NAVO-oorlogen versus menselijke overleving

NAVO Landen Die Hun Naam En Aanzien Aan Een Oorlogsverslaafde Verlenen, Zijn Geen Vrienden Van Die Oorlogszuchtige.

Het vriendelijkste zou zijn om het af te snijden en een onafhankelijk standpunt in te nemen voor vrede. 

Opmerkingen op  http://nonatoyespeace.org :

De NAVO van de populaire verbeelding is een vergadering van vertegenwoordigers van democratische naties die zich inzetten om de wereld vreedzamer te maken, onder andere door elkaar militair te verdedigen als een van hen wordt aangevallen. Er zou nauwelijks een ernstiger verzameling leugens kunnen bestaan. De NAVO is in feite een instelling die zich primair toelegt op de toegenomen verkoop van wapens aan regeringen van elk type — noch haar leden noch haar vaak openlijk dictatoriale partners die handelen op bevel van een bevolking — en secundair toegewijd is aan het uitvoeren van de wil van één regering, die hier in Washington, DC is gevestigd, die wordt vertegenwoordigd door meer dan 900 militaire bases buiten haar grenzen.

De oorlogen van de NAVO hebben nooit betrekking gehad op het verdedigen van een van haar leden tegen een buitenlandse invasie. Slechts één keer heeft de NAVO beweerd haar leden op te roepen tot collectieve verdediging, en dat was voor de idiote, massamoorddadige, milieurampzalige, op zichzelf contraproductieve, 20-jarige oorlog tegen het verre, verarmde Afghanistan, die voornamelijk werd gevoerd om Amerikaanse politieke redenen na terroristische aanslagen – ook al zijn terroristische aanslagen niet gebruikt als rechtvaardiging voor NAVO-oorlogen als ze in een ander NAVO-lidstaat plaatsvonden – en die alleen door de NAVO werd gevoerd na de individuele Amerikaanse aanval op Afghanistan die een regering omverwierp die bestond uit mensen die, met een paar aanpassingen, een paar blokken verderop goed zouden passen bij het Amerikaanse Hooggerechtshof.

Elke andere NAVO-oorlog miste zelfs de belachelijke schijn van defensiviteit, en vaak zelfs enige overeenkomst tussen NAVO-leden, zodat men zou kunnen debatteren over wat wel of geen NAVO-oorlog is geweest, als men het feit zou negeren dat de staf en infrastructuur van de NAVO zijn gebruikt om de oorlogen in Bosnië, Kosovo, Afghanistan, Irak, Libië, Oekraïne en Gaza te lanceren, voort te zetten of te escaleren. Geen enkele hiervan is legaal geweest — noch voor noch tijdens de betrokkenheid van de NAVO.

De NAVO heeft geen macht om iets te legaliseren. Zelfs de NAVO van de populaire verbeelding zou een criminele onderneming zijn, zelfs tijdens een oorlog van de populaire verbeelding waarbij een engelachtig onschuldige natie uit het niets wordt binnengevallen door ondermenselijke monsters. Er staat niets in het VN-Handvest over barmhartige Samaritaanse massamoordmachines die meedoen aan een geautoriseerde oorlog.

Er is veel in de werkelijke menselijke geschiedenis dat de waarde van onderhandelingen, diplomatie, demilitarisering, ongewapende burgerverdediging en een daadwerkelijke op wetten gebaseerde orde suggereert, en dat suggereert dat deze alternatieven worden geschaad door zware investeringen in instellingen die zich toeleggen op de structuren en culturen die de wapenverkoop stimuleren.

In Bosnië en Servië trok de NAVO als eerste ten strijde, en wel tegen een land dat geen enkel NAVO-lid had aangevallen of zelfs maar bedreigd, en ondanks dat sommige NAVO-leden voor vrede wilden werken. De Verenigde Staten gingen ten strijde zonder goedkeuring van de VN of zelfs het Amerikaanse Congres, maar met de nieuwe wet-op-zichzelf NAVO-proclamatie van Humanitaire Oorlog.

In de Amerikaanse regering hadden degenen die meer oorlogen wilden, ontdekt dat ze die konden rechtvaardigen door vazalstaten mee te nemen — zoals een winkeldief die ontdekt dat als hij 10 vrienden meesleept, de politie hen allemaal zal helpen hun zakken te vullen. In het Congres werd ontdekt dat bepaalde verschrikkingen in oorlogen niet onderzocht hoefden te worden als ze als NAVO’s konden worden bestempeld — en de NAVO heeft geen regering om het te onderzoeken omdat het geen land is — het speelt er gewoon een op tv en stuurt zijn niet-gekozen leider de hele wereld over voor gezamenlijke persconferenties met premiers en presidenten.

De grootste ontdekking was echter dat er geen vredesdividend aan het einde van de Koude Oorlog hoefde te zijn. In feite hoefde er geen einde te komen aan de Koude Oorlog. Oorlog, zo werd ontdekt, kon een eindeloze humanitaire publieke dienst zijn die een reeks onuitroeibare bedreigingen afweerde van terroristen tot piraten tot China tot Rusland tot verschillende regeringen die hun wapens op de verkeerde plekken kochten — verschrikkelijke regeringen, dat zeker, maar niet verschrikkelijker dan veel van degenen die hun wapens op de juiste plekken kochten. En natuurlijk doden oorlogen veel meer mensen dan regeringen en doden ze regeringen over het algemeen helemaal niet.

De grootste prestatie van de NAVO tot nu toe is de vernietiging van Afghanistan, de ontbossing en vergiftiging van het land, het doden van honderdduizenden mensen, het dakloos maken van miljoenen mensen, het omleiden van biljoenen broodnodige dollars in enorme verwoesting, en de nederlaag van de overgrote meerderheid van de legers ter wereld door een verarmd en verdeeld volk dat gereduceerd is tot het stelen van de uitrusting van de indringers en het verkopen van drugs aan de indringers om een ​​succesvol verzet te financieren — om nog maar te zwijgen van de propagandaprestatie die geen rekening houdt met deze realiteit, namelijk het samenvoegen van de criminele en onzinnige Humanitaire Oorlog met de criminele en onzinnige Oorlog van Wraak.

In de Amerikaanse cultuur kan een oorlog die zo gruwelijk is als die in Afghanistan worden getransformeerd in een gloeiend model van goedheid en wonder, simpelweg door een andere oorlog te beginnen die nog erger is. Toen de oorlog in Irak zo veracht werd dat mensen als Barack Obama moesten doen alsof ze ertegen waren, moest de oorlog in Afghanistan een goede oorlog zijn, net zoals de Tweede Wereldoorlog de ultieme goede oorlog was geworden tijdens de oorlog in Vietnam.

En toch, schaamteloos en openlijk, wat Afghanistan een goede oorlog maakt, is deels dat het een wraakoorlog was — een rechtvaardiging die in geen enkele wet of verdrag voorkomt, maar die in bijna geen enkele Hollywoodfilm in mijn leven ontbreekt. Iemand was buiten de lijntjes getreden. Iemand had de NAVO en dat kleine deel van de wereldbevolking dat de Internationale Gemeenschap heet, niet gerespecteerd, en daarom moesten de mensen die op een plek woonden waar die criminelen enige tijd hadden doorgebracht, het met hun leven bekopen.

En omdat de laatste momenten van de oorlog net zo gewelddadig waren als de voorgaande 20 jaar, wordt het probleem nu begrepen als niet wat de oorlog deed, maar hoe deze werd beëindigd — zelfs dat deze werd beëindigd.

Natuurlijk had Tony Blair, humanitair expert in het Midden-Oosten, tegen George W. Bush, beroemd portretschilder en docent masterclasses, gezegd dat het oké zou zijn om Irak aan te vallen als ze eerst Afghanistan zouden aanvallen — omdat het wraak was. En Irak vielen ze aan — zonder formele betrokkenheid van de NAVO, wat deels heeft geleid tot een reputatie van meer wetgetrouw dan het gemiddelde congreslid.

Maar de NAVO-legers werden gepest om te helpen. En uiteindelijk werd Irak de locatie van een NAVO-trainingsmissie die moeilijk te onderscheiden was van een door de VS geleide bezetting (dezelfde Amerikaanse generaals waren verantwoordelijk voor beide), en die, in een nieuwere versie, tot op de dag van vandaag voortduurt, ondanks de eisen van Irak om Nexit, als u dat woord mag gebruiken.

In 2003 werden er stappen ondernomen in een Belgische rechtbank om generaal Tommy Franks, de commandant van de Amerikaanse troepen in Irak, te vervolgen voor het gebruik van clusterbommen in burgergebieden. De Amerikaanse minister van Defensie Donald Rumsfeld pakte dat probleem aan tijdens een NAVO-vergadering door België te waarschuwen dat de Verenigde Staten het NAVO-hoofdkwartier in België niet zouden financieren en niet zouden deelnemen aan vergaderingen in België, waardoor de indruk werd gewekt dat het NAVO-hoofdkwartier naar elders zou worden verplaatst.

In plaats van te schreeuwen “Goed gedaan! En neem je illegale kernwapens mee!”, volgde België de lijn, een instrument in de Tools Based Order. De vervolging verdween snel, terwijl de oorlog in Irak onveranderd doorging.

In 2011 besloot de NAVO om Libië aan te vallen. Ze logen over bedreigingen voor Libiërs en deden alsof een VN-resolutie over de bescherming van Libiërs een autorisatie was voor een oorlog, het bombarderen van het land en de omverwerping van de regering — wat chaos en bergen wapens over de regio achterliet die zich jarenlang verspreidden, om nog maar te zwijgen van openlucht slavenmarkten. Het excuus voor de oorlog werd zelfs genocidepreventie genoemd — dit was voordat genocidefacilitering de orde van de dag werd hier op Capitol Hill.

Tot zijn eer was het Amerikaanse Congres, net als de VN, alle wetten en verdragen en een groot deel van de wereld, tegen de oorlog. Tot zijn schande deed het Congres er niets aan. Zodra een president iets doet, vooral als het onder de vlag van de NAVO is, betekent dat dat het niet illegaal is. Dit was effectief waar toen Richard Nixon het zei en is nog meer waar geweest totdat het Hooggerechtshof het onlangs zei.

U zult van andere sprekers horen over Oekraïne en Gaza en de Zuid-Chinese Zee. Ik wil kort ingaan op Oekraïne omdat het de leugen is die de helft van het Amerikaanse publiek gelooft, omdat het de basis is van de steun voor de NAVO, en omdat — in een van de vreemdste ontwikkelingen die ik me kan herinneren — het in de Amerikaanse (en Europese) politiek rechtse racistische militaristische fascistische figuren zijn die het meest openstaan ​​voor het beëindigen van deze specifieke oorlog, zij het om zich te kunnen richten op andere oorlogen.

De feiten suggereren dat Oekraïne wordt geschaad, niet geholpen, door eindeloze wapenleveringen. In december 2021 stelde Rusland een overeenkomst voor die gericht was op het niet toetreden van Oekraïne tot de NAVO, en de VS verwierp deze. De criminele moorddadige onvergeeflijke Russische invasie die volgde, werd gemotiveerd, volgens de secretaris-generaal van de NAVO, door de weigering van de NAVO om Oekraïne uit te sluiten.

Vlak na de invasie, in maart 2022, leek het er na onderhandelingen bemiddeld door Turkije op dat Rusland bereid was zich terug te trekken uit Oekraïne als Oekraïne zich zou committeren aan het niet toetreden tot de NAVO en dat Oekraïne bereid was om akkoord te gaan. We zullen het nooit zeker weten, maar weet wel dat goed onderbouwde nieuwsberichten laten zien dat de VS en het VK Oekraïne hebben verteld de deal te weigeren en de oorlog gaande te houden .

Zelfs nu, na alle slachtingen en vernietiging, zou de VS Oekraïne kunnen toestaan ​​om met Rusland te gaan zitten en te onderhandelen, wat zou kunnen aangeven dat er een limiet is aan de levering van gratis wapens. Maar de secretaris-generaal van de NAVO heeft de Amerikaanse regering publiekelijk opgedragen Oekraïne toe te staan ​​Amerikaanse wapens te gebruiken om binnen Rusland aan te vallen, en de Amerikaanse regering heeft ingestemd. Het plan is escalatie, geen onderhandeling.

De NAVO pochte vorig jaar dat het 800 Oekraïners had opgeleid om net zo corruptievrij te zijn als een Amerikaanse politicus, en toch is Oekraïne, na het dumpen van onbeperkte, onverantwoordelijke wapens en dollars in de plaats en het jarenlang aandringen op oorlog, nog steeds te corrupt voor de NAVO, aldus de NAVO.

Of beter gezegd, de NAVO kan nog steeds niet al haar leden corrumperen om Oekraïne uit te nodigen om toe te treden, maar het kan velen van hen ertoe bewegen bilaterale toezeggingen te doen aan Oekraïne, het kan de hele regio militariseren en het kan het Westen cultureel voorbereiden op de Derde Wereldoorlog. Hoeveel voorbereiding heb je immers nodig om afscheid te nemen van alles?

Als topwetenschappers en waarnemers blijven waarschuwen dat we dichter bij een nucleaire oorlog zijn dan ooit — een bedreiging voor al het leven op aarde — dan maakt alles wat je doet om dat risico te vergroten je tot een tegenstander van de mensheid. Terwijl Oekraïners en Russen net zo waardevol zijn als iedereen, wordt bijna iedereen vergeten en als waardeloos behandeld als we een oorlog met een nucleair risico alleen in lokale termen beschouwen. Wat er in Oekraïne gebeurt, blijft niet in Oekraïne.

De NAVO noemt zichzelf een “nucleaire alliantie” en onderhoudt een “Nucleaire Planningsgroep” voor al haar leden – zij met en zij zonder kernwapens – om de lancering van het soort oorlog te bespreken dat al het leven op aarde in gevaar brengt, en om repetities of “oorlogsspelen” te coördineren voor het gebruik van kernwapens in Europa, waar de VS de NAVO gebruikt als dekmantel om kernwapens illegaal te verspreiden naar zes landen, en Rusland volgt nu dit voorbeeld.

We zitten in de problemen en hebben een radicale ommekeer nodig, niet omdat de NAVO een goed idee is dat mislukt is, niet omdat de NAVO een goed idee zou kunnen zijn als andere landen het zouden doen, niet omdat de NAVO een goed idee moet zijn omdat we ons voorstellen – terecht of onterecht – dat bepaalde verfoeilijke individuen er om hun eigen vreemde redenen tegen zijn, maar omdat de vijand van het leven op aarde de institutionalisering van oorlog is, de instelling, normalisering en acceptatie van massamoord als een publieke dienst.

Laten we op dit vierde juli-weekend in herinnering roepen dat de Verenigde Staten uit oorlog zijn geboren, een oorlog om macht, imperium en slavernij, en ook beperkte vrijheden voor een beperkt aantal mensen. Sindsdien zijn er weinig momenten van vrede geweest voor het Amerikaanse leger. Landen die hun naam en respectabiliteit aan een oorlogsverslaafde lenen, zijn geen vrienden van die landen. Het vriendelijke zou zijn om het af te snijden en een onafhankelijk standpunt in te nemen voor vrede.