Indignatie redactie 
Het wordt zo langzamerhand een hele tour om de echte waarheid te vinden achter de gekleurde nieuwsberichten op de mainstream media. Of je nu ouderwets een krant doorbladert of, zoals ik zelf de online nieuwssites afstruin, het is allemaal één pot nat. Het zijn meestal berichten die voorgekauwd worden aangeleverd door de grote persbureaus ANP, Reuters en Bloomberg.
Spel om de macht
Alleen de lokale berichten met de rouwadvertenties en de dramaverhalen over moord en doodslag zijn nog redelijk betrouwbaar. Het feit dat er iemand is overleden is vaak een keihard gegeven. De landelijke dagbladen zijn grotendeels in bezit van mediagigant DPG Media. Wanneer zoveel kranten en nieuwszenders in eigendom geraken van één eigenaar dan kan er makkelijk sprake zijn van beïnvloeding en belangenverstrengeling. Dat heb ik in de gelinkte column in het stukje “familie van” geprobeerd duidelijk te maken. Het is het bekende machtsspel dat wordt voort gebracht door de globalisering. Hoe meer bedrijven samenklonteren onder beheer en in eigendom, hoe meer invloed je krijgt op het wereldtoneel. Als leuke bijkomstigheid krijgen beleggers hapklare brokken gepresenteerd op de financiële markten waar de aandelen van de kapitaalkrachtige multinationals hoog genoteerd staan.
The BIG five
In deze tijd met snelle veranderingen naderen we het punt waarop kritische mensen waarschuwen voor de gevaren van de globalisering. Vermogensongelijkheid en scheefgroei raken mede door de coronacrisis nu wel erg uit balans en wordt duidelijk zichtbaar in de vorm van groeiende sociale onvrede. De kapitaalkrachtige eigenaren van Big Tech, Big Financials, Big Farma, Big Media en Big Brother hebben elkaar gevonden via de supranationale organisaties zoals de VN, het WEF en al die andere. Een bekend verhaal dat als een rode draad in mijn columns regelmatig terug komt. Ik vind het belangrijk om deze onbehaaglijke ontwikkelingen bij herhaling te benoemen omdat we zonder het te beseffen dreigen te worden geregeerd door een elitair clubje regenten. We zien de vorming van een nieuwe wereldorde door het samenklonteren van de macht van het kapitaal. De tentakels van de elitaire globalisten spreiden zich uit over de massa via de politiek en de media. Hoe kun je nu beter de massa bewerken dan met hulp van machtsgeile politici die hun kiezers een worst voor houden van een idealistische nieuwe wereld waarin we solidair de 17 duurzame ontwikkelingsdoelen van het WEF nastreven.
De wereld wordt een betere plek
Een wereld waarin we het klimaat de baas worden, waar iedereen gelijk is, iedereen in Europa digitaal is met een EU-digitaal paspoort, iedereen zijn gezondheidsstatus bewijst, iedereen gebruik maakt van CBDC(Central Bank Digital Currency), en iedereen de zeventien doelen(SDG’s) nastreeft om van de wereld een betere plek te maken. Dat is dus de Agenda 2030 van het WEF waar ik niet meer om heen kan. Wat willen we nog meer, de agenda die we met ons allen moeten omarmen. Daarom moeten we iedereen die niet meedoet of afwijkt van de duurzame doelen terecht wijzen. En voel ik me schuldig om me hierover kritisch uit te laten. Hoe kun je nu tegen een betere wereld zijn waarin we allemaal gelijk zijn zonder onderscheid des persoons, geen verschil tussen arm en rijk en waarin onze gezondheid wordt geregeld door Big Farma en Big Brother. Waar iedereen op elkaar let en elkaar de les leest als iemand er een “verkeerde” mening op na houdt. De Agenda 2030 is de nieuwe Bijbel met een nieuw testament. Hiermee begeven we ons op de ‘goede weg.’ We hebben nu de technologische middelen die er vroeger niet waren en daardoor is Big Tech in staat ons te digitaliseren. Big Farma maakt ons resistent tegen alle ziekten, Big Brother houdt toezicht en Big Media leest ons voor.
Factcheckers
De invloed van de mediagiganten begint erg op te vallen. Door de opkomst van sociale media kunnen de eigenaren van Facebook, Youtube, Twitter e.a. zelf bepalen welke nieuwsberichten, en welke feiten en meningen schadelijk zijn voor de heersende opvattingen van de publieke opinie. De collectieve mening wordt nu bepaald door de eigenaren van de persbureaus en de eigenaren van de sociale media. De elitaire eigenaren die zijn verenigd via het WEF-eliteclubje en een gezamenlijke agenda hanteren. Ze hebben factcheckers opgeleid om nieuwsberichten op onwaarheden en feitelijkheden te controleren, zogenaamde feitencontroleurs dus. Om feiten onpartijdig te checken moet je onafhankelijk kunnen denken en niet beïnvloed worden door de politiek of welke organisatie dan ook. Blijft de vraag wie ze financiert en wie checkt vervolgens de factcheckers, en wie checkt etc, etc. Een opvallend fenomeen dat is ontstaan toen censuur werd toegepast op de sociale media. Nog opvallender zijn de onderzoeken waaruit blijkt dat vaak een lijntje is te vinden in de richting van het grote geld. Zo bleek uit een recent onderzoek dat Factcheck.org gedeeltelijk gefinancierd wordt door de Robert Wood Johnson Foundation. Volgens de financiële verklaring van deze stichting hebben ze een aandeel van meer dan $ 1,8 miljard in de COVID-19-fabrikant, Johnson & Johnson. Tsja!
Weg met “The BIG Five.”
Een ander staaltje van (politieke) beïnvloeding zagen we op Spotify waar muzikanten als Neil Young, Nils Lofgren en Joni Mitchell hun muziek van de streamingdienst afhaalden vanwege desinformatie over onder meer het coronavirus en de werking van vaccins. Wat is dan desinformatie? Daar gaan we nooit uitkomen zolang we ons nog zelf kunnen informeren via de alternatieve media en zolang we onze mening mogen verkondigen. Waarom staan sociale media niet open voor vrijdenkers die een andere mening verkondigen dan de heersende opvattingen zoals die ondersteund worden door de mainstream media? Het antwoord is heel simpel. De eigenaren willen niet tegen de haren in worden gestreken, wat schadelijk kan zijn voor hun verdienmodel. Gelukkig maakt de eigenaar van Biflatie.nl geen deel uit van het WEF-eliteclubje en kan ik hier schrijven wat ik wil. Lang leve de kleine platforms. Lang leve kleinschaligheid. Weg met “the BIG Five.”
