Toen de broers en zussen Scholl hun strijd tegen het nationaal-socialistisch fascisme begonnen, realiseerden ze zich al snel dat ze geld nodig hadden. Voor de matrixprinter, het papier, maar ook voor je eigen uitgaven. Sophie, de creatiever van de twee, had een geweldig idee: ze ontwikkelde een gemeenschapsconcept waarmee ze haar supporters aan de broers en zussen wilde binden. Dat zou een fondsenwerving mogelijk maken om de activiteiten en persoonlijke uitgaven te financieren – ze hadden immers geen inkomsten meer en besteedden veel tijd aan het verzet. Het plan was snel gemaakt. Enerzijds waren er oproepen tot donaties en inzamelacties, anderzijds was er ook merchandising: T-shirts, sleutelhangers en koffiemokken met een witte roos erop (naar keuze op zwart of rood).

Met een abonnementsmodel boden de twee vrijheidsstrijders verschillende toegang tot de content die ze hadden samengesteld. De folders waren van verschillende grootte – kort, normaal, uitgebreid (3, 5 en 10 Reichsmark). Premium-abonnees ontvingen ze zelfs een dag eerder en kregen voorkeursuitnodigingen voor geheime vergaderingen. Voor een kleine 300 Reichsmark konden de topsponsors deelnemen aan seminars die werden gehouden in een prachtige herberg in de Italiaanse Alpen. In de prachtige landelijke ambiance konden de sponsors hun vrijheidsstrijders ontmoeten en met hen van gedachten wisselen over levensbeschouwelijke vragen maar ook over persoonlijke zaken.

Een begin in onschuld

Toen de onafhankelijke publicisten van de vrijheidsbeweging in 2020 aan de slag gingen om de verhalen van de internationaal gecoördineerde Corona/NWO-dictatuur omver te werpen, was er een nieuwe consensus. De vrije geesten kwamen massaal bij elkaar om te bespreken hoe de strijd tegen het “nieuwe normaal”, die zou moeten leiden tot een “nieuwe wereldorde”, vorm kan krijgen. Het was voor iedereen duidelijk: het is alles of niets.

Iedereen die deelnam aan de fysieke bijeenkomsten en in de daaropvolgende maanden in de talrijke videoconferenties van gedachten kon wisselen met anderen, ervoer iets totaal nieuws: er was geen ijdelheid, geen dominantie, geen streven naar macht, geld, betekenis, aanwezigheid. Verenigd door de schok veroorzaakt door de snel uitgevoerde aanval, die in gelijke mate in ieders ledematen was, was er maar één doel: deze grootste aanval op de vrijheid, op de mensheid als geheel, samen willen pareren. Het middel om dit te doen zou moeten zijn: waarheid en solidariteit.

Macht, geld en een nieuwe mainstream

Nu, ruim een ​​jaar later, heeft zich in de mediascene van verzet een aparte markt ontwikkeld. Verrassend genoeg volgt het met zijn wetten die markteconomie-regels van de “oude orde” die ons op het punt hebben gebracht waar we nu zijn: een oligarchisch gestructureerd kapitalistisch systeem dat niet alleen de markten maar ook meningen monopoliseert en een beslissende invloed op hen heeft Implementatie van vrijheidsprojecten duurt. Of het nu gaat om nieuwe vormen van handelen of het creëren van nieuwe mediaplatforms: dominante persoonlijkheden hebben zich gepositioneerd, belangrijke “posten” bezet en zich aan de bronnen van inkomsten geplaatst.

Het gaat nu weer om markt- en opinieleiderschap, bereik en de kans op solide inkomsten. Wie met zijn product ‘dicht bij de klant’ staat, heeft meer kans op ondersteuning. Degenen die geloofwaardig kunnen maken dat ze de vrijheid van meningsuiting beter beschermen dan anderen, krijgen meer aanmoediging; degenen die de beste interviews afleveren, bereiken een groter bereik – en dus meer geld. En wie de grootste reputatie heeft als vrijheidsjournalist wint ook nog de eerste prijs voor fame and making legend… en er blijft nog geld over voor Japanse designerjeans.

Wie met exclusieve informatie de verzetsmarkt kan betreden en via multichannelmarketing gericht kan verspreiden, heeft kans op hoge toegangsaantallen – en dus meer contacten en mogelijk meer sponsors, gebruikers, klanten en abonnees. Dit verklaart waarom het in het najaar van 2021 moeilijker wordt om gegevens van andere vrijheidsjournalisten te krijgen. Je wilt het exclusieve of je wilt er het geld voor. Het feit dat de verspreiding en het delen van gevoelige informatie in het belang van alle mensen is, werd secundair. Zakelijk eerst. Geld en roem.

Het gaat om overleven

Onafhankelijke media hebben natuurlijk ook middelen nodig. Apparatuur en mediacapaciteit kosten geld, en zelfs als de meeste mensen pro bono werken, moet op de een of andere manier een aanzienlijk deeltijd- of voltijds werk worden betaald. Iedereen die permanent in de “lucht” wil zijn, moet zichzelf kunnen financieren – en doet dat idealiter uit zijn werk voor zijn lezers en kijkers. Tot zover goed.

“Het gaat om overleven” heeft een dubbele betekenis: de inspanningen van de pseudo-elites, hun politieke en media-helpers om een ​​nieuwe wereldorde te vestigen die vijandig staat tegenover de mens, is een existentiële bedreiging voor alle vrije mensen.

Als het verzet faalt, gaat het verzet ten onder, en daarmee alle onafhankelijke media. Om op het moment van de ergste ruzie de ontwikkeling van nieuwe businessmodellen voor een informatiekanaal aan te pakken, om je persoonlijke bekendheid te vergroten, lijkt bizar: nog een paar abonnementen verkopen op weg naar het schavot?

Gevangen in de echokamer

Naast de vraag of de kopie van de structuren van het oude mediakapitalisme ons naar een nieuw tijdperk kan brengen, wordt in de huidige strijd tegen de dystopische krachten een andere omstandigheid steeds duidelijker: de onafhankelijke media leven met hun discipelen in een echokamer. De incestueuze interviews – iedereen van de ‘scene’ heeft een slim gesprek met iedereen van de scene – de continue lus van zelfbevestigingen, de constante herhaling van dezelfde argumenten en gedachten hebben al quasi-religieuze trekken. Niet alleen “Corona” is een sekte – ook het verzet is er al lang een geworden.

Het probleem van de echokamer: alle mensen die erin vastzitten, ervaren hardnekkige ideeën. Ze voelen zich thuis in de gelederen van degenen die even wanhopig zijn. Het smaakt naar vrijheid als de leuzen van redding worden gezongen. Dit gebeurt echter alleen virtueel en meestal zonder enige gevolgen in de echte wereld. Omdat het een afgesloten ruimte is. Ook een die aan ons is toegewezen. We blijven gevangen in ons hoofd – hoewel we zogenaamd (digitaal-virtueel) zoveel ervaren.

De platforms waarmee een relevant bereik kon worden bereikt (Youtube, Facebook, Twitter) hebben de democratische oppositie al lang gecensureerd. Telegram werd als speeltuin toegewezen aan de verzetsstrijders. Dit heeft twee voordelen voor het systeem: ten eerste wordt Telegram door bewusteloze burgers gezien als een “beëdigd platform” en de inhoud daar wordt over het algemeen als dubieus afgewezen – dit voorkomt dat het het grote publiek bereikt. Ten tweede slaagde het systeem erin om alle groepen en hun supporters naar dit ene platform te leiden. Zo is het eenvoudig om alle netwerkrelaties centraal te analyseren en indien nodig te benaderen of het hele platform te blokkeren – vaarwel aan weerstand.

Verkoop van aflaten en digitale demobilisatie

De pandemische verwennerijhandel biedt een duidelijke deal: wie zich onderwerpt en aanvaardt de injecties, het gebrek aan vrijheid, zich aanpast en zwijgt, desnoods ook hun kinderen offert op het vaccinatiealtaar, wordt verlossing beloofd (die dan niet bestaat).

De aflaathandel van de verzetsmedia is een ander verhaal: geef ons je geld, ga op de bank zitten en geniet van de show. Volg je helden en word onderdeel van het verzet door ze de enscenering te laten bepalen. Op de mobiele telefoon en op de pc word je één met hen en daarmee hun heroïsche strijd voor vrijheid en gerechtigheid. De beloning is de hoop op bevrijding (die dan niet bestaat).

Ook hier is het een training voor passiviteit. Digitale associaties zijn ineffectief in de buitenwereld. Ze creëren bewustzijn in de genetwerkte groep, maar geen echte relaties of daadwerkelijke veranderingen.

Soms suggereert het idee dat de digitale passivering van de verzetsmassa’s een gerichte strategie van het systeem is. Het profiteert van het feit dat miljoenen mensen in de digitale ruimte blijven – omdat dit hun krachten bundelt en hun effectiviteit in de fysieke ruimte elimineert.

Misschien verklaart dat waarom we nog steeds onze vrijheden op Telegram mogen uitoefenen – zodat we niet de straat op gaan en andere mensen laten zien met hoeveel we zijn en welke macht we hebben als we eenmaal opstaan.

Vrijheid wat te doen?

Terwijl de meeste onafhankelijke journalisten zichzelf financieren uit niet-mediale bronnen, hun spaargeld opgebruiken, hun huis verkopen of geld lenen om via informatie liquiditeit te genereren voor de vrijheidsstrijd, hebben de grote verzetsondernemers veel geld nodig. Maar zolang de inhoud die ermee wordt geproduceerd niet uit de luchtbel wordt gestuurd, gebruikt het zeepbellenkapitalisme alleen middelen voor een doel op zich en berooft het op twee plaatsen het verzet van zijn kracht.

Enerzijds is er geen geld voor communicatief bereik buiten de verzetsbubbel – folders, stickers, guerrillamedia, reiskosten voor demo’s zouden kunnen worden gefinancierd, juridische geschillen, etc. een passivering van het verzet.

Maar de strijd voor vrijheid is nog maar net begonnen en de tijd dringt. Of in de laatste dagen van de mensheid een marktverdeling van de nieuwe markten van een nieuwe samenleving volgens kapitalistische principes tot enig doel kan leiden, lijkt twijfelachtig.

Degenen die wakker werden, eisen herhaaldelijk dat ARD en ZDF worden uitgeschakeld om aan de propaganda te ontsnappen. Het lijkt net zo legitiem om te eisen dat het gebruik van alternatieve media wordt beperkt en om te beseffen dat de echokamer, de bubbel, een plaats is van bevriezing, van comfortabele zelf-deactivering. Hoeveel video’s en posts we ook per dag verwerken – er blijft een bubbeltheater in ons hoofd.

Het leven is analoog

We zijn al heel lang besneden in het enige levende leven, analoog. Onze vrijheden, sociale nabijheid, ontmoetingen, uitwisselingen en aanraking worden verhinderd. Dit staat op de agenda (ID2020 etc.). We worden vanuit het systeem doorverwezen naar de digitale ruimte. Want daar zijn we volledig controleerbaar met ons gedrag en onze relaties. Omdat we daar ineffectief zijn.

Het leven is analoog, onderdrukking is analoog. Een weerstand kan dus alleen analoog functioneren. De vestiging van digitale nieuwe markten in gesloten digitale sferen helpt ons niet verder. We moeten de hyperdigitalisering van het systeem tegengaan met de analogisering van de weerstand. En dat is precies waarom we de middelen van de opstandelingen nodig hebben – niet voor de ontwikkeling van een nieuwe mainstream in de digitale bubbel.