Indignatie redactie 
Amerika is een land vol achterdocht, spanning en polarisatie terwijl twee tegenpolen met elkaar botsen.
Terwijl ik terloops mijn dagelijkse persrecensie doornam, kwam ik een van die artikelen tegen die Joe Biden afschilderen als de toekomstige verlosser van de Verenigde Staten. Ik kon de drang om commentaar te geven niet weerstaan, zelfs als dat betekende dat ik de regel moest breken die ik mezelf had opgelegd om een passieve toeschouwer te blijven.
Mijn commentaar trok de fysieke en intellectuele capaciteiten van oom Joe in twijfel, en de paranoïde Facebook-gebruikers wachtten niet, noemden me een “Russische trol” en rapporteerden me voor mogelijke buitenlandse inmenging in de Amerikaanse politiek. Ik ben noch een Russische hacker, noch een aanhanger van Donald Trump, maar dit kleine incident toont de mate van achterdocht, spanning en polarisatie aan voorafgaand aan de Amerikaanse presidentsverkiezingen op 3 november.
De Verenigde Staten van Amerika – de enige hegemonie van de wereld sinds de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1991, en een kruisvaarder voor democratie in verschillende gebieden over de hele wereld, met name in het Midden-Oosten – is eigenlijk geen democratie zelf. Met zijn tweeledige structuur is het land eigenlijk een biocratie waar twee grote blokken de politieke sfeer domineren. Een klassiek binair getal van democraten versus republikeinen dat verhindert dat nieuwe gedachten of bewegingen het systeem binnendringen.
Democraten kapselen een breed scala van liberalen, seksuele en religieuze minderheden, feministen, migranten en progressieve ideologieën in, en ze hanteren meestal een zachtere benadering van het buitenlands beleid. Aan de andere kant zijn Republikeinen voorstanders van traditionele familiewaarden, pro-life, het grondwettelijke recht om wapens te bezitten, conservatieve overtuigingen en een oorlogvoerende buitenlandse politiek.
Het gevaar van biocratieën is het hoge risico van radicalisering van de twee polen in geval van diepe sociale onrust of economische crisis, waardoor de samenleving in een manicheaanse dystopie terechtkomt. En dit is precies wat er vandaag in Amerika gebeurt.
Een klimaat van voor de burgeroorlog
De extreme polarisatie van het politieke discours over de lagen van de Amerikaanse samenleving dwingt burgers tot een onmogelijke of-of-logica die het land verdeelt in twee tegenstrijdige facties met een totaal verschillende reeks waarden, visies en percepties van de werkelijkheid. Voor externe waarnemers kan dit zelfs symptomatisch zijn voor het klimaat vóór de burgeroorlog. Nauwe politieke berekeningen blijven kloven voeden in plaats van eensgezindheid, alsof zowel de ezel (democratische) als de olifanten (republikeinse) partij vastbesloten zijn om de sociale cohesie te verstoren en instellingen te vernietigen omwille van electoraal gewin.
De media verergeren de crisis onmiskenbaar. Met de constante onbeschaamdheid van de huidige president tegenover correspondenten, besloten veel iconische hoofdbestanddelen van de Amerikaanse journalistiek hun neutraliteitspact te schenden en verklaarden ze zichzelf als anti-Trump-militanten. Outlets zoals The New York Times en CNN hebben zelfs openlijk campagne gevoerd voor bepaalde kandidaten als primeur in een journalistieke school die zichzelf prees vanwege zijn onpartijdigheid en afstand tot partijdige agenda’s. In februari 2017 introduceerde The Washington Post een nieuwe slogan onder zijn online masthead: “Democracy Dies in Darkness.” In dit geval negeerde het vrijwillig dat duisternis ook een gepolitiseerde, subjectieve en bevooroordeelde pers betekent.
Eén ding is zeker: beide presidentskandidaten zijn blanke, zevenjarige mannen die even oncharismatische, incompetente gruwelen zijn. Een daarvan is een populistische reality-tv-showclown met een obsessie voor het posten van botte Twitter-uitspraken en het maken van provocerende, racistische en seksistische opmerkingen. De andere is een krankzinnige ” seriële stimulator ” met duidelijk cognitief falen, twijfelachtige banden met Oekraïense oligarchen en wiens enige deugd de wingman van Barack Obama is. Soms heb ik het gevoel dat beide partijen zichzelf opzettelijk saboteren door hun ergste kanshebbers te presenteren, of misschien is het een andere toepassing van de Amerikaanse chaostheorie, maar deze keer in eigen land.
Hawaiiaanse shirts en cabal-vampieren
Nieuwe trends zijn in opkomst na de Black Lives Matter-protesten van dit jaar en de oproepen om de politie te verdedigen . Gewapende milities zoals een beweging genaamd de Boogaloo Boys begonnen te verschijnen tijdens demonstraties die tot de tanden bewapend waren en kleurrijke Hawaiiaanse shirts droegen. Deze extreemrechtse, antiregeringsgezinde en extremistische politieke groepering is niet de enige. Aan de andere kant konden we georganiseerde gewapende Afro-Amerikanen en gewelddadige Antifa- activisten observeren . Tussen de twee facties hebben de afgelopen maanden beperkte gevallen van wederzijdse provocaties en incidenten plaatsgevonden, maar door de explosieve mix van woede, historische bagage en vuurwapens kon het bij elke gelegenheid snel escaleren.
Een ander zorgwekkend fenomeen is de snelle toename van complottheorieën op internet. QAnon is de grootste online en offline overkoepelende beweging die een hoge vlucht heeft genomen tijdens de COVID-19-crisis. Zijn volgelingen geloven dat president Trump een bijbelse redder is die is gestuurd om een schaduworganisatie te bestrijden die bestaat uit “satanaanbiddende pedofielen die samenzweren tegen meneer Trump terwijl ze een wereldwijde kring voor kinderseks verhandelen”. Deze moeder aller theorieën breekt vervolgens in verschillende tentaculaire sub-theorieën zoals 5G-schade , menselijke controle door middel van nanochips, buitenaardse en ondergrondse invasies, Bill Gates ‘bevolking controle, NASA’s platte aarde leugens en wereldleiders die bloed van minderjarigen consumeren, naast meer absurd en amusant samenzweringen.
Op sociale mediaplatforms, waaronder YouTube, Facebook, Instagram en Twitter, werd hard opgetreden tegen accounts, groepen en inhoud die reclame maakte voor ‘het grote Amerikaanse ontwaken’. Censuur wordt alleen de situatie verergert, het bevorderen van een verhaal en het verstrekken van meer redenen om samenzweringen te bloeien en mainstream geworden in de mate dat veel Republikeinse politici zijn publiekelijk QAnon supporters. Sommigen noemen het zelfs een nieuwe religie. Voeg aan de mix digitale inmenging en social engineering door Russische, Chinese en Iraanse hackers toe en je zult begrijpen waarom ik een trol word genoemd voor het uiten van een impopulaire mening.
De Franse filosoof en advocaat Joseph de Maistre zei altijd: “Elke natie krijgt de regering die het verdient.” Die uitspraak is niet van toepassing op grote delen van de Amerikaanse samenleving. Een land dat een smeltkroes is van ideeën, innovaties, hard werken en diversiteit, en dat niet kan worden gereduceerd tot zijn verachtelijke leiderschap. Helaas hoor je in de politiek alleen de luidste stemmen terwijl een groot deel van de bevolking in het centrum ligt en met afgrijzen de twee botsende polen observeert terwijl ze de Verenigde Staten verenigen.
