Indignatie redactie 
Dat ik ooit nog eens wakker zou liggen van Peter R. de Vries. Ergens diep in de nacht beleefde ik een déjà vu. Zag Pim Fortuyn dood liggen. En Theo van Gogh. Allebei gevloerd. Het hoofd op de straatstenen. Met een lege blik in hun ogen. Een eeuwigdurend trauma. Van een koelen bloede des doods.
Inez Weski, de gothic girl met de zwarte ogen en advocaat van Ridouan Taghi, kost 400 euro per uur. Daarvoor zegt ze dat haar cliënt zonder onderbouwing wordt gelinkt aan de aanslag op Peter. Ach die Inez. Zelfs de grootste blinde boerenlul ziet ‘t verband tussen de aanslag op Peter en de moorden op de broer van kroongetuige Nabil B en advocaat Derk Wiersum. Weski weet ook dat Peter adviseur is van kroongetuige Nabil B in het Marengo Proces.
En of dat nog niet genoeg is blijkt Peters aanslagpleger Delano G een volle neef van Taghi’s jeugdvriend Jaoud, ‘Joey’ W. Die werd in 2015 opgepakt voor het voorbereiden van liquidaties. Dan is de cirkel wel rond lijkt me. We hebben de strijd met de georganiseerde misdaad allang verloren. We sjokken en hobbelen er apathisch achter aan. Amsterdam is geworden tot een grote schiettent. Halsema biedt excuses aan voor driehonderd jaar slavernijverleden. Tjonge wat dapper. Gaat ze zich nu ook verontschuldigen voor het aangeschoten wild waar je in de hoofdstad over struikelt…?
Al die halfzachte maatregelen. Die halfzachte fopstraffen door halfzachte D66-rechters. Het leidt allemaal tot niets. En dan hebben we nog de ruggengraatloze Grapperhaus. Voor al uw feesten en partijen. Vooral met gezellige schoonmoeders. ‘Pappen en nathouden’, je ontdekt het steeds vaker in z’n antwoorden. Hij is onze Nederlandse kop van jut. Je zou er het liefst heel hard op slaan voor een hoofdprijs die je nooit krijgt.
Na 40 jaar slappe aanpak is het nu meer dan genoeg. Pak hun paspoorten af. Pak hun uitkering af. Pak hun toeslagen af. Pak hun subsidies af. Pak hun huizen af. Pak hun diploma’s af. Pak hun zusjes af. Pak hun moeders af. Pak hun auto’s af. Pak hun families af. Pak hun bestaan af. Pak hun toekomstidealen af. En pak hun geld af. Tot de laatste cent. Allemaal der uit. Grootouders, ooms, tantes, neven nichten. Allemaal wegwezen. Optiefen en op de bus zetten naar Guantánamo Rottumeroog.
We kunnen in dit land duizenden gezinnen kapot maken door de belastingdienst een vinkje achter de naam te zetten. Dan moet tegen dit soort schuim ook iets te verzinnen zijn lijkt me. Kijk maar eens naar Singapore. Als je een winkeldiefstal pleegt, haal je de uitgang niet wegens acute loodvergiftiging. Of je besluit een halfje wit in Colombia te gaan halen. Je wordt gepakt en hebt de doodstraf te pakken. Opgeruimd staat netjes. Gevolg; drugs zijn niet zomaar op straat te koop.
De bloemenzee aan tranen in de Lange Leidsedwarsstraat is overweldigend. Een kleurig lint camoufleert het bloed van de dagen daarvoor. Hoeveel bloemen en wenskaarten heb je bij de hemelpoort nodig om Peter vrij te krijgen. Hoeveel witte rozen moeten er bloeien op de Dam. Hoeveel gebedjes moet je opzeggen voor z’n terugkeer op aarde. Ik ben niet zo gelovig. Maar laat ik er vandaag dan toch maar mee beginnen.
