Wat wil GRAZY Trump nou bereiken met zijn tarieven?

Trump heeft, volgens eigen zeggen, als doel de industrie en overige productieve bedrijven, die verdwenen naar ‘Lage Lonen Landen’, terug te halen naar de VS. Door hoge tariefmuren op te werpen voor producten die de VS binnenkomen vanuit die landen maakt hij ze kunstmatig duurder, waardoor productie in de VS zelf weer aantrekkelijk wordt. Maar die producten zullen dan wel duurder zijn dan op dit moment, en ongeschikt voor de export.

Trump  In elk geval in eerste instantie. Maar waar het ‘terugveroveren’ van de Amerikaanse ‘consumentenmarkt’ voor producten van eigen bodem leidt tot een recessie in de landen die nu nog die producten maken, verdampen die ‘markten’ ook als afzetmarkt, als gevolg van reciproque tarieven, of door een economische ineenstorting, tenzij die landen andere ‘markten’ weten aan te boren, teneinde niet in een zwart gat te vallen.

Waarom wil Trump dat die industrie terug komt? Omdat de ‘Unipolaire’ wereld, en het ‘Globalisme’ in de handel, op sterven na dood zijn. De verdeling: ‘Zij de arbeid, wij de dienstverlening’, meer in het bijzonder rondom de ‘handelsmunt’ (de Euro/Dollar), en de handel in ‘Rechten’, ‘Patenten’ en ‘Verzekeringen’, gekoppeld aan ‘Investeringen’ vanuit grote banken en ‘fondsen’, was altijd al kwetsbaar, maar dat systeem werd dodelijk getroffen toen de VS en de NAVO van hun dienstverlening een wapen maakten, teneinde hun eigen positie in de wereld te verstevigen, over de ruggen van de landen met de productiefaciliteiten en de grondstoffen.

Wat ik hier de ‘Davos-Man’ noem, de ‘Spinnen-in-het-Web’ van de ‘Globalistische’ organisatie, die zelf de handen niet vies maken, en ook geen verstand hebben van alles wat ze via aandelen en rechten bezitten, waren nogal inhalig, waar ze meenden dat ‘Kapitaal’ uiteindelijk de belangrijkste factor was geworden in het ‘Post-Industriële’ tijdperk. (Zie ook dat interview met Bob de Wit waar ik eergisteren naar verwees).

In talloze eerdere bijdragen heb ik mijn zorg uitgesproken over wat er ging gebeuren als de landen die zich hadden ‘gespecialiseerd’ in dienstverlening hun hand zouden overspelen? Op welk moment zouden de producerende landen, en de landen met de grondstoffen, het welletjes vinden? Uiteraard is de scheiding tussen productie en diensten niet zwart/wit, omdat er ook in de landen die zich ‘specialiseerden’ in dienstverlening nog wel enige productie plaatsvindt, en er ook geld wordt binnengeharkt met zoiets als toerisme. Maar die productie daar is dan overwegend ten behoeve van de ‘Luxe-Markt’. Dingen die een mens (in die vorm) niet echt nodig heeft.

Wel een auto, maar geen Rolls Royce of Ferrari. Wel een mobiele telefoon, maar niet noodzakelijk een ‘Apple’. En nu we het in ons deel van de wereld op ons hebben genomen om de planeet te redden door de voedselproductie, en wat er rest van de industrie en het transport de nek om te draaien, bij gelijktijdige introductie van ‘Emissierechten’, een nieuwe loot aan de boom van de dienstverlening, terwijl we toerisme ijverig proberen de nek om te draaien, hebben we in het Westen de zaak op scherp gezet.

De gedachte van ‘Davos-Man’ was dat de dienstverleners niets te vrezen hadden, zolang zij er maar voor zouden zorgen dat zij tevens de politiediensten monopoliseerden, op mondiale schaal vertaalt in ‘NAVO’, die op elk gewenst moment weerbarstige productieven en bezitters van grondstoffen konden ‘tuchtigen’. Tevens dienden de dienstverleners er scherp op toe te zien dat zij degenen waren die, in laatste instantie, de ‘Regels’ dicteerden waar iedereen in de ‘Unipolaire’ wereld zich aan diende te conformeren.

En waar die ‘Regels’ stukje bij beetje verder afdreven van wat iedereen met zijn of haar ‘gezonde verstand’ nog wel kon begrijpen, omdat het ‘boetesysteem’ voor de dienstverleners een cruciale bron van inkomsten is, werd de relatie met de producerende en grondstoffen bezittende landen steeds verder op de proef gesteld.

De ‘Warparty’ (beide zijden van het politieke spectrum in de VS, met haar vertakkingen in Europa), stond aan de wieg van ‘Project Oekraïne’, expliciet bedoeld om Poetin pootje te lichten, en het grondstoffenrijke Rusland uit haar verschoning te helpen. Eenmaal en andermaal benadrukken: Niet iedereen die warm loopt voor die oorlog, en de Russen haat, behoort tot de kille ‘Plannenmakers’, de ‘strategen’. Het gros heeft zelfs bij benadering geen idee wat er speelt

. Ze zijn de ‘Nuttige Idioten’. En nu ‘Hinderlijke Idioten’ omdat de ‘Plannenmakers’, de ‘strategen’, liever zouden zien dat ze hun grote waffel hielden, omdat het ‘Plan’ compleet in de soep loopt, zoals in Oekraïne. En Syrië. Ook binnen de ‘Warparty’ weten ze het nu even niet meer, wat betekent dat Trump ruimte heeft die vele malen groter is dan presidenten voor hem. John Mearsheimer stelde dat alleen Abraham Lincoln in de buurt kwam, qua macht om de ‘agenda’ te bepalen. En dan hebben we het over de tijd van de Amerikaanse burgeroorlog.

De manier waarop Trump ’tekeer gaat’ garandeert dat iedereen in de wereld in onzekerheid verkeert. Behalve China en Rusland, voeg ik er dan aan toe, omdat de sancties tegen Rusland al een ‘zekerheid’ zijn, waar de Russen een mouw aan hebben gepast, en omdat China nu geconfronteerd wordt met ‘onoverkomelijke’ Tariefmuren. Ik zeg niet dat de Chinezen dat een aangename zekerheid vinden, maar ze kunnen tenminste ergens vanuit gaan.

De rest, inclusief Europa, die te elfder ure negentig dagen respijt kreeg, verkeert tenminste nog eens drie maanden in onzekerheid. Moet je in die drie maanden een ‘gebalde vuist’ laten zien? Of met stroop smeren en de kont van Trump kussen, zoals hij het zelf zonder schroom uitdrukte? Bedrijven, pensioenfondsen, banken, beleggers en particulieren verkeren nog drie maanden in onzekerheid. In zo’n situatie ga je niet investeren, maar ook niet saneren, ofschoon je door die onzekerheid wel op kosten wordt gejaagd, en ziet dat klanten afwachten. Wat is dan erger?

Chinese bedrijven leiden nu transporten die onderweg waren naar de VS om naar andere ‘markten’, zoals Europa, wat betekent dat we binnenkort overspoeld worden met ‘gedumpte’ Chinese producten, wat Europese producenten verder in het nauw brengt. Drie maanden van (ogenschijnlijk) dalende prijzen in Europa, voordat de ‘markt’ zich weer schoksgewijs herstelt, mede afhankelijk van wat de VS en Europa voor ‘Deal’ sluiten.

Trump heeft aangegeven dat hij wel ‘coulant’ wil zijn voor Europa, als ze gegarandeerd voor $350 Miljard per jaar fossiele brandstoffen in de VS kopen. Want een mondiale recessie leidt onverbiddelijk tot een teruglopende vraag naar brandstof, dus dalende prijzen, maar als de VS een ‘Deal’ weet te sluiten met Europa voor een gegarandeerde afname tegen een prijs die de VS zelf kan bepalen, dan beschermt hij de Amerikaanse olie- en gasindustrie, terwijl hij ‘waarmaakt’ dat hij Rusland en Iran zal treffen met lagere prijzen voor olie en gas, een belangrijke bron van inkomsten voor die landen.

Ten koste van Europa, dus. Amerikaanse olie moet *minstens* $62 per vat opleveren, anders draaien de oliebedrijven met verlies. De Russische olie is dan nog steeds volop winstgevend. En de Saoedi’s hebben zelfs aan $10 per vat genoeg om niet in de rode cijfers te belanden. Maar zowel de Russen als de Saoedi’s hebben geld nodig voor hun oorlog met de NAVO (Rusland), waarvan de kosten aan ‘onze’ kant eveneens actief worden afgewenteld op Europa door Trump, en een ‘Megalomaan’ project om de woestijn om te toveren tot een futuristisch woonparadijs (Saoedi Arabië).

Zoals ik eerder al schreef hebben de Chinezen, de Japanners en de Zuid-Koreanen elkaar inderhaast gevonden in afspraken om samen op te trekken bij het ontwikkelen van strategieën om Trump’s Tarieven het hoofd te bieden. En deze week kwamen ineens soortgelijke geluiden uit ‘Brussel’, omdat een geïsoleerd Europa volkomen ten dode is opgeschreven. De nogal onvriendelijke bejegening van China door Europa in het verleden is daarbij echter beslist een flinke handicap.

Bovendien zal China zonder enige twijfel initiatieven ontplooien om Europa zo ver te krijgen dat ze hun oorlog met Rusland in Oekraïne opgeven. Niet iedereen begrijpt dat Chinezen anders ‘denken’ over geopolitieke ‘spelletjes’ dan Westerlingen. HIER een prima uiteenzetting voor eenieder die wil weten wat de verschillen zijn, en of we bang voor de Chinezen moeten zijn, of niet. ‘BRICS’ is hun ‘baby’, en veiligheidsnet nu Trump China afsluit van de Amerikaanse ‘markt’.

Zoals eerder hier opgemerkt, komt ‘BRICS’ sterk overeen met de ‘Europese Economische Gemeenschap’, gevormd door soevereine staten die daar hun eigen identiteit niet voor op hoefden te geven. Hoe simpel kan het leven zijn? Keer terug naar dat model dat ons voorspoed bracht, associeer jezelf met ‘BRICS’, weiger de Amerikaanse olieboeren te subsidiëren, en stop met die Kapitaal, menskracht en grondstoffen vretende oorlogen en wapenwedloop, en leef nog lang en gelukkig.

Dat het Trump was ontgaan dat de EU al eigen heffingen had aangekondigd toen hij de beslissing nam om de landen die dat niet hadden gedaan respijt te gunnen, betekende dat Europa in die zin door het ‘Oog van de Naald’ ontsnapte aan nog véél hogere Tarieven. Waarom beleggers en de media daar verheugd op reageerden is mij een raadsel. Nog negentig dagen onzekerheid is, zoals ik hierboven laat zien, helemaal geen winst.

Zélfs niet als we vervolgens nog ‘mogen’ blijven exporteren omdat Ursula best bereid is de kont van Donald te kussen, met als enige ‘minpuntje’ dat we vastzitten aan onbetaalbare olie en gas. De huidige politieke elite, in ‘Brussel’, en in een groot deel van de Europese hoofdsteden, zal wellicht opgelucht adem halen, en ons dan proberen wijs te maken dat we beter af zijn dan die Chinezen en Russen, maar wie daar intrapt mag zijn of haar schoolgeld terug gaan halen om er zuurstokken van te kopen om op te sabbelen tijdens het absorberen van ‘Leuke Filmpjes’ die hen via ’TikTok’, ‘YouTube’, ‘Insta’ of wat dan ook bereiken. Niks langer dan vijf minuten, want dat gaat hun ‘Attention Span’ te boven..

Mijn vrees is, dat onze Europese leiders typische zuurstoksabbelaars zijn, geconditioneerd om Rusland te haten, en China te minachten, waardoor ze die negentig dagen respijt omarmen als een reddingsboei, inplaats van een hen toegeworpen anker na een schipbreuk. De VS heeft *definitief* laten zien dat ze in internationale relaties volledig onbetrouwbaar zijn, wat niets dan onzekerheid met zich meebrengt voor bedrijven, banken, overheden en burgers in andere landen.

Die onzekerheid kunnen ze opheffen door zich in de VS te vestigen, wat Trump nastreeft. Geen Tarieven, gunstig ‘vestigingsklimaat’ zonder bureaucratische ‘Red Tape’. Tal van bedrijven die sterk op de handel met de VS gericht zijn zullen niet afwachten wat er uit die onderhandelingen komt, maar de hele zaak oppakken en verkassen, terwijl onze bureaucraten ons in het pak naaien met een ‘Deal’ die ons ophangt aan onbetaalbare fossiele brandstof, en wie weet wat nog meer.

Een ‘Deal’ die van héél Europa één groot ‘Oekraïne’ maakt, waar de ‘Minerals Deal’ betekent dat geen enkele politicus in dat land ooit nog iets te vertellen heeft over de eigen grondstoffen en infrastructuur.

Wat Trump in honderd dagen voor elkaar heeft gekregen, is dat hij met een voorhamer elke illusie over een ‘Unipolaire’ wereld en een ‘Globalistische Markt’ aan stukken heeft gebeukt, en die landen en organisaties die niet klaar zijn voor ‘Multipolair’, en de eigen broek niet op kunnen houden, gaan een bijzonder zware pijp roken. In het bijzonder als ze blijven sjorren aan dat dode paard van die ‘Unipolaire’ wereld waar ze al zoveel in hebben geïnvesteerd. De medelanders die, hoe dan ook geconditioneerd, blij zijn met deze adempauze, en die de negentig dagen respijt zien als een reddingsboei, roep ik vanaf mijn blog toe: ‘Het is een anker! Zwemmen!’