Begin augustus schreef Wolf Wetzel een artikel in de NachDenkSeiten getiteld “Summer of Freedom – Forbidden” (1) waarin hij na de demonstraties op 1 augustus 2021 scherpe kritiek uitte op “politiek links en media uit het linker spectrum”, dat “zij zich (…) positioneren als bijzonder ijverige verdedigers van de beperking van burgerrechten, (…) en dat de regering, politie en een deel van links het daarover eens zijn”. Het laat onder meer zien hoe opruiend en tegenstrijdig kranten als Neues Deutschlandbetoogd. In de loop van zijn presentatie deed de auteur echter de volgende uitspraak, waarmee hij het enigszins eens was met dit bekritiseerde deel van links door het argument te ondersteunen dat we toch niet konden spreken van een “Corona-dictatuur”:

“Ik ken geen nauwkeurige analyse van onconventionele denkers die echt de moeite nemen om de kenmerken van een dictatuur te noemen, om een ​​overeenkomstige staatsanalyse te presenteren. De aanklacht (van de Corona-dictatuur) heeft vooral een spectaculair, opzienbarend karakter. Want als het een Corona-dictatuur is, dan moet je je afvragen wat voor functie demonstraties zouden moeten hebben, waarom doe je een beroep op de rechter om het recht om te demonstreren te verdedigen?” (1).

In hetzelfde artikel beschrijft Wolf Wetzel tegelijkertijd heel duidelijk dat “de rechtbanken de verbodsbevelen” van de politiek “met vreugde hebben opgevolgd”, dat de politie, die uit de deelstaten was verhuisd, probeerde het demonstratieverbod af te dwingen met – brutaal – geweld op 1 augustus, dat de media de gebeurtenissen het zwijgen oplegt en dat delen van links “geen deel willen uitmaken van het ‘herstel van onze grondrechten’”.

Dus hoe nu? Leven we in een democratie die wordt ondersteund door de rechtsstaat, waarin fundamentele burgerrechten gelden en er geen “Corona-dictatuur” is – of leven we in een dictatuur die de angst voor een “pandemie” overwint en de meeste van de rechtsstaat die democratie ondersteunt?

Mijn doel is niet om de auteur Wolf Wetzel aan te vallen. Integendeel, de NachDenkSeiten doen zeer waardevol werk en maken zeker deel uit van de intellectuele beweging die het bestaande systeem op veelzijdige en gefundeerde wijze aan fundamentele kritiek onderwerpt. Mijn bijdrage moet dan ook meer worden begrepen in de zin van het oppakken van de bal van Wolf Wetzel en het streven naar meer duidelijkheid. Laten we naar de vragen kijken.

Als er een andere soeverein is, is het niet de bevolking!

Ik denk dat de stelling als volgt moet zijn: Als er geen echte, echte democratie is, d.w.z. een politieke en sociale toestand waarin mensen de politieke en (!) economische regels definiëren waaronder ze zelf als “soeverein” willen leven, dan is er moet iemand anders zijn die beslist waar te gaan met betrekking tot de fundamentele regels die een beslissende invloed hebben op de sociale interactie.

Als er deze “ander” is, dan is hij de ware soeverein en niet het volk, zoals dat in een democratie werd gedefinieerd na eeuwen van strijd. Democratie is volksheerschappij, de bevolking is soeverein, dat is de definitie die werd bevochten tegen de slavernij en de feodale aristocratie. Dus als er een andere soeverein is die niet het volk is, dan kunnen we niet spreken van democratie en als gevolg daarvan moeten we een dictatuur aannemen.

Natuurlijk zijn er nog gradaties tussen democratie en democratie en tussen dictatuur en dictatuur. Maar als we schatten dat de bevolking als soeverein zo goed als niets te zeggen heeft (2), dan kunnen we nog steeds niet spreken van democratie. Er kan op veel gebieden een en/en zijn, en ja, het is waar, we zouden dit en/en veel vaker moeten herkennen, maar er is ook een of/of. Naar mijn mening is er een “en-of-en-en-en”. Of-of is van toepassing op de volgende vragen:

Ofwel zijn er belastingparadijzen waarnaar gestolen geld wordt overgemaakt, ofwel zijn er geen. Ofwel betekent de uitvinding van internet dat alle mensen zich met dezelfde rechten kunnen uiten met behulp van het nieuwe medium, ofwel zijn er particulieren die de controle over dit medium – evenals over de “oude” media – over grote gebieden hebben weten te grijpen . Ofwel de IT- en platformeconomie – Amazon, Uber, Booking.com et cetera – bedient de mensen, of de nieuwe mogelijkheden – zoals de “oude” mogelijkheden voorheen – worden door enkelen onder hun macht gebracht en dienen hen eerbiedig aanbeden nieuwe leiders in de eerste plaats om hun egoïstische plannen te verrijken en uit te voeren.

Ofwel is een demonstratie verboden ondanks het grondwettelijke recht op vrijheid van vergadering, ofwel is ze niet verboden en geldt de vrijheid van vergadering. Ofwel wordt een pandemie uitgeroepen tegen wetenschappelijke kennis in, en wordt dictatoriale magie verspreid, ofwel zijn de voorwaarden voor het uitroepen van een pandemie, d.w.z. de mogelijkheid om de hele wereld te intimideren, onderworpen aan strikte democratische wereldregels, en dat kan niet zomaar Pandemie, of oude regelgeving is op dit punt bewust gewijzigd.

Of Bill Gates krijgt een interview met de Tagesschau vanwege zijn rijkdom en macht , of hij krijgt geen interview, zoals jij en ik, omdat we geen rijkdom hebben. Ofwel de Gates en Rockefeller Foundations kunnen de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) het geld geven om het digitale wereldwijde vaccinatierecord (3) te bevorderen – en dus de ID2020, het wereldwijde identificatielabel voor mensen – of de WHO wordt een democratisch gecontroleerde faciliteit .

Ofwel kan een enkele persoon zichzelf een filantroop noemen omdat hij wordt ondersteund door een systeem waarin het in een paar decennia mogelijk is om zoveel rijkdom van de mensen van de wereld te stelen dat de mensheid op de knieën gaat, inclusief de politici van de meeste van hen Landen, of er zijn democratische regels die de rechten waarborgen van arbeiders, werknemers, boeren en eerlijke bedrijven die serieuze diensten verlenen aan de samenleving, zelfs tegenover grote bedrijven en financiële instellingen (4). En ga zo maar door – als het gaat om de essentiële, toonaangevende dingen van een samenleving, is er meestal een of-of, en in dit geval moet de en-en ondergeschikt zijn.

Maar er is nog steeds een parlement!

Als de soeverein niet echt inspraak heeft en er niet doorheen komt, dan is het argument dat er een parlement is dat de regels maakt nog geen bewijs dat er democratie is. Dat is een essentieel, voor velen een nieuw en verbazingwekkend leerresultaat van deze pandemie van maatregelen die parlementaire democratie en dictatuur ogenschijnlijk met elkaar kunnen verzoenen.

Je kunt boeken schrijven over hoe dit in detail werkt, maar we kunnen zien dat het werkt. Hetzelfde geldt als de bevolking eens in de vier jaar mag stemmen. Om dit type democratie echt te laten werken, moet de soeverein echt zijn weg kunnen vinden door het parlement, de rechtbanken en ook de media. Maar dat lijkt niet te gebeuren en kan niet worden bereikt met deze huidige vorm van ‘democratie’ alleen.

Zou de soeverein tegen zichzelf optreden?

De democratische soeverein zou zeker niet permanent beslissen over zaken die hem schaden, zoals flagrante onrechtvaardigheid bij de verdeling van inkomen en vermogen. Hij zou belastingontduiking door bedrijven niet toestaan ​​in belastingparadijzen. Hij zou geen banken en bankiers redden die miljoenen verdienen terwijl ze toekijken hoe anderen hun pensioen verliezen. Hij zou geen loon accepteren waar men niet echt van kan leven, en hij zou geen brutaal lage pensioenen afschaffen voor een groot deel van zijn oude mensen die hun hele leven hard hebben gewerkt (5).

Hij zou de alomvattende bewaking van hem, de soeverein, de bewaking van al zijn bewegingen door IT-bedrijven, platforms en geheime diensten waarover hij geen controle heeft, niet toestaan ​​(6). Hij zou daar geen geheime verdragen dulden en conferenties van de rijken en machtigen daar (7) waarvan hij niet eens het recht heeft te weten wat daar werd besloten. Hij zou niet toestaan ​​dat geld eenvoudigweg werd gedrukt en niet toekwam aan hem, de soeverein, maar aan aandeelhouders (8), bedrijven en miljardairs. Evenmin zou hij stemmen voor deelname aan oorlogen in verre landen die hem niets deden, en hij zou alles vermijden dat een allesverwoestende derde wereldoorlog zou kunnen uitlokken. Enzovoort.

De winnaars van de verrijkingseconomie bepalen het systeem!

Maar alles wat ik hier opsom kan natuurlijk ook worden betwist en men kan aannemen dat de soeverein zo “redelijk” zou zijn dat hij bereid zou zijn al deze dingen, die hem ongetwijfeld schaden, op te offeren voor een hoger doel. Maar wie wil er nou zo ruzie maken? En wie zou het “hogere doel” dienen als het niet een soeverein is die niet zichzelf is?

Het is echter heel gemakkelijk om te beweren dat er belangen zijn die profiteren en profiteren van al deze dingen die de soeverein nooit uit eigen vrije wil zou kiezen. En men kan ook weten dat deze winnaars van een systeem dat hun verrijking dient, de politici beïnvloeden – met lobbyen, met denktanks, met ideologie à la neoliberalisme, met public relations en propaganda, met studies door betaalde wetenschappers, met hun eigen toekomstige financiering meer dan schatplichtig aan de juiste wetenschappelijke methode, enzovoort, enzovoort.

En zo kan men ook vermoeden dat de parlementaire vertegenwoordigers van de soeverein in heel veel gevallen niet luisteren naar de zorgen van de soeverein die zij vertegenwoordigen (9), hen zelfs niet willen vertegenwoordigen. En dat gaat zo ver dat ze als parlementariërs niet eens in de gaten hebben dat ze als bevolking weinig meer te zeggen hebben omdat ze richtlijnen moeten volgen waar de meesten van hen zich al lang toe hebben verbonden. Specificaties van partijleiders of telefoontjes van multimiljardairs die niet de minste democratische legitimatie hebben.

Plotseling realiseerden velen zich dat er iets mis was met onze democratie.

Dit alles heeft veel mensen lange tijd kwaad gemaakt. En toen kwam plotseling deze dreigende “pandemie” uit het niets. En wie de openbare presentatie opmerkte en kritisch in twijfel trok, zag al snel in dat het – althans in termen van de kracht van de presentatie – een wetenschappelijk onhoudbaar verhaal was en dat de zogenaamd absoluut noodzakelijke, onmisbare “antipandemische maatregelen” niet echt waren. die zorg voor de gezondheid en de zorg voor de bescherming van de levensduur van mensen.

Dit besef was diep schokkend, en te meer omdat het bijna werd gedwongen door de nooit eindigende maatregelen in de geest – met nadruk en zonder enige consideratie, met open spirituele, psychologische, institutionele en uiteindelijk direct gebruik van geweld en zonder de mogelijkheid om open te zijn. Een aanzienlijk groter aantal mensen realiseerde zich plotseling dat er iets mis was met deze ‘democratie’.

Maar degenen die al een tijdje van het systeem profiteren – alleen de farmaceutische en vaccinatie-industrie en de politici zelf worden hier genoemd – begrepen op het eerste gezicht uitstekend hoe ze bijna alle eerdere kritische stemmen in de angstboot konden persen en zich konden mobiliseren tegen de onverschrokken, die het verkeerde verhaal doorzagen, en tegen de schok van miljoenen diep, vaak existentieel ontwortelde mensen. En als hun belangrijkste bron gebruikten ze de sage dat iedereen die opkwam voor de grondrechten en tegen het valse pandemische verhaal fobieën voor samenzwering was – zelfs als ze de verkeerde term ervoor gebruikten -, ze waren publiekelijk gevaarlijk meedogenloos of, kortom, vooral nazi’s en antisemieten.

Het doel van het verhaal is duidelijk!

Iedereen die zelfs maar een beetje echt en geen pseudo-intellectueel idee van politiek heeft – zoals helaas veel vermeende linksen tegenwoordig – kan onmiddellijk het doel van dit verhaal herkennen. Een beweging die het heersende verhaal in twijfel trekt, die snel sterk, zelfs heel sterk wordt, die uiteindelijk echte democratie eist, moet worden geïsoleerd en beëindigd. En zelfs de domste – excuseer de uitdrukking – moet opmerken dat het een ronduit groteske perversie en trivialisering van echte nazi’s vertegenwoordigt om mensen te zien die enthousiast zijn over vrede, geweldloosheid, veroordeling van leugens, echte menselijkheid en echte democratie en die willen Verdediging tegen de dreiging waaraan zij in toenemende mate worden blootgesteld, wordt op basis van de Basiswet nazi’s genoemd.

Wolf Wetzel benadrukt terecht dat het volkomen absurd is dat zogenaamde linksisten dit spel spelen. En dit toont natuurlijk aan dat deze “linksen” niets te maken hebben met ideeën van historisch links, die natuurlijk tegen elke staat zouden zijn die grote bedrijven steunt of, beter nog, die duidelijk in beslag wordt genomen door deze “kapitalisten”. Maar de absurditeit van het verhaal lijkt te zijn dat er een paar mensen zijn in politieke controlecentra en redacties die zichzelf naar verluidt subjectief beschouwen als op de een of andere manier “links” of “progressief” of zelfs “verlicht” – en zonder aarzeling volgen de kreten van multimiljardairs , slaagt er gemakkelijk in om een ​​groot deel van links echt te laten geloven dat jij het bentStaat die handelt. Hoe bizar!

In de praktijk tellen de theoretische kenmerken van een dictatuur weinig; wat telt is wat wordt ervaren.

En ja, een brede beweging die heeft erkend dat met democratie, de verdeling van macht in de wereld, met het economische systeem en de zogenaamd goede toekomstperspectieven in deze wereld, niet alles klopt zoals het wordt verteld – zoals bij deze ” Pandemie ” – zo’n brede beweging, vooral een die daadwerkelijk in de praktijk handelt, wordt niet primair gedreven door een bewuste intellectuele analyse van de staat en een duidelijke theoretische analyse van wat de kenmerken van een dictatuur zijn.

In de praktijk interesseert dat hen in eerste instantie begrijpelijkerwijs niet veel, want het gaat niet om een ​​intellectuele match, maar om een ​​heel tastbare, heel concrete waarin mensen soms hun ogen verliezen in een geschil met de politie, bijvoorbeeld met de gele vesten – Protesten in Frankrijk (10). Maar dat was ook bekend van eerdere bewegingen. Ik herinner me bijvoorbeeld alleen de vooruitziende protesten tegen de G8-top in Genua in 2001, waarover zelfs Wikipedia het volgende schrijft:

“De 27e G8-top (…) werd overschaduwd door ernstige botsingen tussen de Italiaanse politie en globaliseringscritici, waarbij Carlo Giuliani werd neergeschoten door een politieagent en honderden mensen, waaronder journalisten en artsen, gewond raakten. Het gebruik van marteling en mishandeling door Italiaanse veiligheidstroepen trok bijzondere aandacht” (11).

Let wel, dat was in 2001, en we kunnen veel verder teruggaan in de geschiedenis van ‘democratie’ en een trieste overvloed aan bewijs vinden van hoe bruut staatsgeweld werd gebruikt om het ‘recht’ op rijkdom tegen democratie af te dwingen. En dat brengt ons bij de vraag of we nu de kenmerken van een dictatuur van vandaag kunnen herkennen en benoemen. En het antwoord is duidelijk: ja! Het tegenovergestelde van democratie is dictatuur!

Met een “goed” leven – geen dictatuur?

Op de een of andere manier is er een groot misverstand. Veel mensen geloven dat zolang zijzelf of min of meer veel andere mensen op de een of andere manier min of meer goed kunnen leven, het geen dictatuur kan zijn. Laat me je vertellen dat je als normale burger in nazi-Duitsland – tenminste totdat de oorlog dominant werd – best goed zou kunnen leven als je de Hitlergroet, de Arische afkomst, het nodige opportunisme zou ontvangen om de Joden, de communisten en de ontaarde ongedierte van de mensen en bracht vrijwillige blindheid voor de misdaden met zich mee. Hetzelfde geldt waarschijnlijk voor alle dictaturen in de wereld. De vraag of een groot aantal mensen op de een of andere manier nog goed kan leven, moet daarom als criterium worden uitgesloten.

Als er “recht” is – geen dictatuur?

Ook lijkt het bij velen een misverstand te zijn dat het bestaan ​​van een geschreven recht automatisch leidt tot een rechtsstaat in de zin van democratie. Ten eerste is het de vraag wat is opgeschreven en ten tweede of wat is opgeschreven ook daadwerkelijk wordt uitgevoerd. En we zien dat alle regeringen van deze Corona-wereld de geschreven wet met ongelooflijke losheid negeren en blijven negeren!

Dictatuur blijkt uit hoe zij omgaat met haar critici.

Aan de andere kant is het voor elke democraat die zichzelf terecht zo wil noemen duidelijk dat het criterium alleen kan zijn hoe men omgaat met mensen die het oneens zijn en met stromingen die ongerechtvaardigde macht en machtsmisbruik bestrijden. En vooral of je kunt zien dat de soeverein, dat wil zeggen de bevolking, in alle zaken aan het woord is. Of dat klassen en invloedrijke krachten het voor het zeggen hebben die zich verzetten tegen de belangen van de bevolking en ermee wegkomen.

En helaas is het heel gemakkelijk te beoordelen in welk systeem we leven. Laten we beginnen met de belangrijkste fanal: een journalistieke organisatie ontdekte de misdaden van het Amerikaanse rijk op initiatief van Julian Assange. Een klokkenluider laat zien hoe de wereldbevolking in de gaten wordt gehouden door spionage-instellingen van hun eigen regeringen. Wat gebeurt er? De laatste, Edward Snowden, moet vluchten naar de “vijand”, en de eerste, Julian Assange, wordt jarenlang vervolgd, in de val gelokt, illegaal vastgehouden en gemarteld in eenzame opsluiting zodat iedereen het kan zien. Geen dictatuur? Mensen die hun mening geven over Corona verliezen hun baan. Geen dictatuur?

Mensen die hun politieke uitspraken doen op de ‘verkeerde’ platforms (12) op het internet van de wereld, dat door enkelen wordt gecontroleerd, worden radicaal gecensureerd – in samenwerking met de staatsoverweldigers van dit internet. Geen dictatuur? Een infectiebeschermingswet die met een druk op de knop een noodtoestand kan creëren voor – vals positieve – PCR-testen. Geen dictatuur? Regeringen die – zoals in Oostenrijk – zo handelen dat het Grondwettelijk Hof hun verordeningen 25 keer intrekt en de regering herhaaldelijk de uitspraken van het Grondwettelijk Hof terzijde schuift – een teken van functionerende democratie (13)?

Mensen die protesteren worden in de media met alle walgelijke middelen van “kunst” aangepakt, worden geslagen, geschopt, brutaal op de grond gegooid, verwond, zonder reden door de ophitsende politie naar gekkenhuizen gebracht, enzovoort). Geen dictatuur?

En laten we naar een van de belangrijkste punten van de nieuwe ‘democratie’ gaan: in een historisch ongekende massale verkrachting van deze dimensie worden mensen gedwongen een substantie in hun lichaam te injecteren die ze niet willen. De dwang om deze schending van fysieke integriteit te accepteren is veelvuldig en brutaal – psychologisch, manipulatief, door morele en feitelijke druk van amorele, fascistische, door macht geobsedeerde mensen en instellingen met de dreiging en handhaving van baan- en vrijheidsverlies. Geen dictatuur?

Oh ja, er zijn verschillen tussen dictatuur en dictatuur.

Er zijn nog steeds gebieden waar je jezelf kunt uiten. En misschien worden de gebieden ook met succes verdedigd. Maar zelfs als dat lukt, is dat nog geen bewijs dat we een democratie hebben. Een democratie zou de vrijheid van meningsuiting alleen moeten beschermen, niet bestrijden. Het feit dat het mogelijk is om gebieden van vrijheid van meningsuiting te verdedigen, dat niet elke meningsuiting rigoureus kan worden onderdrukt, is geen bewijs dat we niet kunnen spreken van dictatuur. Laten we nog een voorbeeld nemen: is het geen teken van dictatuur als je impopulaire mensen verbiedt te demonstreren, terwijl je demonstraties toestaat en zelfs aanmoedigt die onschadelijk of ondersteunend zijn voor het systeem?

Om bij theoretici te blijven: natuurlijk zullen die dictatuurtheoretici de beste zijn die erin slagen om de wil van enkelen af ​​te dwingen tegen de wil van de soeverein met zo min mogelijk waarneembare onderdrukking. Hoeveel moet het uit de hand zijn gelopen als men de ruwe, openlijke, wrede vorm van dictatuur moet aannemen die altijd en ongeremd gewelddadig is, zoals die door de nationaal-socialisten wordt gebruikt? Dat kan veel beter.

Geen Hitlergroet, maar een masker. Geen Arische afkomst, maar een vaccinatiebewijs. Geen Joodse sterren, maar een armband die je onderscheidt als een goed mens die is ingeënt. Oh, ik kan de verontwaardigde kreten van afschuw al horen bij dergelijke vergelijkingen. Nee, we hebben geen openlijk fascisme. Dat is correct. Maar de verontwaardigden, die vandaag al deze hysterische, zinloze, intimiderende, diep autoritaire maatregelen steunen of zelfs vurig eisen, zouden zich niettemin in een rustig uur moeten afvragen of ze ooit de volgelingen zullen worden genoemd.

Het coronaverhaal maakt het zichtbaar.

Maar ja, het hangt er allemaal van af of je je realiseert dat het corona-verhaal zoals het de wereld schudt niet eens in de verste verte waar is. Zo was het in de geschiedenis altijd met de verhalen van de vijand. De propagandazinnen van de Eerste Wereldoorlog: “Servië moet sterven”, “Elk schot – een Russ”, “Elke stoot – een Fransman” (15) waren voortgekomen uit een verhaal dat niets met de realiteit te maken had en promootte het! We mogen hier blij zijn dat de verkeerd weergegeven ‘vijand’ slechts een virus is, maar iedereen die dieper in de ontwikkelingstendensen durft te kijken, vermoedt dat het verhaal van de vijand is ontworpen om een ​​heel andere verwoesting op te roepen. De toenemende en angstaanjagende vijandelijke propaganda van het ‘mensenrechtenwesten’ tegen Rusland en China, die in wezen onjuist is, is schokkend.

Als mensen nu wakker worden en steeds meer merken hoe de omstandigheden waarin ze leven in werkelijkheid zijn, in tegenstelling tot de officiële lijn, dan zullen ze zeker af en toe het een en ander ten onrechte herkennen, of de kennis wordt gekenmerkt door onduidelijkheid. Ook hier is angst een factor die het zicht op de werkelijkheid kan vertekenen: angst voor dictatuur, angst voor een totale ineenstorting van het financiële systeem en de economie, angst voor een derde wereldoorlog, maar ook angst voor het eigen levensonderhoud of de gezondheid van kinderen en andere dingen meer. Maar dat kan niet worden vermeden in echte bewegingen, ze kunnen geen kristal van pure kennis zijn – vooral niet wanneer alles door de regerende partij wordt gedaan om correcte en echte informatie onmogelijk te maken.

We moeten de duidelijke en accurate uitspraak van de beweging dat het om een ​​Corona-dictatuur gaat echter niet relativeren door onze aandacht te richten op uitspraken die soms echt spectaculair of sensationeel zijn. We moeten de beweging eerder de erkenning geven dat ze er veel aan heeft bijgedragen en bijdraagt ​​aan het bevorderen van een collectieve kenniswinst. Zelfs als de kennis soms springt en bruist als een stormachtige beek en nog niet de kalme, brede kracht van de rivier heeft bereikt, waartegen ondemocratische heerschappij zich niet langer kan verzetten.

De democratische soeverein regeert niet.

Het feit is dat we de realiteit onder ogen moeten zien: de regel is niet de democratische soeverein, maar een niet expliciet vermelde nomenclatuur van de rijken en hun media, politieke en ‘wetenschappelijke’ rechtbank. Wat geen democratie is, is een dictatuur. Hier is er een die zich verblindend omringt met een schil van democratie, niet zonder zelfs maar toe te geven dat deze democratie “in lijn met de markt” moet zijn (16) en dat het onderwerping aan de macht van economische wetten betekent – dat wil zeggen, macht van de rijken – geen alternatief – TINA (“Er is geen alternatief”, Margaret Thatcher (17)) – zou bestaan.

Nee, we hebben nog geen toestanden bereikt zoals die onder het nationaal-socialisme of de dictatuur van Stalin. Ja, we hebben nog steeds bepaalde elementen van vrijheid en democratie. Maar alleen wie het niet wil zien, kan ontkennen dat de grenzen steeds dichterbij komen.

Een “iets minder” democratie is nog geen dictatuur?

Het gaat er niet om dat wij zeggen dat een beetje democratie beter is dan nog minder democratie. Het gaat er niet om dat wij zeggen, kijk, er is toch niet zoveel dictatuur, er is veel erger. Zeker! Maar het moet duidelijk zijn: iets minder democratie – in werkelijkheid veel minder (!) – leidt onvermijdelijk tot versterking van de elementen van de dictatuur.

En wanneer de strijd, die eigenlijk in alle hoeken en gaten wordt gevoerd, openlijk of zelfs heimelijk – door middel van demonstraties, door meningsvorming en, ja, ook door beroep bij de rechter, door klokkenluiden of zelfs gewoon door het handhaven van correctheid en de weigering om zich verdedigen Om te buigen voor elk gedrag dat vandaag de dag van toepassing is op juridische principes – als deze strijd niet zou worden gevoerd, zou de ratel die ons klik voor klik in een steeds scherpere en meedogenloze dictatuur brengt, volledig ongehinderd blijven draaien.

En ja, ook hier komt de dialectiek van de ontwikkeling om de hoek kijken. “Als er geen weerstand zou zijn, zou er geen merkbare opschorting zijn van democratische basisregels”, beweren de schijndemocraten graag. We weten ook dat als er geen verraders van het volk waren, alles goed zou komen. Het is het oude argument van zwarte pedagogiek en elke dictatuur: als je je goed had gedragen – zoals ik, je vriendelijke vader, ik, je vriendelijke leider wil – had ik je niet hoeven te tuchtigen en je op te sluiten.

Het dilemma van de heersers is precies andersom: veel zonen en dochters van deze ‘democratie’ hebben nu pas gemerkt dat deze democratie er niet een is, en daarom laat deze voorheen geheime dictatuur van de oligarchie van de verrijking haar masker vallen en wordt steeds meer openstaan ​​voor kastijding.

Hebben we nog een kans om weer van richting te veranderen?

Dit hebben we zeker. Er zijn zeker veel meer mensen mee bezig dan zichtbaar is. Het feit dat men hun activiteit of passief verzet niet kan zien, is een verder bewijs van de heersende dictatoriale situatie, omdat dit verzet natuurlijk geheim wordt gehouden door de heersende determinanten van de “publieke opinie”. Maar er was nooit voor altijd een dictatuur. Mensen hebben er altijd tegen gevochten en waren daarmee het bewijs dat er vroeg of laat iets kan worden gedaan om de idealen van echte democratie af te dwingen.

De langste tijd in de geschiedenis van de beschaving leefden mensen onder dictaturen, en toch heeft de strijd voor democratie historisch gezien grote vooruitgang geboekt. Ook al moet hij vandaag tegenslagen accepteren, hij zal in ieder geval verder gaan en uiteindelijk ook de economie aan democratische regels onderwerpen. Historisch gezien bevinden we ons precies op dit keerpunt.

Alles draait niet echt om Corona, niet bij de machthebbers en niet bij degenen die het weten. Het gaat dus niet om Corona-dictatuur, maar om het veel algemenere feit dat het tegenovergestelde van democratie dictatuur is en dat we geen democratie in de echte zin hebben. Voor velen is Corona slechts de eye-opener dat we allang niet meer in een democratie leven en dat de controle en de flagrant dictatoriale omgang met ongeveer een derde van de samenleving, die in een of andere vorm al resistent is, wordt gezien in een geheel andere context moet worden.

Historische ontwikkeling staat aan de kant van de democratie, omdat duidelijk te zien is dat we de problemen van de wereld en de vragen van een menselijke en ecologische toekomst alleen op deze manier kunnen oplossen: we moeten het idee van democratie zo serieus nemen en probeer ermee te bereiken dat de soevereiniteit van de bevolking ook economische kwesties onder controle krijgt en dat de macht van de ultramiljardairs breekt. Alleen op deze manier kunnen we toekomstperspectief krijgen en werken aan een fulguratieve sprong (18). Steeds meer mensen zijn erop uit om dat te leren.

Bronnen en opmerkingen:

(1) Wolf Wetzel, NachDenkSeiten : https://www.nachdenkseiten.de/?p=74842
(2) Vergelijk: Paul Schreyer, 2018, in Telepolis : “‘Westerse democratie’ is hol: welvaartsregels.”
Https: / /www.heise.de/tp/features/Westliche-Demokratie-ist-hohl-Reichtum-regiert-4009334.html?seite=all
(3) Norbert Häring: “Gates en Rockefeller-stichtingen financieren WHO-richtlijnen voor digitale vaccinatiepas” https ://norberthaering.de/die-regenten-der-welt/gates-rockefeller-who/
(4) “We moeten kiezen: we kunnen een democratie hebben of we kunnen rijkdom geconcentreerd hebben in de handen van enkelen – maar niet beide.” Louis Brandeis, US Supreme Court Justice van 1916 tot 1939 en een van de meest invloedrijke advocaten in het land. Citaat van: Paul Schreyer, “De angst van de elites – wie vreest democratie?” Westend Verlag, 2018, pagina 13
(5) Vergelijkingen: Seniorenaufstand: http://www.seniorenaufstand.de/
(6) Na talloze surveillance ” Scandals “zoals die van de National Security Agency (NSA), zelfs de meest burgerlijke journalisten lijken zich ervan bewust te zijn dat ze zelf gewond kunnen raken: hier is het laatste verhaal van de ontdekking: Die Zeit ,” Pegasus-surveillanceschandaal: sporen van waanzin “
https://www.zeit.de/politik/2021-08/pegasus-dubai-prinzessin-latifa-ueberendung-nso
(7) Vergelijk bijvoorbeeld ZackZack : https://zackzack.at/2021/07/09/kurz -jettet-in-die-usa-big-tech-secrettreffen / en NachDenkSeiten zu Bilderberger: https://www.nachdenkseiten.de/?p=44286
(8) Voorbeeld: Inkoop van eigen aandelen is slechts een middel om aandeelhouders tevreden te stellen en de centralisatie van de vermogensmacht verder vergroten: https://www.manager-magazin.de/finanzen/aktienrueckkaeufe-so-wollen-konzerne-kuenftig-die-boersen-stuetzen-a-c29a1ec4-25c3-4800-ad2d-998c753d9fe1
(9) Paul Schreyer schrijft in zijn boek: “De angst van de elites – wie vreest democratie?” (Westend Verlag, 2018, pagina 16) na het citeren van een studie van de Duitse regering over de invloed van rijkdom op de politiek: “One Political niet alleen was de kans groter dat regelgeving door de overheid werd uitgevoerd, hoe meer rijke mensen het steunden (…), nee, hoe meer arme mensen voor een voorstel waren, hoe groter de kans dat het door de overheid werd afgewezen! “
(10) “Het record van repressie verslechtert elke week. Op 19 april 2019 was er al één dode, 248 hoofdletsels, 23 mensen die een oog verloren, 5 die hun hand verloren. Het is onze republiek onwaardig. En we zijn niet de eersten die dit aan de kaak stellen: Amnesty International, de Liga voor de Mensenrechten, de Verenigde Naties, de Europese Unie, de Ombudsman, ze veroordelen allemaal politiegeweld tegen gele hesjes in Frankrijk. (…) Het meest dreigende geweld is economisch en sociaal. Het is het geweld van een regering die de belangen van enkelen verdedigt ten koste van allen. Het is geweld dat zijn stempel drukt op de geest en het lichaam van degenen die zich een weg banen om te overleven. (…) We laten ons niet gek maken! We kunnen de versleten strategieën zien die worden gebruikt om de gele hesjes in diskrediet te brengen die worden beschreven als anti-ecologen, extremisten, racisten. ”Collectif Yellow Submarine: Nous ne sommes pas dupes. Geciteerd doorWikipedia (bezocht op 29 augustus 2021): https://de.wikipedia.org/wiki/Gelbwestenbewegung
(11) Wikipedia (betreden op 9 augustus 2021) https://de.wikipedia.org/wiki/G8-Gipfel_in_Genua_2001
(12) Platformen die geen censuur toepassen, zoals gevraagd door de machtigen in deze wereld, zoals Telegram , worden natuurlijk terug in de nazi-hoek gezet, en er is een soort pogromstemming in de media tegen de zogenaamd “anti- democratie” met de middelen om democratische te elimineren Grondrechten aangewakkerd: zie bijvoorbeeld hier geregisseerd door de Amadeo Antonio Foundation: https://www.belltower.news/frank-der-reisen-telegram-114277/
(13) “Het Grondwettelijk Hof heeft in zijn toelichtingen herhaaldelijk verklaard dat het (Corona-regelgeving) moet worden ingetrokken, er is sprake van een schending van het legaliteitsbeginsel omdat de wetgever volledig – volledig! – de redenen en overwegingen waarom hij tot deze maatregelen is gekomen niet heeft (hebben) toegelicht. Desalniettemin heeft de regering herhaaldelijk nieuwe verordeningen uitgevaardigd, met steeds kortere tussenpozen, en heeft zij zich niet bezig gehouden met de jurisprudentie van de VFGH.” Dr. Michael Brunner, advocaten voor onderwijs. Persconferentie op 15 juli 2021 https://www.afa-zone.at/videos/
(14) De “leeuwin uit Weiden” – Silvia Loew – moest deze behandeling ondergaan die diep in strijd was met de mensenrechten in Neurenberg strafinrichting!Democratische weerstand no. 55, pagina 2 https://archiv.demokratischerwiderstand.de/media/W1siZiIsIjIwMjEvMDcvMTcvOGxqMGd2dzNlZF81NV9XaWRlcnN0YW5kXzIwMjFfMDdfMTdfbmljaHRvaG5ldW5zLmRlLnBkZiJdXQ/55_Widerstand_2021_07_17_nichtohneuns.de.pdf?sha=a8ea6cc230cb6fb1
(15) Zie bijvoorbeeld Wikipedia , die kunnen worden ook gebruikt als een voorbeeld, teruggehaald op 29 augustus 2021 https://de.wikipedia.org/wiki/Propaganda_im_Ersten_Weltkrieg . Hier is slechts één voorbeeld van de organisatie van Engelse oorlogspropaganda:
“Al op 2 september 1914 kwamen onder meer Thomas Hardy, Rudyard Kipling en HG Wells in Londen bijeen om een ​​’poëtisch-literaire campagne voor overheidsbeleid’ (W. Mommsen) te coördineren. Een paar dagen later legden veertig Britse intellectuelen een gezamenlijke verklaring af over de morele rechtvaardiging voor deelname aan de oorlog. De suffragettes Emmeline en Christabel Pankhurst zagen Duitsland als een ‘mannelijke natie’ wiens uiteindelijke overwinning een ‘slag op de vrouwenbeweging’ zou zijn, en daarom drongen ze aan op dienstplicht en verwelkomden ze vrouwen in munitiefabrieken (N. Ferguson).’
(16) Angela Merkel: “(…) we (zullen) manieren vinden om de parlementaire inspraak zo vorm te geven dat het (…) marktconform is”.https://archiv.bundesregierung.de/archiv-de/dokumente/pressestatements-von-bundeskanzlerin-angela-merkel-und-dem-ministerpraesident-der-
Republik-portugal-pedro-passos-coelho-848964 (17) betekent TINA : “Er is geen alternatief”. Dit is de uitdrukking die Margaret Thatcher gebruikte om de onvermijdelijkheid van de ondergeschiktheid van de democratie aan de ideeën van neoliberale marktradicalen te benadrukken, waar marktradicalisme simpelweg staat voor het onbeperkte recht op verrijking en bedrog van de meerderheid. Over marktradicalisme: Walter Ötsch en Stephan Pühringer: “Marktradicalisme als politieke economie”, 2015: https://www.jku.at/fileadmin/gruppen/108/ICAE_Working_Papers/wp38.pdf
(18) Een fulguratie is een onverwachte plotselinge verandering naar een nieuw geheel, een nieuwe oplossing. De druk voor dergelijke veranderingen komt van de dialectiek van ‘meer van hetzelfde’. De kruik gaat naar de put tot hij breekt, zegt een spreekwoord. Dingen schommelen zichzelf totdat interne tegenstrijdigheden een systeem breken. Bij een fulguratie gebeurt er meer dan breken, oude, al bekende dingen worden opnieuw in elkaar gezet en plotseling ontstaat er een nieuw systeem. Konrad Lorenz, die de term ontleende aan de middeleeuwse mystiek, demonstreerde dit met een heel eenvoudig technisch voorbeeld: als je een condensator en een spoel correct samenvoegt, ontstaat er een oscillerend circuit. Dit is de basis van radio, radio, tv, satellietuitzending, kortom: het is de basis van een groot deel van onze moderne technologie, waarmee wij als mensheid vandaag onze communicatie vormgeven. Condensator en spoel van zichzelf hebben absoluut niets te maken met functionerende radiogolven, en toch komt er iets hogers, nieuw geheel met geheel nieuwe eigenschappen uit voort. Maar fulguraties kenmerken vooral levende processen. Ze zijn een onbegrijpelijk of onbegrijpelijk, maar beslissend element van evolutie en bestaan. De term fulguratie is letterlijk afgeleid van het Latijnse “bliksem”. Wanneer mensen dingen op een nieuwe manier in elkaar zetten, is een fulguratie waarschijnlijk de “bliksemschicht van kennis”. Ik denk dat er in hele samenlevingen zo’n flits van kennis is als een intersubjectief proces, vandaag waarschijnlijk in de eerste plaats een mondiale samenleving of menselijke familie, zoals Daniele Ganser het noemt. Maar degenen die zich midden in deze plotselinge veranderingen bevinden, kunnen misschien niet zien wat er met hen en de samenleving gebeurt. Het gebeurt hoe dan ook, door het denken en werken van het individu en vooral door het coöperatieve denken en werken dat ontstaat uit de druk van “meer van hetzelfde”. Evolutie gaat altijd met sprongen vooruit, waarbij uit crises plotseling nieuwe dingen ontstaan. De zinsnede “crisis als kans” is bedoeld om dit te suggereren. Maar het is meer dan een kans. Een groot aantal onbenutte kansen leidt tot het laatste alternatief: noodzakelijke verandering of ondergang. De nieuwe noodzaak put uit “nieuwe eigenschappen of structuren van een systeem als gevolg van de interactie van zijn elementen” (1), die zich onder het mom van het oude hadden ontwikkeld. Dit is hoe de term “opkomst” het definieert (1). Ik geef de voorkeur aan de term fulguratie omdat het de grilligheid benadrukt die plotseling uit zelforganisatie naar voren komt (1). Verschijning:https://de.wikipedia.org/wiki/Emergenz . Konrad Lorenz: “De achterkant van de spiegel”, Piper Verlag 1973