Indignatie redactie 
In de media lees ik regelmatig tegenstrijdige verhalen over boeren, beschuldigingen jegens boeren en een vertekend beeld van hoe boeren met hun vruchtbare land omgaan. De Volkskrant spant de kroon. Ik zal een paar opiniestukken uitlichten om dit nader te verklaren. Het gaat zelfs zo ver dat ene J.P. Geelen (schrijver) een karaktermoord probeert te plegen op een spreker, die een speech gaf tijdens het boerenprotest in de buurt van het RIVM in Bilthoven op 22 juli.
Zijn boeren verkapte communisten?
In het opiniestuk: “Boze boeren zijn verkapte communisten: kritisch op de staat waarvan ze ook de oplossing verwachten”, van 23 juli jl. schrijft boer Klaas Slim dat boeren communisme nastreven. Omdat de boeren van de Staat een oplossing verwachten voor hun problemen.
Boer, transportondernemer en organisatiepsycholoog Klaas Slim beklaagt zich er ook over dat de boeren veel meer invloed op de overheid hebben dan andere sectoren. Drie verschillende banen en ook nog hobby-politicoloog. Het kan verkeren.
De boeren protesteren tegen de maatregelen rondom veevoer en stikstofemissie, die de overheid wil doordrukken, zonder dat er naar de plannen wordt gekeken die de boeren zelf hebben ingediend. Die plannen heeft Carola Schouten uit de prullenbak gehaald, naar aanleiding van de druk door eerdere protesten van de boeren bij distributiecentra. Indien de boeren zoveel invloed hebben, dan zou er wel eerder naar ze geluisterd zijn zonder al de protesten – dus die aanname van Klaas Slim is aantoonbaar onjuist.
Zijn vergelijking met communisme zou betekenen dat de overheid het land bezit waar de boeren hun gewassen op laten groeien en dieren laten grazen. In communistische stelsels is er geen privaat bezit van het land. Hier in Nederland is alles netjes verkaveld en in bezit van de bijbehorende boer. Het idee dat boeren communisme willen nastreven is uit de lucht gegrepen en totale onzin. Wel creatief dat de slechterik eens een keer niet voor ‘nazi’ of ‘extreemrechts’ wordt uitgemaakt, dat moet je slimme Klaas nageven.
Koppigheid: een goede mentaliteit
Daar zijn ze te eigenwijs voor: de koppige boerenmentaliteit. Dat is goed, dat is puur Hollands en onderdeel van onze cultuur – wat we dan ook vertegenwoordigd zien in de boerenprotesten. Klaas Slim geeft de boeren gelijk dat zij voor een krachtige overheid protesten. Het is logisch dat hij deze foute conclusie trekt op basis van zijn eigen idee dat de boeren communisme nastreven. De boeren protesteren juist tegen de kracht van de overheid en willen dat de overheid naar hen luistert en met hen samenwerkt om samen oplossingen te vinden.
Aan het einde van zijn opiniestuk schrijft Slim:
“Nederland moet zich sterk maken dat in het nieuwe gemeenschappelijke Europese landbouwbeleid vanaf 2023 boeren ook natuurbeheerders worden. Niet iedere boer kan namelijk biologisch gaan boeren, dan hebben we wereldwijd minstens 20 procent meer landbouwgrond nodig voor dezelfde productie.
Boeren moeten naast reguliere activiteiten wél een belangrijk deel van hun inkomen kunnen halen uit natuurbeheer en bevordering van de biodiversiteit. Niet met de gebruikelijke ingewikkelde regels, maar bijvoorbeeld via een vaste vergoeding als de boer een deel van zijn land met bos beplant, dat hij bovendien zelf gaat onderhouden. Daarmee worden het milieu, de leefbaarheid op het platteland en het boereninkomen gediend.“
Ofwel nog meer aan de leiband van de overheid, doordat boeren afhankelijk worden van hun inkomen door nog meer overheidssubsidie, om die vergoeding voor biodiversiteit te bewerkstelligen – en wat in de alinea ervoor wordt afgedaan als onwenselijk, omdat er dan wereldwijd 20% meer landbouwgebied nodig is. Dat is tegenstrijdig. Opvallend is dat Klaas Slim(?) de boeren communisme verwijt na te streven, terwijl hijzelf een planmatig idee vanuit de overheid wil invoeren en zelfs wil dat de boeren verantwoordelijk worden voor het natuurbeheer op hun eigen grond. Waardoor Slim juist meer macht naar de staat verplaatst, die zich nog meer gaat bemoeien met het eigendom van de boer. Iets met de pot en de ketel.
Meer voedsel = minder honger
Als we natuur willen beschermen, dan moeten we onze technieken en kennis over de wereld exporteren, zodat de groeiende wereldbevolking gevoed kan worden. Met zo hoog mogelijke oogsten van een zo klein mogelijk landbouwoppervlak. Anders zal er veel meer oerwoud wereldwijd en wilde natuur in Afrika verdwijnen om aan de vraag naar voedsel te voldoen. Het intensief gebruik van bestaande landbouwgebieden en het optimaal bemesten daarvan is juist de oplossing om rechts en links bij elkaar te laten komen. Winst voor de boeren wereldwijd en minder afbraak van wilde natuur voor landbouw, omdat we met die intensieve landbouw veel minder land nodig hebben voor meer oogst. De boeren in Nederland hebben een oplossing voor de wereldwijde voedselproblematiek. Dat moeten we koesteren als Nederland en niet willen hermodelleren naar ‘natuur’ die is bedacht achter een bureau.
Sterker nog, de grootste importeur van landbouwproducten uit Nederland is communistisch China. Van de jaarlijkse 12 miljard euro aan export gaat 10 miljard naar China. Dus de boeren verdienen aan de communistische partij in China, waar ze te weinig geschikte landbouwgrond hebben om hun enorme bevolking te voeden. Dus hoe we het ook wenden of keren; die intensieve landbouw is de oplossing om met weinig land veel voedsel te produceren.
Stankoverlast en dierenmishandeling
Een voormalig dierenarts, Nico Hoogland, stelt op 21 juli jl. de vraag : “Wie mishandelt hier eigenlijk onze melkkoeien?”.
Hoogland geeft zelf antwoord op de vraag door te concluderen dat het de melkveehouders zelf zijn die de melkkoeien mishandelen:
“Om aan een maximale melkproductie te komen, kunnen melkkoeien in de eerste drie maanden na het afkalven niet de hoeveelheid energie opnemen die deze productie kost. Het gevolg is dat de dieren gedurende deze tijd zienderogen afvallen. Om aan de eiwitbehoefte te voldoen, wordt via krachtvoer voor de zekerheid minimaal 10 procent extra eiwit aan het rantsoen toegevoegd.”
Hier verwijt Nico Hoogland de boeren dat zij hun koeien mishandelen, terwijl hij aangeeft dat de boer de koe extra voeding geeft om de vermagering door de geboorte van een kalf te verminderen. Hoe kan een boer een koe mishandelen als die zorgt dat de koe extra voeding krijgt om aan te sterken na de zwangerschap? Dat kan niet, de boer zorgt juist goed voor zijn vee. Wat dan als verwijt wordt gebruikt in deze column. Het is de wereld op de kop!
Dan gebruikt Hoogland een paar tot de verbeelding sprekende “uierontstekingen”, “klauwproblemen”, “verdraaide lebmaag” en “constant aan de diarree”. Dat laatste van de diarree klopt. Dit is zodat de boer makkelijk de mest kan afvoeren en de koe niet in haar eigen mest gaat liggen, zodat er geen uierontsteking en/of klauwproblemen optreden.
Lekkere Landbouwluchten
Nico Hoogland, die zijn angst uitspreekt voor bedreigingen vanuit de landbouwsector voordat hij überhaupt een bedreiging heeft gekregen, gebruikt ook het “probleem” van de stankoverlast om zijn punt te maken. Dierenmest heeft een aroma, net als kuil (NB: dat is ingekuilde mais of nagenoeg droog hooi en bij opening van de kuil herkenbaar door de zurige reuk – opm. red. DNZ). Dit is niet schadelijk en het zijn puur organische moleculen die door bacteriën worden uitgestoten.
“De boeren noemen het mestinjectie, maar als je goed kijkt, wordt de mest helemaal niet geïnjecteerd maar opgebracht: de mest ligt in kleine gootjes op de grond en niet eronder waardoor het land nog dagenlang naar de ammoniak stinkt.”
Ik woon op het platteland en je ruikt alleen die ammoniak als de mest wordt uitgereden. Een half uur tot twee uur na het eigenlijke injecteren is de ammoniaklucht al verdwenen, afhankelijk van de windkracht. Ik woonde jaren in een stad en het is een beetje als de barbecue van de buurman: je ruikt het wanneer die aan staat en de wind naar jouw woning waait. Boeren rijden eens per anderhalve maand mest uit over hun land. Het is dus hooguit een paar uur last per maand van stankoverlast doordat boeren koeienmest in de omgeving uitrijden over hun land. In de winter mogen boeren geen mest uitrijden over hun land. Dan ruikt men in de omgeving juist de geur van kuil, omdat dit voornamelijk wintervoeding is voor de koeien.
We zijn als Nederland een klein landje, een vliegenpoepje op de wereldkaart. Wederom is mijn argument dat de optimalisatie van oogsten (intensiviteit van landbouw) juist veel wilde natuur wereldwijd kan beschermen. Alles in Nederland is cultuurlandschap; een grote speeltuin voor volwassenen. Zie als voorbeeld de organisatie “Natuurmonumenten”, daar bedenkt men ‘hoe het landschap moet worden’ – waardoor juist veel weidevogels zijn verdwenen, omdat men achter een bureau modelleert hoe de natuur eruit moet zien.
Vruchtbare grond betekent veel stikstof
Nederland is een rivierdelta wat betekent dat hier natuurlijk veel meer stikstof in de grond zit, waardoor snel groeiende soorten planten de overhand hebben. Dat natuurgebieden met een arme grond meer stikstof ontvangen vanuit depositie door verkeer, industrie en bedrijvigheid van boeren is niet slecht, integendeel, dat biedt juist mogelijkheden voor de natuur.
Weidebloemen, die de eco-activisten meer in de weilanden willen zien, zijn allemaal stikstofminnende en snel groeiende planten; ze houden van veel stikstof. Van oudsher wordt door vee te laten grazen in weides en natuurgebieden stikstofrijke mest achtergelaten, wat de plantengroei stimuleert. Veel weidebloemen trekken veel bijen aan. Waar we horen dat het slecht met de bij gaat is het belangrijk om te vermelden dat die bijen stikstofminnende bloemen nodig hebben om hun voedsel van te vergaren. In natuurgebieden met arme grond komt veel minder bloei van planten voor en daarmee minder voedsel voor bijen, aangezien die afhankelijk zijn van stuifmeel en nectar van bloeiende planten.
Verarming van de landbouwgrond is een mythe
Hoe kan het dat boeren hoge oogsten van hun land halen terwijl dat land verarmd is? Welnu: dat kan niet. Op een verarmde grond groeien planten langzamer. Een boer kan geen hoge oogst van een land halen dat te weinig plantenvoeding bezit. Daarom wordt er bemest en extra voedingsstoffen aangebracht waar dat nodig is.
Op vruchtbare grond groeien planten beter, door de verbeterde groei halen ze meer voedingsstoffen uit de grond. Dus zijn voedingsstoffen in mest nodig om dat land vruchtbaar te houden. Daarom bemesten boeren hun land. Het is een natuurlijke interactie.
Boeren stoten minder stikstof uit dan toegestaan
De maximaal toegestane uitstoot van stikstof in Nederland is één van de laagste in de hele EU, terwijl de Nederlandse Staat de ruimste uitstoot van PFAS toelaat: een schisma tussen de vrijheid die de Staat aan de industrie geeft terwijl ze de boeren extra afknijpen. De stikstofuitstoot in Nederland is zelfs 40 keer lager dan in Duitsland, terwijl de boeren hier demonstreren tegen maatregelen die ervoor zorgen dat een koe minder stikstofverbindingen uitstoot. Zodat er stikstofruimte vrij komt voor de bouwsector.
Terwijl al jarenlang in alle landbouwsectoren de stikstofuitstoot onder het maximum ligt. Zo schrijft het CBS in: “Minder vee zorgt voor minder stikstof en fosfaat in mest” (30 januari 2020).
Juist omdat de boeren al jaren procenten minder stikstof uitstoten dan het stikstofmaximum toelaat, is het des te vreemder en oneerlijker dat juist de boeren nu hun veevoer moeten aanpassen om hun stikstofuitstoot te verlagen. De boeren laten zien dat ze al jaren de stikstofuitstoot onder controle hebben. Dit moet niet bestraft worden met meer regels. Het moet juist beloond worden met minder regels vanuit de overheid.
“Het hele idee dat we veevoer
gaan aanpassen om woonwijken
te kunnen bouwen is pure
bureaucratische idioterie”
Hoe kan het dat er stikstofruimte gemaakt wordt om te kunnen bouwen? Omdat veel van die ruimte jaren vooruit is gereserveerd voor de aanleg van windmolen- en zonneparken! Daarom zit de bouw nu al aan hun maximale uitstoot van stikstof en worden de boeren gedwongen om nog minder uit te stoten dan ze al doen. Het is onverantwoord overheidsbeleid, terwijl de Volkskrant maar al te graag negatieve meningen en berichten over boeren verspreid, zonder het eerlijke verhaal te vertellen.
Karaktermoord
Tot slot volgt nu de kers op te spreekwoordelijke taart;
Ene J.P. Geelen probeert karaktermoord te plegen op een spreker (Evert Mouw), bij het boerenprotest van 22 juli 2020. Waarop Evert Mouw een verweer heeft geschreven, met daarin de link naar de column van J.P. Geelen.
In deze ben ik bevooroordeeld omdat ik Evert persoonlijk ken. Het is een vriendelijke man die met iedereen het gesprek aan gaat en maatschappelijk betrokken is vanuit zijn eigen achtergrond. Het enige dat ik op hem kan aanmerken is dat hij soms iets teveel het woord neemt. Dat kan je mij ook verwijten en anderen die de noodzaak voelen om een stuk tekst in openbaarheid te brengen. Ik noem dat passie en daar is niets mis mee, net zoals boeren passie hebben voor hun werk en boerenlevensstijl.
