Wisseling van de wacht in Groot-Brittannië: ‘Truss’ Me… Ik ben een oorlogsstoker!

Betreed Liz Truss aan het roer. Het is overduidelijk dat de prioriteiten van Truss liggen bij krankzinnig militarisme en het bij elke gelegenheid tegenwerken van Rusland en China.

De nieuwe premier van Groot-Brittannië, Liz Truss, trad aan in een belangrijke week voor de Britse politiek. Slechts twee dagen nadat ze officieel werd benoemd door koningin Elizabeth II, het staatshoofd, stierf de tengere monarch op 96-jarige leeftijd.

De landelijke rouw om de overleden monarch, die in de volksmond werd gezien als een geniale matriarchale figuur, voegt een gevoel van onheil toe aan Truss’ opmars naar de macht.

In de zogenaamde ‘constitutionele monarchie’ van Groot-Brittannië is de kroon de zetel van de staatsmacht, terwijl de premier een ambtsdrager is. Dat heeft ingrijpende – zij het onuitgesproken – implicaties voor de vermeende democratie van Groot-Brittannië.

Truss volgt Boris Johnson op als leider van de conservatieve partij en premier. Johnson werd uiteindelijk gedwongen af ​​te treden vanwege eindeloze schandalen van sleaze en corruptie.

Johnson, de keiharde hansworst die hij is, overhandigde de sleutels aan Downing Street 10 en beschreef zichzelf als een “boosterraket”.

Truss wordt de derde vrouwelijke premier ooit van Groot-Brittannië, die allemaal conservatieven (Tories) zijn geweest. Ze is de vierde premier van de Tory die pas in de afgelopen vier jaar in functie is geweest (na Cameron, May en Johnson), wat wijst op een ongewone instabiliteit in het Britse establishment. Het Britse establishment geeft historisch gezien de voorkeur aan de rechtse, pro-kapitalistische, pro-militaire conservatieven als de regerende partij. 

Alle belangrijke parlementaire partijen in Groot-Brittannië – Tory, Labour, liberaal-democraat – zijn loyale dienaren van het establishment, maar de conservatieven zijn de meest betrouwbare ambtsdragers, met dezelfde rijke klassenbelangen en imperialistische kijk op de wereld.

De langst regerende monarch van Groot-Brittannië

Koningin Elizabeth II was de langst regerende monarch van Groot-Brittannië, na 70 jaar (1952-2022) op de troon te hebben gezeten. Haar vergelijkbare gewaardeerde voorgangers, althans in de ogen van het Britse publiek, zijn Elizabeth I (1558-1603) en Victoria (1837-1901).

Tijdens haar regeerperiode leidde Elizabeth meer dan 15 premiers, de eerste was Winston Churchill, de leider van de Tweede Wereldoorlog die in 1951 werd herkozen. De dood van de vorst (die wordt opgevolgd door haar oudste zoon, de ongelukkige en niet erg populaire Charles) brengt daarom voor veel Britten een einde-van-een-tijdperk-gevoel met zich mee. Er is een gevoel dat een zekere nationale stabiliteit en zekerheid, zoals vertegenwoordigd door de overleden monarch, nu verloren is gegaan. 

Britannia heeft misschien ooit “over de golven geheerst” in vroegere glorieuze tijden, maar voortaan worden de Britten geconfronteerd met woelige wateren.

Voorliefde voor rijden op tanks

Betreed Liz Truss aan het roer. Ze is niet iemand die met haar leiderschap vertrouwen of zekerheid van het publiek wekt. Maar ze is een militarist en een havik op buitenlandse betrekkingen, wat haar geschikt maakt voor de belangen van het Britse establishment. Haar voorganger Boris Johnson was te veel aansprakelijk voor het veroorzaken van publieke onrust.

Truss, geboren in 1975, is een vurige acoliet van de harde, voormalige conservatieve premier Margaret Thatcher. Net als Thatcher heeft Truss de neiging om gefotografeerd te worden terwijl hij bovenop militaire tanks rijdt en illusies koestert van “Groot-Brittannië” (zoals veel andere Tory-politici, moet gezegd worden). Ze komt over als een nukkig, ongevoelig persoon.

Slechts een paar weken geleden, tijdens de strijd om het leiderschap van de conservatieve partij, zei Truss dat ze er geen enkele moeite mee zou hebben om kernwapens te gebruiken “zelfs als dit wereldwijde vernietiging zou betekenen”. Er is een griezelige psychopathische neiging voor nodig om zoiets te verkondigen, laat staan ​​dat je er ook mee pronkt.

Het was dus ijzingwekkend deze week toen Britse mediaberichten, nogal terloops, opmerkten dat ze als eerste de Britse geheime nucleaire codes toevertrouwde nadat ze premier was geworden.

Haar eerste actie bij het overnemen van Downing Street was om de Amerikaanse president Joe Biden te bellen om de volledige steun van Groot-Brittannië voor de door de NAVO gesteunde oorlog in Oekraïne tegen Rusland te hernieuwen. De zogenaamde “speciale relatie” van Groot-Brittannië die als een grommende buldog voor Uncle Sam dient, zal onder Truss nog gehoorzamer en verderfelijker worden.

Haar tweede overzeese telefoontje was naar verluidt met de Oekraïense president Vladimir Zelensky, die ze ook vertelde dat Groot-Brittannië de militaire steun voor zijn door nazi’s geteisterde regime in Kiev zou opvoeren. De volgorde van prioriteit hier van de twee telefoontjes laat duidelijk zien dat Truss een roekeloze oorlogsstoker is. Normaal gesproken zouden nieuwe Britse premiers uit beleefdheid telefoneren met andere prominente Europese bondgenoten.

 Dat Truss ervoor koos om het regime van Kiev voorrang te geven boven Duitsland of Frankrijk na haar oproep aan Biden, is een onheilspellend teken van haar kwaadaardige mentaliteit en de agenda die ze volgt.

Losgeslagen oproepen tot beslissende nederlaag van Rusland

Truss heeft al losgeslagen, onaangename uitspraken gedaan toen ze voorheen minister van Buitenlandse Zaken was in het kabinet van Boris Johnson. Ze heeft herhaaldelijk opgeroepen om Rusland resoluut te verslaan in het conflict met Oekraïne. Haar minachtende persoonlijke beledigingen met betrekking tot de Russische president Vladimir Poetin laten zien dat ze een persoon is van hondsdolle russofobie en van zeer lage kwaliteit.

Ze heeft ook nodeloos agressieve opmerkingen gemaakt over de confrontatie met China en het ‘beëindigen van zijn invloed’, ook al zal dat schade toebrengen aan de economische betrekkingen met ’s werelds aanstaande nummer één wereldmacht. De irrationele provocaties van Washington jegens Peking zullen door Londen alleen maar meer worden toegegeven.

En ja hoor, de nieuwe Tory-leider heeft gezworen de toch al enorme militaire uitgaven van Groot-Brittannië te verhogen van 2 procent van het BBP tot 3 procent tegen 2030. Dat betekent een geschatte extra uitgaven van 150 miljard dollar aan het leger door Groot-Brittannië in minder dan acht jaar.

Die obscene vrijgevigheid zal onvermijdelijk leiden tot drastische bezuinigingen op de overheidsuitgaven voor gezondheidszorg, onderwijs en andere essentiële diensten. De huidige recordniveaus van armoede in Groot-Brittannië zullen verder worden vernietigd als Truss Groot-Brittannië op het pad van oorlog sleept.

Net als andere westerse regimes, maar nog meer in Groot-Brittannië, heeft Truss geen problemen met het doorsluizen van miljarden naar wapens en oorlogvoering, terwijl gewone burgers lijden onder ontbering. Ze heeft er geen problemen mee om arbeiders en hun gezinnen de stijgende inflatie en economische ellende te bezorgen, zolang het militair-industriële complex winsten binnenhaalt.

Biden, Scholz en Macron zijn eveneens verzot op het toegeven aan de oorlogsmachine die het westerse kapitalisme drijft. En dat noemen ze “de democratie verdedigen” tegen het Russische “autocratisme”!

Tegenwerking van Rusland en China

Het is overduidelijk dat de prioriteiten van Truss liggen bij krankzinnig militarisme en het bij elke gelegenheid tegenwerken van Rusland en China. De sociale en economische belangen van de meeste Britten worden door Truss gewillig opgeofferd in haar criminele streven naar een vijandige politiek jegens Moskou en Peking.

Wat bovendien ook verontrustend is aan de nieuwe premier, zijn haar karakterfouten. Ze heeft geen scrupules en geen spijt. Haar zure houding zegt alles. Ze is een ‘shape-shifter’ met weinig principes. Eerder was ze lid van de Britse liberaal-democratische partij. Gedurende die periode pleit Truss voor de afschaffing van de monarchie. Toen haar politieke carrière meer voordeel kreeg door zich bij de conservatieven aan te sluiten, sprong Truss van boord en werd een fervent royalist.

Ze was ook eerder uitgesproken in haar verzet tegen het vertrek van Groot-Brittannië uit de Europese Unie in het Brexit-referendum in 2016. Alleen om een ​​backflip te maken en een harde pro-Brexit-aanhanger te worden in het Johnson-kabinet, een omschakeling die ertoe leidde dat ze snel hoge ministerposten verwierf. Wat de betrekkingen met de Europese Unie betreft, heeft Truss brutaal gewaarschuwd dat haar regering juridisch bindende Brexit-toezeggingen terzijde zal schuiven. 

Dat betekent dat de betrekkingen met de rest van Europa een nog moeilijkere tijd kunnen hebben. Een fragiele vredesregeling in Ierland dreigt uit elkaar te vallen met de terugkeer van burgerlijk geweld daar vanwege de veronachtzaming van Truss voor het nakomen van de Brexit-verplichtingen door een open grens op het eiland Ierland te houden.

Met andere woorden, de egoïstische en achterbakse Truss is iemand die niet kan worden vertrouwd met enig principe of ethiek. Haar naam vertaalt zich passend in de Russische taal als “lafaard”.

Alsof dat allemaal nog niet erg genoeg is, is er nog de bezorgdheid over Truss’ vreselijke gebrek aan historische kennis en waardering voor internationale betrekkingen. Ze heeft bijvoorbeeld belachelijke, pretentieuze opmerkingen gemaakt over Oekraïne met een lange geschiedenis van verzet en onafhankelijkheid die teruggaat tot de “Mongoolse en [sic] Tataarse invasies”. Oekraïne als moderne staat ontstond pas als een constituerende republiek binnen de Sovjet-Unie die in 1917 werd gevormd. Het werd later onafhankelijk in 1991 na de ontbinding en het uiteenvallen van de USSR. Truss lijkt te denken dat Oekraïne samen met Genghis Khan in de 14e eeuw bestond.

Verschrikkelijke onwetendheid

Toen ze in haar laatste baan als minister van Buitenlandse Zaken zat, was er een ineenkrimpende verlegenheid toen ze de Russische topdiplomaat Sergei Lavrov in Moskou ontmoette tijdens de aanloop naar het huidige conflict in Oekraïne.

Truss toonde zich niet bewust van Moskou’s lang gekoesterde, legitieme veiligheidszorgen over het expansionisme van de NAVO en de onaanvaardbare bedreiging die die uitbreiding vormt voor de Russische nationale veiligheid. In haar prikkelbare gesprekken met Lavrov onthulde ze ook een ontstellende onwetendheid over de Russische geografie en de grens met Oekraïne.

Na hun ijzige vergadering achter gesloten deuren sprak Lavrov de media afzonderlijk toe en beschreef zijn gespannen eerdere discussies met Truss als een dialoog tussen een doofstomme persoon. Ze kreeg terecht de koude schouder tijdens haar arrogante bezoek aan Moskou.

Typisch, het kon worden onderscheiden, was Truss niet op een missie van echte diplomatie, maar eerder een van zelfverheerlijking en het maken van afbeeldingen. Ze kleedde zich in Russisch bont voor de camera’s (Aap Thatcher tijdens de jaren van de Koude Oorlog), hoewel het weer ongebruikelijk warm was. Truss had ongetwijfeld haar kraaloogjes erop gericht om de toekomstige premier van Groot-Brittannië te worden.

Gevaarlijk moment voor internationale betrekkingen

Helaas hebben de internationale betrekkingen een moment van gevaarlijke spanningen bereikt tussen enerzijds de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten en anderzijds Rusland en China. Het is verbijsterend dat steeds meer mensen over de hele wereld bang zijn voor het uitbreken van een wereldoorlog vanwege het conflict in Oekraïne of voor spanningen over Taiwan. Elke totale oorlog zou escaleren tot een nucleaire vuurzee voor de planeet – wat Liz Truss goed lijkt te vinden.

Wat de wereld op dit precaire moment nodig heeft, zijn diplomaten en vredestichters die conflicten kunnen oplossen door oprechte zorgen weg te nemen. Dat vraagt ​​om intelligentie, begrip en wederzijds respect. Truss heeft geen van die eigenschappen. Ze is een strijdlustige cipher.

Haar aantreden komt op een ongunstig moment. Ze zal meer instabiliteit en onzekerheid brengen, zowel in de internationale betrekkingen als voor het Britse volk.

Britse waarden: leider zonder democratisch mandaat

Houd er ook rekening mee dat ze de volgende premier van Groot-Brittannië wordt zonder enig democratisch mandaat. Ze werd gekozen door leden van de conservatieve partij om Johnson op te volgen. Johnson won de nationale verkiezingen van 2020 als toenmalige conservatieve leider. De “verkiezing” van Truss komt dus voort uit de interne stemming van 80.000 leden – grotendeels rijk – van de conservatieve partij. Dat vertegenwoordigt een fractie (veel minder dan 1 procent) van het totale Britse stempubliek.

Daarom moeten er, gezien de omstandigheden, nieuwe nationale verkiezingen worden gehouden op basis van democratische principes. Maar niet in Groot-Brittannië, waar het ongekozen establishment en hun cijfers regeren, en verkiezingen in werkelijkheid slechts een bijzaak zijn. Dat is de echte betekenis van “Britse waarden”.

De meeste Britten maken zich steeds meer zorgen over de verslechterende omstandigheden van sociale en economische tegenspoed, of hoe ze hun baan kunnen behouden, hun gezin kunnen voeden en betalen voor de verwarming van hun huizen. Truss wil oorlog met Rusland ontketenen en meer uitgeven aan het leger dan aan openbare diensten – allemaal uit onwetend chagrijn en carrière-ijdelheid. 

Ze brengt de kosten van oorlog op bij gewone mensen en laat ze betalen voor haar criminele machinaties jegens Rusland en China. Huishoudens in heel Groot-Brittannië zullen deze winter bevriezen als gevolg van verlammende energierekeningen. Truss en haar soortgenoten als de al even koelbloedige Ursula von der Leyen, de topbureaucraat van de Europese Commissie, veroorzaken ongekende ellende voor mensen, als ze niet echt aanzetten tot een volledige wereldoorlog.

Kan iemand bij het onderzoeken van wat er gaande is in de Britse politiek echt volharden in het noemen van een democratie? Dat was het nooit, zoals de rol van de monarchie aantoont. (Hetzelfde kan gezegd worden voor andere westerse staten en hun pseudo-democratische regimes.)

Maar helaas, nu is een zogenaamd vriendelijke oude koningin dood, het masker van de clown is afgevallen en wat daaronder ligt is een echt smerig, lelijk regime. Op een vreemde manier is Liz Truss een geschikte keuze, natuurlijk niet omwille van de wereldvrede, maar als een belichaming van de verraderlijke arrogantie, het imperialisme en het endemische fascisme van het Britse establishment.