Indignatie redactie 
Als een regering of een systeem de controle begint de verliezen kennen ze meestal nog maar een weg; verbodsbepalingen gekoppeld aan repressie. Dit alles was goed voelbaar in de straten van Wenen op een koude zondag in januari. Oostenrijk heeft in de laatste weken een ongekend aantal demonstraties en andere acties gezien tegen de Corona maatregelen van de regering Kurz. Er kwamen zoveel mensen vredig op straat dat de regering het met de angst te doen kreeg. De voorlopige climax zou op zondag 31 januari zijn, en de oproep volgend trokken duizenden mensen naar de Oostenrijkse hoofdstad voor een massademonstratie in het oude stadscentrum.
Na een eerdere demo een paar weken terug, begon de Kurz regering een campagne om de demonstranten in een kwaad daglicht te zetten. Ze werden terroristen, extreem rechtse activisten en een gevaar voor de samenleving genoemd. Echter, de gemiddelde Oostenrijker laat zich door dit soort staatspropaganda niet meer om de tuin leiden. Het stond dus vast dat de demo van 31 januari reusachtig zou worden. Een paar dagen voor de demonstratie sloegen de stoppen binnen de Oostenrijkse overheid volledig door. Men besloot praktisch alle demonstraties in Wenen op voorhand te verbieden. Als reden werd gegeven dat de demonstranten zich niet aan de Corona regels zouden houden. Blijkbaar had Kurz een aantal helderzienden in dienst genomen, die op voorhand wisten wat er ging komen. Als tegenmaatregel kondigde de grootste oppositie partij, de FPO, een eigen demonstratie in Wenen aan. Ook deze demo werd echter verboden, de eerste keer in de geschiedenis van de 2de Republiek dat een demonstratie van een partij die in het parlement vertegenwoordigd is niet werd toegestaan.
Het is al heel lang een feit dat over het algemeen de Oostenrijkers erg trouw aan de wet zijn. Ze accepteren autoriteit en voelen meestal niet voor zaken die tegen de heersende orde in gaan. Maar vertel een Oostenrijker dat iets niet mag, en hij of zij wordt een ander mens. Het demonstratieverbod werkte dan ook als een rode lap op een stier. Op de morgen van de demonstratie was Wenen vol met politie, de meeste in gevechtsuitrusting. Ook het aantal politieauto’s en bussen was niet te tellen. Op de achtergrond stonden de waterkanonnen al klaar. In het begin leek het er op dat de demo zou floppen. Er waren maar weinig mensen op het centrale plein, en de politie was verre weg in de meerderheid. Maar dat duurde maar kort. Langzaam aan nam het aantal demonstranten toe, en de politie begon een omsingeling voor te bereiden. Op dat moment kreeg een van de organisatoren een inval. Hij verklaarde de demo een religieuze processie, in de hoop dat de politie in het katholieke Oostenrijk dan van een aanval zou afzien.
Of dit heeft gewerkt weet niemand want intussen kwamen er zoveel mensen naar de binnenstad dat de politie zelf ingesloten raakte. Ze probeerden hun verdedigingslijn nog een poosje te houden, maar de druk van de demonstranten was zo groot, dat de politie het moest opgeven en aan de kant gaan. Ze konden alleen nog maar het verkeer regelen en de demonstratie, die nu pas echt van start ging, door de straten begeleiden. Dit was het begin van een urenlange protestmars door heel Wenen, inclusief de Ring, de grootste verkeersader van de stad. Gewapend met vlaggen en spandoeken trokken de mensen door de straten terwijl steeds dezelfde leus klonk: “Kurz moet weg”. Ook “Vrede, Vrijheid, geen Dictatuur’, deed het weer goed. Steeds opnieuw trokken de demonstranten door de straten, en zelfs het vallen van de avond kon geen einde aan de demo maken.
De politie nam nog een kleine wraak door een van de organisatoren op te pakken, maar hij was dezelfde avond al weer vrij. Ook pogingen van de steeds meer gefrustreerd rakende politie om kleine groepen demonstranten te omsingelen liepen op niets uit. De mensen gingen gewoon niet weg, en men weigerde ook om voor de politie aan de kant te gaan. Later werd bekend dat de minister van binnenlandse zaken, die eerder de demonstraties verboden had verklaard, druk op de politie had gezet om de waterkanonnen in te zetten. De politieleiding weigerde dit echter omdat ze bang was voor de reactie van de demonstranten. Niet dat de deelnemers agressief waren, integendeel, de stemming was geweldig. Er werd gezongen, er werden leuzen geroepen, en voorbijgangers werden gevraagd om zich aan te sluiten. Maar er waren zo veel mensen op de been dat de politie vreesde onder de voet gelopen te worden als men gebruik zou maken van de waterkanonnen of andere dwangmiddelen.
Dus kon de demo rustig haar weg voortzetten tot het te donker werd, en de grote mensenmassa uit eigen beweging besloot om naar huis te gaan. Men nam een grote overwinning, en een geweldig gevoel van triomf mee op de terugweg. Voor een dag was Wenen bevrijdt geweest van de Corona dictatuur. Geen gedwongen muilkorven, geen boetes en geen angst voor de politie. Nu was het de politie die angst moest hebben, want de rollen waren volledig omgedraaid. Ze moeten hebben gedacht dat heel Wenen op straat was, en ze zullen inwendig blij zij geweest dat de demonstranten vreedzaam waren. Zelfs op provocaties gingen de mensen niet in. Hier en daar probeerde de autonome Antifa, staatstrouw als altijd, de weg te blokkeren. De politie ruimde de blokkades snel op voordat de mensenmassa in de buurt kwam. Dat is het gevolg van een grote opkomst. Als je met genoeg mensen bent, staat het zogenaamde gezag machteloos. Echt prachtig om te zien.
Natuurlijk kan het hier niet bij blijven. De druk op de autoriteiten moet verder worden opgevoerd om uiteindelijk van de Corona dictatuur, en het huidige systeem, af te komen. Dit kan alleen als er genoeg mensen meedoen. Wenen heeft dit opnieuw bewezen. Wie de straat verovert, veroverd uiteindelijk de macht. De volgende stap is om meer bruggen te bouwen tussen de bewegingen in Oostenrijk en Duitsland. Hiermee werd op 6 februari een begin gemaakt met een grote gezamenlijke demonstratie aan de grens van Oostenrijk en Duitsland. De autoriteiten in Beieren raakten hier zo door in paniek dat ze de grens sloten. De macht van het volk laat zich overal zien, en als dit fenomeen nog verder wordt ontwikkeld en uitgebouwd, gaan we een paar hete maanden tegemoet. De zogenaamde machthebbers in heel Europa zijn nu toch echt gewaarschuwd. De maat is vol!
