Bombarderen, bombarderen, bombarderen Mexico?

Volgens persberichten overweegt de regering-Trump, die door sommige rechtse liberalen humoristisch is omschreven als “anti-oorlog”, nu om bommen op Mexico te gooien. Ja, echte bommen die mensen doden en dingen vernietigen, net zoals de bommen die Amerikaanse functionarissen voor nationale veiligheid gebruikten om mensen te doden in Irak, dat, net als Mexico, de Verenigde Staten nooit heeft aangevallen of binnengevallen. Meer specifiek zou een dergelijke bombardementscampagne gericht zijn op drugskartels in Mexico.

Mexico – Vergis je niet. Wanneer een natiestaat bommen op een andere natiestaat gooit, is dat een oorlogsdaad. Wanneer de eerste bom valt, zullen de Verenigde Staten een nieuwe agressieoorlog beginnen – dat wil zeggen, het type oorlog dat in Neurenberg als oorlogsmisdaad werd veroordeeld.

Vóór die tijd zullen Amerikaanse functionarissen ongetwijfeld proberen druk uit te oefenen op de Mexicaanse president Claudia Scheinbaum om in te stemmen met hun bombardementen. Op die manier kunnen ze zeggen dat ze met hun bommen niet echt oorlog voeren tegen Mexico, omdat de Mexicaanse president heeft ingestemd met de bombardementen van het Amerikaanse Rijk op haar land.

Scheinbaum heeft al enorme inspanningen geleverd om president Trump te sussen. Ze heeft ingestemd met surveillance boven het Mexicaanse luchtruim door drones van de Amerikaanse overheid. Ze heeft Mexicaanse drugsdealers naar Trump gestuurd in wat leek op een eerbetoon aan een keizer. Ze heeft 10.000 Mexicaanse troepen naar de grens tussen de VS en Mexico gestuurd in een ogenschijnlijke poging Trump te helpen bij het handhaven van de Amerikaanse drugsoorlog en de Amerikaanse immigratiecontroles. En ze heeft haar eigen drugsbestrijders verschillende Mexicaanse drugshandelsoperaties laten oprollen.

Sheinbaum heeft tot nu toe gezegd dat Mexico niet zal instemmen met een militaire aanval op het land. De tijd zal leren of ze toegeeft en Trump-functionarissen de vijgenboom geeft die ze nodig hebben om bombardementen op Mexico uit te voeren.

Merk hier iets belangrijks op: federale ambtenaren hebben de veelgeroemde “oorlog tegen het terrorisme” nu verward met de veelgeroemde “oorlog tegen drugs”. Waarom is dat belangrijk? Omdat het hen in staat stelt een strafrechtelijke zaak – d.w.z. schendingen van drugswetten – te behandelen als een militaire zaak, waardoor ze overtreders van de drugsoorlog kunnen behandelen als “illegale vijandelijke strijders” die geen uniform dragen.

De oorlog tegen het terrorisme ontstond als gevolg van de aanslagen van 11 september. De terroristen vervingen de communisten als Amerika’s officiële vijand, en de “oorlog tegen het terrorisme” verving de “oorlog tegen de communisten” uit de Koude Oorlog. “De terroristen komen!” verving “De Roden komen!” om Amerikanen bang te maken en te popelen om hun vrijheid in te ruilen voor het mom van “veiligheid”. Zo kregen we de Patriot Act, de TSA, illegale massale geheime surveillance en andere aantastingen van de Amerikaanse vrijheid en privacy.

De oorlog tegen het terrorisme legde enorme almachtige machten bloot die al lang door de Amerikaanse nationale veiligheidsstaat werden uitgeoefend. Ontvoeringen, militaire hechtenis, marteling, voor onbepaalde tijd vastgehouden detentie, buitengerechtelijke executies, geheime massasurveillance en door de staat gesponsorde moorden – allemaal om ons “veilig” te houden, natuurlijk. Hoewel veel angstige Amerikanen enthousiast waren over het feit dat hun regering dergelijke macht uitoefende tegen “de terroristen” (en tegen de moslims), realiseerden ze zich in hun angst niet dat de regering nu ook legaal almachtige macht kon uitoefenen tegen Amerikaanse burgers.

Tijdens de oorlog tegen drugs werd er echter altijd van uitgegaan dat de drugsoorlog onafhankelijk van de strijd tegen het terrorisme zou plaatsvinden. Het drugsverbod is immers strikt een strafrechtelijke aangelegenheid, een zaak die een proces van arrestatie, aanklacht, vervolging en mogelijke bestraffing met zich meebrengt. Het is ook een zaak die grondwettelijke procedurele beschermingen vereist, zoals een behoorlijke rechtsgang, juryrechtspraak, recht op bijstand van een advocaat en het vermoeden van onschuld.

Dankzij het posse comitatus-beginsel is het het leger absoluut verboden zich met de drugsoorlog te bemoeien. Dat komt omdat het Amerikaanse volk niet wil dat het leger zich bemoeit met zaken die met het strafrecht te maken hebben. Ze willen regulier wetshandhavingspersoneel om de strafwetgeving te handhaven en ze willen dat het reguliere strafrechtsysteem overtredingen van de strafwetgeving aanpakt. (Hypocriet genoeg sturen de VS echter al lange tijd Amerikaanse militairen naar het buitenland om de drugsoorlog te voeren. Bovendien moedigt het andere landen aan om hun eigen legers in te zetten om de drugsoorlog te voeren.)

De regering-Trump heeft nu de “oorlog tegen drugs” en de “oorlog tegen terrorisme” met elkaar verward door drugskartels of drugsbendes aan te merken als “terroristische” organisaties. Dit stelt Amerikaanse functionarissen in staat om nu het leger en “oorlogs”-militaire bevoegdheden in te zetten tegen overtreders van de drugswetgeving.

Vergeet ook niet dat de oorlog tegen het terrorisme de “wereldwijde” oorlog tegen het terrorisme is, die, in de ogen van Amerikaanse functionarissen, het Amerikaanse Rijk de macht geeft om alles te doen wat nodig is om terrorisme overal uit te roeien. Dat is ongetwijfeld de reden waarom mensen binnen de Trump-regering denken dat de VS Mexico kunnen bombarderen, zelfs zonder de toestemming van Claudia Sheinbaum.

Natuurlijk, als ze ermee wegkomen Mexicaanse drugsovertreders te bombarderen onder de noemer “oorlog tegen het terrorisme”, is er niets dat hen ervan weerhoudt om alles te doen wat nodig is om drugsovertreders hier in de Verenigde Staten te doden en te vernietigen onder dezelfde noemer van “oorlog tegen het terrorisme”, inclusief hen vermoorden of hen naar Guantanamo Bay of El Salvador sturen voor marteling en onbepaalde detentie. Vergeet immers niet dat het een “wereldwijde” oorlog tegen het terrorisme is.

Tot slot is het belangrijk om op te merken dat veel Amerikanen, ondanks decennia van mislukte en gewelddadige drugsoorlogen, niet beseffen dat niets wat Amerikaanse functionarissen doen, inclusief het bombarderen van Mexico, hun drugsoorlog zal winnen. Het enige wat ze zullen doen, is de vernietiging van de Amerikaanse vrijheid versnellen en tegelijkertijd steeds meer dood en verderf zaaien.