Indignatie redactie 
Max Verstappen zat zingend achter het stuur en herkende de ringtone van Helmut Marko over de boordradio. Zijn auto voelde als een raket. Max Verstappen heeft Formule 1-seizoen 2023 gedomineerd van Bahrein tot Abu Dhabi.
Van zijn plek in de geschiedenisboeken wordt hij zelf niet warm of koud, toch stuift Verstappen door de ranglijsten en tabellen.
Met een coureur en auto van wereldklasse bleef er voor de concurrentie maar weinig over dit jaar. Maar hoeveel eigenlijk? Een seizoensoverzicht in indrukwekkende cijfers. Zoals teambaas Christian Horner stelt: “De statistieken zeggen alles.”
https://twitter.com/OhMyFormula1/status/1728862361283682675
Bestuurder van het jaar
Onmogelijk om te negeren, meedogenloos, vrijwel foutloos en intimiderend snel: Max Verstappen was een klasse apart. De records die hij op weg naar een derde titel heeft behaald spreken voor zich. Negentien overwinningen uit 22 races, 21 podiumplaatsen, een reeks van tien opeenvolgende overwinningen en de eerste coureur worden die meer dan 1.000 ronden in een seizoen aan de leiding rijdt. Toch vertellen ze niet het hele verhaal.
Door ze te verzamelen liet Verstappen zien wat een complete coureur hij is. De auto was uitzonderlijk, maar Verstappen heeft hem met volmaakt meesterschap en consistentie uitgebuit. Een blik op de prestaties van zijn teamgenoot Sergio Pérez in dezelfde machine laat zien hoe de 26-jarige op een ander vlak opereerde. Er waren geweldige ritten, van de vijftiende naar de tweede plaats in Saoedi-Arabië , van de negende naar de overwinning in Miami – een overwinning die Pérez, die vanaf pole was gestart, zeker brak van de zesde plaats in Spa en het overwinnen van de druk en uitdagende omstandigheden in een masterclass op Zandvoort .
De dominantie van Verstappen heeft het seizoen misschien van dramatische spanning aan de voorkant beroofd, maar zijn prestaties kunnen niet worden verweten.
Team van het jaar
Op het middenveld was er een aangename heropleving voor aanvankelijk Aston Martin en daarna McLaren, waarbij beide teams opvallende seizoenen afleverden. Aston voor hun explosieve start en niet in de laatste plaats voor het brengen van een welkome levensvreugde bij Fernando Alonso. McLaren’s reis van zwaaiend in Bahrein naar potentiële racewinnaars in de tweede seizoenshelft was even aangrijpend.
Toch is het natuurlijk Red Bull dat de lof verdient. De RB19 was een prachtige auto en het team ondersteunde hem met ongeëvenaarde operationele en strategische prestaties. Het geeft een gemak als je weet dat je een definitief tempovoordeel hebt, maar je mag niet toestaan dat dit in zelfgenoegzaamheid verandert.
In veel weekenden kwamen ze erachter dat de auto op bepaalde circuits niet op zijn best was. Monaco was er een waar Verstappen er in de praktijk van overtuigd was dat hij zou crashen. Keer op keer werkten ze zich er echter doorheen en op de racedag was het weer ontembaar. Verstappen won uiteraard in Monaco en Red Bull is nu de maatstaf voor ieder ander team.
Race van het jaar
Singapore, de race waarin het ongeslagen seizoen van Red Bull uiteindelijk werd beëindigd door de overwinning van Carlos Sainz , was een hoogtepunt. Nu Verstappen uit de race was, ontketende Marina Bay een groots gevecht dat aangaf hoe dichtbij het racen zou kunnen zijn als Red Bull niet in de mix zat. Het werd spannend afgesloten met Sainz, Lando Norris, George Russell en Lewis Hamilton die allemaal om de overwinning streden.
Het was echter de achtbaanrit van de terugkeer van de F1 naar Las Vegas die de jackpot won. Na het weekend te zijn begonnen met het debacle van het achterwege laten van de trainingen en vervolgens achter gesloten deuren te rennen nadat een losse afvoerdeksel de auto van Sainz raakte, had het weekend niet slechter kunnen beginnen. Toch keerde het om. Het circuit, waarvan werd gevreesd dat het een blindganger was, was machtig om te racen met de auto’s twee en drie naast elkaar en de coureurs konden echt concurreren met duikpassen.
Het presteerde boven verwachting en zag er, zoals de F1 had gehoopt, fantastisch uit onder de lichten van de Strip . De sport heeft nu zeker zijn Amerikaanse showcase-race van razzmatazz, showbizz en heisa, wat de vraag oproept: waar blijft de GP van Miami?
Terugkomst van het jaar
Na de openingsrace in Bahrein ging McLaren een verschrikkelijk lang seizoen tegemoet, met een verschrikkelijk trage auto. Het team had al toegegeven dat ze er niet in waren geslaagd de aerodynamische doelstellingen van voor het seizoen te halen, maar Lando Norris die slechts 17e werd in de race was nog steeds een klap voor zijn lichaam. Toch hield de nieuwe teambaas, Andrea Stella, het hoofd opmerkelijk koel.
Het team stond vóór de GP van Oostenrijk zesde in het constructeursklassement en had 137 punten achterstand op Aston Martin, toen de langverwachte upgrades arriveerden en de auto transformeerden. Norris en Oscar Piastri zaten plotseling in de mix en een groot aantal podiumplaatsen volgden, ze passeerden Aston voor de vierde plaats in het kampioenschap en waren af en toe een bedreiging voor Red Bull . Het was aangrijpend om naar te kijken en er zal nog meer volgen. De nieuwe windtunnel en simulator staan nu online en hun CEO, Zak Brown, voorspelde meer voor volgend seizoen. “Ik zou teleurgesteld zijn als we niet aan de scherpe kant van het veld staan en strijden om raceoverwinningen”, zei hij aan het einde van het seizoen.
Beste inhaalactie
De nieuw leven ingeblazen Fernando Alonso was een genot om naar te kijken, niet in de laatste plaats door zijn bravoure passeerbewegingen. Vanaf het begin was hij sprankelend beslissend. In Bahrein ging hij wiel aan wiel met Lewis Hamilton, ruilde van plaats met de Brit voordat hij uiteindelijk in bocht 10 bleef steken. Het was de eerste van een reeks passen die bewees dat hij niets van zijn enthousiasme heeft verloren.
Het was echter Charles Leclerc die bij elke gelegenheid met zijn recalcitrante Ferrari worstelde die opviel. Hij ging in de eerste bocht in Japan langs de buitenkant van George Russell heen in een beweging die moed en uiterste precisie vereiste. Als afsluiting van de actie die er toe deed, gooide hij zichzelf in de laatste ronde van Las Vegas tegen de binnenkant van Pérez aan.
Terwijl hij op topsnelheid over de Strip raasde, kreeg Leclerc nog een laatste kans voor de vlag en met enorme inzet remde hij laat en dook naar de binnenlijn in bocht 14 en kon de auto nog net onder controle houden in bochten 15 en 16 voor de plaats. Zijn vastberadenheid en talent verlichtten vele momenten lang nadat Verstappen naar de vlag reed .
Aan het einde van seizoen 2023 komt Verstappen uit op een winstpercentage van 86,3, hoger dan wie dan ook in de F1-historie. Het oude record stond op naam van de Italiaan Alberto Ascari, die in 1952 zes van de acht races won (75 procent).
Grootste stap omhoog
Met het gebrek aan testen in de moderne F1 is de uitdaging voor rookies moeilijker dan ooit, zoals Nyck de Vries ontdekte toen hij na slechts tien races werd gedropt door AlphaTauri. Oscar Piastri had daarentegen geen veelbelovender debuut kunnen maken. De 22-jarige Australiër paste zich enorm snel aan in moeilijke omstandigheden, gezien de erbarmelijke auto die McLaren voor de opening van het seizoen afleverde.
Piastri hield zijn hoofd gebogen en werkte er doorheen totdat hij het verbeterde model had en liet zien hoe goed hij was. Hij won de sprintrace in Qatar, maar wat nog belangrijker was, was regelmatig dicht bij zijn veel meer ervaren teamgenoot Norris, wat, op circuits die hij niet kende, een geweldige prestatie was. Zijn race-ingenieur, Tom Stallard, omschreef hem als “kalm en intens”, een combinatie die volgens hem Piastri ver zal brengen.
Hij behaalde zijn eerste podiumplekken in Japan en Qatar, beide volmaakte ritten die zijn jaren ver voorbij gingen. Als McLaren de belofte van dit jaar waarmaakt, zal Piastri in 2024 een formidabele kracht zijn als onderdeel van een van de beste coureurs op de grid.
Grootste teleurstelling
Hoewel Verstappen het hele seizoen de leiding had, is het onmogelijk om de olifant in de kamer te negeren, namelijk dat hij simpelweg niet werd uitgedaagd . Teamgenoot Pérez, wiens twee vroege overwinningen in Jeddah en Baku een valse dageraad bleken te zijn, was enorm teleurstellend. Door fouten en een slechte kwalificatie lag zijn seizoen in duigen en stond zijn stoel op het spel.
Zijn falen werd nog verergerd doordat zowel Mercedes als Ferrari de strijd niet naar Red Bull brachten. Het optimisme dat ze dat zouden doen, eindigde al kort na de eerste race. Mercedes gaf toe dat hun ontwerpfilosofie een vergissing was na de kwalificatie in de eerste ronde in Bahrein, terwijl bij Ferrari al snel duidelijk werd dat hun auto snel was over een enkele ronde, maar schokkend op de banden en een gebrek aan snelheid onder raceomstandigheden.
Zelfs Red Bull was verrast dat hun rivalen het niet beter hadden gedaan. De kloof tussen hen was een kloof, zelfs toen Red Bull stopte met de ontwikkeling van hun auto. Zonder wondermiddel worstelden beide teams over de finish, maar het was op zijn best weinig verheffend en de sport heeft hen hard nodig om een stap verder te gaan.
Sprong op de ranglijst
Met die negentien overwinningen heeft Verstappen een grote sprong gemaakt op de ranglijst van coureurs met meeste GP-zeges. Hij begon het jaar nog op de zevende plek, met 35 zeges.
Inmiddels zijn Ayrton Senna, Alain Prost en Sebastian Vettel ingehaald en staat Verstappen op de derde plaats. Alleen Michael Schumacher (91) en Lewis Hamilton (103) wonnen vaker.
In al zijn succes deed Verstappen zijn teamgenoot verbleken. Sergio Pérez kon het spoor van de Nederlandse kopman niet volgen, maar kan later toch mooi zeggen toch hij twee GP’s won in 2023.
Red Bull won daarmee 21 van de 22 races, goed voor 95,4 procent. Daarmee passeren Verstappen en Pérez het misschien wel meest iconische rijdersduo uit de F1-geschiedenis. De McLaren-coureurs Ayrton Senna en Alain Prost wonnen in 1988 vijftien van de zestien races: 93,7 procent.
Net als Senna heeft Verstappen nu drie wereldtitels op zijn naam. Nummer vier lijkt een kwestie van tijd, al is dat makkelijker opgeschreven dan gerealiseerd.
Hoewel, de reglementen gaan de komende twee seizoen nauwelijks op de schop. Pas in 2026 komt er een nieuwe generatie auto’s op de baan. En belangrijker: Verstappen wordt niet minder gretig van zijn overwinningen en ook bij Red Bull oogt niemand nog verzadigd. Prost en Vettel (vier wereldtitels) en Juan Manuel Fangio (vijf) zijn hun plaats op de ranglijst niet zeker.
En wie weet moeten ook Hamilton en Schumacher (7 titels) serieus gaan vrezen voor hun prominente plek in de geschiedenisboeken.
