisien kon inkijken – heeft een reeks van invloedrijke opiniemakers met banden met Turkije, een lastercampagne op de sociale media gestart. Het verbod op het dragen van de abaya zou worden uitgelegd als ‘racistisch en koloniaal’. Sommige van deze berichten zijn afkomstig van de ‘Internationale Organisatie voor de ondersteuning van de Profeet van de Islam’, die naar verluidt dicht bij de Moslimbroederschap staat.
De Franse president Emmanuel Macron neemt de ontwikkelingen ernstig en verwees vorige week naar Samuel Paty, die op zijn school werd vermoord omdat hij cartoons van Mohammed had getoond. ‘We kunnen niet doen alsof er geen terroristische aanslagen en geen moord op Samuel Paty zijn geweest’, zei de president. Dat deze logische maatregel de nodige schokken veroorzaakt in de gesegregeerde Franse samenleving, werd vorige week aangetoond. De helft van de leraren van een middelbare school in Seine-Saint-Denis legde uit protest tegen het verbod op het dragen van de abaya het werk neer.
Protest tegen lessen seksuele opvoeding
Ook in België zet de tendens in islamitische kringen zich door om de scheiding van kerk en staat steeds meer te ondergraven. Op de Université Libre de Bruxelles (ULB) wordt al jaren een illegale islamitische gebedsruimte gedoogd. In een video – gepubliceerd op de website van ‘La Libre’ – is duidelijk te zien hoe verschillende studenten in gewaden op tapijten geknield bidden. Op de beelden is ook te zien hoe een standbeeld werd versluierd en hoe jongens en meisjes apart bidden. Volgens de seculiere activiste Nadia Geerts is dit fenomeen al jaren bij de universiteit bekend.
De druk op het onderwijs neemt vanuit die kringen toe. Verschillende islamitische verenigingen in België verzetten zich tegen lessen relationele, emotionele en seksuele opvoeding in het Franstalig onderwijs. Verschillende islamitische organisaties lieten weten dat deze beslissing ‘in strijd is met de universele en onschendbare waarden van gezinsopvoeding en met de belangen van leerlingen en hun families’. Een honderdtal manifestanten betoogde donderdag tegen de goedkeuring van het decreet dat deze lessenreeks mogelijk maakt.
Radicalisering onder de studenten
Deze islamitische verenigingen voelen zich gesterkt door een aantal beslissingen die in het verleden door rechtbanken werden genomen. Een Brusselse rechtbank van eerste aanleg torpedeerde het interne reglement van de hogeschool Francisco Ferrer, dat het dragen van religieuze tekens niet toeliet. Eén sollicitante, die wegens haar hoofddoek door de MIVB was afgewezen, kreeg bij de rechtbank gelijk. Het dragen van religieuze tekens werd voor tram- en buschauffeurs onmiddellijk toegelaten. In geen van beide gevallen ging de inrichtende overheid in beroep.
Verschillende docenten van de hogeschool tekenden daarentegen wel verzet aan. Ze verweten de stad Brussel geen aandacht te hebben voor de verontrustende tendens van de toenemende radicalisering onder de studenten. Naast seksuele opvoeding, de evolutietheorie en godsdienstkritiek wordt ook het neutraliteitsbeginsel steeds meer in vraag gesteld.
De progressieve partijen, die streden voor een neutrale staat, laten de reactionaire ontwikkelingen in de islam oogluikend toe. Ook de Vlaamse pers reageert niet. Over het groeiend islamitisch protest tegen de seksuele opvoeding in het Franstalig onderwijs, rept ze met geen woord. Maar deze week publiceerde De Standaard wel een paginagroot artikel over de clitoriswandeling in een Vlaamse school als reactie op het feit dat seksuele vorming niet meer in de eindtermen is opgenomen. De selectieve verontwaardiging is stuitend. Progressieve partijen en media kijken de andere kant uit.
