De coronapas is voor ons een eindhalte op een liberale vrijheidslijn
Indignatie redactie
3 min. lezen
De coronapas is voor ons een eindhalte op een liberale vrijheidslijn. ‘Geef een overheid één keer de kans om grondrechten te schenden (‘Dit keer is het echt nodig!’) en je stopt die duivel nooit meer terug in de doos.’
Voor mensen die neigen naar complotdenken, is de invoering van de coronapas met een QR-code die aangeeft of je een brave prikburger bent, het vertrekpunt van de dodentrein naar een nieuwe wereldorde van dictatuur en onderdrukking, waar alleen de hyperglobalisten het spoorboekje van hebben en de eersteklaskaartjes louter aan WEF-leden zijn voorbehouden.
Voor mij is de coronapas juist een eindhalte op een liberale vrijheidslijn, die we nooit hadden moeten bereiken. Voorbij het stootblok van de grondrechten, naar het station van de staatsdwang. Een significant verschil van inzicht met Willem Engel of Thierry Baudet. Bovendien ben ik gevaccineerd.
De meeste mensen die braaf hun QR-code tevoorschijn toveren en trots tonen hoe goed ze gedresseerd zijn door de stroomstootjes van schmierende politici, noemen echter eenieder die weigert een ‘wappie’ en wentelen zich vervolgens in de gezapige warmte van deze meerderheidsmening: het grootste gedeelte van Nederland is immers keurig geprikt, waarom zou je dit systeem weigeren?
Nou, bijvoorbeeld omdat het zonder zichtbare tegenzin is ingevoerd op grond van de leugen dat het een ‘versoepeling’ is? Omdat er geen normen gesteld zijn wanneer de besmettingen of nieuwe ic-opnames laag genoeg zijn om het systeem op te heffen? Omdat er geen voorgenomen einddatum is?
Dat zijn nog maar de praktische zaken. Principieel is de vraag wat er nog meer kapot kan nu deze doos van Pandora is geopend. Geef een overheid één keer de kans om grondrechten te schenden (‘Dit keer is het echt nodig!’) en je stopt die duivel nooit meer terug in de doos. Volgende halte: gedragsgebonden zorgpremie, een persoonlijk CO2-budget, benzinerantsoenen – allemaal per QR? Weg keuzevrijheid, weg individuele afwegingen, hallo staatstirannie der makke meerderheid?
De kritiek op principiële QR-weigeraars is zelden dieper dan ‘het duurt maar 30 seconden’ (alsof de prijs die je betaalt voor een QR-samenleving in tijd wordt betaald) of ‘zonder rijbewijs mag je ook geen auto rijden’ (alsof je iedere keer dat je instapt om een handeling die oefening vereist om hem uit te mogen voeren, naar dat rijbewijs wordt gevraagd). De enige reden dat de reinheidspas werkt, is omdat de meerderheid mak meedoet. Dat schakelt zelf nadenken meestal uit.
Vrome voorgangers zorgen bovendien dat die meerderheid in retorische armoede kan blijven hangen. Zoals Sanne Wallis de Vries, die QR-weigerende cultuurfiguren ‘weigerartiesten’ noemt. Of beroepsbankhanger Angela de Jong, die QR-weigeraars ‘lafaards’ noemde en daarmee bewijst dat de kortste weg naar snelle roem bestaat uit luidkeels de meerderheidsmening verkondigen.
Toch fijn dat iedereen voor de cognitieve dissonantie over z’n eigen lethargie over vrijheid en rechten bij deze bankhangbig terecht kan om een gratis drogreden op te halen.
Iedereen wil van corona af. Maar mag het zonder uitruil tegen een permanente controlestaat?
