Duitse intensive care verpleegkundigen waarschuwen tegen boostervaccinatie.

De in Duitsland toegediende covidvaccinaties hebben nog steeds niet de juiste goedkeuring gekregen, maar hebben slechts een voorwaardelijke EU-goedkeuring. En hoewel in andere landen, zoals Israël, de infectiecijfers ondanks de hoge vaccinatiegraad stijgen, gaat de distributie van het in Duitsland reeds toegediende vaccin de volgende ronde in.

Minister van Volksgezondheid Jens Spahn wil iedereen een zogeheten boostervaccinatie aanbieden. Naar verluidt is men reeds begonnen met deze vaccinaties in zorginstellingen. Epoch Times sprak met Werner Möller en Christian Snurawa, initiatiefnemers van Pflege für Aufklärung (Zorg voor Opheldering), over de huidige situatie. Samen kijken de twee mannen terug op bijna 30 jaar ervaring in de intensive care. Terwijl Möller, die ook ademhalingstherapeut is, in een kliniek werkt, is Snurawa actief in de extramurale zorg. Zij zijn het niet eens met het narratief dat gevaccineerden niet besmettelijk zijn en niet ziek kunnen worden. Ze noemen het covidvaccin een gentherapie.

Epoch Times: Hoe beoordeelt u vanuit uw praktische ervaring de noodzaak van herhalingsvaccinatie van zorgontvangers en verzorgers? Wat moeten degenen die gevaccineerd willen worden, volgens u weten over herhalingsvaccinatie?

Möller, Snurawa: In de eerste maanden hebben wij bij Pflege für Aufklärung een schrikbarend aantal brieven ontvangen over sterfgevallen en ernstige complicaties, vooral in verpleeghuizen. En we zien dit zelf in de dagelijkse praktijk. In de mainstream media worden ze opzettelijk verzwegen. In ziekenhuizen worden vaccinatiestatus of complicaties meestal niet in de anamnese opgenomen. In sommige ziekenhuizen wordt het wel gedaan, maar niet alle gevallen worden gemeld of in de behandeling opgenomen. Het lijkt wel of verpleegkundigen en artsen, die gewoonlijk gewend zijn bij hun werk goed op te letten, plotseling op mysterieuze wijze een schakelaar hebben omgegooid en duidelijke feiten negeren.

De zogenaamde “boostervaccinatie” vindt alleen plaats omdat men heeft gemerkt dat de doeltreffendheid van deze gentherapie niet is wat men ervan gehoopt had; het huidige voorbeeld is Israël. Het doel hier is om mensen onder politieke druk te blijven zetten. Het verraderlijke is echter het narratief: men wil de risicopatiënten beschermen!

Men beschermt mensen die tot risicogroepen behoren, die verschillende reeds bestaande ziekten hebben en daardoor immuungecompromitteerd zijn, niet door hen bloot te stellen aan een medisch experiment dat hun toch al kritieke toestand verergert, waardoor zij kunnen sterven of de ernstigste complicaties kunnen krijgen. Het andere verhaal “gevaccineerden zijn niet besmettelijk en gevaccineerden krijgen geen COVID-19, dus de maatregelen zijn niet op hen van toepassing” is ook niet waar.

Het virus maakt geen onderscheid tussen gevaccineerden en ongevaccineerden wanneer het via de luchtwegen in de slijmvliezen van de neus-keelholte of de longen terechtkomt. De antilichamen, die als ze al in het bloed zitten, zijn hier in eerste instantie niet werkzaam. Even kritisch zijn hier de toxiciteit van de spike-eiwitten en de lipide-nano-verpakkingen en hun invloed op de bloedstolling in het endotheelweefsel van vele organen (embolie, vorming van trombi, enz.).

Gevaccineerde mensen zijn ook besmettelijk en gevaccineerde mensen worden ook ziek en krijgen ernstige ziekteverlopen en sterven daaraan.

ET: Momenteel nemen de vaccinatiecampagnes en de drang van politici om zich tegen COVID-19 te laten vaccineren toe. Hoe beoordeel je dit als intensive care verpleegkundige?

De sterfgevallen door gentherapie in bejaardentehuizen en ziekenhuizen worden door politici verzwegen. We zien ze bijna dagelijks. Pflege für Aufklärung heeft veel brieven ontvangen van wanhopige familieleden en collega’s. Er is nauwelijks sprake van professionele uitwisseling of informatie in het openbaar, in plaats daarvan is er sociale verdeeldheid en laster jegens andersdenkenden, zelfs in gerenommeerde professionele kringen. Mensen zoals wij, die dagelijks te maken hebben met COVID-19 en andere ernstig zieke patiënten, die nog steeds in de meerderheid zijn, worden natuurlijk niet uitgenodigd voor talkshows. Anders zouden we de leugens natuurlijk vrij snel ontmaskeren door onze professionele deskundigheid en praktische ervaring.

ET: Als ik u goed begrepen heb, gaat u ervan uit dat vaccinatie meer kwaad dan goed doet, hebt u daar enig bewijs voor?

Möller en Snurawa: Wij hebben in ons netwerk van collega’s al veel gevallen anoniem verzameld die verband houden met sterfgevallen of complicaties bij vaccinaties. Patiënten met sinustrombose, longembolie, neurologische stoornissen tot volledige verlamming van jonge gezonde mensen in het midden van hun leven en vele andere complicaties. Er zou hier niet genoeg ruimte zijn om de voorbeelden in detail uit te leggen. Bijna alle gevallen hebben echter één ding gemeen: er wordt beweerd dat ze niets met vaccinatie te maken hebben.

Wij zijn in het algemeen niet tegen vaccinatie. Hier hebben we echter te maken met een wereldwijd farmaceutisch experiment, uniek in de geschiedenis van de geneeskunde, waarbij alle regels van objectiviteit worden opgeschort. Er is nauwelijks sprake van een professioneel-objectief discours. In ons dagelijks leven op de intensive care zijn wij gewend zeer nauwkeurig te zijn in alles wat wij doen in het belang van het welzijn van de patiënt. Dat is niet langer het geval. Dit is erg verwarrend.

Zelfs als de “vaccinatie” bescherming zou bieden, is het nog steeds onverantwoord om hier een medische therapie te misbruiken als politiek-maatschappelijke onderhandelingstroef. Deze aanpak is niet medisch gefundeerd, maar louter politiek-economisch gemotiveerd.

Onder collega’s heerst onzekerheid en angst over vaccinatie dat zij hun baan zouden kunnen verliezen, wat natuurlijk onzin is. Angst is een slechte raadgever. Slechts enkele collega’s lieten zich genetisch behandelen uit angst voor COVID. Velen willen hun schijnvrijheid en beloven zichzelf veiligheid, volgens de meeste argumenten die we in gesprekken horen.

Daarom kiezen veel collega’s de pragmatische weg van berusting en aanpassing. Maar niet wij van Pflege für Aufklärung. Wij willen alle collega’s oproepen om voor hun beroep te vechten en hier in het dagelijks leven beter naar te kijken.

Kortom: het draait allemaal om geld en winstmaximalisatie bij de financiering van ziekenhuizen, inclusief de kwestie van vaccinatie.

ET: In de laatste aanbeveling van de STIKO voor kinderen en adolescenten wordt gewezen op de mogelijkheid van hartspierontsteking bij jonge mannen na vaccinatie maar die vervolgens in het ziekenhuis behandeld kan worden. Wat betekent dat voor iemand die hiermee te maken heeft?

Möller: Ja, hartspierontsteking kan worden behandeld. Wat houdt zo’n bewering in? Myocarditis is een levensbedreigende ziekte. Het kan leiden tot plotselinge hartdood en zelfs als dat niet het geval is, kan het levenslange beperkingen veroorzaken: Hartfalen, hartritmestoornissen, levenslange verslechtering van de lichamelijke prestaties, wat op zijn beurt kan leiden tot verlies van het vermogen om te werken. De getroffene kan een verpleeggeval worden, en dus een belasting voor het zorgstelsel, om nog maar te zwijgen van de psychologische gevolgen. Een dergelijke verklaring van de STIKO moet eigenlijk beantwoord worden met een klacht.

ET: Wat zijn, volgens uw ervaring, de behandelingsmethoden voor COVID? Moet elke COVID-patiënt vrezen voor zijn of haar leven?

Möller: Het is duidelijk dat maar heel weinig mensen een ernstig beloop krijgen waarvoor intensieve verzorging nodig is. Godzijdank. Covid-19 is ernstig te nemen en kan ook een ernstig verloop hebben. Niemand betwist dat. Ik zie alleen de zware patiënten in mijn werk op de intensive care afdeling.

Toch zijn er in de eerste maanden fouten gemaakt. Ze intubeerden veel te snel, wat altijd een escalatie betekent en de situatie verergert, bij elke ziekte. In de tussentijd, hebben ze geleerd, hoop ik. In het dagelijks leven is al een zekere routine ontstaan. Niettemin is, zelfs in therapie, beademingstherapie, voortdurende evaluatie noodzakelijk, zoals het altijd zou moeten zijn. Eén ding moet echter duidelijk zijn: Op de intensive care wordt vooral veel geld verdiend met complexe therapie, beademing en – wat tot nu toe zeer weinig bediscussieerd is – ECMO-therapie.

ECMO betekent extracorporale membraan oxygenatie. Bij deze procedure krijgt de patiënt intensieve verzorging, waarbij de longen volledig worden beademd en het bloed buiten het lichaam van zuurstof wordt voorzien. Hoewel deze procedure wordt gebruikt voor COVID-ziekten, houdt zij een risico in, vooral bij oudere patiënten, en is zij in de meeste gevallen niet erg succesvol. Het sterftecijfer is hier erg hoog.

Intussen zijn er echter steeds meer ECMO-centra. Niet omdat de behandeling effectief is, maar omdat er geld mee te verdienen valt. Zelfs het verstrekken van ECMO-plaatsen alleen al wordt goed betaald, zonder dat het nodige verplegend personeel beschikbaar hoeft te zijn. Met een ECMO plaats, heb je eigenlijk 1:1 zorg nodig. Intensieve zorg op zich is zeer personeelsintensief – zowel kwalitatief als kwantitatief. Maar de eisen aan de EMCO-therapie zijn nog hoger.

Natuurlijk heeft de schijnbare vermindering van het aantal bedden op de intensive care ook te maken met het feit dat deze bedden in veel ziekenhuizen dagelijks niet kunnen worden bediend om personeelsredenen, wat niet betekent dat ze zijn verminderd.

ET: Hoe beoordeelt u de huidige situatie van de coronapatiënten in vergelijking met het begin van de pandemie?

Möller en Snurawa: Feitelijk is er op dit moment geen sprake van een pandemie.

ET: Hoe schat u het risico in voor zorgbehoevenden in het geval van een nieuwe golf in het najaar van 2021?

Möller en Snurawa: De vraag is: hoe definieer je “golf”? Ik vrees dat er een nieuwe golf van sterfgevallen en complicaties zal komen als gevolg van de vaccinaties, waarover onvoldoende voorlichting is gegeven. Maar ook hier zal er waarschijnlijk geen sprake zijn van een professioneel correcte gegevensverzameling die een degelijke, op bewijsmateriaal gebaseerde evaluatie mogelijk maakt.

Wij in de verpleging zijn gewend te werken met gevaarlijke ziektekiemen. Dit is niets nieuws. Een personeelstekort kan echter ook leiden tot een grotere verspreiding van ziektekiemen en ziekenhuisinfecties.

Inrichtingen zoals dat van mevrouw Flaig in Kirchheim tonen aan dat ook zonder mondkapjes, zonder asymptomatische tests en zonder isolatie in verpleeghuizen geen buitengewone situaties hoeven te ontstaan.

Het risico van de zogenaamde vierde golf hangt dus af van het gedrag van de mensen, zowel de bewoners als de verzorgers. Als men op de juiste manier professioneel te werk gaat, neemt ook het risico op infectie af. Dit vereist natuurlijk ook een goede personeelsbezetting.

Intussen zijn er echter steeds meer ECMO-centra. Niet omdat de behandeling effectief is, maar omdat er geld mee te verdienen valt. Zelfs het verstrekken van ECMO-plaatsen alleen al wordt goed betaald, zonder dat het nodige verplegend personeel beschikbaar hoeft te zijn. Met een ECMO plaats, heb je eigenlijk 1:1 zorg nodig. Intensieve zorg op zich is zeer personeelsintensief – zowel kwalitatief als kwantitatief. Maar de eisen aan de EMCO-therapie zijn nog hoger.

Natuurlijk heeft de schijnbare vermindering van het aantal bedden op de intensive care ook te maken met het feit dat deze bedden in veel ziekenhuizen dagelijks niet kunnen worden bediend om personeelsredenen, wat niet betekent dat ze zijn verminderd.

ET: Hoe beoordeelt u de huidige situatie van de coronapatiënten in vergelijking met het begin van de pandemie?

Möller en Snurawa: Feitelijk is er op dit moment geen sprake van een pandemie.

ET: Hoe schat u het risico in voor zorgbehoevenden in het geval van een nieuwe golf in het najaar van 2021?

Möller en Snurawa: De vraag is: hoe definieer je “golf”? Ik vrees dat er een nieuwe golf van sterfgevallen en complicaties zal komen als gevolg van de vaccinaties, waarover onvoldoende voorlichting is gegeven. Maar ook hier zal er waarschijnlijk geen sprake zijn van een professioneel correcte gegevensverzameling die een degelijke, op bewijsmateriaal gebaseerde evaluatie mogelijk maakt.

Wij in de verpleging zijn gewend te werken met gevaarlijke ziektekiemen. Dit is niets nieuws. Een personeelstekort kan echter ook leiden tot een grotere verspreiding van ziektekiemen en ziekenhuisinfecties.

Inrichtingen zoals dat van mevrouw Flaig in Kirchheim tonen aan dat ook zonder mondkapjes, zonder asymptomatische tests en zonder isolatie in verpleeghuizen geen buitengewone situaties hoeven te ontstaan.

Het risico van de zogenaamde vierde golf hangt dus af van het gedrag van de mensen, zowel de bewoners als de verzorgers. Als men op de juiste manier professioneel te werk gaat, neemt ook het risico op infectie af. Dit vereist natuurlijk ook een goede personeelsbezetting.