Indignatie redactie 
Zachtjes fluistert de kinderstem, die hij van band en oud beeld herkent.
“Kom maar, pak mijn hand.”
De laatste blik richting aarde, een slik, een comateuze traan. Nog even luisteren naar de bekende geliefde stemmen, voordat hij naar de eeuwigheid zal gaan.
Het kleine handje, het klemt zich zachtjes om de zijne. Hij blaast het laatste restje adem met een diepe zucht uit om dan uit het aardse leven te verdwijnen.
“Pak mijn hand, ik weet de weg.”
Daar bij die Hemelpoort, of daar waar hij in geloofde, steekt kleine Nicky Verstappen zijn handje naar hem uit en verwelkomt Peter R. de Vries.
