Indignatie redactie 
Veel anti-Duitse ‘linksen’ of ‘anti-fascisten’ lijken nog steeds te geloven dat het internationale kapitalisme alleen kan worden overwonnen als tegelijkertijd alle zogenaamd ‘fascistische structuren’ worden geëlimineerd, deze structuren zijn immers in de visie van het klassieke marxisme uiteindelijk de ‘hoogste vorm’ van dit kapitalisme.
Daarbij wordt de “antifascistische” aanval – bijvoorbeeld de aanval op het traditionele gezin, op de naties of op de etnische identiteiten – minder gedaan door directe kracht, maar eerder door subtielere middelen en methoden. Een van de manifestaties van dit culturele marxisme vandaag is de onophoudelijke schoonheid van de “vluchtelingeninstroom” als een “prachtige kans”: de “vluchtelingen” worden de culturele marxisten genoemd als quasi-vervangend proletariaat dat wordt geroepen om eindelijk de gehate, “racistische” volkeren van Europa te “verdunnen” en oplossen.
Het is duidelijk dat de tegenstelling wordt geaccepteerd dat op deze manier tot nu toe relatief harmonieuze volkeren in toenemende mate amorfe samenlevingen produceren, een ontwikkeling die uiteindelijk in de handen van de internationale plutocratie speelt! Onthoud op dit punt een beroemd citaat van David Rockefeller dat nationalisme “een bedreiging voor onze banken” is (in “Memoires van een Wereldbankier”).
Het onvermijdelijke gevolg van deze destabilisatie is uiteindelijk dat de geatomiseerde en cultureel ontwortelde massamens van de grote steden nauwelijks echt weerstand kan bieden tegen de toenemende kapitalistische opleggingen. Voor slechts een populatie, mogelijk bestaande uit tientallen etnische groepen die min of meer met elkaar concurreren, zal in dit stadium van de oorlog nauwelijks enige organisatorische kracht tegen iedereen kunnen oproepen om de plutocratische heersers effectief op hun plaats te zetten.
Door juist deze destabilisatie aan te moedigen en de natiestaat een vijand te noemen, neutraliseren de “antifascisten” niet alleen hun eigen kritiek op het kapitalisme. Uiteindelijk fungeren ze ook als nuttige idioten van de Nieuwe Wereldorde die door de internationale plutocratie worden nagestreefd, waarin er geen ruimte meer zou moeten zijn voor organisch gegroeide volkeren en naties. In zijn bekrompenheid is de “antifascist” veel te verblind om te beseffen dat hij op deze manier al lang de stroman is geworden van de macht die hij beweert te bestrijden.
