De oorlog tegen contant geld gaat een nieuwe fase in

Met zoveel nieuws over Oekraïne, inflatie, enorme overheidsuitgaven en exploderende tekorten, is het gemakkelijk om de voortdurende oorlog tegen contant geld over het hoofd te zien. Dat kan uitdraaien op een dure fout, want het heeft ernstige gevolgen, niet alleen voor uw geld, maar ook voor uw privacy en persoonlijke vrijheid.

De oorlog tegen contant geld is een wereldwijde inspanning die op vele fronten wordt gevoerd. Wij zijn van mening dat de oorlog tegen contant geld (“war on cash”) gevaarlijk is in termen van afgenomen privacy en het risico van inbeslagname van bezit door de overheid.

Overheden gebruiken het witwassen van geld, drugshandel en terrorisme altijd als excuses om eerlijke burgers in de gaten te houden en hen de mogelijkheid te ontnemen om geldalternatieven te gebruiken, zoals fysiek geld, goud en tegenwoordig cryptocurrencies. De èchte last van de oorlog tegen contant geld ligt bij eerlijke burgers die kwetsbaar zijn voor vermogensconfiscatie door negatieve rentetarieven, verlies van privacy, bevriezing van rekeningen en limieten voor geldopnames of -overdrachten.

De vijanden van contant geld promoten de eenvoud en het gemak van digitale betalingen. Het valt natuurlijk niet te ontkennen dat digitale betalingen zeker handig zijn. We gebruiken ze zelf in de vorm van creditcards en betaalpassen, bankoverschrijvingen, automatische betalingen en factuurbetalingen. Wij weten zeker dat de meeste mensen dat ook doen.

Maar de zekerste manier om iemand in zelfgenoegzaamheid in slaap te wiegen, is door een “gemak” te bieden dat al snel een gewoonte wordt en waar je niet meer zonder kunt. De factor gemak komt steeds vaker voor en consumenten stappen over van contant geld naar digitale betalingen, net zoals zo’n eeuw geleden van gouden en zilveren munten naar papiergeld.

Uit een onderzoek bleek dat meer dan een derde van de Amerikanen en Europeanen geen enkel probleem zou hebben om contant geld op te geven en volledig digitaal te gaan. Concreet toonde het onderzoek aan dat 34% van de Europeanen en 38% van de ondervraagde Amerikanen liever zonder contant geld door het leven zouden gaan.

De politieke redenering voor een “Europese” oorlog tegen contant geld is gebaseerd op een ideologische denkwijze die identiek is aan wat aan de andere kant van de Atlantische Oceaan wordt gehoord. Het verschil is echter de populariteit van het gebruik van contant geld, die ook binnen Europa van land tot land verschilt.
Terwijl de Scandinaviërs grotendeels een geldloze samenleving zijn geworden, geven andere landen nog steeds de voorkeur aan bankbiljetten en munten. Recente onderzoeken tonen aan dat meer dan 70% van de Duitse bevolking tégen verdere beperkingen op contant geld is. De Nationale Bank van Zwitserland heeft aangekondigd dat het het voorbeeld van andere landen niet zal volgen om het biljet van 1000 Zwitserse frank geleidelijk af te schaffen (in termen van wisselkoerswaarde).

De houding van mensen ten opzichte van contant geld lijkt af te hangen van cultuur en geschiedenis. Duitsers hebben bijvoorbeeld de afgelopen 100 jaar te maken gehad met minstens vier monetaire hervormingen. De grote hyperinflatie in de jaren twintig kan een blijvende aanwezigheid hebben in het Duitse publieke bewustzijn. De Zwitsers hebben echter nooit dezelfde monetaire instabiliteit ervaren als de Duitsers. Een over het algemeen achterdochtige houding ten opzichte van de regeringsmacht heeft de Zwitsers ertoe gebracht een conservatieve houding aan te nemen ten aanzien van contant geld.

Aan de andere kant hebben Denemarken en Zweden wetgeving aangenomen om het gebruik van contant geld geleidelijk af te schaffen. De grootste Scandinavische banken zijn onlangs gestopt met het opnemen van contant geld in de meeste filialen. Bovendien heeft de Scandinavische financiële sector actief regelgeving aangemoedigd om het gebruik van contant geld bij dagelijkse transacties te beperken in naam van misdaadbestrijding en bescherming van het milieu. De Deense wet staat ook individuele leveranciers van goederen en diensten toe om klanten af te wijzen die niet elektronisch kunnen betalen.

In werkelijkheid is de zogenaamde “cashless society” slechts een paard van Troje voor een systeem waarin alle financiële rijkdom elektronisch is en digitaal wordt weergegeven in de administratie van overheden, een klein aantal megabanken en vermogensbeheerders. Als dat eenmaal is bereikt, zal het voor de staatsmacht gemakkelijk zijn om bezit in beslag te nemen en te bevriezen, of deze te onderwerpen aan constant toezicht, belastingen en andere vormen van digitale confiscatie zoals negatieve rentetarieven.

Dat kunnen ze niet doen zolang u naar uw bank kunt gaan en uw geld kunt opnemen. Daar zit voor de overheid het knelpunt. Met andere woorden, het is veel gemakkelijker voor hen om uw geld te beheersen als ze u eerst in een digitale veestal drijven. Dat is hun ware doel en alle andere redenen zijn slechts een rookgordijn.
Maar dat vertellen ze u niet.

De heersende elites weten dat ze hun impopulaire agenda’s in normale tijden niet kunnen invoeren. De mondiale elites en deep state-actoren hebben altijd een waslijst aan programma’s en voorschriften waarvan ze niet kunnen wachten om die in praktijk te brengen. Ze weten dat de meeste hiervan zeer impopulair zijn en dat ze er nooit mee weg zouden komen ze in gewone tijden in te voeren. Maar wanneer een crisis toeslaat zijn burgers wanhopig op zoek naar snelle actie en snelle oplossingen. De elites brengen hun reddingspakketten naar voren, maar gebruiken deze vervolgens als Trojaanse paarden om hun verlanglijstjes naar binnen te sluipen. Dat is wat we vandaag de dag ook weer zien.

De Amerikaanse Patriot Act die na 9/11 werd aangenomen, is een goed voorbeeld. Natuurlijk waren er enkele contraterroristische maatregelen nodig. Maar de Schatkist had een al lang bestaande wensenlijst met betrekking tot het melden van contante transacties en het beperken van het vermogen van burgers om contant geld te krijgen. Ze stopten dat verlanglijstje in de Patriot Act en sindsdien leven Amerikanen met de resultaten, ook al is 9/11 lang geleden.

In de wereld van na 9/11 zijn de beperkingen op contant geld exponentieel toegenomen. Hoewel wetgeving om terroristische financiële netwerken te verstoren misschien goed bedoeld is, hebben de maatregelen onmiskenbaar een negatief effect gehad op het vermogen van mensen om contant geld te gebruiken. De ministers van Financiën van de EU hebben al vroegtijdig de Europese Commissie opgeroepen om in de hele Unie te onderzoeken of er passende beperkingen moeten gelden voor contante betalingen die bepaalde drempels overschrijden. De Europese Centrale Bank had eerder aangekondigd dat het 500 euro biljet vanaf 27 april 2019 niet meer in omloop wordt gebracht.

Contant geld voorkomt dat centrale banken negatieve rentetarieven opleggen, want als ze dat zouden doen, zouden mensen hun geld uit het banksysteem halen (wat met de massale sluiting van geldautomaten en bankkantoren steeds moeilijker wordt). Als burgers hun geld in een matras stoppen, verdienen ze er niets aan… dat is waar, maar ze verliezen er in ieder geval niets mee. Zodra al het geld digitaal is, heeft u niet meer de mogelijkheid om uw geld op te nemen en negatieve tarieven te vermijden. En een geldloze samenleving stelt centrale banken in staat om op elk niveau negatieve rentetarieven in te voeren. Als een tarief van -1% niet werkt, zal misschien -5% dat wel doen. Als -5% het niet redt, zal -10% het misschien wel doen. In feite zou er geen limiet zijn aan hoe laag de negatieve rente zou kunnen gaan.

In een systeem waarin al het geld elektronisch is, kunnen bail-ins, kapitaalheffingen en beslagleggingen worden opgelegd aan bankklanten zonder hun toestemming. Een dergelijk beleid zou het vermogen van valuta om als waardeopslagmiddel te fungeren, vernietigen. Een andere door politici (en het publiek) verdedigde misvatting is het idee dat contant geld voornamelijk wordt gebruikt om illegale activiteiten te verdoezelen. Deskundigen hebben aangetoond dat witwasacties overwegend cashloos worden uitgevoerd – via lege vennootschappen die zich in verschillende rechtsgebieden bevinden. Kleptocratische regeringen vinden dat trouwens prima…..

U zit bij een cashloze samenleving vast in een digitale gevangenis zonder uitgang.

Maar wat dan als we ons geld nou eens verplaatsen naar cryptocurrencies zoals bitcoin?

Laten we eerst vaststellen dat regeringen een monopolie hebben op het scheppen van geld, en dat ze dat monopolie niet overgeven aan digitale valuta zoals Bitcoin. Libertarische aanhangers van crypto’s vieren hun gedecentraliseerde aard en gebrek aan controle door de overheid. Toch is hun geloof in de duurzaamheid van krachtige systemen buiten de controle van de overheid naïef. Blockchain bestaat niet in de ether (ondanks de naam van één cryptocurrency), en het bevindt zich niet op Mars. Blockchain is afhankelijk van kritieke infrastructuur, waaronder servers, telecommunicatienetwerken, het banksysteem en het elektriciteitsnet, diensten die allemaal onder controle van de overheid staan. Dat is ook een werkelijkheid waarmee rekening gehouden moet worden.

Het goede nieuws is dat contant geld in veel landen nog steeds een dominante vorm van betalen is. Het probleem is dat naarmate digitale betalingen toenemen en het gebruik van contant geld afneemt, er een “omslagpunt” wordt bereikt waarop het plotseling geen zin meer heeft om cash te blijven gebruiken vanwege de kosten en de logistiek die ermee gemoeid zijn. Zodra het gebruik van contant geld tot een bepaald punt gedaald is gaan schaalvoordelen verloren en kan het gebruik bijna van de ene op de andere dag tot nul worden teruggebracht. Weet u nog hoe muziek-cd’s plotseling verdwenen toen mp3- en streamingdiensten populair werden?

Zo snel kan contant geld ook verdwijnen. Als de oorlog tegen contant geld eenmaal zo’n vaart krijgt, is het praktisch onmogelijk om het te stoppen. Naast het verlies van privacy vloeien andere gevaren van de geldloze samenleving voort uit het feit dat digitaal geld, overgedragen via creditcards of pinpassen of andere elektronische betalingssystemen, volledig afhankelijk is van het elektriciteitsnet.

Als het elektriciteitsnet uitvalt door stormen, ongevallen, sabotage of cyberaanvallen, komt onze digitale economie volledig tot stilstand. De beste manier om uzelf enigszins te beschermen is volgens ons om een deel van uw vermogen buiten het banksysteem te houden. Papiergeld (zolang het nog kan) en fysieke gouden of zilveren munten. Vooral de gouden en zilveren munten zullen in elk land van de wereld hun waarde behouden. Zorg er dan wel voor dat u het op een veilige plaats bewaart en niet bij een bank, omdat het dan alsnog kan worden geconfisceerd.

De meeste mensen die over de geldloze samenleving schrijven, benadrukken het gevaar dat de overheid bankdeposito’s in beslag neemt, internationale overschrijvingen verbiedt of negatieve rentetarieven oplegt. Dat is allemaal waar. Maar wat ons echt bang maakt, is niet alleen de mogelijkheid dat de overheid onze bankrekeningen kan controleren, maar dan zelfs elke afzonderlijke euro.
Zou u een regering die bevoegdheid toevertrouwen? Natuurlijk niet. Daarom is het tijd om na te denken over de onvermijdelijke dag waarop u geen andere optie meer hebt.

We zijn niet paranoïde of fanatieke “preppers”. We willen u alleen wijzen op de geldloze samenleving… die er sneller is dan u denkt.