Facebook naar Meta: Het begin van het einde

“Als je gedwongen wordt om deel te nemen aan onrecht jegens een ander, overtreed dan de wet! Laat je leven een wrijvingsweerstand zijn die de machine tot stilstand brengt” (Henry David Thoreau).

In zijn ” Founder’s Letter ” van 28 oktober 2021 kondigde Mark Zuckerberg aan dat het volgende hoofdstuk van internet is begonnen – en de bijbehorende herschikking van zijn controversiële bedrijf, dat sinds die datum niet langer als Facebook verschijnt, maar onder het ietwat cryptische – klinkende naam “Meta” werkt. Het nieuws was geen sensatie. Het hernoemen van Google naar Alphabet was nog in gedachten. Dat de zet van Zuckerberg noch een simpele naamsverandering noch een nieuw product is, wordt duidelijk wanneer men het concept van de zogenaamde “Metaverse” nader bekijkt , waarvoor de hernoemde socialemediagigant in de toekomst de voortrekkersrol op zich wil nemen .

Want wanneer het project is voltooid, staat het voor niets minder dan een paradigmaverschuiving in het samenleven van beschavingen – of zelfs voor het begin van het einde van de vrije civiele samenleving zelf.

En “Meta” voert dit project zeker niet alleen uit.

De grootste bedrijven ter wereld werken momenteel keihard aan dit project. Ontslagen door hoge financiën. Microsoft, Apple, Amazon, Google – noem maar op. Het doel is om een ​​parallelle wereld te creëren waarin mensen vaker verblijven dan in werkelijkheid. Dat is niet absurd. Omdat het sombere leven van alledag sowieso, of juist daarom, voor de gewone man steeds ondraaglijker wordt. Het leven is sinds begin 2020 vooral digitaal. Werk, school, gezinsleven. Dit alles staat nu online. Een tweede bestaan ​​in de virtuele ruimte, waarin men eindelijk als avatar het leven van zijn dromen kan leiden, zou niet alleen verleidelijk, maar ook consistent zijn. Een digitaal dubbelleven.

Wanneer de metaverse grafisch en zintuiglijk volwassen is, zodat je optisch of haptisch geen enkel verschil met de werkelijkheid meer kunt ontdekken, zullen veel mensen die het Nieuwe Normaal beu zijn geworden het moeilijk vinden om een ​​onbeperkte reeks afleiding en illusie te weerstaan. Zeker in tijden waarin de oligarchie van het mondiaal bestuur erin slaagde mensen wereldwijd te doen geloven dat ‘social distancing’, een experimentele injectie en het bedekken van de mond- en neusregio in de praktijk solidair zijn.

De technologie om ervaringen in de virtuele ruimte bijna echt te laten lijken, is al lang ontwikkeld. Het is gewoon te duur en omvangrijk om de eindgebruiker te bereiken. Over twee tot drie jaar moeten de bijbehorende headsets, pakken en handschoenen echter klaar zijn voor de markt. Na een paar minuten in de matrix realiseer je je niet meer dat je in een kunstmatige omgeving bent. Om de Metaverse simpelweg af te doen als een soort computerspel of een simpele opvolger van projecten als “ Second Life ” schiet tekort. Als het succesvol is en over de hele linie wordt geaccepteerd, zijn de veranderingsprocessen die in het sociale weefsel van de menselijke beschaving zijn ingezet, vermoedelijk onomkeerbaar.

Het World Economic Forum ( WEF ) beschrijft de Metaverse in een artikel van 29 oktober 2021 als een visie op een “uitgebreide” werkelijkheid. De digitale en fysieke wereld versmelten. WEF- oprichter Klaus Schwab was hier al in 2020 enthousiast over in zijn boek “The Great Reset”, waarvan de titel inmiddels twijfelachtige bekendheid heeft gemaakt. In tegenstelling tot het internet van vandaag zal “de grens tussen offline en online veel moeilijker te zien zijn”, formuleerde het WEF een dag na het persbericht van Zuckerberg.

Het op Davos gebaseerde assimilatievehikel van de digitaal-financiële oligarchie beschrijft ook hoe abstracte activa in de Metaverse moeten worden gekoppeld aan echte activa. Met andere woorden, mensen zouden geld moeten betalen voor niet-bestaande snuisterijen. Het kan dus gebeuren dat hun bezittingen in de echte wereld in beslag worden genomen omdat ze niet hebben betaald voor hun digitale herenhuis in Barbados of hun virtuele Rolls-Royce Corniche en de Metaverse-vestiging van Citibank hun kredietlimiet verlaagt.

De technische basis voor de koppeling tussen de echte en de digitale wereld zijn zogenaamde NFT’s (non-fungible tokens). Deze kregen onlangs bekendheid door de hype rond digitale kunstwerken, foto’s en muziek, die in NFT-formaat werden aangeboden en soms tegen gruwelijke prijzen werden verkocht. Al heb je als koper na de transactie niets meer dan een code die jou identificeert als eigenaar van het betreffende asset.

NFT staat daarmee voor het eigendomsrecht op een uniek, vaak digitaal beleggingsobject dat is opgeslagen op de blockchain, dat je kunt voorstellen als een soort versleuteld, decentraal rekeningboek. Zo kun je met NFT eigenaar worden van een afbeelding die alleen online zichtbaar is, bijvoorbeeld op een website. Onder bepaalde omstandigheden zelfs van elke internetgebruiker. Maar je zou ook de NFT kunnen kopen van een foto die echt bestaat en in een museum hangt, en je zou de eigenaar zijn, maar niet de eigenaar.

De metaverse moet een substituut worden voor de echte wereld, waarin mensen niet alleen hun vrije tijd doorbrengen, maar ook zaken doen. Velen zouden voornamelijk in de digitale illusoire wereld werken.

Voor dit doel creëren zogenaamde “creators” virtuele kamers. Of het nu warenhuizen, restaurants, bioscopen, een boerderij, een bos, het strand of zelfs de maan zijn – alles is programmeerbaar. Na het navigeren naar het adres van de corresponderende “spatie”, analoog aan de huidige URL ( Uniform Resource Locator ) van een website, bent u op de gewenste locatie. En het zal steeds reëler aanvoelen. In de toekomst moet je pizza bestellen en betalen in de Metaverse Osteria. Vervolgens wordt het bij je thuis afgeleverd door een van de grote bezorgdiensten.

Zuckerbergs groep Meta zal in de eerste plaats dienen om gebruikers een geverifieerde avatar en gemakkelijke toegang tot de nieuwe parallelle wereld te bieden, terwijl bedrijven zoals Amazon, Google of Apple het technologische totalitarisme perfectioneren, dat wordt neergezet als een platformeconomie, in de virtuele ruimte. De mens gaat op in de machine. En de farmaceutische industrie doet de rest om hem zo lang mogelijk trouw te houden. Aldous Huxley voorspelde deze ontwikkeling in een toespraak aan de Universiteit van Berkley in 1953 toen hij zei:

“En het lijkt mij volkomen aannemelijk dat er in de volgende generatie of zo een farmacologische methode zal zijn om mensen van hun slavernij te laten houden en om een ​​soort pijnloos concentratiekamp voor hele samenlevingen te creëren, zodat mensen daadwerkelijk hun vrijheden wegnemen, maar ze genieten ervan omdat ze worden afgeleid van elk verlangen om te rebelleren door propaganda, hersenspoeling – of hersenspoeling versterkt door farmacologische methoden.

Zowel Zuckerberg als het WEF beschrijven het in wezen dystopische Metaverse-project voornamelijk met marketing gemeenplaatsen. Stakeholderkapitalisme, teamwork en inclusie, sociale technologie, entertainment. En een betere verdeling van marktkansen en welvaart.

Het is onwaarschijnlijk dat de pizzeria in de wijk de middelen zal vinden om te concurreren met ketens als Domino’s in het nieuwe digitale paradijs met een mooi vormgegeven ‘ruimte’, die waarschijnlijk vanaf dag één overal te vinden zal zijn. Bovendien zou een volledige verschuiving van het dagelijks leven naar de digitale ruimte verwoestende gevolgen hebben voor het maatschappelijk middenveld. Wanneer de binnensteden eindelijk wees zijn, mensen in volledig isolement leven en de midden- en middenklasse instort, dreigt het sociaaleconomische weefsel van de verlichte samenleving voorgoed uit elkaar te vallen.

Op weg naar de singulariteit is Homo sapiens uiteindelijk niet alleen een slaaf van zijn eigen creatie – technologie. Het is ook economisch afhankelijk van het systeem dat het bedient.

Want alleen binnen of door middel van de allesomvattende platformeconomie kan hij zijn brood verdienen. Niet alleen de metaverse zelf, die in de toekomst door monopolies zal worden bepaald, profiteert, maar ook de destructieve methode van deze marktconsolidatie, die verandering met een koevoet oplegt, alleen de feodale heren van de moderne tijd. Desalniettemin vormen deze nogal voor de hand liggende sociale en economische implicaties van een allesomvattende metaverse niet de grootste bedreiging voor de toekomst van een vrije civiele samenleving.

Het grootste risico voor de toekomst van de menselijke beschaving is de ideologie van het transhumanisme, die zich manifesteert in projecten zoals de Metaverse en de heersende elite van het bedrijfsleven drijft.

Hoe misantropisch deze potentiële toekomst is, blijkt uit voorspellingen van Ray Kurzweil , die bijvoorbeeld de onsterfelijkheid van de mens vanaf 2045 voorstelbaar en wenselijk vindt. Wat deprimerend is, is dat de man als pionier van de transhumanistische ideologie een invloedrijke positie bekleedt bij Google, zodat hij toegang heeft tot bijna onbeperkte middelen om zijn visies te verwezenlijken. En hij had vaak gelijk over zijn profetieën in het verleden.

“Eén machine kan het werk van vijftig mensen doen, maar kan een buitengewone machine niet vervangen” (Elbert Hubbard).

De metaverse moet worden gezien in de context van gestaag toenemend digitaal toezicht, staatsrepressie, de ongebreidelde censuur van onaangename opvattingen, de infantilisering van de communicatie, de degeneratie van het algemene onderwijsniveau en de machtsovername door supranationale instellingen om te kunnen om de mogelijke effecten van de invoering ervan te beoordelen. Het is niet voor niets dat we ondanks de vermeende pandemie van de eeuw grotesk actionisme ervaren bij techbedrijven, op de financiële markt, maar ook bij stichtingen en NGO’s. Om nog maar te zwijgen van de aanhoudende rally op de aandelenmarkten, die geen verband houdt met de reële economie.

Controversiële concepten, projecten en ideeën, die in normale tijden nauwelijks kans van slagen hebben om door de bevolking gewaardeerd te worden, sjorren het mondiale bestuur onverbiddelijk in de nasleep van de Corona-crisis. Meestal onopgemerkt door de brede massa van de bevolking, die in beslag wordt genomen door angst voor het virus of de ernstige gevolgen van de fascistische maatregelen om het in te dammen.

Vooral het Metaverse-project is een indicator van de ongelooflijke snelheid waarmee in de slipstream van het virus wordt geprobeerd de wereldbevolking een nieuw samenlevingsmodel op te leggen.

Eentje die ervoor zal zorgen dat er uiteindelijk geen civil society meer is in de traditionele zin. Natuurlijk waren er al vóór de Corona-crisis massale tekenen van desintegratie in de sociaaleconomische structuur. Sociale media hebben mensen uit elkaar gedreven in plaats van ze samen te brengen. De eigen avatar, het social media profiel, staat al jaren voor heel wat mensen centraal. Vooral jongeren hangen de hele tijd aan het scherm. Niet alleen het vrijwilligerswerk of het clubsysteem is al jaren in verval. Het gezin, als de kleinste eenheid van de samenleving, erodeert ook in zijn structuur.

En de extra verdeeldheid in de samenleving die als onderdeel van het coronabeleid ontstond, was gewoon weer een strategische stap op weg naar het sociale isolement van het individu. De technocratische agenda gooit volledig omver wat er nog over is van het fragiele kaartenhuis dat we de samenleving noemen.

Zouden de initiatiefnemers van de digitale dystopie mensen vertellen dat ze in de toekomst alleen nog maar in Metaverse zouden werken, daar alleen sociale contacten zouden onderhouden, kinderen naar virtuele school zouden sturen, films kijken, met autoriteiten omgaan, lezen, spelen en winkelen – en dat iedereen dat zou moeten , documenten, inentingsbewijzen, browsergeschiedenis, rijbewijs, strafblad en kredietwaardigheid zijn gekoppeld aan een elektronische identiteitskaart zonder welke ze geen toegang meer hebben tot internet of de supermarkt, kan men met vertrouwen twijfelen aan brede goedkeuring.

Bovendien werden mensen geïnformeerd dat de combinatie van master- en bewegingsgegevens en het gedrag in de metaverse bepalend zullen zijn voor hoe groot hun bewegingsstraal in de echte wereld is of hoeveel digitaal geld, dat een vervaldatum, niet gered kan worden, het wordt door de staat toegekend als basisinkomen – en dat deze toekomst hen en hun kinderen wordt opgelegd zonder enig alternatief, zou er overeenkomstige weerstand zijn.

“De staat is een machine om de heerschappij van de ene klasse over de andere te handhaven” (Vladimir Iljitsj Lenin).

De Metaverse legt de basis voor een alomvattend sociaal kredietsysteem naar Chinees model. De onveranderlijke, volledig geïntegreerde elektronische identiteit (eID) vormt de kern van het concept, zoals geïllustreerd door een witboek van Metaverse . Daarom is het voor overheden momenteel zo belangrijk dat alle burgers het digitale vaccinatiebewijs ontvangen. In de nabije toekomst wordt het uitgebreid met extra functies.

In de façadedemocratieën wordt het Metaverse-project ondertussen verkocht alsof het niet meer dan een consumptieartikel is. Een computerspel. Het project doet denken aan de installatie van een matrix waarin toekomstige generaties moeten leven. Online. Terwijl natuurlijke hulpbronnen en reële activa volledig eigendom zijn van de internationale financiële en zakelijke oligarchie.

De normale burger is door permanente uitzonderlijke omstandigheden beperkt in zijn bewegingsvrijheid of in lockdown. En verdoofd door regelmatige injectie of inname van farmaceutische stoffen.

Niet voor niets beschrijven invloedrijke denktanks in strategienota’s de vrijheden die voorheen werden gezien als grondrechten, nu als een ‘dienst’ waar burgers in de toekomst slechts in beperkte mate en onder bepaalde voorwaarden gebruik van kunnen maken.

Vrijheid-as-a-Service (FaaS). Echter alleen met onvoorwaardelijke gehoorzaamheid. Vermindering van vrijheidsrechten om zogenaamd de “consumptie van vrijheid” van toekomstige generaties te beschermen. Het Federale Constitutionele Hof, onder leiding van Merkels favoriete Stephan Harbarth, kwam met dergelijke eufemismen op de proppen in een resolutie van 24 maart 2021. huiveringwekkende Orwelliaanse Nieuwspraak. Gezien de uitspraak over de federale noodrem en avondklok van 30 november 2021 is deze houding niet verwonderlijk.

Of het nu gaat om Smart City Agenda van het Federale Ministerie van Binnenlandse Zaken, ID-2020 , Net- Zero Banking Alliance , EU Covid-Certificate, Agenda 2030 , United Nations Trust Fund for Human Security , limieten voor contante transacties , digitale centralebankvaluta ‘s (EU CBDC , Central Bank Digital Valuta), verkeerslichten – Coalitieovereenkomst , HERA , netwerkhandhavingswet, fact checker , of online schandpaal zonder opdruk, bespioneerde iPhones , Boston Dynamics’ robothond ” Spot “, quantum dot-tatoeagesvoor Covid-vaccinaties, het vaccineren van muggen, de verontrustende plannen van de Wellcome Trust voor preventieve geneeskunde en genetische manipulatie van kinderen, quarantainekampen in Australië of de Global Methane Alliance – dit zijn allemaal tralies van de onzichtbare gevangenis waarvan Huxley ooit zei dat de mensheid het zelf zou kiezen de gefarmacologische toekomst van machines.

En de genoemde kruisverwijzingen zijn slechts een fractie van de projecten die de afgelopen twee jaar zijn gestart, geïntensiveerd of geactiveerd. Elk van hen leidt uiteindelijk tot het resultaat van het op lange termijn inperken van de vrijheden van mensen en het wijzigen van hun traditionele manier van leven. En elk daarvan houdt direct of indirect verband met de plannen voor de volledige digitalisering van het menselijk leven. Het gaat over social engineering. Van boven besteld. De bevolking heeft nooit democratisch over deze turbotransformatie gesproken of gestemd.

Het dictaat van de technocratie, gedreven door een transhumanistische ideologie, culmineert in onze breedtegraden in een socialistische, door de planeconomie gecontroleerde EU-staat die anti-humanistisch biototalitarisme implementeert door middel van totale digitalisering. De mens heeft alleen de rol van een verzameling desinvesteringen die als dataset worden beheerd. En het Metaverse-project lijkt de visionaire hoeksteen te markeren van de asociale, gedwongen herstart waarvoor de leidende figuren van het moderne feodalisme momenteel zo heftig op de trommel slaan. Het beschrijft de doelstaat. Het einde van de mens.

“Het feit dat rekenen de laagste van alle intellectuele activiteiten is, wordt bewezen door het feit dat het de enige is die ook door een machine kan worden uitgevoerd” (Arthur Schopenhauer).